Ο disc jockey του Κλήβελαντ, Alan Freed, ο οποίος εισήγαγε τη φράση "rock" n "roll" στο mainstream ραδιόφωνο στις αρχές της δεκαετίας του 1950 γεννήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 1921.
Το 1951, ο Freed ξεκίνησε το Moondog Show στο WJW Radio στο Κλήβελαντ, παίζοντας ένα ευρύ φάσμα από R&B δισκάκια 45 στροφών. Η διαμάχη σχετικά με αυτό ήταν ότι ο Freed θα έπαιζε τα πρωτότυπα single από τους μαύρους καλλιτέχνες αντί να περιμένει έναν πετυχημένο λευκό τραγουδιστή να τα καλύψει.
“Το Rock’ n roll ταιριάζει πραγματικά με ένα μοντέρνο όνομα », είπε κάποτε ο Freed. «Ξεκίνησε από τα χωράφια και τις φυτείες, πήρε λαϊκά τραγούδια και παρουσιάζει μπλουζ και ρυθμό. Είναι ο ρυθμός που φτάνει στα παιδιά που είναι πεινασμένα από τη μουσική την οποία μπορούν να χορέψουν, μετά από όλα αυτά τα χρόνια των crooners” (είδος τραγουδιστών που ερμήνευαν ένα απαλό οικείο στυλ όπως οι Andy Williams, Frank Sinatra, Frankie Lane, Al Martino, Dean Martin, Tony Bennett κ.α.).
Ο Φρέιντ μετακόμισε στο Wins στη Νέα Υόρκη το 1954, όπου η ραδιοφωνική του εκπομπή, που μεταδιδόταν +αργά το βράδυ, έγινε γνωστή ως το “Rock ’n’ Roll Party” του Alan Freed. Η δημοτικότητά του ήταν άμεση και έτσι ήταν και η κριτική.
Alan Freed Rock & Roll Radio Show
Οι New York Daily News περιέγραψαν το rock 'n' roll ως «υποκινητή ανηλίκων» και κατηγόρησε τον Freed για τη δημοτικότητά του.
Ο Freed άρχισε επίσης να διοργανώνει ζωντανές συναυλίες με χορό (concert dance shows) γύρω από τη Νέα Υόρκη που είχαν μεγάλη επιτυχία στους εφήβους. Ο Freed προωθούσε τους μαύρους καλλιτέχνες ως καλλιτέχνες του rock 'n roll, οι οποίοι δεν είχαν την εύνοια της μουσικής βιομηχανίας λόγω χρώματος, όμως άρεσαν στους έφηβους. Το ζωντανό αυτό σόου του είχε τεράστια απήχηση και δύο διαδοχικές νύχτες ήταν sold-out, στις 14 και 15 Ιανουαρίου 1955 στο St Nicholas Ballroom, στο Μανχάταν, με την συμμετοχή πολλών καλλιτεχνών και μεταξύ αυτών του Fats Domino.
Τον Ιούλιο του 1957, στον Freed δόθηκε η δική του τηλεοπτική εκπομπή rock 'n roll σε εθνικό επίπεδο, με την επωνυμία "The Big Beat" στην ABC-TV. Η εκπομπή περιείχε ένα συνδυασμό Pop και Rhythm’n’ Blues συμμετοχών. Οι πρώτες κριτικές ήταν καλές, αλλά σταμάτησε η εκπομπή απότομα αφού ο νεαρός Frankie Lymon, ένας από τους μαύρους καλλιτέχνες του σόου, εμφανίστηκε στον “αέρα” να χορεύει με μια λευκή κοπέλα. Η σκηνή αυτή χορού εξόργισε την ABC Southern και το δίκτυο έπαυσε την σειρά εκπομπών παρά την αυξανόμενη δημοτικότητά τους.
Η εκπομπή συνεχίστηκε τοπικά στη Νέα Υόρκη στο WNEW-TV.
Interracial Teens Dance on Alan Freed's Big Beat Show 1959
Ο Freed εμφανίστηκε σε πέντε από τις πρώτες ταινίες rock 'n' roll : Rock Around the Clock and Rock, Rock, Rock το 1956. Mister Rock And Roll και Don’t Knock the Rock το 1957 και στο Go Johnny Go! το 1959.
Alan Freed and His Rock and Roll Band - Rock and Roll Boogie (from the movie Rock Rock Rock - 1956)
Το πρόβλημα συνέχισε να ακολουθεί τον Freed καθώς οι αρχές άρχισαν να ερευνούν τα οικονομικά του και τον τρόπο πληρωμών του (paylola).
Ο Freed δεν ήταν ο μόνος ντισκ τζόκεϊ που πληρώθηκε για να παίξει τραγούδια, αλλά ήταν η πιο διάσημη προσωπικότητα στην μουσική στην οποία μπορούσε να επικεντρωθεί η ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Παρά το γεγονός ότι δεν έκανε ουσιαστικά κάτι παράνομο εκείνη την εποχή, καταδικάστηκε για δύο κατηγορίες, για παράνομη εμπορική δωροδοκία και πρόστιμο 300 δολάρια.
Η ποινή και το πρόστιμο δεν ήταν από μόνα τους τεράστια, αλλά απολύθηκε σύντομα από το ABC-TV και στη συνέχεια από τον ραδιοφωνικό σταθμό WNEW.
Οι δικαστικές υποθέσεις που αφορούσαν το σκάνδαλο payola έπληξαν τον Φρέιντ, ο οποίος επίσης ερευνήθηκε για φοροδιαφυγή. Πέθανε την 1η Ιανουαρίου 1965. Ήταν 43 ετών.
Η ταινία "American Hot Wax" του 1978 ήταν βασισμένη στη ζωή του Freed στη Νέα Υόρκη και παρουσίασε τον ίδιο και τον αντίκτυπό του σε μια ολόκληρη νέα γενιά οπαδών του rock 'n roll. Ο Freed ήταν από τους πρώτους που εντάχθηκαν στο Rock & Roll Hall of Fame το 1986 όταν ιδρύθηκε.
'American Hot Wax' TV Trailer (1978)
Σημειώνοντας τη συνεισφορά του, το Hall of Fame είπε στο πρόγραμμα του 1986: «Ο Άλαν Φρέιντ ήταν ο πιο αποτελεσματικός ροκ εν ρολ προσηλυτιστής που γεννήθηκε ποτέ. Αν και πέθανε πριν από τα 43α γενέθλιά του, εξορισμένος από την επιχείρηση της μουσικής που αγαπούσε, το πνεύμα του ζει»
Το 1951, ο Freed ξεκίνησε το Moondog Show στο WJW Radio στο Κλήβελαντ, παίζοντας ένα ευρύ φάσμα από R&B δισκάκια 45 στροφών. Η διαμάχη σχετικά με αυτό ήταν ότι ο Freed θα έπαιζε τα πρωτότυπα single από τους μαύρους καλλιτέχνες αντί να περιμένει έναν πετυχημένο λευκό τραγουδιστή να τα καλύψει.
“Το Rock’ n roll ταιριάζει πραγματικά με ένα μοντέρνο όνομα », είπε κάποτε ο Freed. «Ξεκίνησε από τα χωράφια και τις φυτείες, πήρε λαϊκά τραγούδια και παρουσιάζει μπλουζ και ρυθμό. Είναι ο ρυθμός που φτάνει στα παιδιά που είναι πεινασμένα από τη μουσική την οποία μπορούν να χορέψουν, μετά από όλα αυτά τα χρόνια των crooners” (είδος τραγουδιστών που ερμήνευαν ένα απαλό οικείο στυλ όπως οι Andy Williams, Frank Sinatra, Frankie Lane, Al Martino, Dean Martin, Tony Bennett κ.α.).
Ο Φρέιντ μετακόμισε στο Wins στη Νέα Υόρκη το 1954, όπου η ραδιοφωνική του εκπομπή, που μεταδιδόταν +αργά το βράδυ, έγινε γνωστή ως το “Rock ’n’ Roll Party” του Alan Freed. Η δημοτικότητά του ήταν άμεση και έτσι ήταν και η κριτική.
Alan Freed Rock & Roll Radio Show
Οι New York Daily News περιέγραψαν το rock 'n' roll ως «υποκινητή ανηλίκων» και κατηγόρησε τον Freed για τη δημοτικότητά του.
Ο Freed άρχισε επίσης να διοργανώνει ζωντανές συναυλίες με χορό (concert dance shows) γύρω από τη Νέα Υόρκη που είχαν μεγάλη επιτυχία στους εφήβους. Ο Freed προωθούσε τους μαύρους καλλιτέχνες ως καλλιτέχνες του rock 'n roll, οι οποίοι δεν είχαν την εύνοια της μουσικής βιομηχανίας λόγω χρώματος, όμως άρεσαν στους έφηβους. Το ζωντανό αυτό σόου του είχε τεράστια απήχηση και δύο διαδοχικές νύχτες ήταν sold-out, στις 14 και 15 Ιανουαρίου 1955 στο St Nicholas Ballroom, στο Μανχάταν, με την συμμετοχή πολλών καλλιτεχνών και μεταξύ αυτών του Fats Domino.
Τον Ιούλιο του 1957, στον Freed δόθηκε η δική του τηλεοπτική εκπομπή rock 'n roll σε εθνικό επίπεδο, με την επωνυμία "The Big Beat" στην ABC-TV. Η εκπομπή περιείχε ένα συνδυασμό Pop και Rhythm’n’ Blues συμμετοχών. Οι πρώτες κριτικές ήταν καλές, αλλά σταμάτησε η εκπομπή απότομα αφού ο νεαρός Frankie Lymon, ένας από τους μαύρους καλλιτέχνες του σόου, εμφανίστηκε στον “αέρα” να χορεύει με μια λευκή κοπέλα. Η σκηνή αυτή χορού εξόργισε την ABC Southern και το δίκτυο έπαυσε την σειρά εκπομπών παρά την αυξανόμενη δημοτικότητά τους.
Η εκπομπή συνεχίστηκε τοπικά στη Νέα Υόρκη στο WNEW-TV.
Interracial Teens Dance on Alan Freed's Big Beat Show 1959
Ο Freed εμφανίστηκε σε πέντε από τις πρώτες ταινίες rock 'n' roll : Rock Around the Clock and Rock, Rock, Rock το 1956. Mister Rock And Roll και Don’t Knock the Rock το 1957 και στο Go Johnny Go! το 1959.
Alan Freed and His Rock and Roll Band - Rock and Roll Boogie (from the movie Rock Rock Rock - 1956)
Το πρόβλημα συνέχισε να ακολουθεί τον Freed καθώς οι αρχές άρχισαν να ερευνούν τα οικονομικά του και τον τρόπο πληρωμών του (paylola).
Ο Freed δεν ήταν ο μόνος ντισκ τζόκεϊ που πληρώθηκε για να παίξει τραγούδια, αλλά ήταν η πιο διάσημη προσωπικότητα στην μουσική στην οποία μπορούσε να επικεντρωθεί η ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Παρά το γεγονός ότι δεν έκανε ουσιαστικά κάτι παράνομο εκείνη την εποχή, καταδικάστηκε για δύο κατηγορίες, για παράνομη εμπορική δωροδοκία και πρόστιμο 300 δολάρια.
Η ποινή και το πρόστιμο δεν ήταν από μόνα τους τεράστια, αλλά απολύθηκε σύντομα από το ABC-TV και στη συνέχεια από τον ραδιοφωνικό σταθμό WNEW.
Οι δικαστικές υποθέσεις που αφορούσαν το σκάνδαλο payola έπληξαν τον Φρέιντ, ο οποίος επίσης ερευνήθηκε για φοροδιαφυγή. Πέθανε την 1η Ιανουαρίου 1965. Ήταν 43 ετών.
Η ταινία "American Hot Wax" του 1978 ήταν βασισμένη στη ζωή του Freed στη Νέα Υόρκη και παρουσίασε τον ίδιο και τον αντίκτυπό του σε μια ολόκληρη νέα γενιά οπαδών του rock 'n roll. Ο Freed ήταν από τους πρώτους που εντάχθηκαν στο Rock & Roll Hall of Fame το 1986 όταν ιδρύθηκε.
'American Hot Wax' TV Trailer (1978)
Σημειώνοντας τη συνεισφορά του, το Hall of Fame είπε στο πρόγραμμα του 1986: «Ο Άλαν Φρέιντ ήταν ο πιο αποτελεσματικός ροκ εν ρολ προσηλυτιστής που γεννήθηκε ποτέ. Αν και πέθανε πριν από τα 43α γενέθλιά του, εξορισμένος από την επιχείρηση της μουσικής που αγαπούσε, το πνεύμα του ζει»
