Η Κάβα Δαλέτζα στο Μενίδι (Αχαρνές) διοργάνωσε «ανοικτή» Βραδιά Οινογνωσίας με… ιδιαίτερο περιεχόμενο.
Δοκιμάστηκαν κρασιά από τα Κτήματα: Μίγα, Σμυρλή, Χρυσοστόμου καθώς και από τα Οινοποιεία: Βατίστα, Βρυνιώτη, Λαφαζάνη, Λιέπουρη και Πάντου.
Πολυσύνθετη «παλέτα» αξιώσεων, επιλογές με γνώση και μεράκι… του Δημήτρη Δαλέτζα και του γιου του Γιάννη για τους πελάτες τους και φίλους του καλού κρασιού.
Επαγγελματικές υποχρεώσεις μου στέρησαν τη χαρά να παραβρεθώ στην ώρα μου… Ευτυχώς πρόλαβα… την απόλαυση, αφού πρόφτασα το φινάλε της βραδιάς.
Μίλησα με τους οικοδεσπότες και τους λιγοστούς «θαμώνες» που είχαν απομείνει εκεί αργά το βράδυ… μιας και η «τελετή» είχε ξεκινήσει απ’ τις 6 το απόγευμα.
Δοκίμασα τη μαγική ρετσίνα και το αρωματικό και κελαριστό Σαββατιανό του Λιέπουρη, από τους πιο τίμιους παραγωγούς που έχω συναντήσει τα τελευταία χρόνια με μια μοναδική σχέση ποιότητας-τιμής στις… καταθέσεις του. Βλέπετε στα «Μεσόγεια» ο αμπελώνας παραμένει θαυματουργός γι’ αυτούς που θέλουν και ξέρουν να δημιουργούν κρασί.
Σταθερή αξία το Κτήμα Μίγα από τον Τύρναβο με αγαπησιάρικη πραμάτεια και στις απλές και στις σύνθετες δημιουργίες του. Το Merlot του, «Μικρός Τρυγητός» φέρνει στη «μύτη» όλα τα φρούτα του δάσους.
Το ίδιο ισχύει, για τις πρακτικές και τα αποτελέσματα, και για το «γειτονικό» Κτήμα Χρυσοστόμου αλλά και για το «κάτω απ’ τ’ αυλάκι» Κτήμα Σμυρλή στο Στρέφι της Αρχαίας Ολυμπίας. Λιπαρή και… ξελογιάστρα η Κυδωνίτσα του.
Ο Λάκωνας Βατίστας έχει τις ίδιες αρχές με τον Λιέπουρη καθώς γεύεσαι μεστά κρασιά σε προσιτές τιμές κι… όταν τα πράγματα ανεβαίνουν, αυτά που ξοδεύεις, αυτά γεύεσαι. Το Αγιωργίτικο του Rismari… ξεφεύγει ή αν θέλετε εμπλουτίζει τα «όρια» της ποικιλίας.
Αντιστοίχως και τα κρασιά Λαφαζάνη από τη Νεμέα αλλά και τη Μεσσηνία πλέον, όπως η οικογενειακή οινοποιία Βρυνιώτη από τη Βόρεια Εύβοια αλλά και το Κτήμα Πάντου της Φλώρινας.
Ήπια και γράφω για όσα πρόλαβα… αλλά αν θέλετε το πιο σημαντικό είναι οι γνώμες που ανταλλάξαμε με τους Δαλετζαίους και τους εναπομείναντες επισκέπτες τους.
Γιατί το κρασί είναι κοινωνία και επικοινωνία μαζί.
Στο επόμενο αντάμωμα, με το καλό!
*Τηρήθηκε σωστή σειρά δοκιμής από τα λιγότερο έντονα στα… δυνατά, σωστά ποτήρια, συχνές αλλαγές, τυριά και αλλαντικά που «ίσιωναν» ή «κέντριζαν» την οινοποσία.
Δοκιμάστηκαν κρασιά από τα Κτήματα: Μίγα, Σμυρλή, Χρυσοστόμου καθώς και από τα Οινοποιεία: Βατίστα, Βρυνιώτη, Λαφαζάνη, Λιέπουρη και Πάντου.
Πολυσύνθετη «παλέτα» αξιώσεων, επιλογές με γνώση και μεράκι… του Δημήτρη Δαλέτζα και του γιου του Γιάννη για τους πελάτες τους και φίλους του καλού κρασιού.
Επαγγελματικές υποχρεώσεις μου στέρησαν τη χαρά να παραβρεθώ στην ώρα μου… Ευτυχώς πρόλαβα… την απόλαυση, αφού πρόφτασα το φινάλε της βραδιάς.
Μίλησα με τους οικοδεσπότες και τους λιγοστούς «θαμώνες» που είχαν απομείνει εκεί αργά το βράδυ… μιας και η «τελετή» είχε ξεκινήσει απ’ τις 6 το απόγευμα.
Δοκίμασα τη μαγική ρετσίνα και το αρωματικό και κελαριστό Σαββατιανό του Λιέπουρη, από τους πιο τίμιους παραγωγούς που έχω συναντήσει τα τελευταία χρόνια με μια μοναδική σχέση ποιότητας-τιμής στις… καταθέσεις του. Βλέπετε στα «Μεσόγεια» ο αμπελώνας παραμένει θαυματουργός γι’ αυτούς που θέλουν και ξέρουν να δημιουργούν κρασί.
Σταθερή αξία το Κτήμα Μίγα από τον Τύρναβο με αγαπησιάρικη πραμάτεια και στις απλές και στις σύνθετες δημιουργίες του. Το Merlot του, «Μικρός Τρυγητός» φέρνει στη «μύτη» όλα τα φρούτα του δάσους.
Το ίδιο ισχύει, για τις πρακτικές και τα αποτελέσματα, και για το «γειτονικό» Κτήμα Χρυσοστόμου αλλά και για το «κάτω απ’ τ’ αυλάκι» Κτήμα Σμυρλή στο Στρέφι της Αρχαίας Ολυμπίας. Λιπαρή και… ξελογιάστρα η Κυδωνίτσα του.
Ο Λάκωνας Βατίστας έχει τις ίδιες αρχές με τον Λιέπουρη καθώς γεύεσαι μεστά κρασιά σε προσιτές τιμές κι… όταν τα πράγματα ανεβαίνουν, αυτά που ξοδεύεις, αυτά γεύεσαι. Το Αγιωργίτικο του Rismari… ξεφεύγει ή αν θέλετε εμπλουτίζει τα «όρια» της ποικιλίας.
Αντιστοίχως και τα κρασιά Λαφαζάνη από τη Νεμέα αλλά και τη Μεσσηνία πλέον, όπως η οικογενειακή οινοποιία Βρυνιώτη από τη Βόρεια Εύβοια αλλά και το Κτήμα Πάντου της Φλώρινας.
Ήπια και γράφω για όσα πρόλαβα… αλλά αν θέλετε το πιο σημαντικό είναι οι γνώμες που ανταλλάξαμε με τους Δαλετζαίους και τους εναπομείναντες επισκέπτες τους.
Γιατί το κρασί είναι κοινωνία και επικοινωνία μαζί.
Στο επόμενο αντάμωμα, με το καλό!
*Τηρήθηκε σωστή σειρά δοκιμής από τα λιγότερο έντονα στα… δυνατά, σωστά ποτήρια, συχνές αλλαγές, τυριά και αλλαντικά που «ίσιωναν» ή «κέντριζαν» την οινοποσία.
