Αν γινόταν ταινία, θα ήταν μια ξεκαρδιστική κωμωδία ποτισμένη με αυτό το μαύρο χιούμορ που μόνο οι Αγγλοσάξωνες κατέχουν τόσο καλά. Ο Μπένζαμιν Στίβενσον είναι Αυστραλός, βραβευμένος κωμικός stand-up και συγγραφέας. Εχει πραγματοποιήσει sold out παραστάσεις από το Melbourne International Comedy Festival ως το Edinburgh Fringe Festival. Εκτός σκηνής, ο Μπένζαμιν έχει εργαστεί σε εκδοτικούς οικους και λογοτεχνικά πρακτορεία στην Αυατραλία και στις ΗΠΑ. Το ΄΄Ολοι στην οικογένεια μου έχουν σκοτώσει κάποιον΄΄ έχει μεταφραστεί σε 24 χώρες και σύντομα πρόκειται να γίνει τηλεοπτική σειρά.
Όλα αυτά τα γράφω επειδή το χιούμορ, και μάλιστα το μαύρο χιούμορ, είναι το βασικό χαρακτηριστικό του βιβλίου του. Σε σημείο που σε κάνει να προσπερνάς την ουσιαστική προσήλωσή του στους κανόνες της κλασικής αστυνομικής φιλολογίας. Και αν θέλετε και ένα χαρακτηριστικό του, διαφορετικό από τους άλλους συγγραφείς αστυνομικών ιστοριών, αυτό είναι από τη μια μεριά ο σεβασμός του στους κανόνες, και από την άλλη, με όπλο το χιούμορ, η αποδόμησή τους.
Η ιστορία του ακούγεται κλασική: τα μέλη της οικογένειας Κάνιγχαμ προσκαλουνται από τη θεία Κάθριν, να περάσουν όλοι μαζί 3 ημέρες σε ένα πολυτελές χειμερινό θέρετρο. Η θεία Κάθριν είναι τόσο σχολαστική, ώστε στην πρόσκληση που τους απευθυνει έχει επισυνάψει μέχρι και το δελτίο καιρού. Η αφορμή της συνάντησης, αν και κανείς δεν το λέει ανοιχτά, είναι η αποφυλάκιση του Μάικλ Κάνιγχαμ, αδελφού του κεντρικού αφηγητή, του Ερνστ. Ο Μάικλ πήγε φυλακή για τον φόνο ενός πρώην αστυνομικού, αλλά ο πατριός τους ,ο Μαρτσέλο, μεγαλοδικηγόρος στο επάγγελμα, κατάφερε να καταδικαστεί μόνο για τρία χρόνια. Όπως είναι φυσικό, κάθε μέλος της οικογενειας έχει τις ιδιαιτερότητές του, τα ελαττώματα και τα πλεονεκτήματά του. Παρ’ όλα αυτά, ο ένας σέβεται τον άλλο, και σε αυτές τις οικογενειακές συγκεντρώσεις, που πολύ θα ήθελαν να αποφύγουν, περνούν συνήθως καλά. Όχι όμως και στη συγκεκριμένη. Ας αφήσουμε όμως τον ίδιο τον συγγραφέα να μας βάλει στο πνεύμα του βιβλίου:
΄΄Ολοι στην οικογένειά μου έχουν σκοτώσει κάποιον. Ορισμένοι από μας οι πιο πετυχημένοι, έχουν σκοτώσει πάνω από μία φορά.
Δεν προσπαθώ να δραματοποιήσω την κατάσταση, μα αυτή είναι η αλήθεια, κι όταν βρέθηκα αντιμέτωπος με την καταγραφή της, παρ’ ότι δύσκολη με ένα χέρι, συνειδητοποίησα ότι ο μόνος τρόπος ήταν η αποκάλυψη της αλήθειας. Φαντάζει προφανές, αλλά τα σύγχρονα βιβλία μυστήριου καμιά φορά το ξεχνούν. Εχουν εστιάσει περισσότερο στα τεχνάσματα που μπορεί να εξαπολύσει ο συγγραφέας: σε αυτό που κρύβει στο μανίκι του, αντί γι’ αυτό που κρατά στο χέρι του.
Το θέμα είναι ότι διαβάζω πολλά αστυνομικά. Και ξέρω ότι τα περισσότερα απ’ αυτά τα βιβλία διαθέτουν αυτό που είναι στις μέρες μας γνωστό ως αναξιόπιστος αφηγητής,όπου το άτομο που σου αφηγείται την ιστορία, στην πραγματικότητα ψεύδεται στο μεγαλύτερο μέρος της αφήγησης. Γνωρίζω, επίσης, ότι, αφηγούμενος αυτά τα γεγονότα , μπορεί να ενταχθώ σ’ έναν παρόμοιο τύπο. Οπότε θα βάλω τα δυνατά μου να κάνω το αντίθετο. Πείτε με αξιόπιστο αφηγητή. Ότι σας λέω θα είναι η αλήθεια ή, τουλάχιστον, η αλήθεια όπως την ήξερα τη δεδομένη χρονική στιγμή, ή όπως νόμιζα πως την ήξερα. Να με τσεκάρετε.
Αν σας αφορούν μόνο οι μοβόρικες λεπτομέρειες, θάνατοι σ’ αυτό το βιβλίο είτε συμβαίνουν είτε μνημονεύονται ως έχοντες συμβεί στη σελίδα 28, στη σελίδα 67, στη σελίδα 89, ένας διπλός στη σελίδα 99 κι ένας τριπλός στη σελίδα 108. Επειτα έχουμε ένα κομμάτι που τραβάει λίγο, αλλά παίρνει πάλι τα πάνω του στη σελίδα 209, στη σελίδα 260-περίπου-, στις σελίδες 274,284 και 308, κάπου μεταξύ των σελίδων 301 και 309-δύσκολο να πείς το που ακριβώς-, στη σελίδα 323 και στη σελίδα 437. Υπόσχομαι πως είναι αλήθεια, εκτός κι αν έχει γίνει μπάχαλο στη σελιδοποίηση. Υπάρχει μόνο μια τρύπα στην πλοκή, μεγέθους φορτηγού. Εχω την τάση να χαλάω το κέφι του κόσμου. Δεν έχει σκηνές σεξ΄΄.
Αυτά σημειώνει ο συγγραφέας στην εισαγωγή του βιβλίου του, κι αν σας αρέσει ο τρόπος γραφής που μόλις διαβάσατε, θα σας αρέσει και το βιβλίο. Εχει βαθιά αίσθηση του χιούμορ, γνωρίζει πολύ καλά τους κανόνες του αστυνομικού μυθιστορήματος, τους ακολουθεί, αλλά έχει και μία τάση να τους ανατρέψει. Χρησιμοποιεί κάποια απλά τσιτάτα, που όμως καθορίζουν την μορφή του βιβλίου του όπως :΄΄Δεν πρέπει να πιστεύεις ποτέ πως κάποιος είναι νεκρός αν δεν έχεις δεί το πτώμα΄΄ ή ΄΄Οικογένεια δεν είναι ποιανού αίμα κυλάει στις φλέβες σου, αλλά για ποιόν θα το έχυνες΄΄. Αυτές οι δύο φράσεις είναι φράσεις κλειδιά για το μυθιστόρημά του.
Ο Μπένζαμιν Στίβενσον έγραψε ένα έντιμο αστυνομικό μυθιστόρημα, με πολλές ανατροπές, πολύ χιούμορ και διάθεση ανατροπής του κλασικου τρόπου περιγραφής. Δεν τον ενδιαφέρει να γίνει αρεστός, αλλά δίνει την εντύπωση ότι και ο ίδιος διασκέδαζε όσο το έγραφε, πράγμα που μπορεί και μεταδίδει στον αναγνώστη. Εχει κινηματογραφική ροή και κυλάει σαν νεράκι. Παρ όλη την κλασική δομή της ιστορίας του, που θυμίζει σκηνικό της Αγκαθα Κρίστι, ένας αριθμός ατόμων αποκλεισμένος κάπου από όπου δεν μπορούν να φύγουν, καταφέρνει και δημιουργεί κάτι που είναι όλο δικό του. Σαρκάζει την οικογένεια, τους ρόλους που παίζει ο καθένας, αυτοσαρκάζεται και τοποθετεί τα σωστά κίνητρα των φόνων στη σωστή θέση. Το ΄΄Ολοι στην οικογένειά μου έχουν σκοτώσει κάποιον΄΄ διαβάζεται εύκολα και ευχάριστα, αφήνοντας στον αναγνώστη στο τέλος κι ένα χαμόγελο στα χείλη.
Η μετάφραση είναι του Αύγουστου Κορτώ.
Για το βιβλίο έγραψαν:
΄΄Μην το χάσετε. Εξυπνο κι απροσδόκητο΄΄ Κarin Slaughter –Συγγραφέας.
΄΄Ένα βιβλίο που θα λατρέψουν οι φαν του είδους και όχι μόνο, αφού πετυχαίνει με την κινηματογραφική του ροή να οδηγήσει και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη στην αναγνωστική απόλαυση΄΄ Vivlio life.gr
Όλα αυτά τα γράφω επειδή το χιούμορ, και μάλιστα το μαύρο χιούμορ, είναι το βασικό χαρακτηριστικό του βιβλίου του. Σε σημείο που σε κάνει να προσπερνάς την ουσιαστική προσήλωσή του στους κανόνες της κλασικής αστυνομικής φιλολογίας. Και αν θέλετε και ένα χαρακτηριστικό του, διαφορετικό από τους άλλους συγγραφείς αστυνομικών ιστοριών, αυτό είναι από τη μια μεριά ο σεβασμός του στους κανόνες, και από την άλλη, με όπλο το χιούμορ, η αποδόμησή τους.
Η ιστορία του ακούγεται κλασική: τα μέλη της οικογένειας Κάνιγχαμ προσκαλουνται από τη θεία Κάθριν, να περάσουν όλοι μαζί 3 ημέρες σε ένα πολυτελές χειμερινό θέρετρο. Η θεία Κάθριν είναι τόσο σχολαστική, ώστε στην πρόσκληση που τους απευθυνει έχει επισυνάψει μέχρι και το δελτίο καιρού. Η αφορμή της συνάντησης, αν και κανείς δεν το λέει ανοιχτά, είναι η αποφυλάκιση του Μάικλ Κάνιγχαμ, αδελφού του κεντρικού αφηγητή, του Ερνστ. Ο Μάικλ πήγε φυλακή για τον φόνο ενός πρώην αστυνομικού, αλλά ο πατριός τους ,ο Μαρτσέλο, μεγαλοδικηγόρος στο επάγγελμα, κατάφερε να καταδικαστεί μόνο για τρία χρόνια. Όπως είναι φυσικό, κάθε μέλος της οικογενειας έχει τις ιδιαιτερότητές του, τα ελαττώματα και τα πλεονεκτήματά του. Παρ’ όλα αυτά, ο ένας σέβεται τον άλλο, και σε αυτές τις οικογενειακές συγκεντρώσεις, που πολύ θα ήθελαν να αποφύγουν, περνούν συνήθως καλά. Όχι όμως και στη συγκεκριμένη. Ας αφήσουμε όμως τον ίδιο τον συγγραφέα να μας βάλει στο πνεύμα του βιβλίου:
΄΄Ολοι στην οικογένειά μου έχουν σκοτώσει κάποιον. Ορισμένοι από μας οι πιο πετυχημένοι, έχουν σκοτώσει πάνω από μία φορά.
Δεν προσπαθώ να δραματοποιήσω την κατάσταση, μα αυτή είναι η αλήθεια, κι όταν βρέθηκα αντιμέτωπος με την καταγραφή της, παρ’ ότι δύσκολη με ένα χέρι, συνειδητοποίησα ότι ο μόνος τρόπος ήταν η αποκάλυψη της αλήθειας. Φαντάζει προφανές, αλλά τα σύγχρονα βιβλία μυστήριου καμιά φορά το ξεχνούν. Εχουν εστιάσει περισσότερο στα τεχνάσματα που μπορεί να εξαπολύσει ο συγγραφέας: σε αυτό που κρύβει στο μανίκι του, αντί γι’ αυτό που κρατά στο χέρι του.
Το θέμα είναι ότι διαβάζω πολλά αστυνομικά. Και ξέρω ότι τα περισσότερα απ’ αυτά τα βιβλία διαθέτουν αυτό που είναι στις μέρες μας γνωστό ως αναξιόπιστος αφηγητής,όπου το άτομο που σου αφηγείται την ιστορία, στην πραγματικότητα ψεύδεται στο μεγαλύτερο μέρος της αφήγησης. Γνωρίζω, επίσης, ότι, αφηγούμενος αυτά τα γεγονότα , μπορεί να ενταχθώ σ’ έναν παρόμοιο τύπο. Οπότε θα βάλω τα δυνατά μου να κάνω το αντίθετο. Πείτε με αξιόπιστο αφηγητή. Ότι σας λέω θα είναι η αλήθεια ή, τουλάχιστον, η αλήθεια όπως την ήξερα τη δεδομένη χρονική στιγμή, ή όπως νόμιζα πως την ήξερα. Να με τσεκάρετε.
Αν σας αφορούν μόνο οι μοβόρικες λεπτομέρειες, θάνατοι σ’ αυτό το βιβλίο είτε συμβαίνουν είτε μνημονεύονται ως έχοντες συμβεί στη σελίδα 28, στη σελίδα 67, στη σελίδα 89, ένας διπλός στη σελίδα 99 κι ένας τριπλός στη σελίδα 108. Επειτα έχουμε ένα κομμάτι που τραβάει λίγο, αλλά παίρνει πάλι τα πάνω του στη σελίδα 209, στη σελίδα 260-περίπου-, στις σελίδες 274,284 και 308, κάπου μεταξύ των σελίδων 301 και 309-δύσκολο να πείς το που ακριβώς-, στη σελίδα 323 και στη σελίδα 437. Υπόσχομαι πως είναι αλήθεια, εκτός κι αν έχει γίνει μπάχαλο στη σελιδοποίηση. Υπάρχει μόνο μια τρύπα στην πλοκή, μεγέθους φορτηγού. Εχω την τάση να χαλάω το κέφι του κόσμου. Δεν έχει σκηνές σεξ΄΄.
Αυτά σημειώνει ο συγγραφέας στην εισαγωγή του βιβλίου του, κι αν σας αρέσει ο τρόπος γραφής που μόλις διαβάσατε, θα σας αρέσει και το βιβλίο. Εχει βαθιά αίσθηση του χιούμορ, γνωρίζει πολύ καλά τους κανόνες του αστυνομικού μυθιστορήματος, τους ακολουθεί, αλλά έχει και μία τάση να τους ανατρέψει. Χρησιμοποιεί κάποια απλά τσιτάτα, που όμως καθορίζουν την μορφή του βιβλίου του όπως :΄΄Δεν πρέπει να πιστεύεις ποτέ πως κάποιος είναι νεκρός αν δεν έχεις δεί το πτώμα΄΄ ή ΄΄Οικογένεια δεν είναι ποιανού αίμα κυλάει στις φλέβες σου, αλλά για ποιόν θα το έχυνες΄΄. Αυτές οι δύο φράσεις είναι φράσεις κλειδιά για το μυθιστόρημά του.
Ο Μπένζαμιν Στίβενσον έγραψε ένα έντιμο αστυνομικό μυθιστόρημα, με πολλές ανατροπές, πολύ χιούμορ και διάθεση ανατροπής του κλασικου τρόπου περιγραφής. Δεν τον ενδιαφέρει να γίνει αρεστός, αλλά δίνει την εντύπωση ότι και ο ίδιος διασκέδαζε όσο το έγραφε, πράγμα που μπορεί και μεταδίδει στον αναγνώστη. Εχει κινηματογραφική ροή και κυλάει σαν νεράκι. Παρ όλη την κλασική δομή της ιστορίας του, που θυμίζει σκηνικό της Αγκαθα Κρίστι, ένας αριθμός ατόμων αποκλεισμένος κάπου από όπου δεν μπορούν να φύγουν, καταφέρνει και δημιουργεί κάτι που είναι όλο δικό του. Σαρκάζει την οικογένεια, τους ρόλους που παίζει ο καθένας, αυτοσαρκάζεται και τοποθετεί τα σωστά κίνητρα των φόνων στη σωστή θέση. Το ΄΄Ολοι στην οικογένειά μου έχουν σκοτώσει κάποιον΄΄ διαβάζεται εύκολα και ευχάριστα, αφήνοντας στον αναγνώστη στο τέλος κι ένα χαμόγελο στα χείλη.
Η μετάφραση είναι του Αύγουστου Κορτώ.
Για το βιβλίο έγραψαν:
΄΄Μην το χάσετε. Εξυπνο κι απροσδόκητο΄΄ Κarin Slaughter –Συγγραφέας.
΄΄Ένα βιβλίο που θα λατρέψουν οι φαν του είδους και όχι μόνο, αφού πετυχαίνει με την κινηματογραφική του ροή να οδηγήσει και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη στην αναγνωστική απόλαυση΄΄ Vivlio life.gr
