Η κριτική επιτροπή του 72ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, που συναντήθηκε χτες για πρώτη φορά μετά την περυσινή διαδικτυακή έκδοση της Μπερλινάλε, εξέφρασε την επιθυμία να συμφιλιώσει τις ταινίες του δημιουργού με τις πιο εμπορικές, πριν από την έναρξη της αναμέτρησης για τη Χρυσή Άρκτο.
"Ο ρόλος της Μπερλινάλε είναι να δηλώνει ότι δεν υπάρχει χάσμα" ανάμεσα στον εμπορικό κινηματογράφο και τον κινηματογράφο του δημιουργού, δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου ο Ιάπωνας κινηματογραφιστής Ριγουσούκε Χαμαγκούτσι, κατά τη συνάντηση των μελών της κριτικής επιτροπής με πρόεδρο τον μετρ του αμερικανικού θρίλερ Μ. Νάιτ Σιάμαλαν.
"Αν δούμε την ιστορία (του κινηματογράφου), δεν υπήρχε προηγουμένως χάσμα ανάμεσα σε αυτές τις δύο κατηγορίες", συνέχισε ο Χαμαγκούτσι, ένα από τα μεγάλα ονόματα του ιαπωνικού κινηματογράφου αυτή την περίοδο, ο οποίος έχει συγκεντρώσει ήδη τέσσερις υποψηφιότητες για τα βραβεία Όσκαρ για το 'Drive my car", μεταξύ των οποίων και εκείνο καλύτερης σκηνοθεσίας.
"Είναι ένα πολύ σημαντικό θέμα", είπε ο Μ. Νάιτ Σιάμαλαν ("Έκτη αίσθηση", "Άφθαρτος"), που υπογραμμίζει πως τα δικά του έργα, που κατατάσσονται συχνά στην κατηγορία "θρίλερ" ή "ταινίες τρόμου", είναι πάνω από όλα δραματικές.
"Όταν κάποιος κάνει μια εμπορική ταινία, η ιστορία υποτίθεται ότι απευθύνεται στο ευρύ κοινό, να το κάνει να τρομάξει ή να γελάσει. Όταν ο θεατής βγαίνει από τον κινηματογράφο, δεν σημαίνει ότι έχει απαραίτητα μεταμορφωθεί, όμως του έχει αρέσει αυτό που είδε", συνόψισε.
"Από την άλλη πλευρά, το ανεξάρτητο σινεμά, είναι η άποψη ενός συγκεκριμένου ανθρώπου, μια νέα προοπτική πάνω στον κόσμο. Βγαίνεις από το σινεμά αλλαγμένος, δεν είσαι πια ο ίδιος, ακόμη κι αν αυτό είναι πιο δύσκολο" στην πρόσβαση. "Ελπίδα μου είναι πως οι άνθρωποι μπορούν να με δουν λίγο (στις ταινίες μου) και πως τους βλέπω κι εγώ", κατέληξε ο Μ. Νάιτ Σιάμαλαν.
"Τα μπλοκμπάστερ είναι πολύ σημαντικά για να προκαλέσουν στη συνέχεια το ενδιαφέρον των θεατών για ιδιαίτερες και δύσκολες στην πρόσβαση φωνές", δήλωσε η Δανή ηθοποιός Κόνι Νίλσεν ("Gladiator" - ελλ. τίτλος "Μονομάχος", ή η βασίλισσα των Αμαζόνων στο "Wonder Woman"). "Τα φεστιβάλ κινηματογράφου είναι απαραίτητα για να αναμειγνύουν τα πράγματα".
Δεκαοκτώ ταινίες διαγωνίζονται μέχρι την 16η Φεβρουαρίου και τον χορό ανοίγει ο σκηνοθέτης Φρανσουά Οζόν, ο οποίος είχε λάβει το Μεγάλο Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής το 2019 για το "Grâce à Dieu" ("Θέλημα Θεού").
Ο Γάλλος σκηνοθέτης υπόσχεται μια συναρπαστική ιστορία πάθους μέσω μιας νέας ανάγνωσης του κλασικού δράματος "Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα φον Καντ" του Γερμανού κινηματογραφιστή Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, που πέθανε πριν από 40 χρόνια.
Η παρουσία στους αρχικούς τίτλους εκείνης της "Πέτρα φον Καντ" της Γαλλίδας ηθοποιού Ιζαμπέλ Ατζανί φέρνει έναν κάποιο τόνο γκλάμουρ στην έναρξη του φεστιβάλ: οι μεγάλες αμερικανικές παραγωγές και η ακολουθία των σταρ που τις συνοδεύουν δεν θα έλθουν στη γερμανική πρωτεύουσα όπου ο αριθμός των μολύνσεων που συνδέονται με την παραλλαγή Όμικρον του κορονοϊού βρίσκεται στο πιο ψηλό επίπεδο.
Πέρυσι η Χρυσή Άρκτος είχε απονεμηθεί στον Ρουμάνο Ράντου Τζουντ.
"Ο ρόλος της Μπερλινάλε είναι να δηλώνει ότι δεν υπάρχει χάσμα" ανάμεσα στον εμπορικό κινηματογράφο και τον κινηματογράφο του δημιουργού, δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου ο Ιάπωνας κινηματογραφιστής Ριγουσούκε Χαμαγκούτσι, κατά τη συνάντηση των μελών της κριτικής επιτροπής με πρόεδρο τον μετρ του αμερικανικού θρίλερ Μ. Νάιτ Σιάμαλαν.
"Αν δούμε την ιστορία (του κινηματογράφου), δεν υπήρχε προηγουμένως χάσμα ανάμεσα σε αυτές τις δύο κατηγορίες", συνέχισε ο Χαμαγκούτσι, ένα από τα μεγάλα ονόματα του ιαπωνικού κινηματογράφου αυτή την περίοδο, ο οποίος έχει συγκεντρώσει ήδη τέσσερις υποψηφιότητες για τα βραβεία Όσκαρ για το 'Drive my car", μεταξύ των οποίων και εκείνο καλύτερης σκηνοθεσίας.
"Είναι ένα πολύ σημαντικό θέμα", είπε ο Μ. Νάιτ Σιάμαλαν ("Έκτη αίσθηση", "Άφθαρτος"), που υπογραμμίζει πως τα δικά του έργα, που κατατάσσονται συχνά στην κατηγορία "θρίλερ" ή "ταινίες τρόμου", είναι πάνω από όλα δραματικές.
"Όταν κάποιος κάνει μια εμπορική ταινία, η ιστορία υποτίθεται ότι απευθύνεται στο ευρύ κοινό, να το κάνει να τρομάξει ή να γελάσει. Όταν ο θεατής βγαίνει από τον κινηματογράφο, δεν σημαίνει ότι έχει απαραίτητα μεταμορφωθεί, όμως του έχει αρέσει αυτό που είδε", συνόψισε.
"Από την άλλη πλευρά, το ανεξάρτητο σινεμά, είναι η άποψη ενός συγκεκριμένου ανθρώπου, μια νέα προοπτική πάνω στον κόσμο. Βγαίνεις από το σινεμά αλλαγμένος, δεν είσαι πια ο ίδιος, ακόμη κι αν αυτό είναι πιο δύσκολο" στην πρόσβαση. "Ελπίδα μου είναι πως οι άνθρωποι μπορούν να με δουν λίγο (στις ταινίες μου) και πως τους βλέπω κι εγώ", κατέληξε ο Μ. Νάιτ Σιάμαλαν.
"Τα μπλοκμπάστερ είναι πολύ σημαντικά για να προκαλέσουν στη συνέχεια το ενδιαφέρον των θεατών για ιδιαίτερες και δύσκολες στην πρόσβαση φωνές", δήλωσε η Δανή ηθοποιός Κόνι Νίλσεν ("Gladiator" - ελλ. τίτλος "Μονομάχος", ή η βασίλισσα των Αμαζόνων στο "Wonder Woman"). "Τα φεστιβάλ κινηματογράφου είναι απαραίτητα για να αναμειγνύουν τα πράγματα".
Δεκαοκτώ ταινίες διαγωνίζονται μέχρι την 16η Φεβρουαρίου και τον χορό ανοίγει ο σκηνοθέτης Φρανσουά Οζόν, ο οποίος είχε λάβει το Μεγάλο Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής το 2019 για το "Grâce à Dieu" ("Θέλημα Θεού").
Ο Γάλλος σκηνοθέτης υπόσχεται μια συναρπαστική ιστορία πάθους μέσω μιας νέας ανάγνωσης του κλασικού δράματος "Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα φον Καντ" του Γερμανού κινηματογραφιστή Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, που πέθανε πριν από 40 χρόνια.
Η παρουσία στους αρχικούς τίτλους εκείνης της "Πέτρα φον Καντ" της Γαλλίδας ηθοποιού Ιζαμπέλ Ατζανί φέρνει έναν κάποιο τόνο γκλάμουρ στην έναρξη του φεστιβάλ: οι μεγάλες αμερικανικές παραγωγές και η ακολουθία των σταρ που τις συνοδεύουν δεν θα έλθουν στη γερμανική πρωτεύουσα όπου ο αριθμός των μολύνσεων που συνδέονται με την παραλλαγή Όμικρον του κορονοϊού βρίσκεται στο πιο ψηλό επίπεδο.
Πέρυσι η Χρυσή Άρκτος είχε απονεμηθεί στον Ρουμάνο Ράντου Τζουντ.
