Μια ιδιαίτερη βιογραφία όπου ο συγγραφέας παντρεύει τα ιστορικά στοιχεία με όσα ο ίδιος έζησε από πρώτο χέρι (μνήμες, θύμησες, μαρτυρίες, ακούσματα από τον ευρύτερο οικογενειακό κύκλο κ.ά.)
«Θα πάμε να δούμε τον θείο Μίμη και τη θεία Σοφία στο θέατρο». Έτσι ξεκινάει την ιδιαίτερη αφήγησή του ο Βασίλης Π. Τραϊφόρος και… μετά την παράσταση συνεχίζει: «Πλησίασα με δέος και φανερή συγκίνηση στην πολυθρόνα όπου καθόταν, μπροστά στον τεράστιο καθρέφτη, που στη βάση του είχε χιλιάδες αντικείμενα για το μακιγιάζ. Μου φάνηκε τεράστια μπροστά μου. Τα μεγάλα μαύρα μάτια της έλαμπαν, παρότι μόλις είχε τελειώσει την παράσταση. Το δέρμα της ήταν απαλό και λευκό. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά και οι πρωτόγνωρες για μένα μυρωδιές από πούδρες και αρώματα με βοήθησαν να τα χάσω τελείως και ολοκληρωτικά».
Αλλά και για το θείο του, στέκεται στο χάρισμά του, στις πλάκες του, στις επαφές του με όλη την πρώτη αλλά και τη «δεύτερη» γραμμή του ελληνικού θεάτρου και τραγουδιού και στο πως τον απέτρεψε να γίνει ηθοποιός.
Και βέβαια φωτίζει την παθιασμένη αλλά και ταραγμένη σχέση της μυθικής Βέμπο με το χαρισματικό αλλά «άτακτο» Τραϊφόρο.
Ο ίδιος ο Βασίλης Π. Τραϊφόρος υπογραμμίζει: «Αναζητώντας στο αρχείο μου θέματα που θα μπορούσαν να με βοηθήσουν στη συλλογή αναμνήσεων, ένιωσα ένα πρωτόγνωρο δέος να με συγκλονίζει.
Όλα αυτά τα αποκόμματα των εφημερίδων, τις σημειώσεις, τις φωτογραφίες, τα έχω δει και διαβάσει χρόνια πριν, τόσες φορές, συλλογίστηκα. Σήμερα, όμως, τι μου συμβαίνει;
Σαν να μου ζητούσαν κάτι, σαν να μου ψέλλιζαν κάτι... Όπως τα κρατούσα και τα ξεφύλλιζα, η ματιά μου σταμάτησε σε μια φωτογραφία της Σοφίας Βέμπο και του Μίμη Τραΐφόρου. Ξαφνικά, να, τα φώτα της ράμπας άναψαν και φώτισαν του μυαλού μου το παλκοσένικο.
Αυτό ήταν. Αμέσως ένιωσα μια υπέρτατη υποχρέωση να ζωντανέψω ξανά όλες αυτές τις αναμνήσεις, να τις φέρω πάλι στο φως. Όταν, λοιπόν, εκείνος με τα τραγούδια του και τα ποιήματά του, και εκείνη με τη φωνή της, υμνούσαν με πάθος, με έμπνευση και πολλούς συμβολισμούς, σταθερές και διαχρονικές αξίες, όπως είναι η Πατρίδα, ο έρωτας, η φιλία, η ελληνική φύση κ.ά., ένας ολόκληρος λαός ριγούσε, διασκέδαζε, προβληματιζόταν και γέμιζε με αισιοδοξία, ζεστασιά και αγάπη.
Γι' αυτούς, λοιπόν, τους λόγους εκδίδουμε τούτο το βιβλίο, με τη φιλοδοξία να παραμείνουν τα ονόματά τους και το έργο τους βαθιά στη μνήμη μας. Για να θυμηθούν οι παλαιότεροι και να μάθουν οι νεότεροι την καλλιτεχνική, κοινωνική, πολιτιστική, πατριωτική και φιλανθρωπική προσφορά τους. Για να γίνει έναυσμα ενεργοποίησης σκέψεων, και φάρος που θα φωτίσει και θα αναδείξει νέους μιμητές του Μίμη και της Σοφίας, των παιδιών της Ελλάδος, που τόσο ανάγκη τους έχουμε κι εμείς και τα παιδιά της Ελλάδος σήμερα».
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αλκυών.
«Θα πάμε να δούμε τον θείο Μίμη και τη θεία Σοφία στο θέατρο». Έτσι ξεκινάει την ιδιαίτερη αφήγησή του ο Βασίλης Π. Τραϊφόρος και… μετά την παράσταση συνεχίζει: «Πλησίασα με δέος και φανερή συγκίνηση στην πολυθρόνα όπου καθόταν, μπροστά στον τεράστιο καθρέφτη, που στη βάση του είχε χιλιάδες αντικείμενα για το μακιγιάζ. Μου φάνηκε τεράστια μπροστά μου. Τα μεγάλα μαύρα μάτια της έλαμπαν, παρότι μόλις είχε τελειώσει την παράσταση. Το δέρμα της ήταν απαλό και λευκό. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά και οι πρωτόγνωρες για μένα μυρωδιές από πούδρες και αρώματα με βοήθησαν να τα χάσω τελείως και ολοκληρωτικά».
Αλλά και για το θείο του, στέκεται στο χάρισμά του, στις πλάκες του, στις επαφές του με όλη την πρώτη αλλά και τη «δεύτερη» γραμμή του ελληνικού θεάτρου και τραγουδιού και στο πως τον απέτρεψε να γίνει ηθοποιός.
Και βέβαια φωτίζει την παθιασμένη αλλά και ταραγμένη σχέση της μυθικής Βέμπο με το χαρισματικό αλλά «άτακτο» Τραϊφόρο.
Ο ίδιος ο Βασίλης Π. Τραϊφόρος υπογραμμίζει: «Αναζητώντας στο αρχείο μου θέματα που θα μπορούσαν να με βοηθήσουν στη συλλογή αναμνήσεων, ένιωσα ένα πρωτόγνωρο δέος να με συγκλονίζει.
Όλα αυτά τα αποκόμματα των εφημερίδων, τις σημειώσεις, τις φωτογραφίες, τα έχω δει και διαβάσει χρόνια πριν, τόσες φορές, συλλογίστηκα. Σήμερα, όμως, τι μου συμβαίνει;
Σαν να μου ζητούσαν κάτι, σαν να μου ψέλλιζαν κάτι... Όπως τα κρατούσα και τα ξεφύλλιζα, η ματιά μου σταμάτησε σε μια φωτογραφία της Σοφίας Βέμπο και του Μίμη Τραΐφόρου. Ξαφνικά, να, τα φώτα της ράμπας άναψαν και φώτισαν του μυαλού μου το παλκοσένικο.
Αυτό ήταν. Αμέσως ένιωσα μια υπέρτατη υποχρέωση να ζωντανέψω ξανά όλες αυτές τις αναμνήσεις, να τις φέρω πάλι στο φως. Όταν, λοιπόν, εκείνος με τα τραγούδια του και τα ποιήματά του, και εκείνη με τη φωνή της, υμνούσαν με πάθος, με έμπνευση και πολλούς συμβολισμούς, σταθερές και διαχρονικές αξίες, όπως είναι η Πατρίδα, ο έρωτας, η φιλία, η ελληνική φύση κ.ά., ένας ολόκληρος λαός ριγούσε, διασκέδαζε, προβληματιζόταν και γέμιζε με αισιοδοξία, ζεστασιά και αγάπη.
Γι' αυτούς, λοιπόν, τους λόγους εκδίδουμε τούτο το βιβλίο, με τη φιλοδοξία να παραμείνουν τα ονόματά τους και το έργο τους βαθιά στη μνήμη μας. Για να θυμηθούν οι παλαιότεροι και να μάθουν οι νεότεροι την καλλιτεχνική, κοινωνική, πολιτιστική, πατριωτική και φιλανθρωπική προσφορά τους. Για να γίνει έναυσμα ενεργοποίησης σκέψεων, και φάρος που θα φωτίσει και θα αναδείξει νέους μιμητές του Μίμη και της Σοφίας, των παιδιών της Ελλάδος, που τόσο ανάγκη τους έχουμε κι εμείς και τα παιδιά της Ελλάδος σήμερα».
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αλκυών.
