Η Μπαλάντα του Ρίτσαρντ Τζούελ | Richard Jewell
Στα ενενήντα του χρόνια ο Κλιντ Ίστγουντ εξακολουθεί να δημιουργεί ολοκληρωμένες ταινίες και να μας ξαφνιάζει ευχάριστα με τις επιλογές του. Η νέα του ταινία αποτελεί ένα βαθύ ψυχογράφημα ενός ήρωα-αντιήρωα και παράλληλα ένα πολύ καλά δομημένο αστυνομικό θρίλερ με πολλαπλές κοινωνικές διαστάσεις.
Αυτή τη φορά ο Αμερικανός σκηνοθέτης μας μεταφέρει στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα του 1996 και εμπνέεται από την αληθινή ιστορία του φύλακα Ρίτσαρντ Τζούελ, ο οποίος ανακάλυψε μια εγκαταλελειμμένη τσάντα στο Ολυμπιακό Πάρκο, που περιείχε βομβιστικό μηχανισμό που επρόκειτο να εκραγεί κατά τη διάρκεια συναυλίας κι έτσι έσωσε εκατοντάδες ζωές. Ο Τζούελ έγινε παγκόσμια γνωστός, αλλά μέσα σε τρεις ημέρες μετατρέπεται από ήρωα σε αντιήρωα και σε πρώτο ύποπτο και υπεύθυνο για την τρομοκρατική επίθεση.
Ο Κλιντ Ίστγουντ καταφέρνει με σκηνοθετική μαεστρία να αποκαλύψει την αλήθεια ενός ανθρώπου, που μετά από 88 αγωνιώδεις μέρες -χωρίς να έχει φυλακιστεί- καταλαβαίνει τι σημαίνει να θεωρείσαι ένοχος μέχρι αποδείξεως του εναντίου.
Ο Ρίτσαρντ καταδικάστηκε από τα μέσα ενημέρωσης, αλλά και από το κοινό, για την ακρίβεια έπεσε θύμα τους και εξαιτίας αυτού όλη η σκληρή δουλειά που έκανε στη ζωή του, δεν τον δικαίωσε. Μόνο μία δόση παραπληροφόρησης αρκεί να κάνει τη ζωή κάποιου εφιαλτική και αυτό ακριβώς συμβαίνει και στην περίπτωση του Τζούελ, που τον ερμηνεύει πολύ εύστοχα ο Πολ Γουόλτερ Χάουζερ. Στην κυριολεξία καταδύεται στην ψυχολογία του ήρωα του, προσφέροντας μια πολυεπίπεδη προσέγγιση στον Τζούελ, ο οποίος θα ήθελε να είναι αστυνομικός και να φροντίζει για την ασφάλεια των ανθρώπων. Αυτή η ευαισθησία και ο ιδεαλισμός του τον κάνουν ξαφνικά ύποπτο, καθώς ούτε και ο ίδιος φανταζόταν ότι θα τον ρίξουν στους… λύκους. Ο Ίστγουντ εστιάζει στο πρόσωπο του πρωταγωνιστή του, στις εκφράσεις του και μέσα από αυτό στην ψυχή του, μας κάνει να αγωνιούμε για την έκβαση της υπόθεσης, αλλά και να αμφιβάλουμε, ειδικά αν δεν ξέρουμε την αληθινή ιστορία. Μάστορας του σασπένς ο σκηνοθέτης κτίζει την ένταση όσο προχωράει η πλοκή, μέχρι να αποφασίσει επιτέλους ο ήρωας να υπερασπιστεί τον εαυτό του.
Εκτός από τον ίδιο τον Ρίτσαρντ Τζούελ, σημαντικό ρόλο στην ταινία, όπως και στη ζωή του, παίζει η μητέρα του, η Μπόμπι Τζούελ, που πέρασε αυτές τις 88 μέρες στο πλευρό του. Ήθελε να ειπωθεί αυτή η ιστορία, να αποκατασταθεί το όνομα του, να θυμάται ο κόσμος τον ηρωισμό του. Την ερμηνεύει έξοχα η υποψήφια για το Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου Κάθι Μπέιτς.
Πολύ καλοί είναι επίσης ο Σαμ Ρόκγουελ στο ρόλο του αποτυχημένου, δικηγόρου της οικογένειας και η Ολίβια Γουάιλντ στο ρόλο της αδίστακτης ρεπόρτερ Κάθι Σκραγκς της Atlanta Journal που αποκάλυψε το «θέμα» χωρίς ποτέ να ενδιαφερθεί για την αλήθεια, αλλά και για να γνωρίσει από κοντά το «θύμα» της αποκάλυψής της και αυτά που προκάλεσε στη ζωή του με το δημοσίευμά της.
Ο Ίστγουντ παίρνει έναν απλό καθημερινό Αμερικανό πολίτη, που εκπροσωπεί τη μεσαία τάξη, που απλά ενδιαφέρεται για τη δουλειά του, ήθελε πάντα να κάνει το σωστό και δείχνει απόλυτη εμπιστοσύνη στο σύστημα, του οποίου τελικά πέφτει θύμα. Φωτίζει την κοινωνική υποκρισία, την εξουσία του Τύπου και του αδηφάγου κυνηγιού της είδησης που μπορεί και να είναι κατασκευασμένη για χάρη των πωλήσεων, τις συνέπειές τους τελικά και το πώς μπορεί ένας απλός θνητός να γίνει ήρωας και αντιήρωας.
Μια πολύ καλή ταινία που βάζει ένα ακόμα λιθαράκι στο μύθο του αγέραστου Κλιντ Ίστγουντ. Είναι πολύ ωραίο να βλέπεις ότι μερικοί άνθρωποι μπορούν ακόμα και μπαίνοντας στη δέκατη δεκαετία της ζωής τους, να διατηρούν ακέραιο το δημιουργικό τους σφρίγος και να γίνονται ακόμα καλύτεροι.
Σκηνοθεσία: Κλιντ Ίστγουντ
Σενάριο: Μπίλι Ρέι (βασισμένο στο άρθρο της Μαρί Μπρένερ για το Vanity Fair με τίτλο American Nightmare - The Ballad of Richard Jewell)
Με τους: Πολ Γουόλτερ Χάουζερ, Σαμ Ρόκγουελ, Κάθι Μπέιτς, Τζον Χαμ, Ολίβια Γουάιλντ
Είδος: Βιογραφικό δράμα, αστυνομικό θρίλερ
Βαθμολογία: 8,5/10
Δείτε εδώ το τρέιλερ:
