Σε μια εμφάνιση άνευ κοινού στο «Cariocas Beach Bar» στον Σχοινιά η Σtella έκανε μια καλαίσθητη και ενδιαφέρουσα σύνοψη της ιδιοσυγκρασιακής ποπ της.
Η Στέλλα Χρονοπούλου – πιο γνωστή ως Σtella - είναι καταρχάς εικαστικός (απόφοιτος της Α. Σ. Κ. Τ.) και αυτή η ιδιότητα της σηματοδότησε εξαρχής ποικιλοτρόπως την ενασχόληση της με την μουσική. Η οπτική, αν όχι και «εικονοπλαστική», διάσταση καθορίζει πριν από όλα την στιχουργία της, την πολύ(η)χρωματική παλέτα της μουσικής της, φυσικά σχεδιάζει η ίδια τα εξώφυλλα των δίσκων της και επιμελείται αισθητικά τις ζωντανές εμφανίσεις της.
Μας συστήθηκε με δύο δίσκους, αντίστοιχα το ’15 και το ’17, από τους οποίους ο δεύτερος, το «Works For You» ήταν σαφώς ο πιο ώριμος παρουσιάζοντας μια πιο ολοκληρωμένη αλλά και «πανοραμική» εκδοχή της «χειροποίητης» ηλεκτρονικής ποπ της. Το ελαφρά πειραματικό και ταυτόχρονα «μεταβατικό» «The Break» του ’20 οδήγησε στο «Up And Away» του ’22 το οποίο κυκλοφόρησε από την εμβληματική αμερικανική δισκογραφική εταιρεία Sub Pop.
Στο τέταρτο album της η Σtella διατηρώντας πάντα την τρυφερή και «ευάλωτη» φύση της μουσικής της άλλαξε δραστικά την φύση της με την ίδια να παίζει ηλεκτρική κιθάρα και κάνοντας ακόμα πιο έντονη την μεσογειακή διάσταση της με την προσθήκη ελληνικών μουσικών οργάνων όπως το μπουζούκι αλλά και το…κανονάκι. Με αυτό κυρίως ως αποσκευή της ετοίμασε και παρουσίασε αυτή τη συναυλία για τον κύκλο Stages Alive της Στέγης Ωνάση.
Εστω και άδειος ο καλοκαιρινός χώρος του «Cariocas Beach Bar» ταιριάζει με την φωτεινή προσωπικότητα και το θετικό vibe που αποπνέει η Σtella στη σκηνή. Είναι πολύ ενδιαφέρουσα η αντίθεση με την σκοτεινή διάθεση που ενυπάρχει τις περισσότερες φορές στα τραγούδια της, έστω και «κρυμμένη» κάποτε πίσω από τις όμορφες μελωδίες της. Επί της ουσίας η – σταθερά στην αγγλική γλώσσα - στιχουργία της Σtella είναι μονοθεματική, ένα είδος ήρεμου και γλυκού «πένθους» για το τέλος της παιδικής και κυρίως της εφηβικής αθωότητας και της αναγκαίας προσαρμογής στον κόσμο των ενηλίκων διαμέσου κατά κύριο λόγο της συχνά σκληρότητας των διαπροσωπικών σχέσεων σήμερα. Η Σtella δεν αρνείται να μεγαλώσει αλλά νοσταλγεί διαρκώς την έφηβη που πίστευε ότι όλα ήταν δυνατά και αρνείται να την ξεχάσει διατηρώντας την ζωντανή μέσα της ή τουλάχιστον μέσα στα τραγούδια της.
Μια θηλυκότητα ευαίσθητη και ευάλωτη, πολύ συχνά πληγωμένη αλλά καθόλου ανυποψίαστη και για αυτό όχι και ανίσχυρη και γνωρίζοντας πως να αυτοπροστατεύεται ώστε να παραμένει ασφαλής, άρα και δημιουργική. Εκφράζεται μέσα από όμορφες αλλά όχι προβλέψιμες, αρκετές φορές μάλιστα και «ιδιότροπες» μελωδίες, μελαγχολικές αλλά πολύ πιο συχνά γλυκόπικρες όπως συνήθως είναι και η ζωή. Ένα θαυμάσιο ποπ κουαρτέτο που αποτελείται από τον εξαίρετο κιθαρίστα Οδυσσέα Τζιρίτα, την κιμπορντίστρια Αλίκη Λευθεριώτη που όπως και ο προηγούμενος συμβάλλει και φωνητικά, τον μπασίστα Βελισσάριο Πρασσά και τον ντράμερ Ηλία Αρωνίδη τις αποδίδει θαυμάσια. Προσωπικά – χωρίς όμως και να με ενοχλεί – θεωρώ μάλλον περιττό το μπουζούκι του δεξιοτέχνη Χρήστου Σκόνδρα αλλά δεν μπορώ φυσικά να αρνηθώ στην δημιουργό την επιθυμία της να προσθέσει αυτό το ελληνικό ηχόχρωμα σε κάποια τραγούδια της.
Με την υποδειγματική, στην απόλυτη υπηρεσία των τραγουδιών και χωρίς καμία υπερβολή, συνοδεία τους η Σtella αναδεικνύει και με τι παραπάνω όχι μόνο την πολύ προσωπική και ιδιαίτερη αλλά και την κάπως αινιγματική μα και σαγηνευτική σκηνική περσόνα της. Προς το τέλος, καθώς το σούρουπο που αρχίζει να πέφτει στο «Cariocas Beach Bar» δένει όλο και περισσότερο με τα βαθύχροα τραγούδια, δεν μπορείς να μην διαπιστώσεις για μιαν ακόμα φορά ότι έχουμε να κάνουμε με μια «παράδοξη», μοναδική περίπτωση της σύγχρονης ελληνικής ποπ η οποία τελικά δεν μοιάζει με τίποτα άλλο εκτός από τον εαυτό της. Ισως για αυτό και, χωρίς καν να το επιδιώξει, είναι και διεθνιστική και έχει ήδη αρχίσει να βρίσκει κοινό και εκτός της χώρας μας. Αργά μα σταθερά και πολύ μελετημένα η Σtella ξεδιπλώνει το δημιουργικό όραμα της και είμαι σίγουρος ότι περιμένουμε ακόμα καλύτερα από εκείνη στο μέλλον.
Μπορείτε να παρακολουθήσετε ολόκληρη τη συναυλία και όσες φορές θέλετε εδώ
Η Στέλλα Χρονοπούλου – πιο γνωστή ως Σtella - είναι καταρχάς εικαστικός (απόφοιτος της Α. Σ. Κ. Τ.) και αυτή η ιδιότητα της σηματοδότησε εξαρχής ποικιλοτρόπως την ενασχόληση της με την μουσική. Η οπτική, αν όχι και «εικονοπλαστική», διάσταση καθορίζει πριν από όλα την στιχουργία της, την πολύ(η)χρωματική παλέτα της μουσικής της, φυσικά σχεδιάζει η ίδια τα εξώφυλλα των δίσκων της και επιμελείται αισθητικά τις ζωντανές εμφανίσεις της.
Μας συστήθηκε με δύο δίσκους, αντίστοιχα το ’15 και το ’17, από τους οποίους ο δεύτερος, το «Works For You» ήταν σαφώς ο πιο ώριμος παρουσιάζοντας μια πιο ολοκληρωμένη αλλά και «πανοραμική» εκδοχή της «χειροποίητης» ηλεκτρονικής ποπ της. Το ελαφρά πειραματικό και ταυτόχρονα «μεταβατικό» «The Break» του ’20 οδήγησε στο «Up And Away» του ’22 το οποίο κυκλοφόρησε από την εμβληματική αμερικανική δισκογραφική εταιρεία Sub Pop.
Στο τέταρτο album της η Σtella διατηρώντας πάντα την τρυφερή και «ευάλωτη» φύση της μουσικής της άλλαξε δραστικά την φύση της με την ίδια να παίζει ηλεκτρική κιθάρα και κάνοντας ακόμα πιο έντονη την μεσογειακή διάσταση της με την προσθήκη ελληνικών μουσικών οργάνων όπως το μπουζούκι αλλά και το…κανονάκι. Με αυτό κυρίως ως αποσκευή της ετοίμασε και παρουσίασε αυτή τη συναυλία για τον κύκλο Stages Alive της Στέγης Ωνάση.
Εστω και άδειος ο καλοκαιρινός χώρος του «Cariocas Beach Bar» ταιριάζει με την φωτεινή προσωπικότητα και το θετικό vibe που αποπνέει η Σtella στη σκηνή. Είναι πολύ ενδιαφέρουσα η αντίθεση με την σκοτεινή διάθεση που ενυπάρχει τις περισσότερες φορές στα τραγούδια της, έστω και «κρυμμένη» κάποτε πίσω από τις όμορφες μελωδίες της. Επί της ουσίας η – σταθερά στην αγγλική γλώσσα - στιχουργία της Σtella είναι μονοθεματική, ένα είδος ήρεμου και γλυκού «πένθους» για το τέλος της παιδικής και κυρίως της εφηβικής αθωότητας και της αναγκαίας προσαρμογής στον κόσμο των ενηλίκων διαμέσου κατά κύριο λόγο της συχνά σκληρότητας των διαπροσωπικών σχέσεων σήμερα. Η Σtella δεν αρνείται να μεγαλώσει αλλά νοσταλγεί διαρκώς την έφηβη που πίστευε ότι όλα ήταν δυνατά και αρνείται να την ξεχάσει διατηρώντας την ζωντανή μέσα της ή τουλάχιστον μέσα στα τραγούδια της.
Μια θηλυκότητα ευαίσθητη και ευάλωτη, πολύ συχνά πληγωμένη αλλά καθόλου ανυποψίαστη και για αυτό όχι και ανίσχυρη και γνωρίζοντας πως να αυτοπροστατεύεται ώστε να παραμένει ασφαλής, άρα και δημιουργική. Εκφράζεται μέσα από όμορφες αλλά όχι προβλέψιμες, αρκετές φορές μάλιστα και «ιδιότροπες» μελωδίες, μελαγχολικές αλλά πολύ πιο συχνά γλυκόπικρες όπως συνήθως είναι και η ζωή. Ένα θαυμάσιο ποπ κουαρτέτο που αποτελείται από τον εξαίρετο κιθαρίστα Οδυσσέα Τζιρίτα, την κιμπορντίστρια Αλίκη Λευθεριώτη που όπως και ο προηγούμενος συμβάλλει και φωνητικά, τον μπασίστα Βελισσάριο Πρασσά και τον ντράμερ Ηλία Αρωνίδη τις αποδίδει θαυμάσια. Προσωπικά – χωρίς όμως και να με ενοχλεί – θεωρώ μάλλον περιττό το μπουζούκι του δεξιοτέχνη Χρήστου Σκόνδρα αλλά δεν μπορώ φυσικά να αρνηθώ στην δημιουργό την επιθυμία της να προσθέσει αυτό το ελληνικό ηχόχρωμα σε κάποια τραγούδια της.
Με την υποδειγματική, στην απόλυτη υπηρεσία των τραγουδιών και χωρίς καμία υπερβολή, συνοδεία τους η Σtella αναδεικνύει και με τι παραπάνω όχι μόνο την πολύ προσωπική και ιδιαίτερη αλλά και την κάπως αινιγματική μα και σαγηνευτική σκηνική περσόνα της. Προς το τέλος, καθώς το σούρουπο που αρχίζει να πέφτει στο «Cariocas Beach Bar» δένει όλο και περισσότερο με τα βαθύχροα τραγούδια, δεν μπορείς να μην διαπιστώσεις για μιαν ακόμα φορά ότι έχουμε να κάνουμε με μια «παράδοξη», μοναδική περίπτωση της σύγχρονης ελληνικής ποπ η οποία τελικά δεν μοιάζει με τίποτα άλλο εκτός από τον εαυτό της. Ισως για αυτό και, χωρίς καν να το επιδιώξει, είναι και διεθνιστική και έχει ήδη αρχίσει να βρίσκει κοινό και εκτός της χώρας μας. Αργά μα σταθερά και πολύ μελετημένα η Σtella ξεδιπλώνει το δημιουργικό όραμα της και είμαι σίγουρος ότι περιμένουμε ακόμα καλύτερα από εκείνη στο μέλλον.
Μπορείτε να παρακολουθήσετε ολόκληρη τη συναυλία και όσες φορές θέλετε εδώ
