Στις 8 Σεπτεμβρίου 1504 ο Μιχαήλ Άγγελος παρουσίασε για πρώτη φορά στο κοινό, το περίφημο γλυπτό του με τον Δαυίδ. Ένα άγαλμα που έφτιαχνε από το 1501 μέχρι το 1504 και έχει ύψος 5.17 μέτρα. Αρχικά τοποθετήθηκε έξω, στην Piazza della Signoria, αλλά τώρα βρίσκεται σε εσωτερικό χώρο, στην Galleria dell' Accademia της Φλωρεντίας - και στην πλατεία υπάρχει ένα ακριβές αντίγραφο.
Όλοι το έχουμε δει αυτό το γλυπτό, αρκετοί το έχουμε θαυμάσει, και κάποιοι έχουμε καθίσει να επεξεργαστούμε τις λεπτομέρειες του. Λιγότεροι είναι οι τυχεροί που το έχουν δει και από κοντά και ακόμα πιο λίγοι αυτοί που ξέρουν την ιστορία του.
Για να μην σας λέω και ψέματα, όταν πήγα στην Φλωρεντία με λαχτάρα να δω την πόλη, τα μνημεία της, το Μουσείο Ουφίτσι και τον Δαβίδ…. έμεινα αποσβολωμένος που αντίκρισα στην πλατεία ένα αντίγραφο του και η Galleria dell' Accademia όπου τον είχαν μεταφέρει ήταν κλειστή. Ήταν η εποχή που του έκαναν συντήρηση. Τα νεύρα μου!!!
Ο Δαβίδ του Michelangelo φιλοτεχνήθηκε από 1501 μέχρι το 1504, και είναι ένα από τα αριστουργήματα της Αναγεννησιακής γλυπτικής. Είναι ένα από τα δυο σημαντικότερα γλυπτά του Μιχαήλ Άγγελου, μαζί με την Πιετά. Είναι ένα από τα πιο γνωστά αγάλματα στην ιστορία της γλυπτικής, και έχει γίνει σύμβολο δύναμης και νεανικής ομορφιάς. Παριστάνει τον βιβλικό βασιλιά Δαβίδ, τη στιγμή που αποφασίζει να αναμετρηθεί με τον Γολιάθ.
Στην εποχή του θεωρήθηκε σύμβολο της δημοκρατίας της Φλωρεντίας, μιας ανεξάρτητης πόλης/κράτους που απειλούνταν από πιο ισχυρά αντίπαλα κράτη. Αυτή η ερμηνεία τονίστηκε και με την τοποθέτηση του ύψους 5,17 μέτρων αγάλματος έξω από το Παλάτσο Βέκιο, την έδρα της τοπικής κυβέρνησης της Φλωρεντίας. Τα αποκαλυπτήριά του έγιναν στις 8 Σεπτεμβρίου του 1504.
Η ιστορία του Δαβίδ είναι αρκετά παλιότερη από το 1501, τη χρονιά που ο Μιχαήλ Άγγελος άρχισε να δουλεύει πάνω στο έργο, και ξεκινά γύρω στο 1460. Μετά από ατυχίες και περιπέτειες, τελικά οι άρχοντες της πόλης, παρόλο που απευθύνθηκαν στον Λεονάρντο ντα Βίντσι και σε άλλους, τελικά πείσθηκαν ότι ο νεαρός Μιχαήλ Άγγελος, τότε μόλις 26 ετών, ήταν ικανός για να του αναθέσουν το έργο.
Στις 25 Ιανουαρίου 1504, καθώς το άγαλμα πλησίαζε πλέον στην ολοκλήρωσή του, μια επιτροπή Φλωρεντινών καλλιτεχνών, ανάμεσα στους οποίους ήταν οι Λεονάρντο ντα Βίντσι και Σάντρο Μποτιτσέλι, συνεδρίασε για να αποφασίσει πού θα ήταν καλύτερο να τοποθετηθεί ο Δαβίδ. Τελικά ο Δαβίδ τοποθετήθηκε μπροστά στην είσοδο του Παλάτσο Βέκιο στην Πιάτσα ντέλλα Σινιορία. Χρειάστηκαν τέσσερις μέρες για να μετακινηθεί το άγαλμα από το εργαστήρι του Μικελάντζελο στην τελική του θέση. Οι Φλωρεντίνοι ιερείς επέμεναν να προστεθεί μια χάλκινη ζώνη για να κρύψει τη γύμνια του (αργότερα την αφαίρεσαν).
Για να προστατευθεί από τις καιρικές συνθήκες το άγαλμα μετακινήθηκε το 1873 σε εσωτερικό χώρο, στην Galleria dell' Accademia της Φλωρεντίας, όπου και βρίσκεται μέχρι σήμερα προσελκύοντας πλήθος επισκεπτών. Στην Πιάτσα Σινιορία τοποθετήθηκε το 1910 ένα αντίγραφο.
Τα σκίτσα του Μιχαήλ Άγγελου πριν ξεκινήσει να φτιάχνει το γλυπτό.
Λεπτομέρειες από το γλυπτό αριστούργημα
Στην εποχή του θεωρήθηκε σύμβολο της δημοκρατίας της Φλωρεντίας, μιας ανεξάρτητης πόλης/κράτους που απειλούνταν από πιο ισχυρά αντίπαλα κράτη.
Είναι ένα από τα πιο γνωστά αγάλματα στην ιστορία της γλυπτικής, και έχει γίνει σύμβολο δύναμης και νεανικής ομορφιάς.
Χρειάστηκαν τέσσερις μέρες για να μετακινηθεί το άγαλμα από το εργαστήρι του Μικελάντζελο στην τελική του θέση.
Την εποχή που γινόταν συντήρηση του αγάλματος
Όλοι το έχουμε δει αυτό το γλυπτό, αρκετοί το έχουμε θαυμάσει, και κάποιοι έχουμε καθίσει να επεξεργαστούμε τις λεπτομέρειες του. Λιγότεροι είναι οι τυχεροί που το έχουν δει και από κοντά και ακόμα πιο λίγοι αυτοί που ξέρουν την ιστορία του.
Για να μην σας λέω και ψέματα, όταν πήγα στην Φλωρεντία με λαχτάρα να δω την πόλη, τα μνημεία της, το Μουσείο Ουφίτσι και τον Δαβίδ…. έμεινα αποσβολωμένος που αντίκρισα στην πλατεία ένα αντίγραφο του και η Galleria dell' Accademia όπου τον είχαν μεταφέρει ήταν κλειστή. Ήταν η εποχή που του έκαναν συντήρηση. Τα νεύρα μου!!!
Ο Δαβίδ του Michelangelo φιλοτεχνήθηκε από 1501 μέχρι το 1504, και είναι ένα από τα αριστουργήματα της Αναγεννησιακής γλυπτικής. Είναι ένα από τα δυο σημαντικότερα γλυπτά του Μιχαήλ Άγγελου, μαζί με την Πιετά. Είναι ένα από τα πιο γνωστά αγάλματα στην ιστορία της γλυπτικής, και έχει γίνει σύμβολο δύναμης και νεανικής ομορφιάς. Παριστάνει τον βιβλικό βασιλιά Δαβίδ, τη στιγμή που αποφασίζει να αναμετρηθεί με τον Γολιάθ.
Στην εποχή του θεωρήθηκε σύμβολο της δημοκρατίας της Φλωρεντίας, μιας ανεξάρτητης πόλης/κράτους που απειλούνταν από πιο ισχυρά αντίπαλα κράτη. Αυτή η ερμηνεία τονίστηκε και με την τοποθέτηση του ύψους 5,17 μέτρων αγάλματος έξω από το Παλάτσο Βέκιο, την έδρα της τοπικής κυβέρνησης της Φλωρεντίας. Τα αποκαλυπτήριά του έγιναν στις 8 Σεπτεμβρίου του 1504.
Η ιστορία του Δαβίδ είναι αρκετά παλιότερη από το 1501, τη χρονιά που ο Μιχαήλ Άγγελος άρχισε να δουλεύει πάνω στο έργο, και ξεκινά γύρω στο 1460. Μετά από ατυχίες και περιπέτειες, τελικά οι άρχοντες της πόλης, παρόλο που απευθύνθηκαν στον Λεονάρντο ντα Βίντσι και σε άλλους, τελικά πείσθηκαν ότι ο νεαρός Μιχαήλ Άγγελος, τότε μόλις 26 ετών, ήταν ικανός για να του αναθέσουν το έργο.
Στις 25 Ιανουαρίου 1504, καθώς το άγαλμα πλησίαζε πλέον στην ολοκλήρωσή του, μια επιτροπή Φλωρεντινών καλλιτεχνών, ανάμεσα στους οποίους ήταν οι Λεονάρντο ντα Βίντσι και Σάντρο Μποτιτσέλι, συνεδρίασε για να αποφασίσει πού θα ήταν καλύτερο να τοποθετηθεί ο Δαβίδ. Τελικά ο Δαβίδ τοποθετήθηκε μπροστά στην είσοδο του Παλάτσο Βέκιο στην Πιάτσα ντέλλα Σινιορία. Χρειάστηκαν τέσσερις μέρες για να μετακινηθεί το άγαλμα από το εργαστήρι του Μικελάντζελο στην τελική του θέση. Οι Φλωρεντίνοι ιερείς επέμεναν να προστεθεί μια χάλκινη ζώνη για να κρύψει τη γύμνια του (αργότερα την αφαίρεσαν).
Για να προστατευθεί από τις καιρικές συνθήκες το άγαλμα μετακινήθηκε το 1873 σε εσωτερικό χώρο, στην Galleria dell' Accademia της Φλωρεντίας, όπου και βρίσκεται μέχρι σήμερα προσελκύοντας πλήθος επισκεπτών. Στην Πιάτσα Σινιορία τοποθετήθηκε το 1910 ένα αντίγραφο.
Τα σκίτσα του Μιχαήλ Άγγελου πριν ξεκινήσει να φτιάχνει το γλυπτό.
Λεπτομέρειες από το γλυπτό αριστούργημα
Στην εποχή του θεωρήθηκε σύμβολο της δημοκρατίας της Φλωρεντίας, μιας ανεξάρτητης πόλης/κράτους που απειλούνταν από πιο ισχυρά αντίπαλα κράτη.
Είναι ένα από τα πιο γνωστά αγάλματα στην ιστορία της γλυπτικής, και έχει γίνει σύμβολο δύναμης και νεανικής ομορφιάς.
Χρειάστηκαν τέσσερις μέρες για να μετακινηθεί το άγαλμα από το εργαστήρι του Μικελάντζελο στην τελική του θέση.
Την εποχή που γινόταν συντήρηση του αγάλματος
