Διάβασα τον «Σταθμό 11» της νεαρής Έμιλυ Μαντέλ απνευστί. Δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου και ανυπομονούσα να φτάσω στην τελευταία σελίδα και να δω που θα καταλήξει. Αναμφισβήτητα πρόκειται για ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα που το συστήνω χωρίς δεύτερη σκέψη.
Η ιστορία ξεκινάει όταν ο διάσημος ηθοποιός Άρθουρ Λιάντερ παθαίνει καρδιακή προσβολή πάνω στη σκηνή παίζοντας τον Βασιλιά Λήρ. Ο νεαρός Τζιβάν Σόντρι που βρίσκεται ανάμεσα στο κοινό προσπαθεί να τον σώσει υπό το βλέμμα μιας οκτάχρονης ηθοποιού, της Κίρστεν Ρεϊμόντ, αλλά οι προσπάθειες του αποβαίνουν άκαρπες. Επιστρέφοντας στο σπίτι του, ο Σόντρι πληροφορείται από ένα φίλο του γιατρό, ότι έχει ξεσπάσει μια θανατηφόρα γρίπη που εξαπλώνεται ραγδαία. Αποφασίζει να κλειστεί στο διαμέρισμα του αδελφού του, αγοράζοντας όσες περισσότερες προμήθειες μπορεί. Από εκεί παρακολουθεί την κατάρρευση του κόσμου όπως τον ήξερε.
Είκοσι χρόνια αργότερα, η Κίρστεν Ρεϊμόντ είναι ηθοποιός στην Περιπλανώμενη συμφωνία, μια ομάδα μουσικών και ηθοποιών που ταξιδεύουν ανεβάζοντας Σαίξπηρ και παίζοντας μουσική. Η ζωή τους είναι ένας καθημερινός αγώνας επιβίωσης σε πολύ σκληρές συνθήκες και δεν είναι τυχαία η φράση που έχουν κάνει μότο τους και που η Κίρστεν έχει κάνει τατουάζ: «Η επιβίωση δεν είναι ποτέ αρκετή». Ακολουθώντας την Περιπλανώμενη Συμφωνία, από τις μνήμες των μελών της και ειδικά της Κίρστεν, βλέπουμε τον κόσμο όπως ήταν πριν την θανατηφόρο γρίπη και γνωρίζουμε καλύτερα τους ήρωες της ιστορίας που με μαεστρία η συγγραφέας έχει συνδέσει μεταξύ τους.
Πρόκειται για μια μετα-αποκαλυπτική ιστορία που κρατάει το ενδιαφέρον του αναγνώστη αμείωτο. Η Μαντέλ μας οδηγεί με στοιχεία και ερωτήσεις στο να γυρίζουμε τις σελίδες και να θέλουμε να διαβάσουμε παρακάτω. Ο χρόνος μετά τη γρίπη έχει ξεκινήσει να μετράει ξανά και ο κόσμος που μας παρουσιάζει είναι ένας κόσμος πρωτόγονος χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και νερό. Ο στόχος είναι η επιβίωση με κάθε τρόπο. Η συγγραφέας μας συστήνει ένα καινούριο κόσμο που προσπαθεί να σταθεί ξανά στα πόδια του και μέσα από τα φλασμπακ των ηρώων της, μας δείχνει ότι οι περισσότεροι θυμούνται τι έχασαν και αυτό το κάνει ακόμα πιο δύσκολο.
Ο Σταθμός 11 είναι μια ιστορία για την μνήμη, την απώλεια, την νοσταλγία αλλά και την προσπάθεια να νοιώσουμε λιγότερο μόνοι μέσω της τέχνης. Η ζωή των ηρώων έχει αλλάξει άρδην και όπως λέει και η Κίρστεν όσα περισσότερα θυμάσαι τόσα περισσότερα έχεις χάσει. Και αυτό είναι ένα συναίσθημα που θα μπορούσε να νοιώσει ο καθένας από μας. Το βιβλίο είναι σκοτεινό αλλά ταυτόχρονα έχει και μια αισιόδοξη πλευρά γιατί εκτός από τις περιγραφές του τρόμου και της απόλυτης καταστροφής, μας περνάει και το μήνυμα ότι οι άνθρωποι ίσως μπορούν να ξαναστήσουν ένα νέο κόσμο.
Ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ίκαρος σε μετάφραση της Βάσιας Τζανακάρη. Το εκπληκτικό εξώφυλλο είναι του Χρήστου Κούρτογλου.
Η ιστορία ξεκινάει όταν ο διάσημος ηθοποιός Άρθουρ Λιάντερ παθαίνει καρδιακή προσβολή πάνω στη σκηνή παίζοντας τον Βασιλιά Λήρ. Ο νεαρός Τζιβάν Σόντρι που βρίσκεται ανάμεσα στο κοινό προσπαθεί να τον σώσει υπό το βλέμμα μιας οκτάχρονης ηθοποιού, της Κίρστεν Ρεϊμόντ, αλλά οι προσπάθειες του αποβαίνουν άκαρπες. Επιστρέφοντας στο σπίτι του, ο Σόντρι πληροφορείται από ένα φίλο του γιατρό, ότι έχει ξεσπάσει μια θανατηφόρα γρίπη που εξαπλώνεται ραγδαία. Αποφασίζει να κλειστεί στο διαμέρισμα του αδελφού του, αγοράζοντας όσες περισσότερες προμήθειες μπορεί. Από εκεί παρακολουθεί την κατάρρευση του κόσμου όπως τον ήξερε.
Είκοσι χρόνια αργότερα, η Κίρστεν Ρεϊμόντ είναι ηθοποιός στην Περιπλανώμενη συμφωνία, μια ομάδα μουσικών και ηθοποιών που ταξιδεύουν ανεβάζοντας Σαίξπηρ και παίζοντας μουσική. Η ζωή τους είναι ένας καθημερινός αγώνας επιβίωσης σε πολύ σκληρές συνθήκες και δεν είναι τυχαία η φράση που έχουν κάνει μότο τους και που η Κίρστεν έχει κάνει τατουάζ: «Η επιβίωση δεν είναι ποτέ αρκετή». Ακολουθώντας την Περιπλανώμενη Συμφωνία, από τις μνήμες των μελών της και ειδικά της Κίρστεν, βλέπουμε τον κόσμο όπως ήταν πριν την θανατηφόρο γρίπη και γνωρίζουμε καλύτερα τους ήρωες της ιστορίας που με μαεστρία η συγγραφέας έχει συνδέσει μεταξύ τους.
Πρόκειται για μια μετα-αποκαλυπτική ιστορία που κρατάει το ενδιαφέρον του αναγνώστη αμείωτο. Η Μαντέλ μας οδηγεί με στοιχεία και ερωτήσεις στο να γυρίζουμε τις σελίδες και να θέλουμε να διαβάσουμε παρακάτω. Ο χρόνος μετά τη γρίπη έχει ξεκινήσει να μετράει ξανά και ο κόσμος που μας παρουσιάζει είναι ένας κόσμος πρωτόγονος χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και νερό. Ο στόχος είναι η επιβίωση με κάθε τρόπο. Η συγγραφέας μας συστήνει ένα καινούριο κόσμο που προσπαθεί να σταθεί ξανά στα πόδια του και μέσα από τα φλασμπακ των ηρώων της, μας δείχνει ότι οι περισσότεροι θυμούνται τι έχασαν και αυτό το κάνει ακόμα πιο δύσκολο.
Ο Σταθμός 11 είναι μια ιστορία για την μνήμη, την απώλεια, την νοσταλγία αλλά και την προσπάθεια να νοιώσουμε λιγότερο μόνοι μέσω της τέχνης. Η ζωή των ηρώων έχει αλλάξει άρδην και όπως λέει και η Κίρστεν όσα περισσότερα θυμάσαι τόσα περισσότερα έχεις χάσει. Και αυτό είναι ένα συναίσθημα που θα μπορούσε να νοιώσει ο καθένας από μας. Το βιβλίο είναι σκοτεινό αλλά ταυτόχρονα έχει και μια αισιόδοξη πλευρά γιατί εκτός από τις περιγραφές του τρόμου και της απόλυτης καταστροφής, μας περνάει και το μήνυμα ότι οι άνθρωποι ίσως μπορούν να ξαναστήσουν ένα νέο κόσμο.
Ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ίκαρος σε μετάφραση της Βάσιας Τζανακάρη. Το εκπληκτικό εξώφυλλο είναι του Χρήστου Κούρτογλου.
