Όλη η Ελλάδα σήμερα μιλάει για τον Πανιώνιο, που κάνει φέτος μια πιο «τρελή» ακόμη πορεία από την περσινή κι έχει κάνει τους φίλους του να παραμιλάνε.
Μεθυσμένη πολιτεία η Νέα Σμύρνη με την ομάδα που έχει γίνει ένα με την πόλη να μετρά 11 νίκες στα τελευταία 15 παιχνίδια και 3 ισοπαλίες βάζοντας υποψηφιότητα ακόμη και για το πρωτάθλημα, ενώ ήδη πατά γερά για μια θέση στην Ευρώπη. Όσο για τα εκτός έδρας παιχνίδια έχει την καλύτερη συγκομιδή βαθμών έχοντας 4 περισσότερους βαθμούς από τον Ολυμπιακό που ακολουθεί. Όμως υπήρξε όμως μια άλλη περίοδος που ο Πανιώνιος δεν ήταν τόσο ισχυρός στους αγωνιστικούς χώρους, αλλά είχε κερδίσει την συμπάθεια των φιλάθλων άλλων ομάδων που οι περισσότεροι δήλωναν Πανιώνιος σαν δεύτερη ομάδα τους. Πότε ήταν; Στα 80ς! Ναι ακόμη κι αυτό τότε είχε συμβεί!
Στα ένδοξα 80ς ήταν τίτλος τιμής να είσαι Πανιώνιος! Μάλιστα ένα σύνθημα που είχε λανσάρει η νεολαία του ΚΚΕ Εσωτερικού, έλεγε "αν είσαι νέος, όμορφος και ωραίος, είσαι Πανιώνιος και ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος" που είχε έκανε τότε την εμφάνισή του, ως σύνθημα και σε πανό, στη Θύρα 3, του φανατικού πυρήνα της κυανέρυθρης ομάδας. Να ξεκαθαρίσουμε ότι ουδέποτε υπήρξα μέλος κανενός κόμματος, αλλά το επικαλούμαι για να μεταφέρω το κλίμα της εποχής εκεί γύρω στο 1983. Ήταν η εποχή που μπάτσοι με πολιτικά εντόπιζαν ταραξίες στις εξέδρες των φανατικών οπαδών όλων των ομάδων και με μια υπόδειξή τους συλλαμβάνονταν! Ήταν η εποχή που ο εμβληματικός Πανιώνιος, τραγουδοποιός και δισκοπώλης Παναγιώτης Τσιάπης, έβαλε στοίχημα με την παρέα του ότι θα τους πάει σε ένα κλαμπ στην Αθήνα όπου θα έχει συνθήματα υπέρ του Πανιωνίου στον τοίχο και το κέρδισε! Ήταν στο "Κύτταρο" το '83 όταν ο Πανιώνιος είχε γίνει μόδα και λόγω Νίκου Αλέφαντου, που ήταν ηχηρός προπονητής της ομάδας και ο Τζίμης Πανούσης είχε κρεμάσει σε όλο το κλαμπ κάδρα που έγραφαν συνθήματα που ακούγονταν στη Θύρα 3, όπως "Πανιωνάρα και τα μυαλά στα κάγκελα", "Πανιώναρα Αλέφαντος" και πολλά ακόμα.
Ήταν η εποχή που είχε αναρτηθεί το πανό "Πρώτα θα ανατείλει ο ήλιος από τη δύση και μετά θα πέσει ο Πανιώνιος", στα τελευταία ματς του πρωταθλήματος πριν το περιβόητο πρώτο μπαράζ με τον Μακεδονικό το '83 σαν ένα δείγμα λατρείας στην ομάδα που κανείς δεν πίστευε ότι μπορεί να υποβιβαστεί στη Β’ Εθνική και τελικά νικήσαμε 3-2 στο Βόλο, όπου καθάρισε ο Δημήτρης Σαραβάκος!
Ήταν η εποχή που η Θύρα 3 - υπήρχε ακόμη τότε στο πέταλο του γηπέδου πίσω από την εκκλησία του Αγίου Ανδρέα και το ορφανοτροφείο του - που οι φανατικοί φίλαθλοι της ομάδας αποκτούσαμε όνομα, Πάνθηρες! Ο "νονός" ήταν ο Μπόκας κάτοικος Αμπελοκήπων, κατά κόσμον Καλαμπόκας, ένα βράδυ στην πλατεία της Νέας Σμύρνης σε μια μάζωξη του πυρήνα των οπαδών για να βρεθεί όνομα και μετά από κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων αλκοόλ και δεν ξέρω τι άλλο, φώναξε "Πάνθηρες!". Ο Δημήτρης Μπόκας ήταν νεαρός τότε κάπου 18 χρονών, με χιούμορ, που κατανάλωνε ότι έβρισκε μπροστά του, πάθαινε επιληψίες στο γήπεδο και το 'λεγε η καρδιά του για τσακωμούς. Τελικά αφού έδωσε και την ψυχή του στον Πανιώνιο άφησε την τελευταία πνοή του περί τα μέσα των 80ς σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Την ίδια χρονιά άνοιξε και το πρώτο κλαμπ των Πανθήρων εκεί στο ισόγειο της πολυκατοικίας απέναντι από την κεντρική θύρα του γηπέδου, τη Θύρα 5. Ήταν η εποχή που οι αγώνες διεξάγονταν με οπαδούς και των δύο ομάδων και πολλές φορές ήταν και sold-out. Ήταν τέτοιος ο φανατισμός που οι αντίπαλοι οπαδοί τολμούσαν να έρθουν στο σύνδεσμο των Πανθήρων να πάρουν εισιτήριο και να περάσουν τον έλεγχο υπόδειξης ταυτότητας και στο τέλος να "καρφωθούν" ότι δεν είναι Πανιώνιοι και να φάνε το ξύλο της χρονιάς τους. Τότε ο Άκης Μιχαηλίδης, ένας ρομαντικός φίλαθλος του Πανιωνίου που ζει χρόνια τώρα στην Σαντορίνη, μαζί με ένα φίλο του έφτιαχναν πανό του Πανιωνίου με τον Αστερίξ και τον Οβελίξ και έλεγαν όσα ήθελαν να πουν με κοφτερό χιούμορ και ευαισθησία, όπως το κλασικό πια «Είναι τρελοί αυτοί οι Πανιώνιοι!». Μιλάμε για αρχές δεκαετίας του' 80 που έκανε την εμφάνισή του το φαινόμενο χούλιγκανς και ο Πανιώνιος είχε πολλούς από διάφορες περιοχές, κυρίως γειτονικές. Μια περίοδο υπήρχε μια δυσαρέσκεια στη Θύρα 7 του Ολυμπιακού για την ομάδα τους και υπήρξε ρεύμα Ολυμπιακών προς τους Πάνθηρες, όπως ο Σπυράκης που έγινε φανατικός Πανιώνιος, αλλά και ο Μάριος που βρέθηκε μαχαιρωμένος μετά από ένα αγώνα με τον Παναθηναϊκό στη Νέα Σμύρνη, σ' ένα στενό.
Ήταν άποψη τότε να ήσουν Πανιώνιος, κόντρα στο κατεστημένο με τσαμπουκά! Όπως τότε που ο Αλέφαντος όταν ισοφαρίσαμε τον πανίσχυρο Παναθηναϊκό σε 1-1 στη Ν. Σμύρνη, σηκώθηκε με το κοντομάνικο από τον πάγκο και με σηκωμένο το μεσαίο δάκτυλο το έδειξε στο Γιώργο Βαρδινογιάννη που καθόταν στους επισήμους! Σε κάθε εντός έδρας αγώνα τότε περιμέναμε το «σόου Αλέφαντος» μετά το τέλος του παιχνιδιού, δηλαδή να βγει έξω από τη Θύρα 5 να τον σηκώσουμε στα χέρια! Εντάξει ήταν και καζούρα, αλλά τον πηγαίναμε πολύ τον Νικόλα! Έγραψε στον Πανιώνιο! Πρόεδρος ήταν ο αείμνηστος Μιχάλης Σταματελάτος, εποχή που πήγαιναν όλα ρολόι!
Η πρωτοτυπία και διαφορετικότητα του Πανιωνίου δεν έχει τελειωμό. Εποχή έχουν αφήσει τα περιβόητα Υβριστικά! Ήταν οι "άρρωστοι" Πανιώνιοι" που πήγαιναν στις τέσσερις - πέντε σειρές ορθίων κάτω από τις Θύρες 4-5 του γηπέδου και ήταν μια ανάσα από τον επόπτη και το γήπεδο κι έβριζαν κατά τη διάρκεια όλου του αγώνα για εκφοβισμό!
Στα μέσα του 1990 ως φαντάρος στην Πάτρα, το ΚΕΤΧ, έκανα κοπάνα τις Κυριακές το μεσημέρι και έπαιρνα το πούλμαν να πάω στη Νέα Σμύρνη να δω τον Πανιώνιο για ένα ημίχρονο μόνο, γιατί μετά θα έχανα το πούλμαν για την Πάτρα και την είχα βάψει...! Ήταν τα χρόνια που είχε επιστρέψει ο Θωμάς Μαύρος στον Πανιώνιο - στα 80ς συνέβη κι αυτό - και πήγαινα στο γήπεδο με τη λαχτάρα να βάλει ένα γκολ στο πρώτο ημίχρονο να το πανηγυρίσω! Τέτοια τρέλα και ταλαιπωρία που άξιζε τον κόπο! Τον είχα κάνει και κάδρο στο δωμάτιό μου δίπλα στους μουσικούς μου ήρωες! Ε, λοιπόν ξέρετε ποιους παίκτες του Πανιωνίου λατρεύω και εκτιμώ περισσότερο; Αυτούς που ξεκίνησαν και τελείωσαν φορώντας τη κυανέρυθρη φανέλα! Το Βασίλη Μωραϊτέλη, τον Χρήστο Εμβολιάδη, τον Μήτσο Μαυρίκη, το Χρήστο Κουτρόπουλο, το Ζαφείρη Κάκκαρη, το Χάρη Σοφιανό, τον Μάκη Ζαχαρόπουλο, το Γιάννη Γραβάνη, το Νίκο Χαλκίδη, τον Μπάμπη Σαϊπά και φυσικά τον Νόνι Λίμα που έδωσε την αρτιμέλεια του για τον Πανιώνιο, αλλά και το Θωμά Μαύρο που μπορεί να έπαιξε σε άλλη ομάδα - τελείωσε την καριέρα του στον Πανιώνιο τιμώντας τη φανέλα, βγαίνοντας πρώτος σκόρερ - γιατί είναι παίκτης από άλλον πλανήτη και δικαιούται να είναι μέσα στην ομάδα αυτή. Άλλωστε όταν είχε επιστρέψει στον Πανιώνιο είχε πει κι εκείνο το συγκινητικό: «Έχω χτίσει αυτό το γήπεδο, πιτσιρίκος έβαζα πέτρες εδώ!».
Οι Πανιώνιοι έχουμε ζήσει την αδικία, είναι στο πετσί μας. Πώς να ξεχάσουμε εκείνο το ματς με τον Ολυμπιακό στο Ο.Α.Κ.Α. που προηγηθήκαμε δύο φορές και χάσαμε 4-3 με το έτσι θέλω, μια τελείως απαράδεκτη διαιτησία που μάλιστα δεν έβγαλε ούτε κίτρινη κάρτα στον Τάσο Μητρόπουλο όταν έσπασε το πόδι του Νόνι Λίμα που βγήκε με το φορείο κι έκανε 6 μήνες να παίξει μπάλα!
Οι Πανιώνιοι έχουν φοβερή επίσης αλληλεγγύη μεταξύ τους! Όπου βρεθούν υποστηρίζονται μεταξύ τους! Θυμάμαι είχα πάρει στην προστασία μου έναν τάπα ονόματι Βιντάκοβιτς που είχε παρουσιαστεί στο στρατόπεδο την Καροτής, 8 χιλιόμετρα έξω από το Διδυμότειχο κοντά στα τουρκικά σύνορα, στου διαόλου τη μάνα δηλαδή...! Ήρθε "ψαρωμένος" εκεί και τον ρώτησα, "τι ομάδα είσαι, ρε;", κι εκείνος γεμάτος περηφάνια με δυνατή φωνή μου απάντησε "Πανιώνιος!". Αυτό ήταν, δεν τον πείραξε κανείς!
Ο Πανιώνιος στα 80ς ήταν τόσο αγαπητός που έκανε κι εκείνο το ιστορικό σήμερα βιντεάκι ο ηθοποιός Παύλος Κοντογιαννίδης - αν και Αεκτζής - που εμφανιζόταν πίσω από τα κάγκελα της φυλακής ως χούλιγκαν με μαύρο δερμάτινο κι ένα κασκόλ του Πανιωνίου στο αριστερό του χέρι - έτσι τα έβαζαν τότε τα κασκόλ για μαγκιά - και έκανε το πορτραίτο της ομάδας «που σημαίνει κουλτούρα και ποιότης, η Τουλούζ Λωτρέκ της μπάλας» λέγοντας «όλοι είναι Πανιώνιοι ρε», εκφράζοντας έτσι το φιλο-Πανιώνιο ρεύμα της εποχής των 80ς, συμπάθεια που ήρθε και από τα δύο μπαράζ που είδαμε το χάρο με τα μάτια μας, αλλά σωθήκαμε!
Φωτογραφίες από το αρχείο του Γιάννη Αλεξίου
Μεθυσμένη πολιτεία η Νέα Σμύρνη με την ομάδα που έχει γίνει ένα με την πόλη να μετρά 11 νίκες στα τελευταία 15 παιχνίδια και 3 ισοπαλίες βάζοντας υποψηφιότητα ακόμη και για το πρωτάθλημα, ενώ ήδη πατά γερά για μια θέση στην Ευρώπη. Όσο για τα εκτός έδρας παιχνίδια έχει την καλύτερη συγκομιδή βαθμών έχοντας 4 περισσότερους βαθμούς από τον Ολυμπιακό που ακολουθεί. Όμως υπήρξε όμως μια άλλη περίοδος που ο Πανιώνιος δεν ήταν τόσο ισχυρός στους αγωνιστικούς χώρους, αλλά είχε κερδίσει την συμπάθεια των φιλάθλων άλλων ομάδων που οι περισσότεροι δήλωναν Πανιώνιος σαν δεύτερη ομάδα τους. Πότε ήταν; Στα 80ς! Ναι ακόμη κι αυτό τότε είχε συμβεί!
Στα ένδοξα 80ς ήταν τίτλος τιμής να είσαι Πανιώνιος! Μάλιστα ένα σύνθημα που είχε λανσάρει η νεολαία του ΚΚΕ Εσωτερικού, έλεγε "αν είσαι νέος, όμορφος και ωραίος, είσαι Πανιώνιος και ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος" που είχε έκανε τότε την εμφάνισή του, ως σύνθημα και σε πανό, στη Θύρα 3, του φανατικού πυρήνα της κυανέρυθρης ομάδας. Να ξεκαθαρίσουμε ότι ουδέποτε υπήρξα μέλος κανενός κόμματος, αλλά το επικαλούμαι για να μεταφέρω το κλίμα της εποχής εκεί γύρω στο 1983. Ήταν η εποχή που μπάτσοι με πολιτικά εντόπιζαν ταραξίες στις εξέδρες των φανατικών οπαδών όλων των ομάδων και με μια υπόδειξή τους συλλαμβάνονταν! Ήταν η εποχή που ο εμβληματικός Πανιώνιος, τραγουδοποιός και δισκοπώλης Παναγιώτης Τσιάπης, έβαλε στοίχημα με την παρέα του ότι θα τους πάει σε ένα κλαμπ στην Αθήνα όπου θα έχει συνθήματα υπέρ του Πανιωνίου στον τοίχο και το κέρδισε! Ήταν στο "Κύτταρο" το '83 όταν ο Πανιώνιος είχε γίνει μόδα και λόγω Νίκου Αλέφαντου, που ήταν ηχηρός προπονητής της ομάδας και ο Τζίμης Πανούσης είχε κρεμάσει σε όλο το κλαμπ κάδρα που έγραφαν συνθήματα που ακούγονταν στη Θύρα 3, όπως "Πανιωνάρα και τα μυαλά στα κάγκελα", "Πανιώναρα Αλέφαντος" και πολλά ακόμα.
Ήταν η εποχή που είχε αναρτηθεί το πανό "Πρώτα θα ανατείλει ο ήλιος από τη δύση και μετά θα πέσει ο Πανιώνιος", στα τελευταία ματς του πρωταθλήματος πριν το περιβόητο πρώτο μπαράζ με τον Μακεδονικό το '83 σαν ένα δείγμα λατρείας στην ομάδα που κανείς δεν πίστευε ότι μπορεί να υποβιβαστεί στη Β’ Εθνική και τελικά νικήσαμε 3-2 στο Βόλο, όπου καθάρισε ο Δημήτρης Σαραβάκος!
Ήταν η εποχή που η Θύρα 3 - υπήρχε ακόμη τότε στο πέταλο του γηπέδου πίσω από την εκκλησία του Αγίου Ανδρέα και το ορφανοτροφείο του - που οι φανατικοί φίλαθλοι της ομάδας αποκτούσαμε όνομα, Πάνθηρες! Ο "νονός" ήταν ο Μπόκας κάτοικος Αμπελοκήπων, κατά κόσμον Καλαμπόκας, ένα βράδυ στην πλατεία της Νέας Σμύρνης σε μια μάζωξη του πυρήνα των οπαδών για να βρεθεί όνομα και μετά από κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων αλκοόλ και δεν ξέρω τι άλλο, φώναξε "Πάνθηρες!". Ο Δημήτρης Μπόκας ήταν νεαρός τότε κάπου 18 χρονών, με χιούμορ, που κατανάλωνε ότι έβρισκε μπροστά του, πάθαινε επιληψίες στο γήπεδο και το 'λεγε η καρδιά του για τσακωμούς. Τελικά αφού έδωσε και την ψυχή του στον Πανιώνιο άφησε την τελευταία πνοή του περί τα μέσα των 80ς σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Την ίδια χρονιά άνοιξε και το πρώτο κλαμπ των Πανθήρων εκεί στο ισόγειο της πολυκατοικίας απέναντι από την κεντρική θύρα του γηπέδου, τη Θύρα 5. Ήταν η εποχή που οι αγώνες διεξάγονταν με οπαδούς και των δύο ομάδων και πολλές φορές ήταν και sold-out. Ήταν τέτοιος ο φανατισμός που οι αντίπαλοι οπαδοί τολμούσαν να έρθουν στο σύνδεσμο των Πανθήρων να πάρουν εισιτήριο και να περάσουν τον έλεγχο υπόδειξης ταυτότητας και στο τέλος να "καρφωθούν" ότι δεν είναι Πανιώνιοι και να φάνε το ξύλο της χρονιάς τους. Τότε ο Άκης Μιχαηλίδης, ένας ρομαντικός φίλαθλος του Πανιωνίου που ζει χρόνια τώρα στην Σαντορίνη, μαζί με ένα φίλο του έφτιαχναν πανό του Πανιωνίου με τον Αστερίξ και τον Οβελίξ και έλεγαν όσα ήθελαν να πουν με κοφτερό χιούμορ και ευαισθησία, όπως το κλασικό πια «Είναι τρελοί αυτοί οι Πανιώνιοι!». Μιλάμε για αρχές δεκαετίας του' 80 που έκανε την εμφάνισή του το φαινόμενο χούλιγκανς και ο Πανιώνιος είχε πολλούς από διάφορες περιοχές, κυρίως γειτονικές. Μια περίοδο υπήρχε μια δυσαρέσκεια στη Θύρα 7 του Ολυμπιακού για την ομάδα τους και υπήρξε ρεύμα Ολυμπιακών προς τους Πάνθηρες, όπως ο Σπυράκης που έγινε φανατικός Πανιώνιος, αλλά και ο Μάριος που βρέθηκε μαχαιρωμένος μετά από ένα αγώνα με τον Παναθηναϊκό στη Νέα Σμύρνη, σ' ένα στενό.
Ήταν άποψη τότε να ήσουν Πανιώνιος, κόντρα στο κατεστημένο με τσαμπουκά! Όπως τότε που ο Αλέφαντος όταν ισοφαρίσαμε τον πανίσχυρο Παναθηναϊκό σε 1-1 στη Ν. Σμύρνη, σηκώθηκε με το κοντομάνικο από τον πάγκο και με σηκωμένο το μεσαίο δάκτυλο το έδειξε στο Γιώργο Βαρδινογιάννη που καθόταν στους επισήμους! Σε κάθε εντός έδρας αγώνα τότε περιμέναμε το «σόου Αλέφαντος» μετά το τέλος του παιχνιδιού, δηλαδή να βγει έξω από τη Θύρα 5 να τον σηκώσουμε στα χέρια! Εντάξει ήταν και καζούρα, αλλά τον πηγαίναμε πολύ τον Νικόλα! Έγραψε στον Πανιώνιο! Πρόεδρος ήταν ο αείμνηστος Μιχάλης Σταματελάτος, εποχή που πήγαιναν όλα ρολόι!
Η πρωτοτυπία και διαφορετικότητα του Πανιωνίου δεν έχει τελειωμό. Εποχή έχουν αφήσει τα περιβόητα Υβριστικά! Ήταν οι "άρρωστοι" Πανιώνιοι" που πήγαιναν στις τέσσερις - πέντε σειρές ορθίων κάτω από τις Θύρες 4-5 του γηπέδου και ήταν μια ανάσα από τον επόπτη και το γήπεδο κι έβριζαν κατά τη διάρκεια όλου του αγώνα για εκφοβισμό!
Στα μέσα του 1990 ως φαντάρος στην Πάτρα, το ΚΕΤΧ, έκανα κοπάνα τις Κυριακές το μεσημέρι και έπαιρνα το πούλμαν να πάω στη Νέα Σμύρνη να δω τον Πανιώνιο για ένα ημίχρονο μόνο, γιατί μετά θα έχανα το πούλμαν για την Πάτρα και την είχα βάψει...! Ήταν τα χρόνια που είχε επιστρέψει ο Θωμάς Μαύρος στον Πανιώνιο - στα 80ς συνέβη κι αυτό - και πήγαινα στο γήπεδο με τη λαχτάρα να βάλει ένα γκολ στο πρώτο ημίχρονο να το πανηγυρίσω! Τέτοια τρέλα και ταλαιπωρία που άξιζε τον κόπο! Τον είχα κάνει και κάδρο στο δωμάτιό μου δίπλα στους μουσικούς μου ήρωες! Ε, λοιπόν ξέρετε ποιους παίκτες του Πανιωνίου λατρεύω και εκτιμώ περισσότερο; Αυτούς που ξεκίνησαν και τελείωσαν φορώντας τη κυανέρυθρη φανέλα! Το Βασίλη Μωραϊτέλη, τον Χρήστο Εμβολιάδη, τον Μήτσο Μαυρίκη, το Χρήστο Κουτρόπουλο, το Ζαφείρη Κάκκαρη, το Χάρη Σοφιανό, τον Μάκη Ζαχαρόπουλο, το Γιάννη Γραβάνη, το Νίκο Χαλκίδη, τον Μπάμπη Σαϊπά και φυσικά τον Νόνι Λίμα που έδωσε την αρτιμέλεια του για τον Πανιώνιο, αλλά και το Θωμά Μαύρο που μπορεί να έπαιξε σε άλλη ομάδα - τελείωσε την καριέρα του στον Πανιώνιο τιμώντας τη φανέλα, βγαίνοντας πρώτος σκόρερ - γιατί είναι παίκτης από άλλον πλανήτη και δικαιούται να είναι μέσα στην ομάδα αυτή. Άλλωστε όταν είχε επιστρέψει στον Πανιώνιο είχε πει κι εκείνο το συγκινητικό: «Έχω χτίσει αυτό το γήπεδο, πιτσιρίκος έβαζα πέτρες εδώ!».
Οι Πανιώνιοι έχουμε ζήσει την αδικία, είναι στο πετσί μας. Πώς να ξεχάσουμε εκείνο το ματς με τον Ολυμπιακό στο Ο.Α.Κ.Α. που προηγηθήκαμε δύο φορές και χάσαμε 4-3 με το έτσι θέλω, μια τελείως απαράδεκτη διαιτησία που μάλιστα δεν έβγαλε ούτε κίτρινη κάρτα στον Τάσο Μητρόπουλο όταν έσπασε το πόδι του Νόνι Λίμα που βγήκε με το φορείο κι έκανε 6 μήνες να παίξει μπάλα!
Οι Πανιώνιοι έχουν φοβερή επίσης αλληλεγγύη μεταξύ τους! Όπου βρεθούν υποστηρίζονται μεταξύ τους! Θυμάμαι είχα πάρει στην προστασία μου έναν τάπα ονόματι Βιντάκοβιτς που είχε παρουσιαστεί στο στρατόπεδο την Καροτής, 8 χιλιόμετρα έξω από το Διδυμότειχο κοντά στα τουρκικά σύνορα, στου διαόλου τη μάνα δηλαδή...! Ήρθε "ψαρωμένος" εκεί και τον ρώτησα, "τι ομάδα είσαι, ρε;", κι εκείνος γεμάτος περηφάνια με δυνατή φωνή μου απάντησε "Πανιώνιος!". Αυτό ήταν, δεν τον πείραξε κανείς!
Ο Πανιώνιος στα 80ς ήταν τόσο αγαπητός που έκανε κι εκείνο το ιστορικό σήμερα βιντεάκι ο ηθοποιός Παύλος Κοντογιαννίδης - αν και Αεκτζής - που εμφανιζόταν πίσω από τα κάγκελα της φυλακής ως χούλιγκαν με μαύρο δερμάτινο κι ένα κασκόλ του Πανιωνίου στο αριστερό του χέρι - έτσι τα έβαζαν τότε τα κασκόλ για μαγκιά - και έκανε το πορτραίτο της ομάδας «που σημαίνει κουλτούρα και ποιότης, η Τουλούζ Λωτρέκ της μπάλας» λέγοντας «όλοι είναι Πανιώνιοι ρε», εκφράζοντας έτσι το φιλο-Πανιώνιο ρεύμα της εποχής των 80ς, συμπάθεια που ήρθε και από τα δύο μπαράζ που είδαμε το χάρο με τα μάτια μας, αλλά σωθήκαμε!
Φωτογραφίες από το αρχείο του Γιάννη Αλεξίου
