Γεννημένη τον Μάιο του 1943 η Βίκυ Μοσχολιού ορυφαίες μεταπολεμικές Ελληνίδες τραγουδίστριες , και για πολλούς η κορυφαία. Για πολλούς λόγους: ο πρώτος ήταν η βαθιά, κοντράλτα φωνή της. Οτι τραγούδησε, το τραγούδησε μοναδικά. Ο δεύτερος λόγος ήταν η εγκυρότητα του ρεπερτορίου που τραγουδησε. Είχε την τύχη, και την σύνεση, να τραγουδήσει τους σημαντικότερους Ελληνες συνθέτες του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα. Τρίτος λόγος είναι η διάρκειά της στον χρόνο. Από τις αρχές της δεκαετίας του '60 μέχρι το 2005 που έφυγε από κοντά μας ήταν παρούσα. Αρνήθηκε τις ευκολίες που από πολύ νωρίς της έδωσε η καθιέρωσή της σαν μεγάλο όνομα του ελληνικού τραγουδιού και χάραξε μόνη της την πορεία που ήθελε. Ηταν η πρώτη λαική τραγουδίστρια που άφησε τα μεγάλα παραλιακά μαγαζιά και μετακόμισε για πολλά χρόνια στη Πλάκα, δίνοντας άλλον τόνο στη νυχτερινή διάσταση.
Καθιερώθηκε το 1964 τραγουδώντας το ΄΄Χάθηκε το φεγγάρι΄΄ σε μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου και στίχους του Βαγγέλη Γκουφα στην κινηματογραφική ΄΄Λόλα΄΄ του Ντίνου Δημόπουλου. Από εκεί και μετά τραγούδησε Γιώργο Ζαμπέτα, Μίκη Θεοδωράκη, Γιάννη Σπανό, Ακη Πάνου, Σταύρο Ξαρχάκο,Γιάννη Μαρκόπουλο, Δήμο Μουτση, Σταύρο Κουγιουμτζή, Μίμη Πλεσσα, Βασίλη Τσιτσάνη, Λουκιανο Κηλαηδόνη, Γιώργο Χατζηνάσιο, Σταμάτη Κραουνάκη και πολλούς άλλους συνθέτες, σε στίχους του Μάνου Ελευθερίου, του Λευτέρη Παπαδόπουλου, του Ιάκωβου Καμπανέλη, της Κωστούλας Μητροπούλου, του Νίκου Γκάτσου, του Χαράλαμπου Βασιλειάδη, της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, του Μιχάλη Κατσαρού, του Μιχάλη Μπουρμπούλη, του Κώστα Κινδύνη, του Δημήτρη Χριστοδούλου, του Κώστα Βίρβου, του Ντίνου Χριστιανόπουλου , του Γιώργου Σκούρτη, του Πυθαγόρα και τόσων πολλών άλλων που αν τους αναφέρουμε όλους αυτό το κείμενο δεν θα είναι παρά ένας κατάλογος με ονόματα. Και η σειρά που τους ανέφερα, είναι , βέβαια, τυχαία.
Το σημαντικότερο όμως δεν είναι τα ονόματα αυτών που συνεργάστηκε, αλλά τα τραγουδια τους που ερμήνευσε. Θα μπορούσε κανείς να πεί ότι τα τραγούδια που τραγούδησε, άλλαξαν την πορεία του ελληνικού τραγουδιού. Ιδιαίτερη αναφορά θα πρέπει να κάνουμε στην αναβίωση των αρχοντορεμπέτικων που ηχογράφησε στην δεκαετία του '70, σε ενορχήστρωση του Λουκιανου Κηλαηδόνη, αλλά και αργότερα, φέρνοντας ξανά στην επικαιρότητα τραγούδια που ,τότε τουλάχιστον, κόντευαν να ξεχαστούν.
Ελάχιστοι επίσης γνωρίζουν ότι η Βίκυ Μοσχολιού εμφανίστηκε στο Κάρνεγκι Χολ της Νέας Υόρκης, στο Ρόγιαλ Άλμπερτ Χολ του Λονδίνου και στο θέατρο Ολυμπιά στο Παρίσι. Με τη σεμνότητα και την απλότητα που την χαρακτήριζε ελάχιστες φορές μιλούσε για τους θριάμβους της.
Και εκεί αξίζει τον κόπο να σημειώσει κανείς πως μεγάλος τραγουδιστής δεν γίνεσαι μόνο αν διαθέτεις μια σπουδαία φωνή. Χρειάζονται και όλα τα άλλα. Και ,κυρίως, ένας χαρακτήρας σαν και τον δικό της: ευθύς, που έλεγε πάντα αυτό που πίστευε, μια γυναίκα που ήταν ΄΄μάγκας΄΄ στη συμπεριφορά της , κάτι που πολύ εύκολα διαπίστωναν όσοι είχαν την τύχη να την γνωρίσουν από κοντά. Η Βίκυ Μοσχολιού δεν ήξερε από φιοριτουρες. Ελεγε τα πράγματα με το όνομά τους.
Σε μια συνέντευξη που της έκανε ο Γιώργος Λιάνης την ρώτησε:
΄΄ — Ποια είναι η γνώμη σας για τον Στέλιο Καζαντζίδη;
Πάρα πολύ μεγάλη φωνή, που εμένα όμως δεν με συγκίνησε ποτέ!
— Αλήθεια υπάρχει κάποια αντιζηλία με την Μαρινέλλα;
Δεν έχω ζηλέψει ακόμη...
— Σας αρέσει;
Να μου επιτρέψεις να μην απαντήσω... Είναι αλήθεια ότι ξέρει να παρουσιάζεται στη σκηνή.΄΄
Και, έτσι για την ιστορία, αν πάει κανείς σήμερα στο σπίτι της Μαρινέλλας, θα διαπιστώσει ότι ανάμεσα στις ελάχιστες φωτογραφίες που έχει με συναδέλφους της, έχει και μία που είναι αγκαλιά με την Βίκυ Μοσχολιού.
Η Βίκυ Μοσχολιού έφυγε από κοντά μας νωρίς, αφήνοντας πίσω της μια παρακαταθήκη: ότι πέρα από την καλή φωνή που χρειάζεται για να γίνεις μεγάλος τραγουδιστής, χρειάζεται και κάτι άλλο, που λίγοι σημερινοί τραγουδιστές διαθέτουν: Ηθος.
Καθιερώθηκε το 1964 τραγουδώντας το ΄΄Χάθηκε το φεγγάρι΄΄ σε μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου και στίχους του Βαγγέλη Γκουφα στην κινηματογραφική ΄΄Λόλα΄΄ του Ντίνου Δημόπουλου. Από εκεί και μετά τραγούδησε Γιώργο Ζαμπέτα, Μίκη Θεοδωράκη, Γιάννη Σπανό, Ακη Πάνου, Σταύρο Ξαρχάκο,Γιάννη Μαρκόπουλο, Δήμο Μουτση, Σταύρο Κουγιουμτζή, Μίμη Πλεσσα, Βασίλη Τσιτσάνη, Λουκιανο Κηλαηδόνη, Γιώργο Χατζηνάσιο, Σταμάτη Κραουνάκη και πολλούς άλλους συνθέτες, σε στίχους του Μάνου Ελευθερίου, του Λευτέρη Παπαδόπουλου, του Ιάκωβου Καμπανέλη, της Κωστούλας Μητροπούλου, του Νίκου Γκάτσου, του Χαράλαμπου Βασιλειάδη, της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, του Μιχάλη Κατσαρού, του Μιχάλη Μπουρμπούλη, του Κώστα Κινδύνη, του Δημήτρη Χριστοδούλου, του Κώστα Βίρβου, του Ντίνου Χριστιανόπουλου , του Γιώργου Σκούρτη, του Πυθαγόρα και τόσων πολλών άλλων που αν τους αναφέρουμε όλους αυτό το κείμενο δεν θα είναι παρά ένας κατάλογος με ονόματα. Και η σειρά που τους ανέφερα, είναι , βέβαια, τυχαία.
Το σημαντικότερο όμως δεν είναι τα ονόματα αυτών που συνεργάστηκε, αλλά τα τραγουδια τους που ερμήνευσε. Θα μπορούσε κανείς να πεί ότι τα τραγούδια που τραγούδησε, άλλαξαν την πορεία του ελληνικού τραγουδιού. Ιδιαίτερη αναφορά θα πρέπει να κάνουμε στην αναβίωση των αρχοντορεμπέτικων που ηχογράφησε στην δεκαετία του '70, σε ενορχήστρωση του Λουκιανου Κηλαηδόνη, αλλά και αργότερα, φέρνοντας ξανά στην επικαιρότητα τραγούδια που ,τότε τουλάχιστον, κόντευαν να ξεχαστούν.
Ελάχιστοι επίσης γνωρίζουν ότι η Βίκυ Μοσχολιού εμφανίστηκε στο Κάρνεγκι Χολ της Νέας Υόρκης, στο Ρόγιαλ Άλμπερτ Χολ του Λονδίνου και στο θέατρο Ολυμπιά στο Παρίσι. Με τη σεμνότητα και την απλότητα που την χαρακτήριζε ελάχιστες φορές μιλούσε για τους θριάμβους της.
Και εκεί αξίζει τον κόπο να σημειώσει κανείς πως μεγάλος τραγουδιστής δεν γίνεσαι μόνο αν διαθέτεις μια σπουδαία φωνή. Χρειάζονται και όλα τα άλλα. Και ,κυρίως, ένας χαρακτήρας σαν και τον δικό της: ευθύς, που έλεγε πάντα αυτό που πίστευε, μια γυναίκα που ήταν ΄΄μάγκας΄΄ στη συμπεριφορά της , κάτι που πολύ εύκολα διαπίστωναν όσοι είχαν την τύχη να την γνωρίσουν από κοντά. Η Βίκυ Μοσχολιού δεν ήξερε από φιοριτουρες. Ελεγε τα πράγματα με το όνομά τους.
Σε μια συνέντευξη που της έκανε ο Γιώργος Λιάνης την ρώτησε:
΄΄ — Ποια είναι η γνώμη σας για τον Στέλιο Καζαντζίδη;
Πάρα πολύ μεγάλη φωνή, που εμένα όμως δεν με συγκίνησε ποτέ!
— Αλήθεια υπάρχει κάποια αντιζηλία με την Μαρινέλλα;
Δεν έχω ζηλέψει ακόμη...
— Σας αρέσει;
Να μου επιτρέψεις να μην απαντήσω... Είναι αλήθεια ότι ξέρει να παρουσιάζεται στη σκηνή.΄΄
Και, έτσι για την ιστορία, αν πάει κανείς σήμερα στο σπίτι της Μαρινέλλας, θα διαπιστώσει ότι ανάμεσα στις ελάχιστες φωτογραφίες που έχει με συναδέλφους της, έχει και μία που είναι αγκαλιά με την Βίκυ Μοσχολιού.
Η Βίκυ Μοσχολιού έφυγε από κοντά μας νωρίς, αφήνοντας πίσω της μια παρακαταθήκη: ότι πέρα από την καλή φωνή που χρειάζεται για να γίνεις μεγάλος τραγουδιστής, χρειάζεται και κάτι άλλο, που λίγοι σημερινοί τραγουδιστές διαθέτουν: Ηθος.
