΄΄Πιστεύω ότι όλα τα καλά αστυνομικά μυθιστορήματα υπερβαίνουν το απλό ερώτημα ποιος σκότωσε ποιον. Το βλέπουμε στο έργο ενός συγγραφέα όπως ο Χένινγκ Μανκέλ, ο οποίος θεωρεί ότι το έγκλημα συνδέεται με τις αποτυχίες της κοινωνίας του κράτους πρόνοιας στη χώρα του, τη Σουηδία. Σήμερα βλέπουμε πολιτικούς που δεν παίρνουν την ευθύνη για τις πράξεις τους. Η διαφθορά ξεκινάει από πάνω και κατεβαίνει προς τα κάτω. Ό,τι αρχίζει στα υψηλότερα επίπεδα της κυβέρνησης καταλήγει στον δρόμο. Η πολιτική αποτυχία είναι αυτή που προκαλεί σε μεγάλο βαθμό την κοινωνική δυσφορία. Και αυτό που προκύπτει είναι είτε εγκληματική συμπεριφορά, είτε ριζοσπαστικοποίηση. Μια κοινωνία που δεν έχει ισορροπία είναι ασταθής. Χωρίς πραγματική αναμόρφωση δεν θα υπάρξει ποτέ σταθερότητα και ευημερία΄΄, είχε πεί σε μιά πρόσφατη συνέντευξή του ο Πάρκερ Μπιλάλ, μιλώντας για το σημερινό αστυνομικό μυθιστόρημα, και είχε δίκιο. Το αστυνομικό μυθιστόρημα σήμερα ρίχνει μια κριτική ματιά στην κοινωνία και κατ’ επέκταση στο έγκλημα που τις πιο πολλές φορές εκπορεύεται από αυτήν.
Ο Δημήτρης Σίμος έγραψε ένα τέτοιο αστυνομικό μυθιστόρημα. Η πλοκή του και η δράση-αντίδραση εκπορεύεται από την κρατική, και πιο σωστά παρακρατική δράση, και μεταφέρεται στην κοινωνία μας, γυμνή από ιδεολογίες και προσχήματα, σαν αυτό ακριβώς που είναι στην ουσία του: έγκλημα.
΄΄Ο θάνατος του Οδυσσέα΄΄ είναι μιά περιπέτεια του αστυνόμου Χρίστου Καπετάνου, που υπηρετεί στην αστυνομική δύναμη της Χαλκίδας. Χωρισμένος, με μιά μικρή κόρη, πρόσφατα ερωτευμένος, οδηγεί μιά παλιά ΄΄σακαράκα΄΄, όπως αποκαλεί ο ίδιος το αυτοκίνητό του, και μοιάζει βουτηγμένος στη ρουτίνα της μικρής πόλης που υπηρετεί. Ωσπου ένα βράδυ σπεύδει να σώσει από την αυτοκτονία έναν άντρα που απειλεί να πέσει από την ταράτσα του ξενοδοχείου ΄΄Evia’s Blue΄΄. Σχεδόν τα καταφέρνει, όταν κάποιος άγνωστος, από την απέναντι πλευρά σημαδεύει και σκοτώνει τον υποψήφιο αυτόχειρα που πεθαίνει στα χέρια του αστυνόμου ψιθυρίζοντας την τελευταία του στιγμή το όνομα ΄΄Οδυσσέας΄΄. Από εκεί και πέρα αρχίζει μιά περιπέτεια που κανείς δεν μπορεί να φανταστεί μέχρι που μπορεί να φτάσει.
Αντιγράφω από το οπισθόφυλλο:
΄΄Ενας άντρας απειλεί να πηδήξει από την ταράτσα ενός ξενοδοχείου, όταν φτάνει για τη διαπραγμάτευση ο αστυνόμος Καπετάνος. Ενα ταριχευμένο τσακάλι ανακαλύπτεται στη ντουλάπα του, ενώ η αντιτρομοκρατική φτάνει στην Εύβοια. Εθνικιστικά στοιχεία στα σώματα ασφαλείας, το κυνήγι ενός δολοφόνου που αφήνει για σημάδι ένα βαλσαμωμένο ζώο και μιά θεωρία συνομωσίας που κανείς δεν θέλει να επαληθευτεί. Ενα πρόγραμμα προσηλυτισμού πιστών ΄΄στρατιωτών΄΄ που έχει καλύψει εδώ και χρόνια τις στολές με κουστούμια. Ποιός κινεί τα νήματα; Πόσο δύσκολο είναι να νικήσεις όταν ο εχθρός έχει δημιουργήσει το παιχνίδι;΄΄
Ο Δημήτρης Σίμος, με μαεστρία, μας γυρνάει στα πρώτα μεταεμφυλιακά χρόνια, τότε που το παρακράτος ,ουσιαστικά, κυβερνούσε την χώρα. Σε επιτελικά σχέδια εκείνης της εποχής που σκοπό είχαν την χειραγώγηση της νεολαίας. Και επιστρέφει στην εποχή μας με τις κρυφές ομάδες ΄΄πατριωτών΄΄ που είναι σκόρπιες παντού, τόσο στο κέντρο όσο και στην ύπαιθρο, με σκοπό να επιβάλλουν την ακροδεξιά ιδεολογία τους σε όσο μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού μπορούν. Που είναι οπλισμένοι, με πρόσχημα το κυνήγι, που επί της ουσίας κυνηγούν τους πρόσφυγες που πιστεύουν ότι μολύνουν τα άγια χώματά μας. Οι πιό πολλοί από αυτούς, ιδιαίτερα στην επαρχία, είναι πρόσωπα πέραν πάσης αμφιβολίας ένεκα του κοινωνικού τους στάτους.
΄΄Μια εξαιρετικά στημένη υπόθεση είναι αυτή που μας παρουσιάζεται με το «Θάνατο του Οδυσσέα» και ο Δημήτρης Σίμος καταπιάνεται ακόμα μια φορά με θέματα που απασχολούν τη χώρα και την κοινωνία μας. Μας πάει πίσω στο 2015 για να μας θυμίσει την άνθηση των εθνικιστικών οργανώσεων και να στηρίξει την υπόθεσή του στη μάστιγα των νεοφασιστών και των ρατσιστών αυτού του τόπου, ενώ ταυτόχρονα, έχει αρχίσει να υφάνει μια δεύτερη πιο περίπλοκη υπόθεση, ένα κουβάρι που ξετυλίγεται αργά αργά και μυστικά, έτσι που να υπάρξει η αληθοφάνεια και το περιθώριο ώστε όλα τα στοιχεία που δίνει σταλαγματιά σταλαγματιά να αφομοιωθούν και όταν κάτσει η σκόνη των εξελίξεων να μην υπάρξει ουδεμία αμφισβήτηση, ουδεμία τρύπα στην υπόθεση. Δεν κλείνουν όλες οι πόρτες στην τελευταία σελίδα, αλλά φαίνεται πως μένει ανοιχτό ένα πέρασμα, ικανό να προϊδεάσει για τη συνέχει΄΄, έγραψε η Γεωργία Κωστοπούλου για το βιβλίο.
Και πραγματικά: ο συγγραφέας ξετυλίγει την υπόθεση σελίδα με την σελίδα,ενώνοντας τις τελείες που ενώνουν το επιτελικό σχέδιο του μεταεμφυλιακού περακράτους με την άνοδο των νεοφασιστικών οργανώσεων και ομάδων που αναδύθηκαν στην Ελλάδα στα πλαίσια της οικονομικής κρίσης. Παλιοί, απόστρατοι αξιωματικοί, σε σύνταξη πιά, αλλά με εξουσία στα χέρια, διευθύνουν και κατευθύνουν αυτές τις ομάδες. Η δράση τους, είναι έξω από τα πλαίσια του νόμου, όπως και πάντα ήταν. Μόνο που σήμερα, σχεδόν τίποτα δεν είναι γνωστό, από τα τότε σχέδια.
Ο Δημήτρης Σίμος έγραψε ένα σημερινό μυθιστόρημα με δράση, ταχύτητα, σασπένς, κινηματογραφική ένταση, κοινωνικά θέματα που, τελικά προσδιορίζουν την υπόθεση του βιβλίου του. Ο τρόπος που γράφει είναι σταθερός και σίγουρος, παλαιάς κοπής. Οπως είπεο ίδιος σε μιά συνέντευξή του με αφορμή τον ΄΄Θάνατο του Οδυσσέα΄΄:
΄΄Ο κεντρικός πρωταγωνιστής είναι ένας άνδρας παλιάς κοπής, ηθικά δίκαιος, ριψοκίνδυνος και ευαίσθητος. Σε αυτή την υπόθεση, θα αναγκαστεί να βυθιστεί σε ένα ένοχο παρελθόν για να ανακαλύψει μια δύσκολη όσο και αποτρόπαιη αλήθεια. Ένα κυνήγι ενός δολοφόνου που αφήνει για σημάδι ένα βαλσαμωμένο τσακάλι ξεκινά…΄΄
Ο Δημήτρης Σίμος είναι νεαρότατος-γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1987. Και είναι πολύ παρήγορο πού νέοι συγγραφείς σαν κι αυτόν καταπιάνονται με τόσο δύσκολα θέματα, είτε πρόκειται για αστυνομική λογοτεχνία είτε για λογοτεχνία. Οι παλαιότεροι, πλήν ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν έχουν ασχοληθεί με την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ελλάδα τα χρόνια της οικονομικής κρίσης και τα όσα επακολούθησαν. Η αντίδραση των νεώτερων, να ασχοληθούν με ένα ΄΄καυτό΄΄ θέμα σαν κι αυτό, δείχνει γερά αντανακλαστικά των νεώτερων ,που προφανώς, είναι λιγότερο βολεμένοι από τους παλαιότερους. Σε μιά πρόσφατη συνέντευξή του , ο νεαρός συγγραφέας στην ερώτηση αν είναι τυχαία η αναφορά του στα γεγονότα που σημάδεψαν την άνοδο του νεοφασισμού στην Ελλάδα, πολύ ειλικρινά απάντησε:
΄΄ Ηρθε η υπόθεση στη συγκεκριμένη εποχή, αλλά και η εποχή διαμόρφωσε την υπόθεση. Πάντα γράφω για ό,τι με απασχολεί κοινωνικά, θα ήταν αδύνατον να αφήσω απ’ έξω την άνοδο του φασισμού στην Ελλάδα, όποια εποχή και να γραφόταν το βιβλίο. Προσπαθώ, θέλω να σκοτώνω το φίδι με τις λέξεις μου.΄΄
Ασχολούμενος με τη συγγραφή από μικρός, έλαβε την πρώτη θέση στον πανελλήνιο διαγωνισμό μυθιστορήματος Ασημένια Σελίδα με ΄΄Τα βατράχια΄΄, την πρώτη του συγγραφική δουλειά, ενώ ήταν υποψήφιος για το Βραβείο Νέου Λογοτέχνη από το λογοτεχνικό περιοδικό Κλεψύδρα. Παράλληλα δραστηριοποιήθηκε σαν σεναριογράφος. Τον Ιανουάριο του 2016 έγινε δεκτός στην Ελληνική Λέσχη Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας , αποτελώντας ένα από τα νεαρότερα μέλη της. Με τη σειρά ΄΄Σκοτεινά νερά-Τα βατράχιο,Τυφλά Ψάρια, Τοξικά μάτια-με πρωταγωνιστή τον αστυνόμο Καπετάνο καθιερώθηκε ως μια από τις σημαντικότερες φωνές της ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας. Το ψυχολογικό θρίλερ ΄΄Σώσε με΄΄ που κυκλοφόρησε το 2020 αγαπήθηκε από χιλιάδες αναγνώστες.
Για τον αστυνόμο Καπετάνο ό Πέτρος Μάρκαρης έγραψε: ΄΄Ο αστυνόμος Καπετάνος είναι η ελληνική εκδοχή του επιθεωρητή Βαλάντερ΄΄.
Για το βιβλίο έγραψαν:
΄΄Ο συγγραφέας δεν θα μπορούσε να μείνει ''αμέτοχος'' καί να μην πάρει θέση για όλα τα κακώς κείμενα που ταλανίζουν την κοινωνία μας. Μέσα από την πλοκή του βιβλίου του κάνει σαφή καί αιχμηρά -σε κάποια σημεία ίσως καί αυστηρά- σχόλια για όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας,όχι γιατί θέλει να κινήσει το ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού (τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω),αλλά γιατί αυτός είναι ένας από τους σκοπούς που επιτελούν τα μυθιστορήματα. Όχι,δεν λαϊκίζει,ούτε γίνεται γραφικός,ούτε προκαλεί εκβιαστικά το συναίσθημα στο αναγνωστικό κοινό. Είναι πολύ μετρημένος στα λόγια του. Δεν ξεφεύγει από τα όρια,ούτε δείχνει τάσεις υπερβολής. Αντιθέτως,μιλάμε για μία σφιχτοδεμένη πλοκή,με ταχείς εναλλαγές σκηνών,τις απαραίτητες ανατροπές,τους αληθοφανείς διαλόγους ανάμεσα στα πρόσωπα του κειμένου,τα μικρά,περιεκτικά κεφάλαια,την ορθή χρήση των εκφραστικών μέσων,την έντονη δράση,την αγωνία,το μυστήριο καί τέλος,το άφθονο λεξιλόγιο.΄΄Κυριακή Γανίτη –Domenica Amat.
΄΄ Από τα «Τοξικά μάτια» και έπειτα ο χαρακτήρας του Καπετάνου γίνεται πιο συμπαγής και η γραφή του Σίμου βελτιώνεται με εκθετικό ρυθμό. Τώρα, δύο βιβλία μετά, φαίνεται πως η φωνή του δυναμώνει και ακούγεται πάνω από τις άλλες. Έχει δικό της ύφος και χροιά και υπόσχεται πως κάθε μέρα που περνάει θα γίνεται ακόμα καλύτερη και θα αποκτά περισσότερους αγαπημένους και αφοσιωμένους αναγνώστες. Αυτούς που εκτιμούν του συγγραφείς που εξελίσσονται και γίνονται καλύτεροι με κάθε λέξη που γράφουν.΄΄Γεωργία Κωστοπούλου-Book Review.
΄΄ «Ο θάνατος του Οδυσσέα» δεν είναι όμως μόνο ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, καθώς θίγει ζητήματα που αγγίζουν τη σημερινή κοινωνία και εμπλέκονται πολλά καυτά θέματα, όπως οι πρόσφυγες, οι ακραίες κοινωνικές ομάδες και ο τρόπος που επιλέγουν να εκδηλώσουν τα πιστεύω τους. Σε προσωπική αφήγηση του αστυνόμου Καπετάνου μαθαίνουμε τα όσα αποκαλύπτει μετά τις μυστηριώδεις δολοφονίες και τους ανθρώπους που κρύβονται πίσω από κωδικοποιημένα ονόματα και μυστικές αποστολές, ενώ στην τριτοπρόσωπη αφήγηση ο συγγραφέας επιλέγει να ξετυλίξει ένα κουβάρι από το παρελθόν που φτάνει μέχρι το παρόν με απίστευτες ανατροπές και αποκαλύψεις που κόβουν την ανάσα.
Ένα βιβλίο για τους λάτρεις της περιπέτειας και των άλυτων αστυνομικών γρίφων, που φυσικά μπαίνουν στον πειρασμό να αποκωδικοποιήσουν τα κρυμμένα χαρτιά των ηρώων πριν φτάσουν στο τέλος!΄΄Ιουλία Ιωάννου-Vivlio-Life.gr
Ο Δημήτρης Σίμος έγραψε ένα τέτοιο αστυνομικό μυθιστόρημα. Η πλοκή του και η δράση-αντίδραση εκπορεύεται από την κρατική, και πιο σωστά παρακρατική δράση, και μεταφέρεται στην κοινωνία μας, γυμνή από ιδεολογίες και προσχήματα, σαν αυτό ακριβώς που είναι στην ουσία του: έγκλημα.
΄΄Ο θάνατος του Οδυσσέα΄΄ είναι μιά περιπέτεια του αστυνόμου Χρίστου Καπετάνου, που υπηρετεί στην αστυνομική δύναμη της Χαλκίδας. Χωρισμένος, με μιά μικρή κόρη, πρόσφατα ερωτευμένος, οδηγεί μιά παλιά ΄΄σακαράκα΄΄, όπως αποκαλεί ο ίδιος το αυτοκίνητό του, και μοιάζει βουτηγμένος στη ρουτίνα της μικρής πόλης που υπηρετεί. Ωσπου ένα βράδυ σπεύδει να σώσει από την αυτοκτονία έναν άντρα που απειλεί να πέσει από την ταράτσα του ξενοδοχείου ΄΄Evia’s Blue΄΄. Σχεδόν τα καταφέρνει, όταν κάποιος άγνωστος, από την απέναντι πλευρά σημαδεύει και σκοτώνει τον υποψήφιο αυτόχειρα που πεθαίνει στα χέρια του αστυνόμου ψιθυρίζοντας την τελευταία του στιγμή το όνομα ΄΄Οδυσσέας΄΄. Από εκεί και πέρα αρχίζει μιά περιπέτεια που κανείς δεν μπορεί να φανταστεί μέχρι που μπορεί να φτάσει.
Αντιγράφω από το οπισθόφυλλο:
΄΄Ενας άντρας απειλεί να πηδήξει από την ταράτσα ενός ξενοδοχείου, όταν φτάνει για τη διαπραγμάτευση ο αστυνόμος Καπετάνος. Ενα ταριχευμένο τσακάλι ανακαλύπτεται στη ντουλάπα του, ενώ η αντιτρομοκρατική φτάνει στην Εύβοια. Εθνικιστικά στοιχεία στα σώματα ασφαλείας, το κυνήγι ενός δολοφόνου που αφήνει για σημάδι ένα βαλσαμωμένο ζώο και μιά θεωρία συνομωσίας που κανείς δεν θέλει να επαληθευτεί. Ενα πρόγραμμα προσηλυτισμού πιστών ΄΄στρατιωτών΄΄ που έχει καλύψει εδώ και χρόνια τις στολές με κουστούμια. Ποιός κινεί τα νήματα; Πόσο δύσκολο είναι να νικήσεις όταν ο εχθρός έχει δημιουργήσει το παιχνίδι;΄΄
Ο Δημήτρης Σίμος, με μαεστρία, μας γυρνάει στα πρώτα μεταεμφυλιακά χρόνια, τότε που το παρακράτος ,ουσιαστικά, κυβερνούσε την χώρα. Σε επιτελικά σχέδια εκείνης της εποχής που σκοπό είχαν την χειραγώγηση της νεολαίας. Και επιστρέφει στην εποχή μας με τις κρυφές ομάδες ΄΄πατριωτών΄΄ που είναι σκόρπιες παντού, τόσο στο κέντρο όσο και στην ύπαιθρο, με σκοπό να επιβάλλουν την ακροδεξιά ιδεολογία τους σε όσο μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού μπορούν. Που είναι οπλισμένοι, με πρόσχημα το κυνήγι, που επί της ουσίας κυνηγούν τους πρόσφυγες που πιστεύουν ότι μολύνουν τα άγια χώματά μας. Οι πιό πολλοί από αυτούς, ιδιαίτερα στην επαρχία, είναι πρόσωπα πέραν πάσης αμφιβολίας ένεκα του κοινωνικού τους στάτους.
΄΄Μια εξαιρετικά στημένη υπόθεση είναι αυτή που μας παρουσιάζεται με το «Θάνατο του Οδυσσέα» και ο Δημήτρης Σίμος καταπιάνεται ακόμα μια φορά με θέματα που απασχολούν τη χώρα και την κοινωνία μας. Μας πάει πίσω στο 2015 για να μας θυμίσει την άνθηση των εθνικιστικών οργανώσεων και να στηρίξει την υπόθεσή του στη μάστιγα των νεοφασιστών και των ρατσιστών αυτού του τόπου, ενώ ταυτόχρονα, έχει αρχίσει να υφάνει μια δεύτερη πιο περίπλοκη υπόθεση, ένα κουβάρι που ξετυλίγεται αργά αργά και μυστικά, έτσι που να υπάρξει η αληθοφάνεια και το περιθώριο ώστε όλα τα στοιχεία που δίνει σταλαγματιά σταλαγματιά να αφομοιωθούν και όταν κάτσει η σκόνη των εξελίξεων να μην υπάρξει ουδεμία αμφισβήτηση, ουδεμία τρύπα στην υπόθεση. Δεν κλείνουν όλες οι πόρτες στην τελευταία σελίδα, αλλά φαίνεται πως μένει ανοιχτό ένα πέρασμα, ικανό να προϊδεάσει για τη συνέχει΄΄, έγραψε η Γεωργία Κωστοπούλου για το βιβλίο.
Και πραγματικά: ο συγγραφέας ξετυλίγει την υπόθεση σελίδα με την σελίδα,ενώνοντας τις τελείες που ενώνουν το επιτελικό σχέδιο του μεταεμφυλιακού περακράτους με την άνοδο των νεοφασιστικών οργανώσεων και ομάδων που αναδύθηκαν στην Ελλάδα στα πλαίσια της οικονομικής κρίσης. Παλιοί, απόστρατοι αξιωματικοί, σε σύνταξη πιά, αλλά με εξουσία στα χέρια, διευθύνουν και κατευθύνουν αυτές τις ομάδες. Η δράση τους, είναι έξω από τα πλαίσια του νόμου, όπως και πάντα ήταν. Μόνο που σήμερα, σχεδόν τίποτα δεν είναι γνωστό, από τα τότε σχέδια.
Ο Δημήτρης Σίμος έγραψε ένα σημερινό μυθιστόρημα με δράση, ταχύτητα, σασπένς, κινηματογραφική ένταση, κοινωνικά θέματα που, τελικά προσδιορίζουν την υπόθεση του βιβλίου του. Ο τρόπος που γράφει είναι σταθερός και σίγουρος, παλαιάς κοπής. Οπως είπεο ίδιος σε μιά συνέντευξή του με αφορμή τον ΄΄Θάνατο του Οδυσσέα΄΄:
΄΄Ο κεντρικός πρωταγωνιστής είναι ένας άνδρας παλιάς κοπής, ηθικά δίκαιος, ριψοκίνδυνος και ευαίσθητος. Σε αυτή την υπόθεση, θα αναγκαστεί να βυθιστεί σε ένα ένοχο παρελθόν για να ανακαλύψει μια δύσκολη όσο και αποτρόπαιη αλήθεια. Ένα κυνήγι ενός δολοφόνου που αφήνει για σημάδι ένα βαλσαμωμένο τσακάλι ξεκινά…΄΄
Ο Δημήτρης Σίμος είναι νεαρότατος-γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1987. Και είναι πολύ παρήγορο πού νέοι συγγραφείς σαν κι αυτόν καταπιάνονται με τόσο δύσκολα θέματα, είτε πρόκειται για αστυνομική λογοτεχνία είτε για λογοτεχνία. Οι παλαιότεροι, πλήν ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν έχουν ασχοληθεί με την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ελλάδα τα χρόνια της οικονομικής κρίσης και τα όσα επακολούθησαν. Η αντίδραση των νεώτερων, να ασχοληθούν με ένα ΄΄καυτό΄΄ θέμα σαν κι αυτό, δείχνει γερά αντανακλαστικά των νεώτερων ,που προφανώς, είναι λιγότερο βολεμένοι από τους παλαιότερους. Σε μιά πρόσφατη συνέντευξή του , ο νεαρός συγγραφέας στην ερώτηση αν είναι τυχαία η αναφορά του στα γεγονότα που σημάδεψαν την άνοδο του νεοφασισμού στην Ελλάδα, πολύ ειλικρινά απάντησε:
΄΄ Ηρθε η υπόθεση στη συγκεκριμένη εποχή, αλλά και η εποχή διαμόρφωσε την υπόθεση. Πάντα γράφω για ό,τι με απασχολεί κοινωνικά, θα ήταν αδύνατον να αφήσω απ’ έξω την άνοδο του φασισμού στην Ελλάδα, όποια εποχή και να γραφόταν το βιβλίο. Προσπαθώ, θέλω να σκοτώνω το φίδι με τις λέξεις μου.΄΄
Ασχολούμενος με τη συγγραφή από μικρός, έλαβε την πρώτη θέση στον πανελλήνιο διαγωνισμό μυθιστορήματος Ασημένια Σελίδα με ΄΄Τα βατράχια΄΄, την πρώτη του συγγραφική δουλειά, ενώ ήταν υποψήφιος για το Βραβείο Νέου Λογοτέχνη από το λογοτεχνικό περιοδικό Κλεψύδρα. Παράλληλα δραστηριοποιήθηκε σαν σεναριογράφος. Τον Ιανουάριο του 2016 έγινε δεκτός στην Ελληνική Λέσχη Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας , αποτελώντας ένα από τα νεαρότερα μέλη της. Με τη σειρά ΄΄Σκοτεινά νερά-Τα βατράχιο,Τυφλά Ψάρια, Τοξικά μάτια-με πρωταγωνιστή τον αστυνόμο Καπετάνο καθιερώθηκε ως μια από τις σημαντικότερες φωνές της ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας. Το ψυχολογικό θρίλερ ΄΄Σώσε με΄΄ που κυκλοφόρησε το 2020 αγαπήθηκε από χιλιάδες αναγνώστες.
Για τον αστυνόμο Καπετάνο ό Πέτρος Μάρκαρης έγραψε: ΄΄Ο αστυνόμος Καπετάνος είναι η ελληνική εκδοχή του επιθεωρητή Βαλάντερ΄΄.
Για το βιβλίο έγραψαν:
΄΄Ο συγγραφέας δεν θα μπορούσε να μείνει ''αμέτοχος'' καί να μην πάρει θέση για όλα τα κακώς κείμενα που ταλανίζουν την κοινωνία μας. Μέσα από την πλοκή του βιβλίου του κάνει σαφή καί αιχμηρά -σε κάποια σημεία ίσως καί αυστηρά- σχόλια για όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας,όχι γιατί θέλει να κινήσει το ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού (τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω),αλλά γιατί αυτός είναι ένας από τους σκοπούς που επιτελούν τα μυθιστορήματα. Όχι,δεν λαϊκίζει,ούτε γίνεται γραφικός,ούτε προκαλεί εκβιαστικά το συναίσθημα στο αναγνωστικό κοινό. Είναι πολύ μετρημένος στα λόγια του. Δεν ξεφεύγει από τα όρια,ούτε δείχνει τάσεις υπερβολής. Αντιθέτως,μιλάμε για μία σφιχτοδεμένη πλοκή,με ταχείς εναλλαγές σκηνών,τις απαραίτητες ανατροπές,τους αληθοφανείς διαλόγους ανάμεσα στα πρόσωπα του κειμένου,τα μικρά,περιεκτικά κεφάλαια,την ορθή χρήση των εκφραστικών μέσων,την έντονη δράση,την αγωνία,το μυστήριο καί τέλος,το άφθονο λεξιλόγιο.΄΄Κυριακή Γανίτη –Domenica Amat.
΄΄ Από τα «Τοξικά μάτια» και έπειτα ο χαρακτήρας του Καπετάνου γίνεται πιο συμπαγής και η γραφή του Σίμου βελτιώνεται με εκθετικό ρυθμό. Τώρα, δύο βιβλία μετά, φαίνεται πως η φωνή του δυναμώνει και ακούγεται πάνω από τις άλλες. Έχει δικό της ύφος και χροιά και υπόσχεται πως κάθε μέρα που περνάει θα γίνεται ακόμα καλύτερη και θα αποκτά περισσότερους αγαπημένους και αφοσιωμένους αναγνώστες. Αυτούς που εκτιμούν του συγγραφείς που εξελίσσονται και γίνονται καλύτεροι με κάθε λέξη που γράφουν.΄΄Γεωργία Κωστοπούλου-Book Review.
΄΄ «Ο θάνατος του Οδυσσέα» δεν είναι όμως μόνο ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, καθώς θίγει ζητήματα που αγγίζουν τη σημερινή κοινωνία και εμπλέκονται πολλά καυτά θέματα, όπως οι πρόσφυγες, οι ακραίες κοινωνικές ομάδες και ο τρόπος που επιλέγουν να εκδηλώσουν τα πιστεύω τους. Σε προσωπική αφήγηση του αστυνόμου Καπετάνου μαθαίνουμε τα όσα αποκαλύπτει μετά τις μυστηριώδεις δολοφονίες και τους ανθρώπους που κρύβονται πίσω από κωδικοποιημένα ονόματα και μυστικές αποστολές, ενώ στην τριτοπρόσωπη αφήγηση ο συγγραφέας επιλέγει να ξετυλίξει ένα κουβάρι από το παρελθόν που φτάνει μέχρι το παρόν με απίστευτες ανατροπές και αποκαλύψεις που κόβουν την ανάσα.
Ένα βιβλίο για τους λάτρεις της περιπέτειας και των άλυτων αστυνομικών γρίφων, που φυσικά μπαίνουν στον πειρασμό να αποκωδικοποιήσουν τα κρυμμένα χαρτιά των ηρώων πριν φτάσουν στο τέλος!΄΄Ιουλία Ιωάννου-Vivlio-Life.gr
