Σε μια εποχή που είχε ιδιαίτερη βαρύτητα η κριτική δίσκων για το αγοραστικό κοινό κυκλοφόρησε ένα καινοτόμο τζαζ έργο που ξένισε ως δυσνόητο ίσως για τους μουσικοκριτικούς που είχαν συνηθίσει ένα άλλο ήχο από τον πάντα ανήσυχο Μάιλς Ντέιβις που έψαχνε νέους δρόμους στην μουσική. Αυτή τη φορά είχε κατεύθυνση προς την ηλεκτρονική μουσική μέσα από την τζαζ ιδιοφυία του, έχοντας στο πλευρό πολύ καλούς συμπαίκτες έτοιμους επίσης να ανοίξουν τα φτερά τους σε μια νέα μουσική κατεύθυνση καθώς η δεκαετία του ’70 ήταν μια ώριμη εποχή για πειραματισμούς.
Το 1972 ο Μάιλς Ντέιβις κυκλοφόρησε το On The Corner —ένα από τα άλμπουμ του έτυχε κακής υποδοχής με τις πιο κακές κριτικές την εποχή εκείνη, ένα από τα λιγότερο δημοφιλή άλμπουμ του. Γεμάτο εκτεταμένα grooves, ηχητικά εφέ και υπερβολές των συνθεσάιζερ έδιναν την αίσθηση ότι ο Μάιλς ξεπερνά τα όρια, πέρα από οτιδήποτε μοιάζει με την παραδοσιακή τζαζ.
Πρώιμα παραδείγματα που υπάρχουν στα άλμπουμ του In A Silent Way το 1969 και Bitches Brew το 1970 σηματοδοτούσαν την άφιξη της fusion πέρα από τα πρωτεία του στο bebop ή στην cool jazz. Τα ηλεκτρονικά όργανα αντικατέστησαν τις ακουστικές ρυθμίσεις, τα στυλ συνενώθηκαν το ένα με το άλλο και η σύνθεση έγινε μια άλλη διαδικασία μέσω του μιξαρίσματος στο στούντιο.
Ο Μαλις μέχρι να φτάσει στο On The Corner, το αποθεματικό των προηγούμενων προσπαθειών του για fusion έγινε μετά από σκέψη. Ακόμη και 50 χρόνια μετά, το On The Corner, δεν είναι μόνο πρωτοποριακό αλλά και απαράμιλλο. Ο ήχος του Μάιλς Ντέιβις υφαίνει «μπλε» νότες από την τρομπέτα του μέσα από ένα σκηνικό από ηλεκτρικές κιθάρες, πιάνα Fender και ηλεκτρικό μπάσο που έχει ως αποτέλεσμα μια μουσική σχεδόν μιας ώρας χωρίς προηγούμενο.
Η προσέγγισή του άλλαξε το τοπίο χαράσσοντας ένα μονοπάτι για τη σύγχρονη ηλεκτρονική μουσική, με τεχνικές παραγωγής που εξακολουθούν να έχουν νόημα.
Είναι ένα πλήρες «τεχνολογικό» άλμα, αλλά και μουσικό στην μεγάλη πορεία του, ένα άλμπουμ με καλλιτεχνικό όραμα. Αν και είναι ένα άλμπουμ που είναι από πολλές απόψεις απροσδιόριστο, μια τόσο τολμηρή δουλειά, είναι εύκολο να το ακούσεις.
On the Corner / New York Girl / Thinkin' of One Thing and Doin' Another / Vote for Miles
Σαράντα έξι χρονών τη στιγμή της κυκλοφορίας του, ο Ντέιβις προσπαθούσε να προσελκύσει ένα νεότερο κοινό. Το κοινό που είχε μεγαλώσει έξω από τα juke joints και τα μικρά καφέ που προτιμούσε την οργανική τζαζ. Το On The Corner δεν δημιουργήθηκε με γνώμονα τον συντηρητικό ακροατή. Αυτή είναι μια προοδευτική τροχιά, ένα LP στραμμένο προς τα εμπρός.
Είναι ένας κόσμος από μόνος του, υπερφυσικός - εξωγήινος. Πώς στο καλό έφτασε εδώ ο καλλιτέχνης που δημιούργησε την αισθητική του «cool»; Είχε αλλάξει τα πράγματα πριν, αλλάζοντας την κατεύθυνση του ήχου. Και αυτή ήταν άλλη μια από αυτές τις στιγμές. Δεν τον ενδιέφερε να υποχωρήσει, οι δεσμοί με το παρελθόν δεν έπαιξαν πλέον ρόλο: στυλ, γούστο, κανόνες - όλα τελείωσαν για χάρη της καινοτομίας.
O Sir Miles ηγείται της μπάντας του, δονούμενος, με αρκετούς μουσικούς βαρέων βαρών μαζί του, ανάμεσά τους ο Herbie Handcock που θα έβγαζε το Head Hunters ένα χρόνο αργότερα το 1973 - το δικό του fusion υψηλό αποτύπωμα και σφραγίδα του στην περίοδο. Ο Chick Correa, ένας γίγαντας πιανίστας με δεκαετίες καριέρα στη διάρκεια της οποίας είχε περισσότερες από 70 υποψηφιότητες για Grammy και 21 συνολικά βραβεία. Έπειτα, υπάρχει ο James Mtume που έπαιζε κρουστά στο συγκρότημα του Miles, προτού σχηματίσει το δικό του γκρουπ, τους Mtume που γνώρισαν επιτυχία το 1983 με το σινγκλ «Juicy Fruit».
Μάιλς Ντέιβις. Μέντορας, βιρτουόζος, ίνδαλμα — χωρίς αμφιβολία. Ένα πρότυπο που μας άφησε αυτό το πρωτοποριακό παιχνίδι μουσικής καινοτομίας. Όσο για το On The Corner είναι ένα άλμπουμ πάνω από όλα, ακόμα και από την ικανότητα των κριτικών να το καταλάβουν, που μετά από περαιτέρω κριτική και σημαντικό χρόνο, έλαβε την κατάλληλη αναγνώριση που του αξίζει. Αυτόνομο σε έναν ξεχωριστό κατάλογο δίσκων του Μάιλς, το On the Corner είναι ο ήχος της λαμπρότητας και του μέλλοντος.
Το 1972 ο Μάιλς Ντέιβις κυκλοφόρησε το On The Corner —ένα από τα άλμπουμ του έτυχε κακής υποδοχής με τις πιο κακές κριτικές την εποχή εκείνη, ένα από τα λιγότερο δημοφιλή άλμπουμ του. Γεμάτο εκτεταμένα grooves, ηχητικά εφέ και υπερβολές των συνθεσάιζερ έδιναν την αίσθηση ότι ο Μάιλς ξεπερνά τα όρια, πέρα από οτιδήποτε μοιάζει με την παραδοσιακή τζαζ.
Πρώιμα παραδείγματα που υπάρχουν στα άλμπουμ του In A Silent Way το 1969 και Bitches Brew το 1970 σηματοδοτούσαν την άφιξη της fusion πέρα από τα πρωτεία του στο bebop ή στην cool jazz. Τα ηλεκτρονικά όργανα αντικατέστησαν τις ακουστικές ρυθμίσεις, τα στυλ συνενώθηκαν το ένα με το άλλο και η σύνθεση έγινε μια άλλη διαδικασία μέσω του μιξαρίσματος στο στούντιο.
Ο Μαλις μέχρι να φτάσει στο On The Corner, το αποθεματικό των προηγούμενων προσπαθειών του για fusion έγινε μετά από σκέψη. Ακόμη και 50 χρόνια μετά, το On The Corner, δεν είναι μόνο πρωτοποριακό αλλά και απαράμιλλο. Ο ήχος του Μάιλς Ντέιβις υφαίνει «μπλε» νότες από την τρομπέτα του μέσα από ένα σκηνικό από ηλεκτρικές κιθάρες, πιάνα Fender και ηλεκτρικό μπάσο που έχει ως αποτέλεσμα μια μουσική σχεδόν μιας ώρας χωρίς προηγούμενο.
Η προσέγγισή του άλλαξε το τοπίο χαράσσοντας ένα μονοπάτι για τη σύγχρονη ηλεκτρονική μουσική, με τεχνικές παραγωγής που εξακολουθούν να έχουν νόημα.
Είναι ένα πλήρες «τεχνολογικό» άλμα, αλλά και μουσικό στην μεγάλη πορεία του, ένα άλμπουμ με καλλιτεχνικό όραμα. Αν και είναι ένα άλμπουμ που είναι από πολλές απόψεις απροσδιόριστο, μια τόσο τολμηρή δουλειά, είναι εύκολο να το ακούσεις.
On the Corner / New York Girl / Thinkin' of One Thing and Doin' Another / Vote for Miles
Σαράντα έξι χρονών τη στιγμή της κυκλοφορίας του, ο Ντέιβις προσπαθούσε να προσελκύσει ένα νεότερο κοινό. Το κοινό που είχε μεγαλώσει έξω από τα juke joints και τα μικρά καφέ που προτιμούσε την οργανική τζαζ. Το On The Corner δεν δημιουργήθηκε με γνώμονα τον συντηρητικό ακροατή. Αυτή είναι μια προοδευτική τροχιά, ένα LP στραμμένο προς τα εμπρός.
Είναι ένας κόσμος από μόνος του, υπερφυσικός - εξωγήινος. Πώς στο καλό έφτασε εδώ ο καλλιτέχνης που δημιούργησε την αισθητική του «cool»; Είχε αλλάξει τα πράγματα πριν, αλλάζοντας την κατεύθυνση του ήχου. Και αυτή ήταν άλλη μια από αυτές τις στιγμές. Δεν τον ενδιέφερε να υποχωρήσει, οι δεσμοί με το παρελθόν δεν έπαιξαν πλέον ρόλο: στυλ, γούστο, κανόνες - όλα τελείωσαν για χάρη της καινοτομίας.
O Sir Miles ηγείται της μπάντας του, δονούμενος, με αρκετούς μουσικούς βαρέων βαρών μαζί του, ανάμεσά τους ο Herbie Handcock που θα έβγαζε το Head Hunters ένα χρόνο αργότερα το 1973 - το δικό του fusion υψηλό αποτύπωμα και σφραγίδα του στην περίοδο. Ο Chick Correa, ένας γίγαντας πιανίστας με δεκαετίες καριέρα στη διάρκεια της οποίας είχε περισσότερες από 70 υποψηφιότητες για Grammy και 21 συνολικά βραβεία. Έπειτα, υπάρχει ο James Mtume που έπαιζε κρουστά στο συγκρότημα του Miles, προτού σχηματίσει το δικό του γκρουπ, τους Mtume που γνώρισαν επιτυχία το 1983 με το σινγκλ «Juicy Fruit».
Μάιλς Ντέιβις. Μέντορας, βιρτουόζος, ίνδαλμα — χωρίς αμφιβολία. Ένα πρότυπο που μας άφησε αυτό το πρωτοποριακό παιχνίδι μουσικής καινοτομίας. Όσο για το On The Corner είναι ένα άλμπουμ πάνω από όλα, ακόμα και από την ικανότητα των κριτικών να το καταλάβουν, που μετά από περαιτέρω κριτική και σημαντικό χρόνο, έλαβε την κατάλληλη αναγνώριση που του αξίζει. Αυτόνομο σε έναν ξεχωριστό κατάλογο δίσκων του Μάιλς, το On the Corner είναι ο ήχος της λαμπρότητας και του μέλλοντος.
