Το ημερολόγιο έγραφε 16 Ιουνίου 1961, αεροδρόμιο Le Bourget, Παρίσι. Ήταν Παρασκευή.
Μετά από μία περιοδεία των μπαλέτων Κίροφ της Αγίας Πετρούπολης (Λένινγκραντ τότε) ο 23χρονος Ρούντολφ Νουρέγιεφ, πρώτος χορευτής των διάσημων μπαλέτων, ετοιμάζεται να αναχωρήσει με τον θίασο για την Αγγλία, όταν ζήτησε πολιτικό άσυλο στη Γαλλία.
Λίγα λεπτά πριν την επιβίβαση στο αεροσκάφος, ο αρχηγός της αποστολής και καλλιτεχνικός διευθυντής των μπαλέτων Κίροφ, Κονσταντίν Σεργκέγιεφ, πλησίασε τον Νουρέγιεφ και του ανακοίνωσε, ότι δε θα ακολουθήσει τους υπόλοιπους στο Λονδίνο, αλλά θα επιστρέψει στη Μόσχα, για να πάρει μέρος σε ένα έκτακτο γκαλά στο Κρεμλίνο.
Ο νεαρός χορευτής αντιλαμβάνεται αμέσως τι σημαίνει αυτό. Στην καλύτερη των περιπτώσεων ήταν η απαγόρευση από εδώ και στο εξής τουρνέ στο εξωτερικό, στη χειρότερη, η φυλακή. Κάλεσε σε βοήθεια τους Γάλλους αστυνομικούς, αλλά και τον Γάλλο φίλο του, Πιέρ Λακότ, επίσης χορευτή που έχει γνωρίσει εκείνες τις μέρες στο Παρίσι, να τον βοηθήσει. Εκείνος προσπαθεί να πείσει τον Σεργκέγιεφ και τους πράκτορες της KGB, ότι οι συζητήσεις του με τον Νουρέγιεφ, είχαν ως αποκλειστικό τους θέμα τον χορό και όχι την πολιτική, χωρίς, όμως, αποτέλεσμα.
«Μ’ έβαλαν σ’ ένα δωμάτιο για να σκεφθώ ήρεμα. Σκέφθηκα τις εκατοντάδες εκατομμυρίων Ρώσων και Κινέζων και τον μικρούλη εαυτό μου δίπλα τους. Ένα πουλί όμως πρέπει να πετάξει… Ξέρω πως ποτέ δεν θα γυρίσω στην πατρίδα μου και πως ποτέ δεν θα ’μαι ευτυχής κοντά σας»,είχε αναφέρει. Και χαμογελώντας πρόσθεσε: «Και θα πεθάνω τη μέρα ακριβώς που θέλω».
Ο Νουρέγιεφ γεννήθηκε μέσα σ’ ένα τραίνο, κι’ αυτό αποτέλεσε το σύμβολο του ανθρώπου δίχως ρίζες. «Δεν έχω πατρίδα» λέγει. «Πατρίδα για μένα είναι όπου μπορώ να χορεύω. Ρίζες σας είναι η δουλειά σας. Κι’ η δουλειά είναι ιερή», έλεγε ο ίδιος.
Από την ημέρα του σκηνικού στο γαλλικό αεροδρόμιο, ο Νουρέγιεφ έγινε persona non grata στην -τότε- Σοβιετική Ένωση και του απαγορεύθηκε η είσοδος στη χώρα.. Κάτι που άρθηκε 28 χρόνια αργότερα (1989), όταν με προσωπική παρέμβαση του τότε ηγέτη της χώρας, Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, του επετράπη η είσοδος προκειμένου να παρευρεθεί στην κηδεία της μητέρας του.
Από το Παρίσι στο Λονδίνο
Την περίοδο που έζησε στο Παρίσι, συνεργάστηκε αρχικά με το Μεγάλο Μπαλέτο του Μαρκήσιου de Cuevas. Σχετικά σύντομα, όμως, το 1962, πηγαίνει στην Αγγλία όπου αποκτά βρετανική υπηκοότητα και συνεργάζεται με τα Βασιλικά Μπαλέτα του Λονδίνο. Στο πλευρό της κατά 19 χρόνια μεγαλύτερής του διάσημης Βρετανίδας χορεύτριας, Μαργκότ Φοντέιν, γνωρίζει την επιτυχία και το άστρο του ανατέλλει…Τί κι αν συνεργάστηκε με το μπαλέτο αυτό για περισσότερο από 20 χρόνια… Ποτέ δεν ενσωματώθηκε με αυτό. Επέλεγε το ρόλο του προσκεκλημένου καλλιτέχνη- έναν τίτλο που διατήρησε στις εμφανίσεις του σε όλον τον κόσμο.
Καθ`όλη τη διάρκεια της καριέρας του, ακόμα και μετά τα 50 του χρόνια, συνεργάστηκε ακόμη με τα Βασιλικά Μπαλέτα της Σουηδίας, το Μπαλέτο της Σκάλας του Μιλάνου, το Μπαλέτο του Βερολίνου και πολλά άλλα. Επίσης, διετέλεσε διευθυντής του Μπαλέτου της Όπερας του Παρισίου, την περίοδο 1983-1989.Συνολικά έχει ανεβάσει περισσότερα από 25 έργα μπαλέτου.
Παράλληλα, ασχολήθηκε με την τηλεόραση και τον κινηματογράφο τη δεκαετία του `70, πρωταγωνιστώντας μεταξύ άλλων στην κινηματογραφική εκδοχή του “Δον Κιχώτη”. Ερμήνευσε υπέροχα, και τον Ροδόλφο Βαλεντίνο στην ομότιτλη ταινία.
Παρόλο που αναζητούσε κατά βάση το Παρίσι, όπου κι έζησε για πολλά χρόνια, το 1982, απέκτησε και Αυστριακή υπηκοότητα. Η προσωπική ζωή του Ρούντολφ Νουρέγιεφ, είχε απασχολήσει ιδιαίτερα, τον Τύπο. Και τί δεν έχει γραφτεί για τις σεξουαλικές του προτιμήσεις και για το τέλος του. Εκείνος, δεν έκρυψε ποτέ ότι ήταν ομοφυλόφιλος. Συνδέθηκε ερωτικά με τον Δανό χορευτή Erik Bruhn-τον μεγαλύτερο έρωτα της ζωής του. Ανάμεσα στις διάφορες συναναστροφές του υπήρξαν πολλά ονόματα όχι μόνο του καλλιτεχνικού χώρου, αλλά και του διεθνούς jet set.
Υποστηρίζεται μάλιστα, στο βιβλίο “The Pink Triangle των Darwin Porter και Danforth Prince” ότι ο Νουρέγιεφ είχε ερωτική σχέση με την Τζάκι Κέννεντι, όπως και με την αδελφή της αλλά και με τον Μπομπ Κέννεντι. Η Τζούλι Κάβανω προσπάθησε να ανακαλύψει κάποια από τα μυστικά που κράτησε ο διάσημος χορευτής για τον εαυτό του.
Κατάφερε, λοιπόν, να βρει ακόμα και στοιχεία για τον φάκελο της KGB για εκείνον, τα αρχεία της δίκης για προδοσία που έγινε στην απουσία του και ένα ολόκληρο πακέτο με αυτοϋποτιμητικά ερωτικά γράμματα από τον Erik Bruhn. Αυτό που έκανε εντύπωση είναι ότι ο Νουρέγιεφ τα είχε κρατήσει…
Ο Νουρέγιεφ, φεύγει από τη ζωή σις 6 Ιανουαρίου του 1993 από επιπλοκές του AIDS, στα 55 του χρόνια.
*Grand Allegro: Το μεγάλο άλμα στην γλώσσα του μπαλέτου
Μετά από μία περιοδεία των μπαλέτων Κίροφ της Αγίας Πετρούπολης (Λένινγκραντ τότε) ο 23χρονος Ρούντολφ Νουρέγιεφ, πρώτος χορευτής των διάσημων μπαλέτων, ετοιμάζεται να αναχωρήσει με τον θίασο για την Αγγλία, όταν ζήτησε πολιτικό άσυλο στη Γαλλία.
Λίγα λεπτά πριν την επιβίβαση στο αεροσκάφος, ο αρχηγός της αποστολής και καλλιτεχνικός διευθυντής των μπαλέτων Κίροφ, Κονσταντίν Σεργκέγιεφ, πλησίασε τον Νουρέγιεφ και του ανακοίνωσε, ότι δε θα ακολουθήσει τους υπόλοιπους στο Λονδίνο, αλλά θα επιστρέψει στη Μόσχα, για να πάρει μέρος σε ένα έκτακτο γκαλά στο Κρεμλίνο.
Ο νεαρός χορευτής αντιλαμβάνεται αμέσως τι σημαίνει αυτό. Στην καλύτερη των περιπτώσεων ήταν η απαγόρευση από εδώ και στο εξής τουρνέ στο εξωτερικό, στη χειρότερη, η φυλακή. Κάλεσε σε βοήθεια τους Γάλλους αστυνομικούς, αλλά και τον Γάλλο φίλο του, Πιέρ Λακότ, επίσης χορευτή που έχει γνωρίσει εκείνες τις μέρες στο Παρίσι, να τον βοηθήσει. Εκείνος προσπαθεί να πείσει τον Σεργκέγιεφ και τους πράκτορες της KGB, ότι οι συζητήσεις του με τον Νουρέγιεφ, είχαν ως αποκλειστικό τους θέμα τον χορό και όχι την πολιτική, χωρίς, όμως, αποτέλεσμα.
«Μ’ έβαλαν σ’ ένα δωμάτιο για να σκεφθώ ήρεμα. Σκέφθηκα τις εκατοντάδες εκατομμυρίων Ρώσων και Κινέζων και τον μικρούλη εαυτό μου δίπλα τους. Ένα πουλί όμως πρέπει να πετάξει… Ξέρω πως ποτέ δεν θα γυρίσω στην πατρίδα μου και πως ποτέ δεν θα ’μαι ευτυχής κοντά σας»,είχε αναφέρει. Και χαμογελώντας πρόσθεσε: «Και θα πεθάνω τη μέρα ακριβώς που θέλω».
Ο Νουρέγιεφ γεννήθηκε μέσα σ’ ένα τραίνο, κι’ αυτό αποτέλεσε το σύμβολο του ανθρώπου δίχως ρίζες. «Δεν έχω πατρίδα» λέγει. «Πατρίδα για μένα είναι όπου μπορώ να χορεύω. Ρίζες σας είναι η δουλειά σας. Κι’ η δουλειά είναι ιερή», έλεγε ο ίδιος.
Από την ημέρα του σκηνικού στο γαλλικό αεροδρόμιο, ο Νουρέγιεφ έγινε persona non grata στην -τότε- Σοβιετική Ένωση και του απαγορεύθηκε η είσοδος στη χώρα.. Κάτι που άρθηκε 28 χρόνια αργότερα (1989), όταν με προσωπική παρέμβαση του τότε ηγέτη της χώρας, Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, του επετράπη η είσοδος προκειμένου να παρευρεθεί στην κηδεία της μητέρας του.
Από το Παρίσι στο Λονδίνο
Την περίοδο που έζησε στο Παρίσι, συνεργάστηκε αρχικά με το Μεγάλο Μπαλέτο του Μαρκήσιου de Cuevas. Σχετικά σύντομα, όμως, το 1962, πηγαίνει στην Αγγλία όπου αποκτά βρετανική υπηκοότητα και συνεργάζεται με τα Βασιλικά Μπαλέτα του Λονδίνο. Στο πλευρό της κατά 19 χρόνια μεγαλύτερής του διάσημης Βρετανίδας χορεύτριας, Μαργκότ Φοντέιν, γνωρίζει την επιτυχία και το άστρο του ανατέλλει…Τί κι αν συνεργάστηκε με το μπαλέτο αυτό για περισσότερο από 20 χρόνια… Ποτέ δεν ενσωματώθηκε με αυτό. Επέλεγε το ρόλο του προσκεκλημένου καλλιτέχνη- έναν τίτλο που διατήρησε στις εμφανίσεις του σε όλον τον κόσμο.
Καθ`όλη τη διάρκεια της καριέρας του, ακόμα και μετά τα 50 του χρόνια, συνεργάστηκε ακόμη με τα Βασιλικά Μπαλέτα της Σουηδίας, το Μπαλέτο της Σκάλας του Μιλάνου, το Μπαλέτο του Βερολίνου και πολλά άλλα. Επίσης, διετέλεσε διευθυντής του Μπαλέτου της Όπερας του Παρισίου, την περίοδο 1983-1989.Συνολικά έχει ανεβάσει περισσότερα από 25 έργα μπαλέτου.
Παράλληλα, ασχολήθηκε με την τηλεόραση και τον κινηματογράφο τη δεκαετία του `70, πρωταγωνιστώντας μεταξύ άλλων στην κινηματογραφική εκδοχή του “Δον Κιχώτη”. Ερμήνευσε υπέροχα, και τον Ροδόλφο Βαλεντίνο στην ομότιτλη ταινία.
Παρόλο που αναζητούσε κατά βάση το Παρίσι, όπου κι έζησε για πολλά χρόνια, το 1982, απέκτησε και Αυστριακή υπηκοότητα. Η προσωπική ζωή του Ρούντολφ Νουρέγιεφ, είχε απασχολήσει ιδιαίτερα, τον Τύπο. Και τί δεν έχει γραφτεί για τις σεξουαλικές του προτιμήσεις και για το τέλος του. Εκείνος, δεν έκρυψε ποτέ ότι ήταν ομοφυλόφιλος. Συνδέθηκε ερωτικά με τον Δανό χορευτή Erik Bruhn-τον μεγαλύτερο έρωτα της ζωής του. Ανάμεσα στις διάφορες συναναστροφές του υπήρξαν πολλά ονόματα όχι μόνο του καλλιτεχνικού χώρου, αλλά και του διεθνούς jet set.
Υποστηρίζεται μάλιστα, στο βιβλίο “The Pink Triangle των Darwin Porter και Danforth Prince” ότι ο Νουρέγιεφ είχε ερωτική σχέση με την Τζάκι Κέννεντι, όπως και με την αδελφή της αλλά και με τον Μπομπ Κέννεντι. Η Τζούλι Κάβανω προσπάθησε να ανακαλύψει κάποια από τα μυστικά που κράτησε ο διάσημος χορευτής για τον εαυτό του.
Κατάφερε, λοιπόν, να βρει ακόμα και στοιχεία για τον φάκελο της KGB για εκείνον, τα αρχεία της δίκης για προδοσία που έγινε στην απουσία του και ένα ολόκληρο πακέτο με αυτοϋποτιμητικά ερωτικά γράμματα από τον Erik Bruhn. Αυτό που έκανε εντύπωση είναι ότι ο Νουρέγιεφ τα είχε κρατήσει…
Ο Νουρέγιεφ, φεύγει από τη ζωή σις 6 Ιανουαρίου του 1993 από επιπλοκές του AIDS, στα 55 του χρόνια.
*Grand Allegro: Το μεγάλο άλμα στην γλώσσα του μπαλέτου
