Ο Darren Pickering σπούδασε πιάνο με λαμπρές επιδόσεις στη χώρα του, τη Νέα Ζηλανδία όπου ζει στην μικρή πόλη Christchurch αλλά, χωρίς ποτέ να εγκαταλείψει εντελώς την ιδιότητα του ως σολίστ της κλασικής μουσικής, από πολύ νωρίς στράφηκε κυρίως στην jazz. Σχεδόν ταυτόχρονα όμως άρχισε να ενδιαφέρεται πολύ και για τα keyboards, κάτι που τον οδήγησε στο να ασχοληθεί και με αρκετές διαφορετικές φόρμες της ηλεκτρονικής μουσικής.
Τον Ιούλιο του ’22 ο Darren Pickering, μετά από μερικά λιγότερο ή περισσότερο καθαρά προσωπικά albums, κυκλοφόρησε τον πρώτο δίσκο του με το κουαρτέτο του που ονομάζεται Small Worlds και συναποτελείται από τον κιθαρίστα Mitch Dwyer, τον μπασίστα Pete Fleming και τον ντράμερ Pete Fleming. Στο ζωντανά ηχογραφημένο «Volume One» και με τα άλλα δύο μελωδικά όργανα εκτός από το πιάνο του να είναι ηλεκτρικά ο Darren Pickering κατέθεσε την δική του άποψη για την fusion, άλλως πως jazz rock ή jazz funk.
Αυτό το πρώτο δείγμα του άρεσε και αποφάσισε να το προχωρήσει και να το εξελίξει. Ετσι τον Νοέμβριο της περυσινής χρονιάς κυκλοφόρησε το δεύτερο album των Small Worlds «Volume Two», όπως και το πρώτο από την πλέον έγκριτη ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία της Νέας Ζηλανδίας, την Rattle Records. Εδώ ο Pickering εκτός από πιάνο παίζει και synthesizers και μάλιστα την παλαιότερη εκδοχή του, την modular (αρθρωτή) ενώ χρησιμοποιεί εκτεταμένα και με πολύ ευρηματικό τρόπο το iPad. Υπογράφοντας ο ίδιος όλες τις συνθέσεις (με μία από αυτές να βασίζεται σε ένα θέμα του αείμνηστου Ryuichi Sakamoto) εκθέτει την μελετημένη και για αυτό άκρως προσωπική άποψη του για το τι σημαίνει jazz σήμερα.
Η άποψη αυτή είναι καταρχάς πηγαία μελωδική, είναι αληθινά σπουδαίος μελωδός. Δεν πιστεύει ιδιαίτερα στον αυτοσχεδιασμό, για τους μουσικούς του είναι σχεδόν ανύπαρκτος και πολύ περιορισμένος για τον ίδιο. Παρά την απουσία αυτού του δομικού στοιχείου της όμως το ακρόαμα εκκινεί από την jazz και σε αυτήν βασίζεται διαρκώς. Αντίστοιχα όμως υπάρχουν πολλά cinematic στοιχεία και λιγότερα αλλά καθοριστικά από τις προσωπικές και πιο ηλεκτρονικές εργασίες του. Η ηλεκτρική κιθάρα και το ηλεκτρικό μπάσο προσδίδουν ένα ευπρόσδεκτο «νεύρο» και βέβαια συνδέουν το τελικό αποτέλεσμα με την μεγάλη fusion παράδοση της δεκαετίας του ’70.
Παράδοξα όμως για δίσκο συγκροτήματος ο Pickering συμπεριέλαβε και μερικές σόλο πιανιστικές συνθέσεις του. Ισως ακόμα περισσότερο jazz από τις υπόλοιπες, κάπου ανάμεσα σε bebop μπαλάντα και τη νωχέλεια της cool, αλλά ταυτόχρονα και διακριτικά μα και αποφασιστικά νεωτεριστικές. Σε αυτές διατηρεί μεν στο επίκεντρο το ηχόχρωμα του πιάνου αλλά το «πειράζει» με «ρετροφουτουριστικούς» ήχους από τα modular synthesizers του και παρεμβαίνει επιπλέον διαμορφώνοντας από το iPad μια σχεδόν ambient ατμοσφαιρικότητα.
Με το «Volume Two» ο Darren Pickering μας προσέφερε μια εργασία που πηγάζει από την jazz, την σέβεται και την τιμά στο έπακρο αλλά την ίδιο στιγμή την ανανεώνει με τολμηρό, συγκροτημένο και αληθινά σαγηνευτικό τρόπο. Jazz του εικοστού πρώτου αιώνα δηλαδή, δίχως σύμπλεγμα κατωτερότητας και ούτε καν νοσταλγία για το παρελθόν αλλά και χωρίς καμία αυταρέσκεια και δημιουργική αλαζονεία στο παρόν και με καμία αγκύλωση απέναντι στο μέλλον.
Τον Ιούλιο του ’22 ο Darren Pickering, μετά από μερικά λιγότερο ή περισσότερο καθαρά προσωπικά albums, κυκλοφόρησε τον πρώτο δίσκο του με το κουαρτέτο του που ονομάζεται Small Worlds και συναποτελείται από τον κιθαρίστα Mitch Dwyer, τον μπασίστα Pete Fleming και τον ντράμερ Pete Fleming. Στο ζωντανά ηχογραφημένο «Volume One» και με τα άλλα δύο μελωδικά όργανα εκτός από το πιάνο του να είναι ηλεκτρικά ο Darren Pickering κατέθεσε την δική του άποψη για την fusion, άλλως πως jazz rock ή jazz funk.
Αυτό το πρώτο δείγμα του άρεσε και αποφάσισε να το προχωρήσει και να το εξελίξει. Ετσι τον Νοέμβριο της περυσινής χρονιάς κυκλοφόρησε το δεύτερο album των Small Worlds «Volume Two», όπως και το πρώτο από την πλέον έγκριτη ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία της Νέας Ζηλανδίας, την Rattle Records. Εδώ ο Pickering εκτός από πιάνο παίζει και synthesizers και μάλιστα την παλαιότερη εκδοχή του, την modular (αρθρωτή) ενώ χρησιμοποιεί εκτεταμένα και με πολύ ευρηματικό τρόπο το iPad. Υπογράφοντας ο ίδιος όλες τις συνθέσεις (με μία από αυτές να βασίζεται σε ένα θέμα του αείμνηστου Ryuichi Sakamoto) εκθέτει την μελετημένη και για αυτό άκρως προσωπική άποψη του για το τι σημαίνει jazz σήμερα.
Η άποψη αυτή είναι καταρχάς πηγαία μελωδική, είναι αληθινά σπουδαίος μελωδός. Δεν πιστεύει ιδιαίτερα στον αυτοσχεδιασμό, για τους μουσικούς του είναι σχεδόν ανύπαρκτος και πολύ περιορισμένος για τον ίδιο. Παρά την απουσία αυτού του δομικού στοιχείου της όμως το ακρόαμα εκκινεί από την jazz και σε αυτήν βασίζεται διαρκώς. Αντίστοιχα όμως υπάρχουν πολλά cinematic στοιχεία και λιγότερα αλλά καθοριστικά από τις προσωπικές και πιο ηλεκτρονικές εργασίες του. Η ηλεκτρική κιθάρα και το ηλεκτρικό μπάσο προσδίδουν ένα ευπρόσδεκτο «νεύρο» και βέβαια συνδέουν το τελικό αποτέλεσμα με την μεγάλη fusion παράδοση της δεκαετίας του ’70.
Παράδοξα όμως για δίσκο συγκροτήματος ο Pickering συμπεριέλαβε και μερικές σόλο πιανιστικές συνθέσεις του. Ισως ακόμα περισσότερο jazz από τις υπόλοιπες, κάπου ανάμεσα σε bebop μπαλάντα και τη νωχέλεια της cool, αλλά ταυτόχρονα και διακριτικά μα και αποφασιστικά νεωτεριστικές. Σε αυτές διατηρεί μεν στο επίκεντρο το ηχόχρωμα του πιάνου αλλά το «πειράζει» με «ρετροφουτουριστικούς» ήχους από τα modular synthesizers του και παρεμβαίνει επιπλέον διαμορφώνοντας από το iPad μια σχεδόν ambient ατμοσφαιρικότητα.
Με το «Volume Two» ο Darren Pickering μας προσέφερε μια εργασία που πηγάζει από την jazz, την σέβεται και την τιμά στο έπακρο αλλά την ίδιο στιγμή την ανανεώνει με τολμηρό, συγκροτημένο και αληθινά σαγηνευτικό τρόπο. Jazz του εικοστού πρώτου αιώνα δηλαδή, δίχως σύμπλεγμα κατωτερότητας και ούτε καν νοσταλγία για το παρελθόν αλλά και χωρίς καμία αυταρέσκεια και δημιουργική αλαζονεία στο παρόν και με καμία αγκύλωση απέναντι στο μέλλον.
