Χιούμορ, χιούμορ, χιούμορ. Από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα. Και μάλιστα χιουμορ υψηλου επιπέδου, βρετανικό, φλεγματικό. Και από την άλλη, μια πολύ σφικτή αστυνομική περιπέτεια, στα πρότυπα της Αγκαθα Κρίστι. Αν έχετε διαβάσει το πρώτο μυθιστόρημα του Οσμαν, την ΄΄Λέσχη φόνων της Πέμπτης΄΄, καταλαβαίνετε πολύ καλά τι εννοώ. Με ακαταμάχητο στυλ , ο συγγραφέας και οι τέσσερεις σχεδόν ογδοντάχρονοι ήρωές του, ξετυλιγουν μια ακομα σκοτεινή υπόθεση.
Η Ελίζαμπεθ, η Τζόις, ο Ρον και ο Ιμπραήμ, κάτοικοι ενός πολυτελούς οίκου ευηγηρίας, άνθρωποι μαθημενοι στη δράση, τώρα στα γεράματα πλήττουν και ιδρύουν τη Λέσχη φόνων της Πέμπτης, όπου κάθε Πέμπτη συναντιούνται σε μια αίθουσα του Οίκου Ευηγηρίας με σκοπό να μελετήσουν τα στοιχεία που έχουν και να επιλύσουν κάποιον φόνο. Το πρώτο βιβλίο της σειράς έγινε εκδοτικό φαινόμενο, τόσο στη Μεγάλη Βρετανία όσο και σε όλο τον κόσμο. Είναι το τρίτο πιο πετυχημένο μυθιστόρημα όλων των εποχών στη Μεγάλη Βρετανία, μετά τα έργα των Τζ.Κ.Ρόουλινγκ και Νταν Μπράουν.
Εχει ξεπεράσει σε πωλήσεις τα 2.000.000 αντίτυπα και κυκλοφορεί σε σαράντα χώρες. Τα δικαιώματα για την κινηματογραφική μεταφορά του βιβλιου απέκτησε ο Στίβεν Σπίλμπεργκ. Ο Ρίτσαρντ Οσμαν επίσης, τιμηθηκε με το τίτλο του Συγγραφέα της Χρονιάς στο πλαίσιο των British Book Awards 2021 . Και ΄΄Ο άνδρας που πέθανε δυό φορές΄΄, βέβαια, δεν τα πάει καθόλου άσχημα αφού μέσα σε λίγους μήνες από την κυκλοφορία του έχει ξεπεράσει σε πωλήσεις τα 500.000 αντίτυπα.
Τι κάνει τα μυθιστορήματα του Οσμαν τόσο ξεχωριστά; Μά, το χιουμορ του. Ο αναγνώστης διασκεδάζει πραγματικά διαβάζοντας μια καλοστημενη αστυνομική ιστορία. Οι τεσσερεις ήρωές του, απελευθερωμένοι, λόγω ηλικιας, από τα όρια που βάζει η κοινωνία, δρούν σαν ελεύθεροι άνθρωποι. Κανείς δεν τους παίρνει στα σοβαρά, κανείς δεν τους παρεξηγεί. Αυτό τους δίνει την ευκαιρεία να δράσουν όπως θέλουν εκείνοι, χωρίς την υποχρέωση να απολογηθούν μετά.
Στον ΄΄Ανδρα που πέθανε δυό φορές΄΄, ο πρώην σύζυγος της Ελίζαμπεθ, αστυνομικός και αυτός κοντά στη σύνταξη, ΄΄αφαιρεί΄΄ από την βίλα ενός τοπικού γκάγκστερ διαμάντια αξίας 20.000.000 λιρών, για να έχει κάτι τι παραπάνω από τη σύνταξή του στα γεράματα. Πλήν όμως, τα διαμάντια αυτά, είναι υποθήκη της Αμερικάνικης μαφίας, η οποία όταν μαθαίνει ότι τα διαμάντια της εξαφανίστηκαν, καταφτάνει για να δεί τι έγιναν. Και εκεί αναλαμβάνουν δράση τα μέλη της Λέσχης Φόνων της Πέμπτης. Τα πτώματα αρχίζουν να πολλαπλασιάζονται και είναι σαφές ότι ο δολοφόνος, προκειμένου να βρεί τα χαμένα διαμάντια δεν θα διστάσει να βγάλει από τη μέση και τους υπερήλικες ήρωές μας.
Ο οποίοι, παρ’ όλα αυτά, δεν χάνουν στιγμή την αίσθηση του χιούμορ. Ετσι, έχουμε τους εξής σουρεαλιστικούς διαλόγους:
΄΄Και κοίτα να δείς, πάνω που τη μελετούσε, ο Μπόγκνταν ακούει το κλειδί στην πόρτα, και βλέπει την Ελίζαμπεθ να μπαίνει. Κουβαλάει ένα μεγάλο αθλητικό σακ βουαγιάζ. Πράγμα ασυνήθιστο.
΄΄Γειά σου , χρυσό μου΄΄, λέει η Ελίζαμπεθ. ΄΄Κοιμάται;΄΄
΄΄Μπορεί. Νομίζω ότι το κάνει στα ψέμματα, όμως. Ξέρει ότι τον έχω΄΄.
΄΄Να σας φτιάξω από ένα τσαγάκι. Θα μπορούσα να σου ζητήσω μια χάρη Μπόγκνταν;΄΄
΄΄Ποιος ήταν ο τύπος με τα γαντια;΄΄ ρωτα ο Μπόγκταν.
΄΄Ενας υπεύθυνος ασφαλείας και εκτιμητής ρίσκου της Μ15΄΄, λέει η Ελίζαμπεθ. ΄΄Ησύχασες τωρα;΄΄
΄΄Ναι, ευχαριστώ΄΄, λέει ο Μπογκνταν. ΄΄Τι χάρη θές;΄΄
Η Ελίζαμπεθ ακουμπά το σακ βουαγιάζ πάνω στην τραπεζαρία, δίπλα στη σκακιέρα. Ανοίγει το φερμουάρ, φανερώνοντας δεσμίδες χαρτονομίσματα.
΄΄Λεφτά΄΄, λέει ο Μπόγκνταν.
΄΄Τίποτα δε σου ξεφεύγει, ε, καλό μου;΄΄ λέει η Ελίζαμπεθ.
΄΄Και τι θες να τα κάνεις;΄΄ ρωτά ο Μπόγκνταν.
Η Ελίζαμπεθ βεβαιώνεται ξανά ότι ο Στήβεν κοιμάται. ΄΄Μπορείς να μου αγοράσεις δέκα χιλιάρικα κοκαίνη;΄΄
Ο Μπόγκνταν κοιτάει τα λεφτά και γνέφει καταφατικά. ΄΄Φυσικά΄΄
Η Ελίζαμπεθ χαμογελάει. ΄΄Σ’ ευχαριστώ, ήξερα ότι μπορουσα να βασιστώ πάνω σου. Χοντρικής, όμως, όχι στην τιμή της πιάτσας΄΄.
΄΄Εννοείται΄΄, λέει ο Μπόγκνταν.΄΄Εχει να κάνει με τον τύπο και το φορτηγάκι;΄΄
΄΄Όχι, είναι για κάτι άλλο΄΄.
΄΄Πότε τη θές;΄΄
΄΄Αύριο το μεσημεράκι;΄΄
΄΄Μια χαρά΄΄λέει ο Μπόγκνταν.
΄΄Υπέροχα, είσαι τέτοιο στήριγμα, ειλικρινά. Πάω να βάλω το νερό να βράζει΄΄.
Κι έτσι, ανάμεσα στο καθιερωμένο απογευματινό τσάι, η Ελίζαμπεθ, η Τζόις, ο Ρον και ο Ιμπραήμ, βρίσκουν τον χρόνο να βρούν λύσεις στα αινίγματα που ψάχνουν.
Αυτό που ξεχωρίζει τα δύο μυθιστορήματα του Ρίτσαρντ Οσμαν, είναι αφ’ ενός μεν η καταλυτική αίσθηση του χιούμορ, αφ’ ετέρου η πολύ καλή αστυνομική πλοκή. Τα κατέχει και τα δύο πολύ καλά. Οι τέσσερεις κύριοι χαρακτήρες είναι πολύ έξυπνα στημένοι, αλλά και οι δευτερεύοντες χαρακτήρες είναι πολύ σωστά μελετημένοι. Η Ντόνα, ο Κρίς, ο Μπόγκνταν έχει ο καθένας τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και εντάσσονται αρμονικά στο σύνολο.Οι γρήγοροι διάλογοι, τα μικρά κεφάλαια, η περιρρέουσα χιουμοριστική ατμοσφαιρα, ο τρόπος που σκέφτονται οι υπερήλικες πρωταγωνιστές είναι τόσο φυσικοί- μέσα στον σουρεαλισμό τους!- που κάνουν τον αναγνώστη να μη μπορεί να αφήσει το βιβλίο από τα χέρια του. Ισως να είναι το ιδανικό ανάγνωσμα για όσους ψάχνουν κάτι καλό, εύκολο και διασκεδαστικό για να διαβασουν στις διακοπές τους.
΄΄Ο Κρίς και η Πατρίς κάθονται μαζί σε έναν δερμάτινο καναπέ, και αντίκρυ τους , καθισμένη οκλαδόν σε μια άνετη πολυθρόνα, βρίσκεται η Ντόνα. Η συνεργάτης του Κρις, και βέβαια η κορη της Πατρίς.
΄΄Λέσχη Φόνων της Πέμπτης;΄΄ ρωτά η Πατρίς.
΄΄Είναι τέσσερεις συνολικά΄΄, λέει η Ντόνα. ΄΄Ο Ιμπραήμ είναι αυτός που του κλέψανε το κινητό. Ο Ρόν ήταν ο υδραυλικός΄΄.
΄΄Και ποιος κονόμησε δέκα χιλιάρικα κόκα;΄΄
Η Ντόνα κοιτάζει τον Κρις. ΄΄Η Ελίζαμπεθ φαντάζομαι, ε;΄΄
Ο Κρις γνέφει καταφατικά. ΄΄Ετσι λέω. Θέλω να πώ, δεν αποκλείεις ποτέ και την Τζόις΄΄.
΄΄Μα δεν είναι παράνομο όλο αυτό;΄΄
΄΄Τρομερά΄΄.
΄΄Και δεν θα μπλέκατε άσχημα έτσι κι έβγαινε στη φόρα;΄΄
΄΄Μαμά΄΄, λέει η Ντόνα, με πήρε τηλέφωνο ένας υδραυλικός λέγοντάς μου ότι είχε βρεί κοκαίνη και μια κλεμμένη τραπεζική κάρτα σε ένα διαμέρισμα. Ακουγονταν ουρλιαχτά. Πήγα στο διαμέρισμα και βρήκα την κοκαίνη και την κάρτα. Συνέλαβα τον νεαρό που βρισκόταν εκεί. Ο Κρις κι εγώ τον ανακρίναμε. Αρνείται όλες τις κατηγορίες΄΄.
΄΄Όπως συμβαίνει συχνά΄΄, λέει ο Κρις.
΄΄Όπως συμβαίνει συχνά. Θεωρήσαμε ότι είχαμε αρκετά αποδεικτικά στοιχεία για να του απαγγείλουμε κατηγορίες, όπως και καναμε΄΄.
΄΄Και τι γίνεται όταν η υπόθεση φτάσει στο δικαστήριο; Όταν καλέσουν αυτόν τον υδραυλικό ως μάρτυρα και δεν είναι υδραυλικός;΄΄
Η Ντόνα ανασηκώνει τους ώμους.΄΄Υποθέτω ότι η Ελίζαμπεθ θα έχει προνοήσει γι’ αυτό.΄΄
Η Πατρίς υψώνει το ποτήρι του ουίσκυ και τα παγάκια κουδουνίζουν σαν σε χαιρετισμό. ΄΄Φοβερή συμμορία μου ακουγονται. Θα ήθελα πολύ να τους γνωρίσω΄΄.
΄΄Τους κρατάμε μυστικό προς το παρόν΄΄.
Και η ασυναγώνιστη ομάδα των τεσσάρων υπερηλίκων συνεχίζει τη δράση της. Και, βέβαια, φτάνει πριν την αστυνομία στην επίλυση και αυτού του μυστηρίου, μην έχετε καμμιά αμφιβολία γι΄αυτό.
Ο Ρίτσαρντ Οσμαν έγραψε ένα έξυπνο, γρήγορο, διασκεδαστικό ,ανατρεπτικό μυθιστόρημα που διαβάζεται απολαυστικά είτε στην παραλία είτε τον χειμώνα δίπλα στο τζάκι. Το βασικό του ατού είναι το χιούμορ. Καταφέρνει και παρασύρει τον αναγνώστη σε μια περιπέτεια που σε κάθε του σελίδα παραμονεύει ένα χαμόγελο. Χαίρεσαι να ζείς μαζί τους τις μικρές η μεγάλες περιπέτειές τους. Από τη εξυχνίαση των φόνων μέχρι την παρτίδα σκάκι που παίζουν. Ο απόηχος σελίδων της Αγκαθα Κρίστι κάνει το αποτέλεσμα ακόμα πιο χαριτωμένο. Οι χαρακτήρες είναι ζωντανοί, οι σχέσεις τους επίσης.
Η μετάφραση είναι του Αύγουστου Κορτώ.
Για το βιβλίο έγραψαν:
΄΄Ήταν πολλές οι φορές που γέλασα διαβάζοντας αυτό το βιβλίο, όπως ακριβώς είχε συμβεί και με το προηγούμενο. Τώρα που πλέον οι ήρωες μου είναι γνωστοί κι αγαπημένοι, συμμετείχα περισσότερο στην ιστορία, ένιωθα όσα περνούσαν και επικροτούσα πολλές από τις πράξεις τους. Και φυσικά, σε αυτό το δεύτερο βιβλίο, αγάπησα λίγο παραπάνω την Τζόις αλλά και τον «σκληρό» Ρον.
Αν θέλετε να περάσετε υπέροχα διαβάζοντας ένα βιβλίο δεν έχετε παρά να διαβάσετε το «Ο άνδρας που πέθανε δυο φορές». Κι αν δεν έχετε διαβάσει τη «Λέσχη Φόνων της Πέμπτης» να ξεκινήσετε από εκεί.΄΄Γεωργία Κωστοπούλου-Book Reviews
΄΄Εξυπνο, τρυφερό και πολύ αστείο. Το τέλειο αντίδωτο στη σκοτεινιά της εποχής μας΄΄. Daily Express.
΄΄Ο Ρίτσαρντ Οσμον εκτινάχθηκε στην αφρόκρεμα της αστυνομικής λογοτεχνίας με μόνο δύο μυθιστορήματα. ΄΄Ο ανδρας που πέθανε δυό φορές΄΄ είναι σκέτη απόλαυση.Τhe New York Times Book Review.
΄΄Ένα διασκεδαστικό μυστήριο, βουτηγμένο στην παράδοση της Αγκαθα Κρίστι΄΄. Araminta Hall-Συγγραφέας.
‘’ Το λογοτεχνικό παιχνίδι του Ρίτσαρντ Οσμαν είναι γεμάτο αναφορές στο παρελθόν των υπερηλίκων ηρώων του, που μιλούν για τις μυστικές υπηρεσίες, αναπολώντας την εποχή της δράσης τους στη ΜΙ5, μα και για τους έρωτές τους. Ενίοτε διαβάζουμε για ιστορίες που θυμίζουν εκείνες της Αγκαθα Κρίστι και του Τζον Λε Καρέ, δύο εμβληματικών συγγραφέων που συνάρπαζαν τους αναγνώστες και άφησαν το αποτύπωμά τους στην αστυνομική και στην κατασκοπική λογοτεχνία. Βεβαίως, εδώ τα νήματα της υπόθεσης δεν τα κινεί κάποιος σαν τον Ηρακλή Πουαρό, δεδομένου ότι η εποχή μας δεν σηκώνει παρόμοιου είδους ντετέκτιβ. Οι διαθήκες, οι κληρονομιές και οι δολοφονίες πλούσιων συγγενών έχουν αντικατασταθεί από τις διεθνείς μαφίες των ναρκωτικών που ξεπλένουν μαύρο χρήμα και ξεκαθαρίζουν τους λογαριασμούς τους με τα όπλα – στο τέλος του μυθιστορήματος γίνεται μια αλληλοσφαγή.΄΄ Φίλιππος Φιλίππου-ΤΟ ΒΗΜΑ
Η Ελίζαμπεθ, η Τζόις, ο Ρον και ο Ιμπραήμ, κάτοικοι ενός πολυτελούς οίκου ευηγηρίας, άνθρωποι μαθημενοι στη δράση, τώρα στα γεράματα πλήττουν και ιδρύουν τη Λέσχη φόνων της Πέμπτης, όπου κάθε Πέμπτη συναντιούνται σε μια αίθουσα του Οίκου Ευηγηρίας με σκοπό να μελετήσουν τα στοιχεία που έχουν και να επιλύσουν κάποιον φόνο. Το πρώτο βιβλίο της σειράς έγινε εκδοτικό φαινόμενο, τόσο στη Μεγάλη Βρετανία όσο και σε όλο τον κόσμο. Είναι το τρίτο πιο πετυχημένο μυθιστόρημα όλων των εποχών στη Μεγάλη Βρετανία, μετά τα έργα των Τζ.Κ.Ρόουλινγκ και Νταν Μπράουν.
Εχει ξεπεράσει σε πωλήσεις τα 2.000.000 αντίτυπα και κυκλοφορεί σε σαράντα χώρες. Τα δικαιώματα για την κινηματογραφική μεταφορά του βιβλιου απέκτησε ο Στίβεν Σπίλμπεργκ. Ο Ρίτσαρντ Οσμαν επίσης, τιμηθηκε με το τίτλο του Συγγραφέα της Χρονιάς στο πλαίσιο των British Book Awards 2021 . Και ΄΄Ο άνδρας που πέθανε δυό φορές΄΄, βέβαια, δεν τα πάει καθόλου άσχημα αφού μέσα σε λίγους μήνες από την κυκλοφορία του έχει ξεπεράσει σε πωλήσεις τα 500.000 αντίτυπα.
Τι κάνει τα μυθιστορήματα του Οσμαν τόσο ξεχωριστά; Μά, το χιουμορ του. Ο αναγνώστης διασκεδάζει πραγματικά διαβάζοντας μια καλοστημενη αστυνομική ιστορία. Οι τεσσερεις ήρωές του, απελευθερωμένοι, λόγω ηλικιας, από τα όρια που βάζει η κοινωνία, δρούν σαν ελεύθεροι άνθρωποι. Κανείς δεν τους παίρνει στα σοβαρά, κανείς δεν τους παρεξηγεί. Αυτό τους δίνει την ευκαιρεία να δράσουν όπως θέλουν εκείνοι, χωρίς την υποχρέωση να απολογηθούν μετά.
Στον ΄΄Ανδρα που πέθανε δυό φορές΄΄, ο πρώην σύζυγος της Ελίζαμπεθ, αστυνομικός και αυτός κοντά στη σύνταξη, ΄΄αφαιρεί΄΄ από την βίλα ενός τοπικού γκάγκστερ διαμάντια αξίας 20.000.000 λιρών, για να έχει κάτι τι παραπάνω από τη σύνταξή του στα γεράματα. Πλήν όμως, τα διαμάντια αυτά, είναι υποθήκη της Αμερικάνικης μαφίας, η οποία όταν μαθαίνει ότι τα διαμάντια της εξαφανίστηκαν, καταφτάνει για να δεί τι έγιναν. Και εκεί αναλαμβάνουν δράση τα μέλη της Λέσχης Φόνων της Πέμπτης. Τα πτώματα αρχίζουν να πολλαπλασιάζονται και είναι σαφές ότι ο δολοφόνος, προκειμένου να βρεί τα χαμένα διαμάντια δεν θα διστάσει να βγάλει από τη μέση και τους υπερήλικες ήρωές μας.
Ο οποίοι, παρ’ όλα αυτά, δεν χάνουν στιγμή την αίσθηση του χιούμορ. Ετσι, έχουμε τους εξής σουρεαλιστικούς διαλόγους:
΄΄Και κοίτα να δείς, πάνω που τη μελετούσε, ο Μπόγκνταν ακούει το κλειδί στην πόρτα, και βλέπει την Ελίζαμπεθ να μπαίνει. Κουβαλάει ένα μεγάλο αθλητικό σακ βουαγιάζ. Πράγμα ασυνήθιστο.
΄΄Γειά σου , χρυσό μου΄΄, λέει η Ελίζαμπεθ. ΄΄Κοιμάται;΄΄
΄΄Μπορεί. Νομίζω ότι το κάνει στα ψέμματα, όμως. Ξέρει ότι τον έχω΄΄.
΄΄Να σας φτιάξω από ένα τσαγάκι. Θα μπορούσα να σου ζητήσω μια χάρη Μπόγκνταν;΄΄
΄΄Ποιος ήταν ο τύπος με τα γαντια;΄΄ ρωτα ο Μπόγκταν.
΄΄Ενας υπεύθυνος ασφαλείας και εκτιμητής ρίσκου της Μ15΄΄, λέει η Ελίζαμπεθ. ΄΄Ησύχασες τωρα;΄΄
΄΄Ναι, ευχαριστώ΄΄, λέει ο Μπογκνταν. ΄΄Τι χάρη θές;΄΄
Η Ελίζαμπεθ ακουμπά το σακ βουαγιάζ πάνω στην τραπεζαρία, δίπλα στη σκακιέρα. Ανοίγει το φερμουάρ, φανερώνοντας δεσμίδες χαρτονομίσματα.
΄΄Λεφτά΄΄, λέει ο Μπόγκνταν.
΄΄Τίποτα δε σου ξεφεύγει, ε, καλό μου;΄΄ λέει η Ελίζαμπεθ.
΄΄Και τι θες να τα κάνεις;΄΄ ρωτά ο Μπόγκνταν.
Η Ελίζαμπεθ βεβαιώνεται ξανά ότι ο Στήβεν κοιμάται. ΄΄Μπορείς να μου αγοράσεις δέκα χιλιάρικα κοκαίνη;΄΄
Ο Μπόγκνταν κοιτάει τα λεφτά και γνέφει καταφατικά. ΄΄Φυσικά΄΄
Η Ελίζαμπεθ χαμογελάει. ΄΄Σ’ ευχαριστώ, ήξερα ότι μπορουσα να βασιστώ πάνω σου. Χοντρικής, όμως, όχι στην τιμή της πιάτσας΄΄.
΄΄Εννοείται΄΄, λέει ο Μπόγκνταν.΄΄Εχει να κάνει με τον τύπο και το φορτηγάκι;΄΄
΄΄Όχι, είναι για κάτι άλλο΄΄.
΄΄Πότε τη θές;΄΄
΄΄Αύριο το μεσημεράκι;΄΄
΄΄Μια χαρά΄΄λέει ο Μπόγκνταν.
΄΄Υπέροχα, είσαι τέτοιο στήριγμα, ειλικρινά. Πάω να βάλω το νερό να βράζει΄΄.
Κι έτσι, ανάμεσα στο καθιερωμένο απογευματινό τσάι, η Ελίζαμπεθ, η Τζόις, ο Ρον και ο Ιμπραήμ, βρίσκουν τον χρόνο να βρούν λύσεις στα αινίγματα που ψάχνουν.
Αυτό που ξεχωρίζει τα δύο μυθιστορήματα του Ρίτσαρντ Οσμαν, είναι αφ’ ενός μεν η καταλυτική αίσθηση του χιούμορ, αφ’ ετέρου η πολύ καλή αστυνομική πλοκή. Τα κατέχει και τα δύο πολύ καλά. Οι τέσσερεις κύριοι χαρακτήρες είναι πολύ έξυπνα στημένοι, αλλά και οι δευτερεύοντες χαρακτήρες είναι πολύ σωστά μελετημένοι. Η Ντόνα, ο Κρίς, ο Μπόγκνταν έχει ο καθένας τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και εντάσσονται αρμονικά στο σύνολο.Οι γρήγοροι διάλογοι, τα μικρά κεφάλαια, η περιρρέουσα χιουμοριστική ατμοσφαιρα, ο τρόπος που σκέφτονται οι υπερήλικες πρωταγωνιστές είναι τόσο φυσικοί- μέσα στον σουρεαλισμό τους!- που κάνουν τον αναγνώστη να μη μπορεί να αφήσει το βιβλίο από τα χέρια του. Ισως να είναι το ιδανικό ανάγνωσμα για όσους ψάχνουν κάτι καλό, εύκολο και διασκεδαστικό για να διαβασουν στις διακοπές τους.
΄΄Ο Κρίς και η Πατρίς κάθονται μαζί σε έναν δερμάτινο καναπέ, και αντίκρυ τους , καθισμένη οκλαδόν σε μια άνετη πολυθρόνα, βρίσκεται η Ντόνα. Η συνεργάτης του Κρις, και βέβαια η κορη της Πατρίς.
΄΄Λέσχη Φόνων της Πέμπτης;΄΄ ρωτά η Πατρίς.
΄΄Είναι τέσσερεις συνολικά΄΄, λέει η Ντόνα. ΄΄Ο Ιμπραήμ είναι αυτός που του κλέψανε το κινητό. Ο Ρόν ήταν ο υδραυλικός΄΄.
΄΄Και ποιος κονόμησε δέκα χιλιάρικα κόκα;΄΄
Η Ντόνα κοιτάζει τον Κρις. ΄΄Η Ελίζαμπεθ φαντάζομαι, ε;΄΄
Ο Κρις γνέφει καταφατικά. ΄΄Ετσι λέω. Θέλω να πώ, δεν αποκλείεις ποτέ και την Τζόις΄΄.
΄΄Μα δεν είναι παράνομο όλο αυτό;΄΄
΄΄Τρομερά΄΄.
΄΄Και δεν θα μπλέκατε άσχημα έτσι κι έβγαινε στη φόρα;΄΄
΄΄Μαμά΄΄, λέει η Ντόνα, με πήρε τηλέφωνο ένας υδραυλικός λέγοντάς μου ότι είχε βρεί κοκαίνη και μια κλεμμένη τραπεζική κάρτα σε ένα διαμέρισμα. Ακουγονταν ουρλιαχτά. Πήγα στο διαμέρισμα και βρήκα την κοκαίνη και την κάρτα. Συνέλαβα τον νεαρό που βρισκόταν εκεί. Ο Κρις κι εγώ τον ανακρίναμε. Αρνείται όλες τις κατηγορίες΄΄.
΄΄Όπως συμβαίνει συχνά΄΄, λέει ο Κρις.
΄΄Όπως συμβαίνει συχνά. Θεωρήσαμε ότι είχαμε αρκετά αποδεικτικά στοιχεία για να του απαγγείλουμε κατηγορίες, όπως και καναμε΄΄.
΄΄Και τι γίνεται όταν η υπόθεση φτάσει στο δικαστήριο; Όταν καλέσουν αυτόν τον υδραυλικό ως μάρτυρα και δεν είναι υδραυλικός;΄΄
Η Ντόνα ανασηκώνει τους ώμους.΄΄Υποθέτω ότι η Ελίζαμπεθ θα έχει προνοήσει γι’ αυτό.΄΄
Η Πατρίς υψώνει το ποτήρι του ουίσκυ και τα παγάκια κουδουνίζουν σαν σε χαιρετισμό. ΄΄Φοβερή συμμορία μου ακουγονται. Θα ήθελα πολύ να τους γνωρίσω΄΄.
΄΄Τους κρατάμε μυστικό προς το παρόν΄΄.
Και η ασυναγώνιστη ομάδα των τεσσάρων υπερηλίκων συνεχίζει τη δράση της. Και, βέβαια, φτάνει πριν την αστυνομία στην επίλυση και αυτού του μυστηρίου, μην έχετε καμμιά αμφιβολία γι΄αυτό.
Ο Ρίτσαρντ Οσμαν έγραψε ένα έξυπνο, γρήγορο, διασκεδαστικό ,ανατρεπτικό μυθιστόρημα που διαβάζεται απολαυστικά είτε στην παραλία είτε τον χειμώνα δίπλα στο τζάκι. Το βασικό του ατού είναι το χιούμορ. Καταφέρνει και παρασύρει τον αναγνώστη σε μια περιπέτεια που σε κάθε του σελίδα παραμονεύει ένα χαμόγελο. Χαίρεσαι να ζείς μαζί τους τις μικρές η μεγάλες περιπέτειές τους. Από τη εξυχνίαση των φόνων μέχρι την παρτίδα σκάκι που παίζουν. Ο απόηχος σελίδων της Αγκαθα Κρίστι κάνει το αποτέλεσμα ακόμα πιο χαριτωμένο. Οι χαρακτήρες είναι ζωντανοί, οι σχέσεις τους επίσης.
Η μετάφραση είναι του Αύγουστου Κορτώ.
Για το βιβλίο έγραψαν:
΄΄Ήταν πολλές οι φορές που γέλασα διαβάζοντας αυτό το βιβλίο, όπως ακριβώς είχε συμβεί και με το προηγούμενο. Τώρα που πλέον οι ήρωες μου είναι γνωστοί κι αγαπημένοι, συμμετείχα περισσότερο στην ιστορία, ένιωθα όσα περνούσαν και επικροτούσα πολλές από τις πράξεις τους. Και φυσικά, σε αυτό το δεύτερο βιβλίο, αγάπησα λίγο παραπάνω την Τζόις αλλά και τον «σκληρό» Ρον.
Αν θέλετε να περάσετε υπέροχα διαβάζοντας ένα βιβλίο δεν έχετε παρά να διαβάσετε το «Ο άνδρας που πέθανε δυο φορές». Κι αν δεν έχετε διαβάσει τη «Λέσχη Φόνων της Πέμπτης» να ξεκινήσετε από εκεί.΄΄Γεωργία Κωστοπούλου-Book Reviews
΄΄Εξυπνο, τρυφερό και πολύ αστείο. Το τέλειο αντίδωτο στη σκοτεινιά της εποχής μας΄΄. Daily Express.
΄΄Ο Ρίτσαρντ Οσμον εκτινάχθηκε στην αφρόκρεμα της αστυνομικής λογοτεχνίας με μόνο δύο μυθιστορήματα. ΄΄Ο ανδρας που πέθανε δυό φορές΄΄ είναι σκέτη απόλαυση.Τhe New York Times Book Review.
΄΄Ένα διασκεδαστικό μυστήριο, βουτηγμένο στην παράδοση της Αγκαθα Κρίστι΄΄. Araminta Hall-Συγγραφέας.
‘’ Το λογοτεχνικό παιχνίδι του Ρίτσαρντ Οσμαν είναι γεμάτο αναφορές στο παρελθόν των υπερηλίκων ηρώων του, που μιλούν για τις μυστικές υπηρεσίες, αναπολώντας την εποχή της δράσης τους στη ΜΙ5, μα και για τους έρωτές τους. Ενίοτε διαβάζουμε για ιστορίες που θυμίζουν εκείνες της Αγκαθα Κρίστι και του Τζον Λε Καρέ, δύο εμβληματικών συγγραφέων που συνάρπαζαν τους αναγνώστες και άφησαν το αποτύπωμά τους στην αστυνομική και στην κατασκοπική λογοτεχνία. Βεβαίως, εδώ τα νήματα της υπόθεσης δεν τα κινεί κάποιος σαν τον Ηρακλή Πουαρό, δεδομένου ότι η εποχή μας δεν σηκώνει παρόμοιου είδους ντετέκτιβ. Οι διαθήκες, οι κληρονομιές και οι δολοφονίες πλούσιων συγγενών έχουν αντικατασταθεί από τις διεθνείς μαφίες των ναρκωτικών που ξεπλένουν μαύρο χρήμα και ξεκαθαρίζουν τους λογαριασμούς τους με τα όπλα – στο τέλος του μυθιστορήματος γίνεται μια αλληλοσφαγή.΄΄ Φίλιππος Φιλίππου-ΤΟ ΒΗΜΑ
