Ο Ελληνοαμερικανός καθηγητής του Yale μίλησε στο «ΘΕΜΑ» και εξήγησε γιατί ιστορικά η λήξη των πανδημιών οδηγεί σε μια «πανσεξουαλική ουτοπία», με τον φόβο του Θεού να ολισθαίνει νομοτελειακά στην ακολασία -
Προφητεύει μέσα από το νέο βιβλίο του τα μετά την πανδημία ήθη και πιστεύει ότι η σεξουαλική φρενίτιδα θα ξεκινήσει το 2024.
Ο τσαγκάρης του 14ου αιώνα
Αναζητώντας στοιχεία για τον Μαύρο Θάνατο, την επιδημία πανώλης εκείνης της εποχής, ο Ελληνοαμερικανός καθηγητής του Πανεπιστημίου Γέιλ παραπέμπει σε αυτά που έγραφε ο Ανιόλο ντι Τούρα το 1348: «Οταν ο λοιμός σταμάτησε, όλοι όσοι επέζησαν αφέθηκαν σε απολαύσεις: μοναχοί, ιερείς, καλόγριες, γυναίκες και άνδρες, ρίχτηκαν όλοι να διασκεδάζουν και κανείς δεν ανησυχούσε που ξόδευε και έπαιζε τυχερά παιχνίδια. Ολοι πίστευαν πως ήταν πλούσιοι, επειδή είχαν γλιτώσει και είχαν ξανακερδίσει τον κόσμο, και κανείς δεν ήξερε πώς να επιτρέψει στον εαυτό του να μην κάνει τίποτα».
O Νίκολας Χρηστάκης χρησιμοποιεί τη μαρτυρία του Ιταλού τσαγκάρη ως ιστορικό τεκμήριο για να στηρίξει τη δική του προφητεία: ότι μετά την πανδημία του COVID-19, όταν οι άνθρωποι θα νιώσουν οριστικά απαλλαγμένοι από τις συνέπειες της υγειονομικής κρίσης, θα αναζητήσουν με μανία τη διασκέδαση και την εκτόνωση. Οπως είπε στη συνέντευξή του στο «ΘΕΜΑ» ο καθηγητής Χρηστάκης, «γύρω στο 2024 πιστεύω ότι θα έχουμε μια περίοδο μεγάλης κοινωνικής αλληλεπίδρασης. Ο κόσμος θα κυνηγήσει τη χαρά της ζωής και θα υπάρχει έντονη σεξουαλικότητα. Αυτά είναι φαινόμενα στενά συνδεδεμένα με τη στάση απέναντι στη θρησκεία. Διότι, όταν ο ιός κάνει την επίθεσή του, οι άνθρωποι στρέφονται στη θρησκεία. Οταν όμως ο φόβος υποχωρεί, τότε ο κόσμος ξεχνά τη θρησκεία».
Στο τελευταίο του βιβλίο «Το βέλος του Απόλλωνα - Οι βαθιές και μακροχρόνιες επιπτώσεις της πρόσφατης πανδημίας στον τρόπο που ζούμε» (εκδόσεις Κάκτος), ο Νίκολας Χρηστάκης αναλύει πολύπλευρα και εις βάθος τα χαρακτηριστικά της τρέχουσας κρίσης. Το «Βέλος» του στοχεύει, όπως και τα προηγούμενα έργα του, στην κορυφή. Διαγράφει ήδη τροχιά παγκόσμιου μπεστ σέλερ. Ο Χρηστάκης είναι, άλλωστε, μια σπάνια περίπτωση υπερ-επιστήμονα, καθώς είναι γιατρός αλλά και κοινωνιολόγος. Στο Γέιλ διδάσκει Κοινωνικές και Φυσικές Επιστήμες και διευθύνει το Εργαστήριο Ανθρώπινης Φύσης. Και πάντα με επιστημονικές μεθόδους, αποπειράται να προδιαγράψει τα μελλούμενα για την ανθρωπότητα προτείνοντας ένα ρεαλιστικό σενάριο για την επαύριο της επιδημίας. «Αφού τελειώσει η ενδιάμεση πανδημική περίοδος, περίπου το 2024», ισχυρίζεται ο Χρηστάκης στο σύγγραμμά του, «θα συνεχίσουν να υπάρχουν ρυθμιστικές, κοινωνικές, τεχνολογικές και οικονομικές συνέπειες εξαιτίας του ιού και της δικής μας αντιμετώπισης. Αν κρίνουμε από την Ιστορία, είναι πολύ πιθανό να επιστρέψει ο καταναλωτισμός με εκδικητικές διαθέσεις. Οι εποχές λιτότητας που ακολουθούν επιδημίες συχνά έδωσαν τη θέση τους σε περιόδους ασυγκράτητων σπαταλών».
Στο τελευταίο του βιβλίο, «Το βέλος του Απόλλωνα» ο καθηγητής του YALE Νίκολας Χρηστάκης αναλύει πολύπλευρα τα χαρακτηριστικά της τρέχουσας κρίσης και εξηγεί γιατί το τέλος των πανδημιών οδηγεί σε έκκλητο βίο
Ερωτας και κίνδυνος
Δηλαδή, κατά τον καθηγητή Χρηστάκη, η πανδημία οδηγεί νομοτελειακά σε ένα καινούριο «καλοκαίρι της αγάπης», σε μια πανσεξουαλική ουτοπία, όπου οι άνθρωποι θα συνευρίσκονται μεταξύ τους με μια πρωτόφαντη δίψα για έρωτα και σαρκική επαφή, σπρωγμένοι από τον πόθο να ανακτήσουν την πρωταρχική δύναμη της ζωής; Ενα μέρος της απάντησης που δίνει ο ίδιος προσφέρεται υπό μορφήν επιστημονικής παραβολής, καθώς ο καθηγητής επικαλείται ένα κοινωνιολογικό πείραμα. Πριν από λίγα χρόνια δοκιμάστηκε το σθένος της άρνησης τυχαίων γυναικών να βγουν ραντεβού με έναν εντελώς άγνωστο άνδρα αναλόγως του σημείου όπου εκείνος έκανε τη σχετική πρόταση. Το πείραμα διενεργήθηκε σε μια πεζογέφυρα η οποία βρισκόταν σε μεγάλο ύψος και η διάβασή της ενείχε μια αίσθηση κινδύνου και ανασφάλειας. Ο Χρηστάκης λέει ότι η δοκιμασία έδειξε ότι ο άνδρας είχε αυξημένες πιθανότητες επιτυχίας όταν ο διάλογος με την εκάστοτε άγνωστη γυναίκα γινόταν πάνω στη γέφυρα παρά στη βάση της και στο στέρεο έδαφος. Οπως επισημαίνει ο καθηγητής Χρηστάκης, «η εξήγηση αυτού του ευρήματος είναι πιθανώς ότι η γυναίκα που δέχεται να φλερτάρει με έναν άγνωστο το κάνει υπό το κράτος μιας σύγχυσης ανάμεσα σε μια κατάσταση κινδύνου και μια σωματική διέγερση, ακριβώς επειδή τη συγκεκριμένη στιγμή βρίσκεται η γυναίκα βρίσκεται πάνω στη γέφυρα. Αν αυτό το μεταφέρουμε στις συνθήκες της πανδημίας, μπορούμε ίσως να υποθέσουμε ότι, οι αντιστάσεις των ανθρώπων εξασθενούν και έτσι, με λιγότερες επιφυλάξεις, προχωρούν πολύ πιο εύκολα στη σύναψη σχέσεων. Αυτό έχει παρατηρηθεί ότι συμβαίνει στη διάρκεια μεγάλων κρίσεων, σε πόλεις που έχουν βομβαρδιστεί κ.λπ. Είναι ευνόητο ότι ο κόσμος φοβάται. Και όταν φοβόμαστε αναζητούμε παρηγοριά στην επαφή με άλλους -σε αυτό ο άνθρωπος δεν διαφέρει σε τίποτα από τα ζώα. Δεν είναι μόνο το σεξ. Η αίσθηση του δεσμού με άλλους, μας κάνει να νιώθουμε πιο ασφαλείς».
Ο Νίκολας Χρηστάκης εξομολογείται ότι ένας αναγνώστης του «Βέλους του Απόλλωνα» σχολίασε μεταξύ σοβαρού και αστείου: «Να και κάτι που άξιζε τον κόπο!». Αναφερόταν στην επικείμενη ή ίσως προσδοκώμενη από πολλούς χαλάρωση των ηθών και το ατελείωτο σεξο-πάρτυ που θα ξεκινήσει με το τέλος της πανδημίας.
Μιλώντας στο «ΘΕΜΑ» ο κ. Χρηστάκης εξηγεί ότι «στη διάρκεια επιδημικών κρίσεων η θρησκευτικότητα γίνεται πιο έντονη, οι άθεοι εξαφανίζονται. Οταν ο κόσμος αντιμετωπίζει δυσκολίες, στρεσάρεται και αυτό τον οδηγεί στη θρησκεία. Ενδυναμώνεται η τάση προς εγκράτεια, αποταμίευση, οι άνθρωποι φυλάνε χρήματα και αποφεύγουν τη διακινδύνευση. Ομως, από το 2024 και πέρα, όταν θα βγαίνουμε πια από αυτή τη μακρά περίοδο βιολογικού, κοινωνικού και οικονομικού στρες, πιστεύω ότι θα ζήσουμε κάτι αντίστοιχο με την “ξέφρενη δεκαετία του ’20”, το “Roaring Twenties”».
Διαβάστε τη συνέντευξη ΕΔΩ
Προφητεύει μέσα από το νέο βιβλίο του τα μετά την πανδημία ήθη και πιστεύει ότι η σεξουαλική φρενίτιδα θα ξεκινήσει το 2024.
Ο τσαγκάρης του 14ου αιώνα
Αναζητώντας στοιχεία για τον Μαύρο Θάνατο, την επιδημία πανώλης εκείνης της εποχής, ο Ελληνοαμερικανός καθηγητής του Πανεπιστημίου Γέιλ παραπέμπει σε αυτά που έγραφε ο Ανιόλο ντι Τούρα το 1348: «Οταν ο λοιμός σταμάτησε, όλοι όσοι επέζησαν αφέθηκαν σε απολαύσεις: μοναχοί, ιερείς, καλόγριες, γυναίκες και άνδρες, ρίχτηκαν όλοι να διασκεδάζουν και κανείς δεν ανησυχούσε που ξόδευε και έπαιζε τυχερά παιχνίδια. Ολοι πίστευαν πως ήταν πλούσιοι, επειδή είχαν γλιτώσει και είχαν ξανακερδίσει τον κόσμο, και κανείς δεν ήξερε πώς να επιτρέψει στον εαυτό του να μην κάνει τίποτα».
O Νίκολας Χρηστάκης χρησιμοποιεί τη μαρτυρία του Ιταλού τσαγκάρη ως ιστορικό τεκμήριο για να στηρίξει τη δική του προφητεία: ότι μετά την πανδημία του COVID-19, όταν οι άνθρωποι θα νιώσουν οριστικά απαλλαγμένοι από τις συνέπειες της υγειονομικής κρίσης, θα αναζητήσουν με μανία τη διασκέδαση και την εκτόνωση. Οπως είπε στη συνέντευξή του στο «ΘΕΜΑ» ο καθηγητής Χρηστάκης, «γύρω στο 2024 πιστεύω ότι θα έχουμε μια περίοδο μεγάλης κοινωνικής αλληλεπίδρασης. Ο κόσμος θα κυνηγήσει τη χαρά της ζωής και θα υπάρχει έντονη σεξουαλικότητα. Αυτά είναι φαινόμενα στενά συνδεδεμένα με τη στάση απέναντι στη θρησκεία. Διότι, όταν ο ιός κάνει την επίθεσή του, οι άνθρωποι στρέφονται στη θρησκεία. Οταν όμως ο φόβος υποχωρεί, τότε ο κόσμος ξεχνά τη θρησκεία».
Στο τελευταίο του βιβλίο «Το βέλος του Απόλλωνα - Οι βαθιές και μακροχρόνιες επιπτώσεις της πρόσφατης πανδημίας στον τρόπο που ζούμε» (εκδόσεις Κάκτος), ο Νίκολας Χρηστάκης αναλύει πολύπλευρα και εις βάθος τα χαρακτηριστικά της τρέχουσας κρίσης. Το «Βέλος» του στοχεύει, όπως και τα προηγούμενα έργα του, στην κορυφή. Διαγράφει ήδη τροχιά παγκόσμιου μπεστ σέλερ. Ο Χρηστάκης είναι, άλλωστε, μια σπάνια περίπτωση υπερ-επιστήμονα, καθώς είναι γιατρός αλλά και κοινωνιολόγος. Στο Γέιλ διδάσκει Κοινωνικές και Φυσικές Επιστήμες και διευθύνει το Εργαστήριο Ανθρώπινης Φύσης. Και πάντα με επιστημονικές μεθόδους, αποπειράται να προδιαγράψει τα μελλούμενα για την ανθρωπότητα προτείνοντας ένα ρεαλιστικό σενάριο για την επαύριο της επιδημίας. «Αφού τελειώσει η ενδιάμεση πανδημική περίοδος, περίπου το 2024», ισχυρίζεται ο Χρηστάκης στο σύγγραμμά του, «θα συνεχίσουν να υπάρχουν ρυθμιστικές, κοινωνικές, τεχνολογικές και οικονομικές συνέπειες εξαιτίας του ιού και της δικής μας αντιμετώπισης. Αν κρίνουμε από την Ιστορία, είναι πολύ πιθανό να επιστρέψει ο καταναλωτισμός με εκδικητικές διαθέσεις. Οι εποχές λιτότητας που ακολουθούν επιδημίες συχνά έδωσαν τη θέση τους σε περιόδους ασυγκράτητων σπαταλών».
Στο τελευταίο του βιβλίο, «Το βέλος του Απόλλωνα» ο καθηγητής του YALE Νίκολας Χρηστάκης αναλύει πολύπλευρα τα χαρακτηριστικά της τρέχουσας κρίσης και εξηγεί γιατί το τέλος των πανδημιών οδηγεί σε έκκλητο βίο
Ερωτας και κίνδυνος
Δηλαδή, κατά τον καθηγητή Χρηστάκη, η πανδημία οδηγεί νομοτελειακά σε ένα καινούριο «καλοκαίρι της αγάπης», σε μια πανσεξουαλική ουτοπία, όπου οι άνθρωποι θα συνευρίσκονται μεταξύ τους με μια πρωτόφαντη δίψα για έρωτα και σαρκική επαφή, σπρωγμένοι από τον πόθο να ανακτήσουν την πρωταρχική δύναμη της ζωής; Ενα μέρος της απάντησης που δίνει ο ίδιος προσφέρεται υπό μορφήν επιστημονικής παραβολής, καθώς ο καθηγητής επικαλείται ένα κοινωνιολογικό πείραμα. Πριν από λίγα χρόνια δοκιμάστηκε το σθένος της άρνησης τυχαίων γυναικών να βγουν ραντεβού με έναν εντελώς άγνωστο άνδρα αναλόγως του σημείου όπου εκείνος έκανε τη σχετική πρόταση. Το πείραμα διενεργήθηκε σε μια πεζογέφυρα η οποία βρισκόταν σε μεγάλο ύψος και η διάβασή της ενείχε μια αίσθηση κινδύνου και ανασφάλειας. Ο Χρηστάκης λέει ότι η δοκιμασία έδειξε ότι ο άνδρας είχε αυξημένες πιθανότητες επιτυχίας όταν ο διάλογος με την εκάστοτε άγνωστη γυναίκα γινόταν πάνω στη γέφυρα παρά στη βάση της και στο στέρεο έδαφος. Οπως επισημαίνει ο καθηγητής Χρηστάκης, «η εξήγηση αυτού του ευρήματος είναι πιθανώς ότι η γυναίκα που δέχεται να φλερτάρει με έναν άγνωστο το κάνει υπό το κράτος μιας σύγχυσης ανάμεσα σε μια κατάσταση κινδύνου και μια σωματική διέγερση, ακριβώς επειδή τη συγκεκριμένη στιγμή βρίσκεται η γυναίκα βρίσκεται πάνω στη γέφυρα. Αν αυτό το μεταφέρουμε στις συνθήκες της πανδημίας, μπορούμε ίσως να υποθέσουμε ότι, οι αντιστάσεις των ανθρώπων εξασθενούν και έτσι, με λιγότερες επιφυλάξεις, προχωρούν πολύ πιο εύκολα στη σύναψη σχέσεων. Αυτό έχει παρατηρηθεί ότι συμβαίνει στη διάρκεια μεγάλων κρίσεων, σε πόλεις που έχουν βομβαρδιστεί κ.λπ. Είναι ευνόητο ότι ο κόσμος φοβάται. Και όταν φοβόμαστε αναζητούμε παρηγοριά στην επαφή με άλλους -σε αυτό ο άνθρωπος δεν διαφέρει σε τίποτα από τα ζώα. Δεν είναι μόνο το σεξ. Η αίσθηση του δεσμού με άλλους, μας κάνει να νιώθουμε πιο ασφαλείς».
Ο Νίκολας Χρηστάκης εξομολογείται ότι ένας αναγνώστης του «Βέλους του Απόλλωνα» σχολίασε μεταξύ σοβαρού και αστείου: «Να και κάτι που άξιζε τον κόπο!». Αναφερόταν στην επικείμενη ή ίσως προσδοκώμενη από πολλούς χαλάρωση των ηθών και το ατελείωτο σεξο-πάρτυ που θα ξεκινήσει με το τέλος της πανδημίας.
Μιλώντας στο «ΘΕΜΑ» ο κ. Χρηστάκης εξηγεί ότι «στη διάρκεια επιδημικών κρίσεων η θρησκευτικότητα γίνεται πιο έντονη, οι άθεοι εξαφανίζονται. Οταν ο κόσμος αντιμετωπίζει δυσκολίες, στρεσάρεται και αυτό τον οδηγεί στη θρησκεία. Ενδυναμώνεται η τάση προς εγκράτεια, αποταμίευση, οι άνθρωποι φυλάνε χρήματα και αποφεύγουν τη διακινδύνευση. Ομως, από το 2024 και πέρα, όταν θα βγαίνουμε πια από αυτή τη μακρά περίοδο βιολογικού, κοινωνικού και οικονομικού στρες, πιστεύω ότι θα ζήσουμε κάτι αντίστοιχο με την “ξέφρενη δεκαετία του ’20”, το “Roaring Twenties”».
Διαβάστε τη συνέντευξη ΕΔΩ
