Ήταν 4 Ιουλίου 1862, όταν ξεκίνησαν οι περιπέτειες της «Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων». Είναι η ημέρα που ο Λιούις Κάρολ πραγματοποίησε μία εκδρομή μαζί με τον αιδεσιμώτατο Ρόμπινσον Ντάκγουορθ και τις τρεις κόρες του πρύτανη του κολεγίου του Christ Church, Λορίνα, Ήντιθ και Άλις Λίντελ. Κατά τη διάρκειά της, προκειμένου να διασκεδάσει τα παιδιά, ο Κάρολ επινόησε και διηγήθηκε μία ιστορία, η οποία θα αποτελούσε τη βάση για την μετέπειτα συγγραφή της «Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων».
Μετά από παρότρυνση της Άλις ο Κάρολ ξεκίνησε να καταγράφει τη διήγησή του, γεγονός που οδήγησε στη συγγραφή της πρώτης μορφής του έργου, υπό τον τίτλο «Οι Περιπέτειες της Αλίκης κάτω από τη Γη». Η πρώτη μορφή του βιβλίου δεν προοριζόταν για δημοσίευση και έφερε αφιέρωση που μαρτυρούσε ότι επρόκειτο για ένα «δώρο Χριστουγέννων προς ένα αγαπητό παιδί, σε ανάμνηση μιας καλοκαιρινής ημέρας».
Το Σύνδρομο της Αλίκης
Πώς θα μπορούσε, όμως, ένα αγαπημένο παραμύθι να δώσει το όνομά του ή τουλάχιστον να το εμπνεύσει σε ένα σπάνιο σύνδρομο; Κι όμως, συμβαίνει, όσο παράξενο κι αν ακούγεται.
Το σύνδρομο νακαλύφθηκε το 1955 από τον Βρετανό ψυχίατρο Τζον Τοντ, και τα επεισόδια αυτής της σπάνιαςασθένειας, γνωστά και ως σύνδρομο Τοντ, τείνουν να περιλαμβάνουν μακροψία (αντικείμενα που φαίνονται μεγαλύτερα από ότι είναι), τηλεοψία (αντικείμενα που εμφανιζονται πιο μακριά απο ότι είναι) και μικροψία (αντικείμενα που εμφανίζονται μικρότερα από ότι είναι).
Μερικοί άνθρωποι που το βιώνουν αυτό το σύνδρομο, αντιλαμβάνονται τα δικά τους μέρη του σώματος ως μεγαλύτερα ή μικρότερα από ό,τι στην πραγματικότητα και ολόκληρο το επεισόδιο μπορεί να συνοδεύεται από μια αίσθηση απελευθέρωσης (αίσθηση ότι τα πράγματα γύρω σας δεν είναι αληθινά) και αποπροσωποποίησης (αίσθημα αποσύνδεσης από το δικό σας σώμα ή μυαλό).
Άλλα συμπτώματα μπορεί να είναι η απώλεια της αίσθησης του χρόνου, η αλλοίωση των ήχων, καθώς και η απώλεια ελέγχου των άκρων ή συντονισμού.
Το σύνδρομο επηρεάζει κυρίως τα παιδιά και τις νεαρές ηλικίες.
Πώς συνδέεται με το παραμύθι
Πρόκειται για κάτι παρόμοιο με αυτό που βίωσε η Αλίκη όταν έτρωγε το μανιτάρι στο διάσημο βιβλίο του Λούις Κάρολ «Οι περιπέτειες της Αλίκης στην Χώρα των Θαυμάτων» και άλλαξε το μέγεθός της – εξ ου και το όνομα του συνδρόμου.
Το σύνδρομο έχει συνδεθεί με ημικρανίες, επιληψία, εγκεφαλικά επεισόδια, τραύμα στο κεφάλι, λοιμώξεις, ναρκωτικά και άγχος – αλλά δεν είναι γνωστό ως επικίνδυνο.
Επίσης, δεν είναι ακόμη σαφές τιπροκαλεί τις ψευδαισθήσεις και τις παραμορφώσεις, αν και δεν πιστεύεται ότι είναι ψευδαίσθηση ή πρόβλημα όρασης.
Επιστήμονες που έχουν μελετήσει αυτό το σύνδρομο πιστεύουν ότι προκαλείται από αλλαγές στο τμήμα του εγκεφάλου που επεξεργάζεται τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε το περιβάλλον μας, πιθανώς λόγω ηλεκτρικής δραστηριότητας που προκαλεί μη φυσιολογική ροή αίματος σε αυτή την περιοχή.
Μερικοί γιατροί πιστεύουν επίσης ότι είναι ένας τύπος ημικρανίας, που είναι αισθητηριακές διαταραχές που μερικές φορές μπορούν να αλλάξουν την όραση κάποιου λίγο πριν την ημικρανία.
Υπάρχει θεραπεία;
Δεν υπάρχει θεραπεία για το AIWS. Εάν εσείς ή το παιδί σας αντιμετωπίζετε συμπτώματα, ο καλύτερος τρόπος για να τα χειριστείτε είναι να ξεκουραστείτε και να περιμένετε να περάσουν. Είναι επίσης σημαντικό να καθησυχάσετε τον εαυτό σας ή το αγαπημένο σας πρόσωπο ότι τα συμπτώματα δεν είναι επιβλαβή.
Εάν εσείς και ο γιατρός σας υποψιάζεστε ότι υπάρχει κάποια υποκείμενη αιτία που προκαλεί τα επεισόδια, τότε η θεραπεία αυτής της αιτίας μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη ενός επεισοδίου. Για παράδειγμα, εάν αντιμετωπίζετε ημικρανίες, η θεραπεία τους μπορεί να αποτρέψει μελλοντικά επεισόδια.
Ομοίως, η θεραπεία μιας λοίμωξης θα μπορούσε να βοηθήσει στη διακοπή των συμπτωμάτων.
Εάν εσείς και ο γιατρός σας υποψιάζεστε ότι το άγχος παίζει ρόλο, μπορεί να διαπιστώσετε ότι η χαλάρωση μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση των συμπτωμάτων.
Μετά από παρότρυνση της Άλις ο Κάρολ ξεκίνησε να καταγράφει τη διήγησή του, γεγονός που οδήγησε στη συγγραφή της πρώτης μορφής του έργου, υπό τον τίτλο «Οι Περιπέτειες της Αλίκης κάτω από τη Γη». Η πρώτη μορφή του βιβλίου δεν προοριζόταν για δημοσίευση και έφερε αφιέρωση που μαρτυρούσε ότι επρόκειτο για ένα «δώρο Χριστουγέννων προς ένα αγαπητό παιδί, σε ανάμνηση μιας καλοκαιρινής ημέρας».
Το Σύνδρομο της Αλίκης
Πώς θα μπορούσε, όμως, ένα αγαπημένο παραμύθι να δώσει το όνομά του ή τουλάχιστον να το εμπνεύσει σε ένα σπάνιο σύνδρομο; Κι όμως, συμβαίνει, όσο παράξενο κι αν ακούγεται.
Το σύνδρομο νακαλύφθηκε το 1955 από τον Βρετανό ψυχίατρο Τζον Τοντ, και τα επεισόδια αυτής της σπάνιαςασθένειας, γνωστά και ως σύνδρομο Τοντ, τείνουν να περιλαμβάνουν μακροψία (αντικείμενα που φαίνονται μεγαλύτερα από ότι είναι), τηλεοψία (αντικείμενα που εμφανιζονται πιο μακριά απο ότι είναι) και μικροψία (αντικείμενα που εμφανίζονται μικρότερα από ότι είναι).
Μερικοί άνθρωποι που το βιώνουν αυτό το σύνδρομο, αντιλαμβάνονται τα δικά τους μέρη του σώματος ως μεγαλύτερα ή μικρότερα από ό,τι στην πραγματικότητα και ολόκληρο το επεισόδιο μπορεί να συνοδεύεται από μια αίσθηση απελευθέρωσης (αίσθηση ότι τα πράγματα γύρω σας δεν είναι αληθινά) και αποπροσωποποίησης (αίσθημα αποσύνδεσης από το δικό σας σώμα ή μυαλό).
Άλλα συμπτώματα μπορεί να είναι η απώλεια της αίσθησης του χρόνου, η αλλοίωση των ήχων, καθώς και η απώλεια ελέγχου των άκρων ή συντονισμού.
Το σύνδρομο επηρεάζει κυρίως τα παιδιά και τις νεαρές ηλικίες.
Πώς συνδέεται με το παραμύθι
Πρόκειται για κάτι παρόμοιο με αυτό που βίωσε η Αλίκη όταν έτρωγε το μανιτάρι στο διάσημο βιβλίο του Λούις Κάρολ «Οι περιπέτειες της Αλίκης στην Χώρα των Θαυμάτων» και άλλαξε το μέγεθός της – εξ ου και το όνομα του συνδρόμου.
Το σύνδρομο έχει συνδεθεί με ημικρανίες, επιληψία, εγκεφαλικά επεισόδια, τραύμα στο κεφάλι, λοιμώξεις, ναρκωτικά και άγχος – αλλά δεν είναι γνωστό ως επικίνδυνο.
Επίσης, δεν είναι ακόμη σαφές τιπροκαλεί τις ψευδαισθήσεις και τις παραμορφώσεις, αν και δεν πιστεύεται ότι είναι ψευδαίσθηση ή πρόβλημα όρασης.
Επιστήμονες που έχουν μελετήσει αυτό το σύνδρομο πιστεύουν ότι προκαλείται από αλλαγές στο τμήμα του εγκεφάλου που επεξεργάζεται τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε το περιβάλλον μας, πιθανώς λόγω ηλεκτρικής δραστηριότητας που προκαλεί μη φυσιολογική ροή αίματος σε αυτή την περιοχή.
Μερικοί γιατροί πιστεύουν επίσης ότι είναι ένας τύπος ημικρανίας, που είναι αισθητηριακές διαταραχές που μερικές φορές μπορούν να αλλάξουν την όραση κάποιου λίγο πριν την ημικρανία.
Υπάρχει θεραπεία;
Δεν υπάρχει θεραπεία για το AIWS. Εάν εσείς ή το παιδί σας αντιμετωπίζετε συμπτώματα, ο καλύτερος τρόπος για να τα χειριστείτε είναι να ξεκουραστείτε και να περιμένετε να περάσουν. Είναι επίσης σημαντικό να καθησυχάσετε τον εαυτό σας ή το αγαπημένο σας πρόσωπο ότι τα συμπτώματα δεν είναι επιβλαβή.
Εάν εσείς και ο γιατρός σας υποψιάζεστε ότι υπάρχει κάποια υποκείμενη αιτία που προκαλεί τα επεισόδια, τότε η θεραπεία αυτής της αιτίας μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη ενός επεισοδίου. Για παράδειγμα, εάν αντιμετωπίζετε ημικρανίες, η θεραπεία τους μπορεί να αποτρέψει μελλοντικά επεισόδια.
Ομοίως, η θεραπεία μιας λοίμωξης θα μπορούσε να βοηθήσει στη διακοπή των συμπτωμάτων.
Εάν εσείς και ο γιατρός σας υποψιάζεστε ότι το άγχος παίζει ρόλο, μπορεί να διαπιστώσετε ότι η χαλάρωση μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση των συμπτωμάτων.
