Ο Ξυλούρης υπήρξε, το φωνητικό πρότυπο των συνθετών της Columbia, δηλαδή, του Μαρκόπουλου, του Ξαρχάκου και του Χάλαρη, ενώ, ο Λοΐζος στηρίχτηκε στις φωνές της Odeon - Minos, δηλαδή, στον Καλατζή, τον Νταλάρα, την Αλεξίου, τον Παπακωνσταντίνου κ.α. Δεν έτυχε ποτέ, λοιπόν, να συνεργαστούν και να βρεθούν ο ένας στο δρόμο του άλλου. Το δεσμευτικό πλαίσιο των συμβολαίων δεν άφηνε, εκ των πραγμάτων, πολλά περιθώρια στο να γράψει ένας συνθέτης για μια φωνή που δεν θα συναντιόταν ποτέ με το έργο του. Αυτό, όμως, δεν τους περιχαράκωνε ώστε να εγκλωβίσουν και τις αισθήσεις τους χάριν των πρακτικών θεμάτων. Έχουν μνημονευτεί πάμπολλες επίδοξες συνεργασίες που δεν ευόδωσαν ελέω συμβολαίων και διαφορετικών εταιρειών.
Βλέποντας τα πράγματα από απόσταση διακρίνουμε πολύ εύκολα, πια, την καλλιτεχνική συνάφειά τους. Άλλωστε, λειτούργησαν την ίδια εποχή, το έργο τους είχε κοινούς αποδέκτες και κώδικες, κινήθηκαν στον ίδιο πάνω-κάτω ιδεολογικό χώρο, ενώ, εκτός της καλλιτεχνικής τους αξίας μνημονεύονται και για το ξεχωριστό ήθος τους. Δύο σπουδαίοι άντρες της ίδιας γενιάς (ο άντρας κάνει τη γενιά κι όχι η γενιά τον άντρα) που έμειναν για πάντα νέοι. Έφυγαν κι οι δυο στα 44-45 χρόνια τους.
Έχει ιστορικό ενδιαφέρον να δούμε, 30 χρόνια μετά, ποια ήτανε η άποψη του Μάνου Λοΐζου για τον Νίκο Ξυλούρη και όπως αυτή διατυπώθηκε αμέσως μετά το θάνατο του σπουδαίου Κρητικού λυράρη και τραγουδιστή το 1980 και κατεγράφη από τον Χρήστο Μουρούτη σε μια από τις ελάχιστες και αδημοσίευτες συνεντεύξεις του σπουδαίου συνθέτη-τραγουδοποιού ο οποίος έφυγε κι εκείνος πρόωρα 2 χρόνια μετά: «Ο Ξυλούρης ήτανε ένας λεβέντης τραγουδιστής, ένα κομμάτι Ελλάδας. Κουβαλούσε μέσα του την Κρήτη και το δημοτικό τραγούδι ευρύτερα. Είχε αυτό που λέμε ελληνική ψυχή. Όλα αυτά πολύ ουσιαστικά, καθόλου εγκεφαλικά και φιλολογικά και ήτανε κι αυτός, όπως κάποια στιγμή ο Καζαντζίδης ή ο Μπιθικώτσης ήτανε εκφραστές της μουσικής του τόπου μας, του τραγουδιού μας, έτσι κι ο Ξυλούρης, νομίζω, ότι μπορεί να θεωρηθεί μια φωνή και μια παρουσία τόσο σημαντική, ώστε πιστεύω ότι θα αναφέρεται σαν μια από τις σημαντικότερες φωνές που πέρασαν από την Ελλάδα».
