Ηταν στα τέλη της δεκαετίας του '60,συγκεκριμένα το 1969, όταν ο Διονύσης Σαββοπουλος συμπεριέλαβε στον δίσκο του ΄΄Το περιβόλι του τρελού΄΄, ένα καλυμνιώτικο τραγούδι, που θεώρησε ότι ήταν παραδοσιακό τραγούδι των σφουγγαράδων της Καλύμνου. Βεβαίως, λίγο καιρό πρίν, είχε ηχογραφηθεί και κυκλοφόρησε σε 45άρι δισκάκι από τον καπετάνιο Παντελή Γκίνη, που στην Κάλυμνο ήταν γνωστός και ως Ντιρλαντάς, σε επιμέλεια της Δόμνας Σαμίου. Είναι πιθανόν εκεί να το πρωτοάκουσε ο Σαββόπουλος και να το θεώρησε παραδοσιακό. Το τραγούδι, όμως, πολύ γρήγορα έγινε πολύ μεγάλη επιτυχία, και το καλοκαίρι του 1969 το τραγουδουσε όλη η Ελλάδα στην ηχογράφηση του Σαββόπουλου.
Ο καπεταν Παντελής Γκίνος, τότε, έκανε μήνηση για τα πνευματικά δικαιώματα του τραγουδιού και η υπόθεση έφτασε στα δικαστήρια. Στην δίκη που ακολουθησε ο μεν Σαββόπουλος υποστήριξε ότι το τραγούδι είναι παραδοσιακό, ο δε Παντελής Γκίνος ότι είναι δικό του. Ετσι, για την ιστορία, μάρτυρας υπεράσπισης του Σαββόπουλου ήταν και ο Γιάννης Παπαιωάννου. Ο οποίος, όταν ρωτήθηκε στο δικαστήριο, υποστήριξε ότι ΄΄το τραγούδι δεν είναι κανενός, το λέγανε στα ψαράδικα΄΄. ΄΄Και που το ξέρετε αυτό;'' τον ρώτησε ο συνήγορος. Αντί για άλλη απάντηση ο Γιάννης Παπαιωάννου έδειξε την ταυτότητά του που στην θέση ΄΄επάγγελμα΄΄ έγραψε ΄΄αλιεύς΄΄.
Ο καπετάν Παντελής Γκίνης κέρδισε την δίκη και το ΄΄Ντιρλαντά΄΄ κατοχυρώθηκε στο όνομά του. Η ξέφρενη επιτυχία του τραγουδιού συνεχίστηκε και πέρασε τα σύνορα. Εφτασε στην θρυλική Δαλιδά η οποία το ηχογράφησε αμέσως και μάλιστα σε δύο γλώσσες: γαλλικά και ιταλικά, Το τραγούδι έγινε αμέσως παγκόσμια επιτυχία και μάλιστα θεωρείται το πιο πολυτραγουδισμένο ελληνικό τραγούδι μετά ΄΄Τα παιδιά του Πειραιά΄΄ του Μάνου Χατζιδάκι. Ηχογραφήθηκε στα Ρουμάνικα, στα Ολλανδικά, στα Φινλανδικά, στα Πολωνικά, καθώς επίσης και στο Ισραήλ, στην Κροατία, στα Σκόπια, στην Δανία, μέχρι και στην Αλβανία του Χότζα. Υπάρχουν ,επίσης, ηχογραφήσεις του και στα Αραβικά, στα Τούρκικα και σε διάφορες ασιατικές γλώσσες. Στα ελληνικά ξαναηχογραφήθηκε από τον Νίκο Ξυλούρη, την Μαρινέλα και την Δόμνα Σαμίου.
Το «Ντιρλαντά», με ρυθμό που σε ξεσηκώνει και χωρίς μουσικό τέλος, την δεκαετία του '70 ήταν το πιο διάσημο ελληνικό τραγούδι στον κόσμο, έπαιζε ακόμα και στην Ιαπωνία, διαδεδομένο από τους Έλληνες ναυτικούς που έφταναν στα λιμάνια της χώρας και από την διασκευή που είχε κάνει η Δαλιδά, η διεθνούς φήμης τραγουδίστρια, και το έκανε παγκόσμια επιτυχία. Mέχρι σήμερα, θεωρείται μια από τις πολύ μεγάλες της επιτυχίες.
Ο Μανώλης Καρατζάς ,Καλύμνιος ποιητής, στιχουργός, συγγραφέας, και πλανόδιος ψαράς σε μια συνέντευξή του είχε πεί τα εξής για την ιστορία του τραγουδιού:
«Ήμουνα παιδάκι τότε στην Κάλυμνο και τον θυμάμαι αμυδρά τον καπετάνιο, το Ντιρλαντά όπως τον έλεγαν πια όλοι. Πάνω στο καΐκι του, μπροστά στο τσούρμο του που χτυπούσε ρυθμικά παλαμάκια, έγραψε το τραγούδι που έγινε το πιο γνωστό ελληνικό τραγούδι σ΄ όλο τον κόσμο. Μέχρι την Ιαπωνία ακουγόταν, μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες κι ο ρυθμός του είναι μέχρι σήμερα αξεπέραστος».
Ο καπεταν Παντελής Γκίνος, τότε, έκανε μήνηση για τα πνευματικά δικαιώματα του τραγουδιού και η υπόθεση έφτασε στα δικαστήρια. Στην δίκη που ακολουθησε ο μεν Σαββόπουλος υποστήριξε ότι το τραγούδι είναι παραδοσιακό, ο δε Παντελής Γκίνος ότι είναι δικό του. Ετσι, για την ιστορία, μάρτυρας υπεράσπισης του Σαββόπουλου ήταν και ο Γιάννης Παπαιωάννου. Ο οποίος, όταν ρωτήθηκε στο δικαστήριο, υποστήριξε ότι ΄΄το τραγούδι δεν είναι κανενός, το λέγανε στα ψαράδικα΄΄. ΄΄Και που το ξέρετε αυτό;'' τον ρώτησε ο συνήγορος. Αντί για άλλη απάντηση ο Γιάννης Παπαιωάννου έδειξε την ταυτότητά του που στην θέση ΄΄επάγγελμα΄΄ έγραψε ΄΄αλιεύς΄΄.
Ο καπετάν Παντελής Γκίνης κέρδισε την δίκη και το ΄΄Ντιρλαντά΄΄ κατοχυρώθηκε στο όνομά του. Η ξέφρενη επιτυχία του τραγουδιού συνεχίστηκε και πέρασε τα σύνορα. Εφτασε στην θρυλική Δαλιδά η οποία το ηχογράφησε αμέσως και μάλιστα σε δύο γλώσσες: γαλλικά και ιταλικά, Το τραγούδι έγινε αμέσως παγκόσμια επιτυχία και μάλιστα θεωρείται το πιο πολυτραγουδισμένο ελληνικό τραγούδι μετά ΄΄Τα παιδιά του Πειραιά΄΄ του Μάνου Χατζιδάκι. Ηχογραφήθηκε στα Ρουμάνικα, στα Ολλανδικά, στα Φινλανδικά, στα Πολωνικά, καθώς επίσης και στο Ισραήλ, στην Κροατία, στα Σκόπια, στην Δανία, μέχρι και στην Αλβανία του Χότζα. Υπάρχουν ,επίσης, ηχογραφήσεις του και στα Αραβικά, στα Τούρκικα και σε διάφορες ασιατικές γλώσσες. Στα ελληνικά ξαναηχογραφήθηκε από τον Νίκο Ξυλούρη, την Μαρινέλα και την Δόμνα Σαμίου.
Το «Ντιρλαντά», με ρυθμό που σε ξεσηκώνει και χωρίς μουσικό τέλος, την δεκαετία του '70 ήταν το πιο διάσημο ελληνικό τραγούδι στον κόσμο, έπαιζε ακόμα και στην Ιαπωνία, διαδεδομένο από τους Έλληνες ναυτικούς που έφταναν στα λιμάνια της χώρας και από την διασκευή που είχε κάνει η Δαλιδά, η διεθνούς φήμης τραγουδίστρια, και το έκανε παγκόσμια επιτυχία. Mέχρι σήμερα, θεωρείται μια από τις πολύ μεγάλες της επιτυχίες.
Ο Μανώλης Καρατζάς ,Καλύμνιος ποιητής, στιχουργός, συγγραφέας, και πλανόδιος ψαράς σε μια συνέντευξή του είχε πεί τα εξής για την ιστορία του τραγουδιού:
«Ήμουνα παιδάκι τότε στην Κάλυμνο και τον θυμάμαι αμυδρά τον καπετάνιο, το Ντιρλαντά όπως τον έλεγαν πια όλοι. Πάνω στο καΐκι του, μπροστά στο τσούρμο του που χτυπούσε ρυθμικά παλαμάκια, έγραψε το τραγούδι που έγινε το πιο γνωστό ελληνικό τραγούδι σ΄ όλο τον κόσμο. Μέχρι την Ιαπωνία ακουγόταν, μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες κι ο ρυθμός του είναι μέχρι σήμερα αξεπέραστος».
