Τζότζο | Jojo Rabbit
Μια αντισυμβατική κωμωδία, η υποψήφια για έξι Όσκαρ ταινία «Τζότζο», η οποία επίσης απέσπασε το βραβείο κοινού στο Φεστιβάλ του Τορόντο μας μεταφέρει στη ναζιστική Γερμανία με έναν ιδιαίτερο τρόπο.
Βασικός ήρωας ο νεαρός Τζότζο, ένα μοναχικό αγόρι, που μεγαλώνει με τη μητέρα του, αλλά και με αγαπημένη συντροφιά, τον χαζούλη φανταστικό του φίλο που δεν είναι άλλος από τον… Αδόλφο Χίτλερ. Η ιδέα για τον κόσμο αντιστρέφεται, όταν ανακαλύπτει ότι η διαζευγμένη μητέρα του (Σκάρλετ Γιόχανσον) κρύβει ένα νεαρό Εβραίο κορίτσι (Τόμασιν ΜακΚένζι) στη σοφίτα τους. Με μοναδική βοήθεια από τον φανταστικό του φίλο, Αδόλφο Χίτλερ (Τάικα Γουαϊτίτι) ο Τζότζο (Ρόμαν Γκρίφιν Ντέιβις) θα πρέπει να αντιμετωπίσει τον τυφλό φανατισμό του.
Τη σκηνοθεσία και το σενάριο υπογράφει ο Νεοζηλανδός Τάικα Γουαϊτίτι, γνωστός από την ταινία υπερηρώων της Marvel «Thor: Ragnarok», ή το «Κυνήγι ανθρώπων», ή το «Όσα κάνουμε στις σκιές», ο οποίος φέρνει την ιδιαίτερη αίσθηση του χιούμορ και σ’ αυτή την ταινία που είναι μία σάτιρα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η αρχή στις παρωδίες με θέμα τους Ναζί έγινε από τη δεκαετία του ’40, τότε που ήταν ακόμα παγκόσμια απειλή από τον Τσάρλι Τσάπλιν («Ο Μεγάλος Δικτάτορας»). Συνεχίστηκε από τον Ερνστ Λιούμπιτς («Να ζει κανείς ή να μη ζει») και τον Μελ Μπρουκς («Δυο Τρελοί Παραγωγοί») φτάνοντας μέχρι τον Τζον Μπούρμαν («Ελπίδα και Δόξα»), τον Ρομπέρτο Μπενίνι («Η Ζωή είναι Ωραία») και τον Κουέντιν Ταραντίνο («Άδοξοι Μπάσταρδοι»).
Μάλιστα η ταινία «Τζότζο» θυμίζει αρκετά την ατμόσφαιρα που αποπνέει η ταινία του Μπενίνι «Η ζωή είναι ωραία». Πρόκειται για μια φρέσκια και ασυνήθιστη, μια παιδική θα λέγαμε ματιά από τον Τάικα Γουαϊτίτι που στο «Τζότζο» συνδυάζει το συναισθηματικά οικείο και εκκεντρικά αστείο στοιχείο με την επική θεματολογία. Επηρεασμένος και από την εβραϊκή του καταγωγή, ο σκηνοθέτης καταθέτει μια μαύρη σάτιρα για τη ναζιστική κουλτούρα.
Ο Γουαϊτίτι προσεγγίζει μια τρομακτική πλευρά της ιστορίας με σοβαρότητα και φέρνει στο προσκήνιο την ιστορία ενός αγοριού που έχει υποστεί πλύση εγκεφάλου για την απόλυτη αφοσίωσή του στον Χίτλερ, όπως συνέβαινε συχνά, εκείνη την περίοδο. Η ταινία βασίζεται στο μυθιστόρημα «Caging Skies» της Κριστίν Λέουνενς που εκδόθηκε το 2004.
Ενώ η ταινία είναι μια κωμική αλληγορία για κάθε είδους φανατισμό, ο Τζότζο βιώνει αυτό το ταξίδι ως μια πορεία προς την ενηλικίωση. Βρίσκοντας το κουράγιο να διευρύνει το μυαλό του και τους ορίζοντές του, ανακαλύπτει τη δύναμη της αγάπης που ανοίγει νέα μονοπάτια. Ο Τζότζο είναι ένα 10χρονο, τρομαγμένο και ασήμαντο αγόρι, που του αρέσει να φοράει στολή.
Ο Γουαϊτίτι τοποθέτησε τη σχέση μητέρας - αγοριού στον πυρήνα της ταινίας. Σε αντίθεση με τον Τζότζο, η μητέρα του Ρόζι, βλέπει ξεκάθαρα τον ύπουλο κόσμο που χτίζει ο Χίτλερ. Όσο για τους Ναζί, ο σκηνοθέτης αντί να τους παρουσιάσει με τον προφανή χλευαστικό τρόπο, προτίμησε να τους δώσει ανθρώπινα χαρακτηριστικά.
Να σημειώσουμε ότι ο σκηνοθέτης -και ηθοποιός- ερμηνεύει ο ίδιος το ρόλο του Αδόλφου, ενσωματώνοντας στον χαρακτήρα του αρκετά από τα χαρακτηριστικά του Χίτλερ, όπως την οργή του, την επιθετική γλώσσα και τις πολλές γκριμάτσες και χειρονομίες του. Επιπλέον, έβαλε και στοιχεία της παιδικής αφέλειας του Τζότζο κάνοντας τον δικό του Χίτλερ ένα πρόσωπο αρκετά διαφορετικό από το πραγματικό. Ο ρόλος του λειτουργεί επίσης στην αναπλήρωση του κενού του πατέρα του Τζότζο.
Ο Γουαϊτίτι έκανε τελικά ένα δράμα για το μίσος και την προκατάληψη, για τον εθνικισμό, τον αντισημιτισμό χρησιμοποιώντας ως όχημα το χιούμορ, καθώς η κωμωδία είναι ένας δρόμος που κάνει το κοινό να νοιώθει πιο άνετα. Και μια γλώσσα που ο ίδιος γνωρίζει καλά.
Σκηνοθεσία, σενάριο: Τάικα Γουαϊτίτι
Με τους: Ρόμαν Γκρίφιν Ντέιβις, Τόμασιν ΜακΚένζι, Τάικα Γουαϊτίτι, Ρέμπελ Γουίλσον, Στίβεν Μέρτσαντ, Άλφι Άλλεν, Σαμ Ρόκγουελ, Σκάρλετ Γιόχανσον
Είδος: Μαύρη κωμωδία, δράμα
Βαθμολογία: 7,5/10
Δείτε το τρέιλερ εδώ:
