Η «γευστική διαθήκη» του Αλέξανδρου Γιώτη (1953 - 12 Νοεμβρίου 2011)

Δημοσιογράφος, κριτικός γαστρονομίας, συγγραφέας και ένας από τους πρωτοπόρους της ελεύθερης ραδιοφωνίας με συμμετοχή σε πολλά αντίστοιχα εγχειρήματα στα τέλη της δεκαετίας του '80. Η «διαθήκη» του που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Τόπος είναι ένα περιπετειώδες βιβλίο γύρω από το πώς ένας άνθρωπος βρίσκει τον δρόμο του στη μαγειρική τέχνη. Ένας έγκυρος χάρτης πλοήγησης στις αλήθειες και τα ψέματα της μαγειρικής με τo χιούμορ και τη σοφία του ανθρώπου που γύρισε όλο τον κόσμο κυνηγώντας τη μαγειρική εμπειρία.

Το Πύρρος, ο Δρόμων μάγειρος είναι η γευστική διαθήκη του Αλέξανδρου Γιώτη σε όσους αναρωτιούνται γιατί αυτά που τρώνε από τα χέρια του μάγειρα είναι νόστιμα ή άνοστα, σε όλους αυτούς που αναρωτήθηκαν, έστω μια φορά, γιατί τρώμε ετούτο έτσι ή αυτό μόνο με κείνο κι όχι με το άλλο… και στους μαγείρους, για να ξέρουν με τι μπλέκουν. Στο βιβλίο παρατίθενται αντιπροσωπευτικές συνταγές από τις γευστικές περιπλανήσεις του γεννημένου στην Τουλούζη της Γαλλίας το 1953 Αλέξανδρου Γιώτη. Η εξαιρετικά πλούσια επαγγελματική του σταδιοδρομία εκτείνεται από παραγωγές για τη γαλλική ραδιοφωνία και τηλεόραση, την αρθρογραφία σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και εφημερίδες μέχρι τη συμμετοχή του ως συμβούλου και αρχιμάγειρα σε πλειάδα γνωστών εστιατορίων στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Υπήρξε καθηγητής Ιστορίας της Μαγειρικής και της Διατροφής στη Σχολή Le Monde, ενώ συμμετείχε σε τηλεοπτικές εκπομπές γαστρονομίας. Η απώλειά του τον Νοέμβριο του 2011 άφησε ένα μεγάλο κενό στην έρευνα, την καταγραφή και την ανάπτυξη της ελληνικής μαγειρικής και τη σχέσης της με τη διατροφή σε όλο τον κόσμο.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Αλέξανδρος Γιώτης άφησε την Αθήνα για να αποτραβηχτεί στις Βαριάδες Ιωαννίνων, όπου και πέθανε. Η τελευταία του επιθυμία ήταν να μην κατατεθούν στέφανα-λουλούδια, να μην δοθούν καφές, κονιάκ και κόλλυβα, αλλά να πραγματοποιηθεί ένα μεγάλο γαστρονομικό γεύμα για όλους τους παρόντες σε οποιονδήποτε χώρο. «Δεν θέλω κλάματα, αλλά γέλια, γιατί έτσι έζησα. Θέλω γέλια όπως οι Αρχαίοι Θράκες γιατί έτσι έζησα». Επίσης ζήτησε αντί στεφάνων τα χρήματα να δοθούν ως δωρεά στους "Γιατρούς Χωρίς Σύνορα".