Με αφορμή τη μεγαλύτερη γκάφα στην ιστορία των Όσκαρ που έγινε στην πρόσφατη 89η απονομή, όπου ανακοινώθηκε κατά λάθος ως καλύτερη ταινία το La La Land, αντί για το Moonlight, είπαμε να θυμηθούμε διάφορα ευτράπελα, στιγμές περίεργες, απρόσμενες που συνέβησαν κατά τη διάρκεια του θεσμού των Όσκαρ και βέβαια μόνο κύρος δεν προσδίδουν στη λαμπρότερη κινηματογραφική γιορτή. Στιγμιότυπα αμηχανίας από την πλευρά των βραβευθέντων οι οποίοι λαμβάνοντας το Όσκαρ …θόλωσαν και δεν μπόρεσαν να σταθούν στο ύψος της περίστασης.
Την έκανε το 1974 ο Ρόμπερτ ‘Οπαλ, όταν εμφανίστηκε γυμνός στη σκηνή των Όσκαρ να τρέχει πίσω από τον έκπληκτο Ντέιβιντ Νίβεν, ο οποίος ανακοίνωνε τότε κάποιους υποψηφίους για τα βραβεία. Ο Όπαλ ήταν ακτιβιστής φωτογράφος και εκμεταλλεύθηκε τη φήμη των Όσκαρ για να προωθήσει τις απόψεις του. Έκανε έτσι το σήμα της ειρήνης με το χέρι του, ενώ ο Νίβεν προσπαθούσε να προσπεράσει το γεγονός κάνοντας χιούμορ. Η επόμενη λιγότερο αποκαλυπτική εμφάνιση στα Όσκαρ ήταν μόλις πρόπερσι, το 2015, όταν ο Νιλ Πάτρικ Χάρις, εμφανίσθηκε στη σκηνή φορώντας μόνο το εσώρουχο του, κάνοντας πλάκα με μια σκηνή από το «Birdman» όπου ο ήρωας κλειδώνεται σχεδόν γυμνός έξω από το καμαρίνι του.
Η πιο «μετριόφρων» δήλωση στην ιστορία του θεσμού ανήκει στην ηθοποιό Σίρλεϊ Μακ Λέιν, η οποία όταν παρέλαβε το 1983 το ένα και μοναδικό Όσκαρ που κέρδισε για την ερμηνεία της στην ταινία «Σχέσεις στοργής», αναφώνησε όταν το παρέλαβε: «Μου ανήκει!».
Η πιο ηχηρή άρνηση στα Όσκαρ ήταν όταν το 1973 ο Μάρλον Μπράντο αρνήθηκε να παραλάβει το βραβείο α’ ανδρικού ρόλου για την ερμηνεία του στον «Νονό». Έστειλε τότε μια Ινδιάνα να διαβάσει τη δήλωση του με την οποία ήθελε να δείξει την ευαισθησία του στον τρόπο που αντιμετωπίζονται οι ιθαγενείς από τη βιομηχανία του κινηματογράφου.
Ο πρώτος που αρνήθηκε ‘Οσκαρ ήταν το 1935 ο Ντάντλεϊ Νίκολς, στον οποίο απονεμήθηκε το Όσκαρ καλύτερου σεναρίου για την ταινία «The Informer» («Ο Καταδότης»), αν και τελικά αποδέχτηκε το βραβείο το 1938. Και το 1971 είχαμε ακόμα μια άρνηση από τον ηθοποιό Τζορτζ Σι Σκοτ να παραλάβει το Όσκαρ για την ερμηνεία του στην ταινία «Πάττον, ο θρύλος της Νορμανδίας», σε σκηνοθεσία Φράνκλιν Τζ. Σάφνερ και σενάριο των Φράνσις Φορντ Κόπολα και Έντμουντ Χ. Νορθ. Δίνοντας εξηγήσεις με επιστολή του στην Επιτροπή των Όσκαρ ενημέρωσε την Ακαδημία ότι δεν δέχεται το βραβείο καθώς δεν θεωρεί λογικό να ανταγωνίζεται συναδέλφους του ηθοποιούς. Μάλιστα εκτός επιστολής είχε πει τότε ότι θεωρεί την τελετή μια «παρέλαση κρεάτων»!!! Λίγο ως πολύ βαρύ…
Ο ηθοποιός Γουίλ Ρότζερς μπέρδεψε τους υποψηφίους και προκάλεσε αμηχανία όταν το 1933 ανακοινώνοντας τον νικητή στην κατηγορία σκηνοθεσίας είπε απλά: «Έλα επάνω, Φρανκ», χωρίς να προσθέσει και το επώνυμο. Έλα όμως που στους υποψήφιους σκηνοθέτες υπήρχαν δύο με το όνομα Φρανκ. Ο Φρανκ Κάπρα που νόμιζε ότι ήταν εκείνος ο νικητής για την ταινία του «Lady for a day» ξεκίνησε για να πάει να το παραλάβει, όταν λίγο αργότερα κατάλαβε ότι ο συνάδελφος και συνονόματός του Φρανκ Λόιντ ήταν ο νικητής για την ταινία του «Cavalcade». Ο ίδιος ο Κάπρα περιγράφει τη στιγμή αυτή που βημάτισε προς τη σκηνή ως την πιο αμήχανη της ζωής του. Η δικαίωση ήρθε ένα χρόνο αργότερα όταν ο Φρανκ Κάπρα πήρε τελικά το Όσκαρ για την ταινία του «Συνέβη μια νύχτα».
Ανάλογο ήταν και το λάθος που συνέβη το 1961. Κι αυτό επιβεβαιώνει τη δίψα των υποψηφίων να ακούσουν το όνομα τους και να είναι εκείνοι οι νικητές. Τόσο που πριν ολοκληρωθεί η ανακοίνωση ξεκινούν για τη σκηνή. Αυτό έκανε και ο Πίτερ Φαλκ που ήταν υποψήφιος για το Όσκαρ Β Ανδρικού ρόλου για το “Murder inc.” Μόλις άκουσε την ηθοποιό Έβα Μαρί Σεντ να διαβάζει το μικρό όνομα του νικητή και να λέει «Πίτερ» πριν προλάβει να ανακοινώσει και το επώνυμο ξεκίνησε για τη σκηνή. Πολύ γρήγορα όμως αποδείχτηκε πως ο νικητής ήταν ο Πίτερ Ουστίνοφ για την εμφάνιση του στο «Spartacus».
Αληθινός εφιάλτης είναι κυρίως για τις σταρ που φορούν τις μακριές, υπερφορτωμένες, συχνά, τουαλέτες ο δρόμος προς τη σκηνή για να παραλάβουν το Όσκαρ και κυρίως να μην σκοντάψουν όταν ανεβαίνουν τα σκαλοπάτια. Το παραπάνω έχει συμβεί βεβαίως και όχι μόνο μια φορά. Το έπαθε η Σίρλεϊ Μπουθ το 1953 όταν ανέβαινε να πάρει το Όσκαρ Α΄ γυναικείου ρόλου για την ταινία «Come back, Little Sheba» και μπερδεύτηκε στην τουαλέτα της μπροστά σε όλους που την χειροκροτούσαν και βέβαια στους τηλεθεατές που παρακολουθούσαν.
Μια πτώση που συζητήθηκε επίσης πολύ, ίσως περισσότερο και από το ίδιο το Όσκαρ ήταν στην 85η απονομή όταν η Τζένιφερ Λόρενς ανέβαινε για να παραλάβει το Όσκαρ για την ερμηνεία της στον «Οδηγό Αισιοδοξίας» και μπερδεύτηκε στην εντυπωσιακή, αλλά λίγο δύσκολη στο χειρισμό της, Dior τουαλέτα της. Η ίδια προσπάθησε να δικαιολογηθεί στη συνέχεια λέγοντας ότι δοκίμασε για πρώτη φορά το φόρεμα της την ίδια μέρα το πρωί, αλλά και ότι δεν ακολούθησε τις οδηγίες της στυλίστριας της που της είχε πει πρώτα να κλωτσάει και μετά να βηματίζει.
Ανήκει στον Ιταλό πληθωρικό ηθοποιό, κωμικό, σκηνοθέτη και σεναριογράφο Ρομπέρτο Μπενίνι, ο οποίος ανέβηκε στα καθίσματα προκειμένου να προσεγγίσει τη σκηνή και να παραλάβει το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας για το «Η ζωή είναι ωραία» το 1999. Η ταινία με πρωταγωνιστή ένα παιδάκι και τον ίδιο, καθώς και σκηνοθεσία του ίδιου, προτάθηκε για εφτά Όσκαρ και έλαβε τα Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας (το βραβείο απονέμεται στο σύνολο των συντελεστών της ταινίας, αλλά το παραλαμβάνει ο σκηνοθέτης), Α΄ Ανδρικού Ρόλου (Μπενίνι) και Μουσικής (Νικόλα Πιοβάνι). Ο Μπενίνι ήταν τόσο χαρούμενος που ήθελε να φιλήσει όλο τον κόσμο, όπως είπε αργότερα στο λόγο του παραλαμβάνοντας το Όσκαρ από την συμπατριώτισσα του Σοφία Λόρεν. Ανέβηκε δε στη σκηνή πηδώντας στα σκαλιά σαν λαγός! Πραγματικά απίθανος και αξέχαστος. Εξίσου χαρούμενος ήταν βέβαια και παραλαμβάνοντας το Όσκαρ για την ερμηνεία του, όταν τότε δήλωσε ότι θέλει να κάνει έρωτα σε όλο τον κόσμο!!!
Τις οδηγίες δεν ακολούθησε το 1999 η Γκουίνεθ Πάλτροου όταν κέρδισε το Oscar Α’ Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της στην ταινία «Ερωτευμένος Σαίξπηρ». Ο λόγος της διήρκεσε περίπου τέσσερα λεπτά, ενώ εκείνη δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυα και τη συγκίνηση της.
Ο πιο λακωνικός, η μάλλον… άφωνος βραβευμένος ήταν ο ηθοποιός Ρέι Μίλαντ που κέρδισε το βραβείο Οσκαρ Α’ ανδρικού ρόλου το για την εμφάνιση του στην ταινία «Χαμένο Σαββατοκύριακο» που σκηνοθέτησε ο Μπίλι Γουάιλντερ, ο οποίος βραβεύθηκε επίσης με το Όσκαρ καλύτερης σκηνοθεσίας, ενώ η ταινία πήρε και το Όσκαρ καλύτερης ταινίας. Ο Μίλαντ έμεινε στην κυριολεξία άφωνος και όταν παραλάμβανε το βραβείο αρκέστηκε να κάνει απλά μια υπόκλιση και να φύγει.
Ασυνήθιστη ήταν η αντίδραση του σκηνοθέτη Τζέιμς Κάμερον, ο οποίος όταν κέρδισε το 1998 το Όσκαρ καλύτερης ταινίας για τον «Τιτανικό» ζήτησε από το ακροατήριο να κρατήσει ενός λεπτού σιγή για όλους εκείνους που πνίγηκαν κατά τη βύθιση του πλοίου. Καλά ως εδώ, αλλά όταν ξανανέβηκε για να παραλάβει και το Όσκαρ σκηνοθεσίας, πριν κατέβει από τη σκηνή ο Κάμερον διάλυσε το προηγούμενο συγκινητικό στιγμιότυπο λέγοντας «Είμαι ο βασιλιάς του κόσμου»!
Το 2000 ο Μάικλ Κέιν απέδειξε ότι είναι πραγματικός Σερ καθώς όταν κέρδισε το Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στο «Θέα στον Ωκεανό» και στον ευχαριστήριο λόγο του, τίμησε με πολύ ευγένεια όλους τους συνυποψήφιούς του, οι οποίοι και τον καταχειροκρότησαν.
Ο Ρόμπερτ ντε Νίρο, όταν παρέλαβε το Όσκαρ του το 1981 για το « Οργισμένο είδωλο» ήθελε να αποδώσει φόρο τιμής στην οικογένεια του και στο ρόλο που έχει παίξει στη ζωή του, αλλά ήταν λίγο υπερβολικός. Έτσι στο λόγο του είπε: «Θέλω να ευχαριστήσω τη μητέρα μου και τον πατέρα μου που με έφεραν στη ζωή αλλά και τη γιαγιά και τον παππού μου, που έφεραν εκείνους στη ζωή!». Η οικογένεια σε όλο της το μεγαλείο!
Το 1991 ο ηθοποιός Τζακ Πάλανς πρόσφερε πολύ σόου και μάλιστα στα 72 του χρόνια. Παραλαμβάνοντας το Όσκαρ Β' ανδρικού ρόλου για την ταινία «Μπαμπά, τι Έκανες στην Άγρια Δύση», έκανε πους απς και μάλιστα με το ένα χέρι, για να αποδείξει ότι καλά κρατεί ακόμα, ότι έχει αντοχές και ότι δεν τον πήραν τα χρόνια. Βέβαια όλοι τον χειροκρότησαν για το κουράγιο του με πρώτο τον συμπρωταγωνιστή του Μπίλι Κρίσταλ, ο οποίος ήταν και ο παρουσιαστής της βραδιάς.
Η πιο αποκαλυπτική εμφάνιση
Την έκανε το 1974 ο Ρόμπερτ ‘Οπαλ, όταν εμφανίστηκε γυμνός στη σκηνή των Όσκαρ να τρέχει πίσω από τον έκπληκτο Ντέιβιντ Νίβεν, ο οποίος ανακοίνωνε τότε κάποιους υποψηφίους για τα βραβεία. Ο Όπαλ ήταν ακτιβιστής φωτογράφος και εκμεταλλεύθηκε τη φήμη των Όσκαρ για να προωθήσει τις απόψεις του. Έκανε έτσι το σήμα της ειρήνης με το χέρι του, ενώ ο Νίβεν προσπαθούσε να προσπεράσει το γεγονός κάνοντας χιούμορ. Η επόμενη λιγότερο αποκαλυπτική εμφάνιση στα Όσκαρ ήταν μόλις πρόπερσι, το 2015, όταν ο Νιλ Πάτρικ Χάρις, εμφανίσθηκε στη σκηνή φορώντας μόνο το εσώρουχο του, κάνοντας πλάκα με μια σκηνή από το «Birdman» όπου ο ήρωας κλειδώνεται σχεδόν γυμνός έξω από το καμαρίνι του.
Η πιο… χαμηλών τόνων δήλωση.
Η πιο «μετριόφρων» δήλωση στην ιστορία του θεσμού ανήκει στην ηθοποιό Σίρλεϊ Μακ Λέιν, η οποία όταν παρέλαβε το 1983 το ένα και μοναδικό Όσκαρ που κέρδισε για την ερμηνεία της στην ταινία «Σχέσεις στοργής», αναφώνησε όταν το παρέλαβε: «Μου ανήκει!».
Οι αρνήσεις των Όσκαρ
Η πιο ηχηρή άρνηση στα Όσκαρ ήταν όταν το 1973 ο Μάρλον Μπράντο αρνήθηκε να παραλάβει το βραβείο α’ ανδρικού ρόλου για την ερμηνεία του στον «Νονό». Έστειλε τότε μια Ινδιάνα να διαβάσει τη δήλωση του με την οποία ήθελε να δείξει την ευαισθησία του στον τρόπο που αντιμετωπίζονται οι ιθαγενείς από τη βιομηχανία του κινηματογράφου.
Ο πρώτος που αρνήθηκε ‘Οσκαρ ήταν το 1935 ο Ντάντλεϊ Νίκολς, στον οποίο απονεμήθηκε το Όσκαρ καλύτερου σεναρίου για την ταινία «The Informer» («Ο Καταδότης»), αν και τελικά αποδέχτηκε το βραβείο το 1938. Και το 1971 είχαμε ακόμα μια άρνηση από τον ηθοποιό Τζορτζ Σι Σκοτ να παραλάβει το Όσκαρ για την ερμηνεία του στην ταινία «Πάττον, ο θρύλος της Νορμανδίας», σε σκηνοθεσία Φράνκλιν Τζ. Σάφνερ και σενάριο των Φράνσις Φορντ Κόπολα και Έντμουντ Χ. Νορθ. Δίνοντας εξηγήσεις με επιστολή του στην Επιτροπή των Όσκαρ ενημέρωσε την Ακαδημία ότι δεν δέχεται το βραβείο καθώς δεν θεωρεί λογικό να ανταγωνίζεται συναδέλφους του ηθοποιούς. Μάλιστα εκτός επιστολής είχε πει τότε ότι θεωρεί την τελετή μια «παρέλαση κρεάτων»!!! Λίγο ως πολύ βαρύ…
Ποιος Φρανκ;
Ο ηθοποιός Γουίλ Ρότζερς μπέρδεψε τους υποψηφίους και προκάλεσε αμηχανία όταν το 1933 ανακοινώνοντας τον νικητή στην κατηγορία σκηνοθεσίας είπε απλά: «Έλα επάνω, Φρανκ», χωρίς να προσθέσει και το επώνυμο. Έλα όμως που στους υποψήφιους σκηνοθέτες υπήρχαν δύο με το όνομα Φρανκ. Ο Φρανκ Κάπρα που νόμιζε ότι ήταν εκείνος ο νικητής για την ταινία του «Lady for a day» ξεκίνησε για να πάει να το παραλάβει, όταν λίγο αργότερα κατάλαβε ότι ο συνάδελφος και συνονόματός του Φρανκ Λόιντ ήταν ο νικητής για την ταινία του «Cavalcade». Ο ίδιος ο Κάπρα περιγράφει τη στιγμή αυτή που βημάτισε προς τη σκηνή ως την πιο αμήχανη της ζωής του. Η δικαίωση ήρθε ένα χρόνο αργότερα όταν ο Φρανκ Κάπρα πήρε τελικά το Όσκαρ για την ταινία του «Συνέβη μια νύχτα».
Αλλά και ποιος Πίτερ;
Ανάλογο ήταν και το λάθος που συνέβη το 1961. Κι αυτό επιβεβαιώνει τη δίψα των υποψηφίων να ακούσουν το όνομα τους και να είναι εκείνοι οι νικητές. Τόσο που πριν ολοκληρωθεί η ανακοίνωση ξεκινούν για τη σκηνή. Αυτό έκανε και ο Πίτερ Φαλκ που ήταν υποψήφιος για το Όσκαρ Β Ανδρικού ρόλου για το “Murder inc.” Μόλις άκουσε την ηθοποιό Έβα Μαρί Σεντ να διαβάζει το μικρό όνομα του νικητή και να λέει «Πίτερ» πριν προλάβει να ανακοινώσει και το επώνυμο ξεκίνησε για τη σκηνή. Πολύ γρήγορα όμως αποδείχτηκε πως ο νικητής ήταν ο Πίτερ Ουστίνοφ για την εμφάνιση του στο «Spartacus».
Οι πτώσεις
Αληθινός εφιάλτης είναι κυρίως για τις σταρ που φορούν τις μακριές, υπερφορτωμένες, συχνά, τουαλέτες ο δρόμος προς τη σκηνή για να παραλάβουν το Όσκαρ και κυρίως να μην σκοντάψουν όταν ανεβαίνουν τα σκαλοπάτια. Το παραπάνω έχει συμβεί βεβαίως και όχι μόνο μια φορά. Το έπαθε η Σίρλεϊ Μπουθ το 1953 όταν ανέβαινε να πάρει το Όσκαρ Α΄ γυναικείου ρόλου για την ταινία «Come back, Little Sheba» και μπερδεύτηκε στην τουαλέτα της μπροστά σε όλους που την χειροκροτούσαν και βέβαια στους τηλεθεατές που παρακολουθούσαν.
Μια πτώση που συζητήθηκε επίσης πολύ, ίσως περισσότερο και από το ίδιο το Όσκαρ ήταν στην 85η απονομή όταν η Τζένιφερ Λόρενς ανέβαινε για να παραλάβει το Όσκαρ για την ερμηνεία της στον «Οδηγό Αισιοδοξίας» και μπερδεύτηκε στην εντυπωσιακή, αλλά λίγο δύσκολη στο χειρισμό της, Dior τουαλέτα της. Η ίδια προσπάθησε να δικαιολογηθεί στη συνέχεια λέγοντας ότι δοκίμασε για πρώτη φορά το φόρεμα της την ίδια μέρα το πρωί, αλλά και ότι δεν ακολούθησε τις οδηγίες της στυλίστριας της που της είχε πει πρώτα να κλωτσάει και μετά να βηματίζει.
Η πιο χαρούμενη αντίδραση
Ανήκει στον Ιταλό πληθωρικό ηθοποιό, κωμικό, σκηνοθέτη και σεναριογράφο Ρομπέρτο Μπενίνι, ο οποίος ανέβηκε στα καθίσματα προκειμένου να προσεγγίσει τη σκηνή και να παραλάβει το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας για το «Η ζωή είναι ωραία» το 1999. Η ταινία με πρωταγωνιστή ένα παιδάκι και τον ίδιο, καθώς και σκηνοθεσία του ίδιου, προτάθηκε για εφτά Όσκαρ και έλαβε τα Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας (το βραβείο απονέμεται στο σύνολο των συντελεστών της ταινίας, αλλά το παραλαμβάνει ο σκηνοθέτης), Α΄ Ανδρικού Ρόλου (Μπενίνι) και Μουσικής (Νικόλα Πιοβάνι). Ο Μπενίνι ήταν τόσο χαρούμενος που ήθελε να φιλήσει όλο τον κόσμο, όπως είπε αργότερα στο λόγο του παραλαμβάνοντας το Όσκαρ από την συμπατριώτισσα του Σοφία Λόρεν. Ανέβηκε δε στη σκηνή πηδώντας στα σκαλιά σαν λαγός! Πραγματικά απίθανος και αξέχαστος. Εξίσου χαρούμενος ήταν βέβαια και παραλαμβάνοντας το Όσκαρ για την ερμηνεία του, όταν τότε δήλωσε ότι θέλει να κάνει έρωτα σε όλο τον κόσμο!!!
Η μεγαλύτερη και η μικρότερη διάρκεια λόγου
Το ρεκόρ μεγάλης διάρκειας ευχαριστηρίου λόγου παραλαβής κατέχει από το 1943 η Γκριρ Γκάρσον η οποία όταν κέρδισε το Όσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της στην ταινία «Η κυρία Μίνιβερ», μίλησε 5,5 λεπτά. Το ρεκόρ μπήκε στο βιβλίο Γκίνες και δεν πρόκειται βεβαίως να σπάσει μια και η Ακαδημία των Όσκαρ έδωσε οδηγίες για μικρές και γρήγορες ομιλίες.Τις οδηγίες δεν ακολούθησε το 1999 η Γκουίνεθ Πάλτροου όταν κέρδισε το Oscar Α’ Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της στην ταινία «Ερωτευμένος Σαίξπηρ». Ο λόγος της διήρκεσε περίπου τέσσερα λεπτά, ενώ εκείνη δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυα και τη συγκίνηση της.
Ο πιο λακωνικός, η μάλλον… άφωνος βραβευμένος ήταν ο ηθοποιός Ρέι Μίλαντ που κέρδισε το βραβείο Οσκαρ Α’ ανδρικού ρόλου το για την εμφάνιση του στην ταινία «Χαμένο Σαββατοκύριακο» που σκηνοθέτησε ο Μπίλι Γουάιλντερ, ο οποίος βραβεύθηκε επίσης με το Όσκαρ καλύτερης σκηνοθεσίας, ενώ η ταινία πήρε και το Όσκαρ καλύτερης ταινίας. Ο Μίλαντ έμεινε στην κυριολεξία άφωνος και όταν παραλάμβανε το βραβείο αρκέστηκε να κάνει απλά μια υπόκλιση και να φύγει.
Άστοχες παραλαβές
Ασυνήθιστη ήταν η αντίδραση του σκηνοθέτη Τζέιμς Κάμερον, ο οποίος όταν κέρδισε το 1998 το Όσκαρ καλύτερης ταινίας για τον «Τιτανικό» ζήτησε από το ακροατήριο να κρατήσει ενός λεπτού σιγή για όλους εκείνους που πνίγηκαν κατά τη βύθιση του πλοίου. Καλά ως εδώ, αλλά όταν ξανανέβηκε για να παραλάβει και το Όσκαρ σκηνοθεσίας, πριν κατέβει από τη σκηνή ο Κάμερον διάλυσε το προηγούμενο συγκινητικό στιγμιότυπο λέγοντας «Είμαι ο βασιλιάς του κόσμου»!
Το 2000 ο Μάικλ Κέιν απέδειξε ότι είναι πραγματικός Σερ καθώς όταν κέρδισε το Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στο «Θέα στον Ωκεανό» και στον ευχαριστήριο λόγο του, τίμησε με πολύ ευγένεια όλους τους συνυποψήφιούς του, οι οποίοι και τον καταχειροκρότησαν.
Ο Ρόμπερτ ντε Νίρο, όταν παρέλαβε το Όσκαρ του το 1981 για το « Οργισμένο είδωλο» ήθελε να αποδώσει φόρο τιμής στην οικογένεια του και στο ρόλο που έχει παίξει στη ζωή του, αλλά ήταν λίγο υπερβολικός. Έτσι στο λόγο του είπε: «Θέλω να ευχαριστήσω τη μητέρα μου και τον πατέρα μου που με έφεραν στη ζωή αλλά και τη γιαγιά και τον παππού μου, που έφεραν εκείνους στη ζωή!». Η οικογένεια σε όλο της το μεγαλείο!
Πους απς!!!
Το 1991 ο ηθοποιός Τζακ Πάλανς πρόσφερε πολύ σόου και μάλιστα στα 72 του χρόνια. Παραλαμβάνοντας το Όσκαρ Β' ανδρικού ρόλου για την ταινία «Μπαμπά, τι Έκανες στην Άγρια Δύση», έκανε πους απς και μάλιστα με το ένα χέρι, για να αποδείξει ότι καλά κρατεί ακόμα, ότι έχει αντοχές και ότι δεν τον πήραν τα χρόνια. Βέβαια όλοι τον χειροκρότησαν για το κουράγιο του με πρώτο τον συμπρωταγωνιστή του Μπίλι Κρίσταλ, ο οποίος ήταν και ο παρουσιαστής της βραδιάς.
