Ο λόγος λιτός, λακωνικός ευθύβολος και τα νοήματα πυκνά. Τα θέματα που κυριαρχούν είναι από τη μία η μεγάλη αγάπη και η επαγρύπνηση για τους ανθρώπους (τους «κυνηγημένους», τους «αφιερωμένους», τους «δακρυρροούντες»), το περιβάλλον, την πατρίδα, τη ζωή κι από την άλλη η επικριτική στάση απέναντι στην αλαζονεία της εξουσίας, η οργή για τη βία και το φασισμό.
Όπως έγραψε ο ποιητής και κριτικός Γιάννης Πλαχούρης στο diastixo.gr:
«Η Δήμητρα Παυλάκου χρόνια τώρα, με τη χαρακτηριστική γραφή της, αποδεικνύει τον λόγο που όλες οι λέξεις σημαίνουν στα χέρια ενός καλού τεχνίτη και ότι όλα τα συναισθήματα όχι μόνο μπορούν να χωρέσουν σε μια λέξη, αλλά και να έχουν διαφορετική ερμηνεία για καθέναν από εμάς, επιτυγχάνοντας τη μαγευτική διαδρομή της πολλαπλής ανάγνωσης, που μόνο η καλή ποίηση προσφέρει.»
Επιστροφή
Ακούω το κλάμα
των ανθρώπων
Οι λύκοι είναι μακριά
ούτε το κλάμα
ούτε το μαρτύριό τους θα φτάσει
σε αυτιά της νυσταγμένης πόλης
Και εσύ που νομίζεις
ότι είσαι καλύτερος
από το κιρκινέζι
εξυπνότερος από την αλεπού
με τ’ όπλο παραπόδα
και τη στολή παραλλαγής
δεν θ’ αργήσει η ώρα
να ντραπείς που είσαι άνθρωπος
Τη μάνα σου με το δεμάτι ξύλα
στην πλάτη
τον πατέρα σου που σεβάστηκε
το χώμα που τον έθρεψε
θα θυμηθείς
και θα επιστρέψεις στο δάσος
κι αυτό θα σε περιμένει
να σου δώσει πίσω την ψυχή σου
άθικτη.
Βιογραφικό
Η Δήμητρα Παυλάκου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955. Είναι πτυχιούχος Πολιτικών Επιστημών (Πάντειο Πανεπιστήμιο) και Παιδαγωγικών της ΠΑΤ ΕΣ (ΣΕΛΕΤΕ). Συνέχισε τις σπουδές της στο Στρασβούργο της Γαλλίας. Είναι κάτοχος DEA Ψυχολογίας και Παιδαγωγικών του πανεπιστημίου Louis-Pasteur και Doctorat d΄Universite του Πανεπιστημίου Ανθρωπιστικών Σπουδών. Στο Στρασβούργο κατά την διάρκεια των σπουδών της εργάστηκε ως τυπογράφος στο τυπογραφείο του Συμβουλίου της Ευρώπης και ως animatrice σε κέντρο νεότητος και αθλητισμού. Επίσης ως σύμβουλος σε ψυχοκοινωνικές δομές και ψυχαναλύτρια. Δημοσιογράφησε ως συντάκτης και κριτικογράφος σε εφημερίδες και περιοδικά (Πρωινή Ελευθεροτυπία, Πρώτη, Έθνος, Επίκαιρα, Αυγή κ.α.). Δίδαξε με το Ν 407/80 στα παιδαγωγικά τμήματα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου (Φλώρινα) και του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου (Αλεξανδρούπολη) «Κοινωνιολογία της Εκπαίδευσης» και «Ψυχανάλυση και Εκπαίδευση». Συνεργάστηκε στην παραγωγή ντοκιμαντέρ για τη φύση και τα δικαιώματα των ζώων. Είναι μέλος φιλοζωικών σωματείων και οργανώσεων για την προστασία της φύσης και ακτιβίστρια. Εργάζεται στη μέση εκπαίδευση και διευθύνει το 2ο Γυμνάσιο Αγ. Παρασκευής.
Εργογραφία
Ποίηση: «Ένα κουτί με σπίρτα» (εκδ. Γράμματα, 1977), «Ών-Ούσα-Όν» (editions Ceres, 1979), «Λόγω ανηκέστου βλάβης» (εκδ. Ροή 1981), «Λιμνάζοντα ύδατα» (εκδ. Γνώσεις, 1987), «Περί θυμικής ατονίας» (εκδ. Αιγόκερως, 1988), «Η κρύπτη με τις φτέρες» (εκδ. Ηρόδοτος, 1989), «Τα μάτια του σκύλου» (εκδ. Ναυσικά, 1992), «Vulpes Vulpes» (εκδ. Τραμάκια, 1995), «Η ευχή του Λυχνικού» (εκδ. Παρουσία, 1998), «Επίδομα Ερημίας» (εκδ. Αρμός, 2000), «Μεταβατικά Ρήματα» (εκδ. Αρμός, 2004), «Συναξάρι» (εκδ. Αρμός, 2008), «Ξένος και Παρεπίδημος» (εκδ. Αρμός, 2010», «Φως ως ιμάτιον» (εκδ. Αρμός, 2011), «Ακολουθία των ωρών» (εκδ. Αρμός, 2013), «Τα τρία ανατολικά» (εκδ. Αρμός, 2014), «Συνοδικό» (εκδ. Αρμός, 2016), «Η ενάτη ώρα» (εκδ. Αρμός, 2020).
Μελέτες: «Ethosociologie de l΄egalite des especes: Hierarchie et role des femelles dans une communaute controllee. Le cas de la montagne des singes» (Alsace, 1984), «La psychopathologic du pouvoir» (Strasbourg, 1986), «L’evolution de la condition feminine en Grece» (Strasbourg, 1985), «Το είδωλο του καθρέφτη της – Προσέγγιση της κοινωνικής θέσης της γυναίκας στην Ελλάδα» (εκδ. Ρήσος, 1991), «Άνθρωπος και Φυσικό Περιβάλλον» (εκδ. Δελφίνι, 1997), «Κείμενα για την Ποίηση» (εκδ. Τυπωθήτω/Δαρδανός, 2009).
Μεταφράσεις: «Ο Ναρκισσισμός» του Pierre Dessuant (εκδ. Χατζηνικολή, 1996), «Τα απροσάρμοστα παιδιά» του Roger Perron (εκδ. Χατζηνικολή, 1996).
Όπως έγραψε ο ποιητής και κριτικός Γιάννης Πλαχούρης στο diastixo.gr:
«Η Δήμητρα Παυλάκου χρόνια τώρα, με τη χαρακτηριστική γραφή της, αποδεικνύει τον λόγο που όλες οι λέξεις σημαίνουν στα χέρια ενός καλού τεχνίτη και ότι όλα τα συναισθήματα όχι μόνο μπορούν να χωρέσουν σε μια λέξη, αλλά και να έχουν διαφορετική ερμηνεία για καθέναν από εμάς, επιτυγχάνοντας τη μαγευτική διαδρομή της πολλαπλής ανάγνωσης, που μόνο η καλή ποίηση προσφέρει.»
Επιστροφή
Ακούω το κλάμα
των ανθρώπων
Οι λύκοι είναι μακριά
ούτε το κλάμα
ούτε το μαρτύριό τους θα φτάσει
σε αυτιά της νυσταγμένης πόλης
Και εσύ που νομίζεις
ότι είσαι καλύτερος
από το κιρκινέζι
εξυπνότερος από την αλεπού
με τ’ όπλο παραπόδα
και τη στολή παραλλαγής
δεν θ’ αργήσει η ώρα
να ντραπείς που είσαι άνθρωπος
Τη μάνα σου με το δεμάτι ξύλα
στην πλάτη
τον πατέρα σου που σεβάστηκε
το χώμα που τον έθρεψε
θα θυμηθείς
και θα επιστρέψεις στο δάσος
κι αυτό θα σε περιμένει
να σου δώσει πίσω την ψυχή σου
άθικτη.
Βιογραφικό
Η Δήμητρα Παυλάκου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955. Είναι πτυχιούχος Πολιτικών Επιστημών (Πάντειο Πανεπιστήμιο) και Παιδαγωγικών της ΠΑΤ ΕΣ (ΣΕΛΕΤΕ). Συνέχισε τις σπουδές της στο Στρασβούργο της Γαλλίας. Είναι κάτοχος DEA Ψυχολογίας και Παιδαγωγικών του πανεπιστημίου Louis-Pasteur και Doctorat d΄Universite του Πανεπιστημίου Ανθρωπιστικών Σπουδών. Στο Στρασβούργο κατά την διάρκεια των σπουδών της εργάστηκε ως τυπογράφος στο τυπογραφείο του Συμβουλίου της Ευρώπης και ως animatrice σε κέντρο νεότητος και αθλητισμού. Επίσης ως σύμβουλος σε ψυχοκοινωνικές δομές και ψυχαναλύτρια. Δημοσιογράφησε ως συντάκτης και κριτικογράφος σε εφημερίδες και περιοδικά (Πρωινή Ελευθεροτυπία, Πρώτη, Έθνος, Επίκαιρα, Αυγή κ.α.). Δίδαξε με το Ν 407/80 στα παιδαγωγικά τμήματα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου (Φλώρινα) και του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου (Αλεξανδρούπολη) «Κοινωνιολογία της Εκπαίδευσης» και «Ψυχανάλυση και Εκπαίδευση». Συνεργάστηκε στην παραγωγή ντοκιμαντέρ για τη φύση και τα δικαιώματα των ζώων. Είναι μέλος φιλοζωικών σωματείων και οργανώσεων για την προστασία της φύσης και ακτιβίστρια. Εργάζεται στη μέση εκπαίδευση και διευθύνει το 2ο Γυμνάσιο Αγ. Παρασκευής.
Εργογραφία
Ποίηση: «Ένα κουτί με σπίρτα» (εκδ. Γράμματα, 1977), «Ών-Ούσα-Όν» (editions Ceres, 1979), «Λόγω ανηκέστου βλάβης» (εκδ. Ροή 1981), «Λιμνάζοντα ύδατα» (εκδ. Γνώσεις, 1987), «Περί θυμικής ατονίας» (εκδ. Αιγόκερως, 1988), «Η κρύπτη με τις φτέρες» (εκδ. Ηρόδοτος, 1989), «Τα μάτια του σκύλου» (εκδ. Ναυσικά, 1992), «Vulpes Vulpes» (εκδ. Τραμάκια, 1995), «Η ευχή του Λυχνικού» (εκδ. Παρουσία, 1998), «Επίδομα Ερημίας» (εκδ. Αρμός, 2000), «Μεταβατικά Ρήματα» (εκδ. Αρμός, 2004), «Συναξάρι» (εκδ. Αρμός, 2008), «Ξένος και Παρεπίδημος» (εκδ. Αρμός, 2010», «Φως ως ιμάτιον» (εκδ. Αρμός, 2011), «Ακολουθία των ωρών» (εκδ. Αρμός, 2013), «Τα τρία ανατολικά» (εκδ. Αρμός, 2014), «Συνοδικό» (εκδ. Αρμός, 2016), «Η ενάτη ώρα» (εκδ. Αρμός, 2020).
Μελέτες: «Ethosociologie de l΄egalite des especes: Hierarchie et role des femelles dans une communaute controllee. Le cas de la montagne des singes» (Alsace, 1984), «La psychopathologic du pouvoir» (Strasbourg, 1986), «L’evolution de la condition feminine en Grece» (Strasbourg, 1985), «Το είδωλο του καθρέφτη της – Προσέγγιση της κοινωνικής θέσης της γυναίκας στην Ελλάδα» (εκδ. Ρήσος, 1991), «Άνθρωπος και Φυσικό Περιβάλλον» (εκδ. Δελφίνι, 1997), «Κείμενα για την Ποίηση» (εκδ. Τυπωθήτω/Δαρδανός, 2009).
Μεταφράσεις: «Ο Ναρκισσισμός» του Pierre Dessuant (εκδ. Χατζηνικολή, 1996), «Τα απροσάρμοστα παιδιά» του Roger Perron (εκδ. Χατζηνικολή, 1996).
