Παρά την επιτυχία του στην υποκριτική και τη μουσική, ο Μπρίτζες παρέμεινε ταπεινός και προσγειωμένος. Συχνά μιλά για τη δύναμη της μουσικής να συνδέει τους ανθρώπους και να φέρνει χαρά στη ζωή τους και ποτέ δεν ξέχασε τις ρίζες του ως θαυμαστής.
Ο Τζεφ Μπρίτζες ήταν πάντα λάτρης της μουσικής. Ως παιδί, άκουγε διάφορα είδη χάρη στο εκλεκτικό γούστο των γονιών του. Αλλά μόνο όταν έγινε ηθοποιός ερωτεύτηκε πραγματικά τη ροκ μουσική.
Στα γυρίσματα της ταινίας του, «The Last Picture Show», ο Μπρίτζες έγινε στενός φίλος με την συμπρωταγωνίστριά του Κλόρις Λήτσμαν, η οποία μια μέρα, τον μύησε στη μουσική του Μπομπ Ντίλαν και “κόλλησε” αμέσως.
Από εκεί, ο Μπρίτζες άρχισε να εξερευνούν τον κόσμο του ροκ εν ρολ. Ανακάλυψε τους Rolling Stones, τους Beatles και τους Led Zeppelin και ένοιωσε την ακατέργαστη ενέργεια και το συναίσθημα της μουσικής.
Το 1979 έγινε ο παρουσιαστής του ντοκιμαντέρ “Heroes of Rock’n’Roll”.
Μια ταινία που κάλυψε την Ιστορία του Rock’n’Roll από τα 50s μέχρι τις αρχές του 1979. Η αφήγησή του ξεκινά από τον Little Richard και τον Elvis Presley και φθάνει μέχρι τους Eagles και τους Fleetwood Mac. Μια διασκεδαστική ταινία παραγωγή της ABC Friday Night At The Movies. Δείτε παρακάτω ένα απόσπασμα στο οποίο εμφανίζεται ο διάσημος ηθοποιός στο 2.20 λεπτό.
Heroes of Rock 'N Roll part 2 Hosted by Jeff Bridges 1979
Καθώς η καριέρα του απογειωνόταν, ο Μπρίτζες συνέχισε να ενσωματώνει την αγάπη του για το ροκ στη δουλειά του. Έπαιξε έναν μουσικό στην ταινία "Hearts of the West" και μάλιστα ηχογράφησε ένα άλμπουμ, "Be Here Soon", το 2000, σε CD με country blues ύφος. Δεν ήταν το μοναδικό έως σήμερα. Ακολούθησαν άλλα δύο άλμπουμ του το “Jeff Bridges” το 2011 στο ίδιο ύφος κι ένα πιο πειραματικό το “Sleeping Tapes” το 2015, που κυκλοφόρησαν σε LP, CD και κασέτα (το πιο πρόσφατο). Επίσης η δισκογραφία του περιλαμβάνει και δύο σινγκλ το “All I Have to Do Is Dream” μια επιτυχία των Everly Brothers που τραγούδησε ντούετο με την Karen Allen το 1984, στο ντεμπούτο του και το What A Little Bit Of Love Can Do από το δεύτερο άλμπουμ του.
Αλλά δεν ήταν μόνο η ροκ μουσική που τράβηξε τον Μπρίτζες, ήταν επίσης η κουλτούρα που το περιβάλλει - το επαναστατικό πνεύμα, η αίσθηση της κοινότητας και ο τρόπος που έφερε κοντά τους ανθρώπους.
Το 2010, ο Μπρίτζες κέρδισε ένα Όσκαρ για τον ρόλο του στην ταινία "Crazy Heart", στην οποία έπαιξε έναν ξεπερασμένο τραγουδιστή της κάντρι. Η ταινία περιείχε ένα soundtrack γεμάτο με κάντρι και μπλουζ μελωδίες και ο Μπρίτζες ερμήνευσε ακόμη και ο ίδιος αρκετά από τα τραγούδια.
Φυσικά ένας τέτοιος τύπος, όπως ο γνωστός σε όλους μας “Μεγάλος Λεμπόφσκι” έχει το δικό του συγκρότημα με το οποίο περιοδεύει όταν δεν είναι απασχολημένος σε γυρίσματα. Είναι το πενταμελές γκρουπ The Abiders και παίζουν country-rock. To 2014 κυκλοφόρησε το live άλμπουμ τους, στο οποίο τραγουδά μεταξύ άλλων το Looking Out My Back Door των Creedence Clearwater Revival, μια σύνθεση του John Fogerty.
Jeff Bridges & The Abiders: Lookin' Out My Back Door
Μια δεύτερη καριέρα πίσω από ένα μικρόφωνο. O Τζεφ Μπρίτζες τραγουδάει, παίζει κιθάρα και πλήκτρα. Η φετινή περιοδεία τους περιλαμβάνει 11 συναυλίες και ξεκινά στις 22 Αυγούστου στο Hammond της Ιντιάνα και σηματοδοτεί την πρώτη τουρνέ του συγκροτήματος στη Μεσοδυτική και την Ανατολική Ακτή.
Ο ίδιος αναφέρει σχετικά στο MusicRadar :"Αυτή θα είναι μια διασκεδαστική νέα εμπειρία. Δεν έχω κάνει ποτέ μια περιοδεία στη Μεσοδυτική και την Ανατολική Ακτή στο παρελθόν, οπότε σίγουρα ανυπομονώ. Η μόνη άλλη φορά που έπαιξα στη Νέα Υόρκη ήταν κατά τη διάρκεια της περιοδείας Speaking Clock που οργάνωσε ο φίλος μου ο T Bone Burnett πριν από μερικά χρόνια. Ήμουν στη σκηνή με τον Leon Russell, τον Elton John, τον Elvis Costello και τον T Bone, οπότε όπως καταλαβαίνεται, ήταν πολύ φοβερό”.
Παρά την επιτυχία του στην υποκριτική και τη μουσική, ο Μπρίτζες παρέμεινε ταπεινός και προσγειωμένος. Συχνά μιλά για τη δύναμη της μουσικής να συνδέει τους ανθρώπους και να φέρνει χαρά στη ζωή τους και ποτέ δεν ξέχασε τις ρίζες του ως θαυμαστής.
Τελικά, η σχέση του Jeff Bridges με τη ροκ μουσική δεν αφορούσε απλώς την ίδια τη μουσική. Αφορούσε την αίσθηση της κοινότητας και του ανήκειν που παρείχε, και τον τρόπο που έφερε κοντά τους ανθρώπους σε μια κοινή εμπειρία.
Οι 10 αγαπημένοι δίσκοι του
Μετά από όλα αυτά είναι πολύ δύσκολο για τον ίδιο να επιλέξει τα 10 καλύτερα άλμπουμ του, αλλά το έκανε για χάρη του διαδικτυακό μουσικό περιοδικό FarOut :
Ο Τζεφ Μπρίτζες έχει αδυναμία στον Μπομπ Ντύλαν : «Φίλε, απλά λατρεύω το Blonde On Blonde. Τι καταπληκτικό άλμπουμ σε όλη τη διαδρομή. Φυσικά, αγαπώ πολύ όλους τους δίσκους του, πραγματικά. Ακολουθώ τον Dylan από την αρχή, όλα τα folk και μετά τα ηλεκτρικά, το Highway 61 Revisited και οτιδήποτε άλλο. Είναι κάπως συγκλονιστικό».
o Blonde on Blonde – Bob Dylan (1966)
o Moondog – Moondog (1969)
o Full Sail – Loggins and Messina (1976)
o The Fabulous Style Of The Everly Brothers – The Everly Brothers (1960)
o Stop Making Sense – Talking Heads (1984)
o Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band – The Beatles (1967)
o Be Here Soon (2000) and Jeff Bridges (2011) – Jeff Bridges
o Are You Experienced? – The Jimi Hendrix Experience (1967)
o Untitled – The Byrds (1970)
o Everybody Digs Bill Evans – Bill Evans (1959)
Για το ομώνυμο άλμπουμ του avant-garde μουσικού Moondog του 1969, ο ηθοποιός θυμάται: “Θυμάμαι ότι τον είδα όταν ήμουν μικρός, πιθανώς περίπου 11 ή 12 ετών. Ήταν απέναντι από το ξενοδοχείο Hilton, μοιράζοντας μικρά φυλλάδια, όπως “Έλα στη συναυλία μου”. Με τα χρόνια, όποτε ερχόμουν στη Νέα Υόρκη, ήταν πάντα εκεί, βρέξει χιονίσει - τώρα μιλάω όταν ήμουν μεταξύ 12 και 25 ετών. Μια μέρα πήγα σε ένα δισκοπωλείο και είδα τη φωτογραφία του σε ένα εξώφυλλο άλμπουμ. Το σήκωσα, κοίταξα τις σημειώσεις και ποιος νομίζεις ότι τις έγραψε; Λέοναρντ Μπερνστάιν! Αγόρασα το άλμπουμ και το άκουσα. Είναι πολύ avant-garde, μοντέρνα μουσική – αρκετά συναρπαστική. Είχε φτιάξει μόνος του όλα του τα όργανα που παίζει. Σκάβω τόσα πολλά από τα πράγματά του. Ο T Bone έβαλε λίγη από τη μουσική του στο The Big Lebowski”.
Ο Τζεφ Μπρίτζες ήταν πάντα λάτρης της μουσικής. Ως παιδί, άκουγε διάφορα είδη χάρη στο εκλεκτικό γούστο των γονιών του. Αλλά μόνο όταν έγινε ηθοποιός ερωτεύτηκε πραγματικά τη ροκ μουσική.
Στα γυρίσματα της ταινίας του, «The Last Picture Show», ο Μπρίτζες έγινε στενός φίλος με την συμπρωταγωνίστριά του Κλόρις Λήτσμαν, η οποία μια μέρα, τον μύησε στη μουσική του Μπομπ Ντίλαν και “κόλλησε” αμέσως.
Από εκεί, ο Μπρίτζες άρχισε να εξερευνούν τον κόσμο του ροκ εν ρολ. Ανακάλυψε τους Rolling Stones, τους Beatles και τους Led Zeppelin και ένοιωσε την ακατέργαστη ενέργεια και το συναίσθημα της μουσικής.
Το 1979 έγινε ο παρουσιαστής του ντοκιμαντέρ “Heroes of Rock’n’Roll”.
Μια ταινία που κάλυψε την Ιστορία του Rock’n’Roll από τα 50s μέχρι τις αρχές του 1979. Η αφήγησή του ξεκινά από τον Little Richard και τον Elvis Presley και φθάνει μέχρι τους Eagles και τους Fleetwood Mac. Μια διασκεδαστική ταινία παραγωγή της ABC Friday Night At The Movies. Δείτε παρακάτω ένα απόσπασμα στο οποίο εμφανίζεται ο διάσημος ηθοποιός στο 2.20 λεπτό.
Heroes of Rock 'N Roll part 2 Hosted by Jeff Bridges 1979
Καθώς η καριέρα του απογειωνόταν, ο Μπρίτζες συνέχισε να ενσωματώνει την αγάπη του για το ροκ στη δουλειά του. Έπαιξε έναν μουσικό στην ταινία "Hearts of the West" και μάλιστα ηχογράφησε ένα άλμπουμ, "Be Here Soon", το 2000, σε CD με country blues ύφος. Δεν ήταν το μοναδικό έως σήμερα. Ακολούθησαν άλλα δύο άλμπουμ του το “Jeff Bridges” το 2011 στο ίδιο ύφος κι ένα πιο πειραματικό το “Sleeping Tapes” το 2015, που κυκλοφόρησαν σε LP, CD και κασέτα (το πιο πρόσφατο). Επίσης η δισκογραφία του περιλαμβάνει και δύο σινγκλ το “All I Have to Do Is Dream” μια επιτυχία των Everly Brothers που τραγούδησε ντούετο με την Karen Allen το 1984, στο ντεμπούτο του και το What A Little Bit Of Love Can Do από το δεύτερο άλμπουμ του.
Αλλά δεν ήταν μόνο η ροκ μουσική που τράβηξε τον Μπρίτζες, ήταν επίσης η κουλτούρα που το περιβάλλει - το επαναστατικό πνεύμα, η αίσθηση της κοινότητας και ο τρόπος που έφερε κοντά τους ανθρώπους.
Το 2010, ο Μπρίτζες κέρδισε ένα Όσκαρ για τον ρόλο του στην ταινία "Crazy Heart", στην οποία έπαιξε έναν ξεπερασμένο τραγουδιστή της κάντρι. Η ταινία περιείχε ένα soundtrack γεμάτο με κάντρι και μπλουζ μελωδίες και ο Μπρίτζες ερμήνευσε ακόμη και ο ίδιος αρκετά από τα τραγούδια.
Φυσικά ένας τέτοιος τύπος, όπως ο γνωστός σε όλους μας “Μεγάλος Λεμπόφσκι” έχει το δικό του συγκρότημα με το οποίο περιοδεύει όταν δεν είναι απασχολημένος σε γυρίσματα. Είναι το πενταμελές γκρουπ The Abiders και παίζουν country-rock. To 2014 κυκλοφόρησε το live άλμπουμ τους, στο οποίο τραγουδά μεταξύ άλλων το Looking Out My Back Door των Creedence Clearwater Revival, μια σύνθεση του John Fogerty.
Jeff Bridges & The Abiders: Lookin' Out My Back Door
Μια δεύτερη καριέρα πίσω από ένα μικρόφωνο. O Τζεφ Μπρίτζες τραγουδάει, παίζει κιθάρα και πλήκτρα. Η φετινή περιοδεία τους περιλαμβάνει 11 συναυλίες και ξεκινά στις 22 Αυγούστου στο Hammond της Ιντιάνα και σηματοδοτεί την πρώτη τουρνέ του συγκροτήματος στη Μεσοδυτική και την Ανατολική Ακτή.
Ο ίδιος αναφέρει σχετικά στο MusicRadar :"Αυτή θα είναι μια διασκεδαστική νέα εμπειρία. Δεν έχω κάνει ποτέ μια περιοδεία στη Μεσοδυτική και την Ανατολική Ακτή στο παρελθόν, οπότε σίγουρα ανυπομονώ. Η μόνη άλλη φορά που έπαιξα στη Νέα Υόρκη ήταν κατά τη διάρκεια της περιοδείας Speaking Clock που οργάνωσε ο φίλος μου ο T Bone Burnett πριν από μερικά χρόνια. Ήμουν στη σκηνή με τον Leon Russell, τον Elton John, τον Elvis Costello και τον T Bone, οπότε όπως καταλαβαίνεται, ήταν πολύ φοβερό”.
Παρά την επιτυχία του στην υποκριτική και τη μουσική, ο Μπρίτζες παρέμεινε ταπεινός και προσγειωμένος. Συχνά μιλά για τη δύναμη της μουσικής να συνδέει τους ανθρώπους και να φέρνει χαρά στη ζωή τους και ποτέ δεν ξέχασε τις ρίζες του ως θαυμαστής.
Τελικά, η σχέση του Jeff Bridges με τη ροκ μουσική δεν αφορούσε απλώς την ίδια τη μουσική. Αφορούσε την αίσθηση της κοινότητας και του ανήκειν που παρείχε, και τον τρόπο που έφερε κοντά τους ανθρώπους σε μια κοινή εμπειρία.
Οι 10 αγαπημένοι δίσκοι του
Μετά από όλα αυτά είναι πολύ δύσκολο για τον ίδιο να επιλέξει τα 10 καλύτερα άλμπουμ του, αλλά το έκανε για χάρη του διαδικτυακό μουσικό περιοδικό FarOut :
Ο Τζεφ Μπρίτζες έχει αδυναμία στον Μπομπ Ντύλαν : «Φίλε, απλά λατρεύω το Blonde On Blonde. Τι καταπληκτικό άλμπουμ σε όλη τη διαδρομή. Φυσικά, αγαπώ πολύ όλους τους δίσκους του, πραγματικά. Ακολουθώ τον Dylan από την αρχή, όλα τα folk και μετά τα ηλεκτρικά, το Highway 61 Revisited και οτιδήποτε άλλο. Είναι κάπως συγκλονιστικό».
o Blonde on Blonde – Bob Dylan (1966)
o Moondog – Moondog (1969)
o Full Sail – Loggins and Messina (1976)
o The Fabulous Style Of The Everly Brothers – The Everly Brothers (1960)
o Stop Making Sense – Talking Heads (1984)
o Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band – The Beatles (1967)
o Be Here Soon (2000) and Jeff Bridges (2011) – Jeff Bridges
o Are You Experienced? – The Jimi Hendrix Experience (1967)
o Untitled – The Byrds (1970)
o Everybody Digs Bill Evans – Bill Evans (1959)
Για το ομώνυμο άλμπουμ του avant-garde μουσικού Moondog του 1969, ο ηθοποιός θυμάται: “Θυμάμαι ότι τον είδα όταν ήμουν μικρός, πιθανώς περίπου 11 ή 12 ετών. Ήταν απέναντι από το ξενοδοχείο Hilton, μοιράζοντας μικρά φυλλάδια, όπως “Έλα στη συναυλία μου”. Με τα χρόνια, όποτε ερχόμουν στη Νέα Υόρκη, ήταν πάντα εκεί, βρέξει χιονίσει - τώρα μιλάω όταν ήμουν μεταξύ 12 και 25 ετών. Μια μέρα πήγα σε ένα δισκοπωλείο και είδα τη φωτογραφία του σε ένα εξώφυλλο άλμπουμ. Το σήκωσα, κοίταξα τις σημειώσεις και ποιος νομίζεις ότι τις έγραψε; Λέοναρντ Μπερνστάιν! Αγόρασα το άλμπουμ και το άκουσα. Είναι πολύ avant-garde, μοντέρνα μουσική – αρκετά συναρπαστική. Είχε φτιάξει μόνος του όλα του τα όργανα που παίζει. Σκάβω τόσα πολλά από τα πράγματά του. Ο T Bone έβαλε λίγη από τη μουσική του στο The Big Lebowski”.
