Ατέλειωτα τα άσματα για το «Καλοκαίρι» και τις «Αγάπες» του.
Θα το πάω ακραίως υποκειμενικά… και της στιγμής.
Τα πολλά λόγια όμως είναι φτώχεια ή τέλος πάντων τα λόγια είναι περιττά όταν μιλάνε τα τραγούδια.
Ήταν το μακρινό 1989 όταν οι Ζιγκ Ζαγκ δήλωναν δισκογραφικά «Γεια Χαρά».
Πλατιά επιτυχία, με το «Απολύομαι», το «Ήρεμα δεν είμαι τρομοκράτης» και βέβαια το τραγούδι που δίνει τον τίτλο και το περίγραμμα αυτής της αρθρογραφημένης ραδιοφωνικής εκπομπής.
Ήρθες αυτό το καλοκαίρι
σαν λαμπερό μικρό αστέρι
κι έφερες φως στο δρόμο μου το σκοτεινό…
Το καλοκαίρι όμως δεν «γεννά» μόνο αγάπες… έχει και αποχωρισμούς.
Μη στεναχωριέστε Μανώλη και Μανώλη, θα έρθει… κι ας είναι το τέλος!
Καλοκαίρι δίχως εκείνη… δε γίνεται. Γι’ αυτό και ο Adriano τρέχει να σμίξει μαζί της.
Είναι κι αυτά τα φεγγάρια του καλοκαιριού… Τι άλλο να ζητήσεις;
Δεν έχω τίποτ' άλλο, τίποτα να πω
το καλοκαίρι αυτό θα σβήσω, θα χαθώ
άσε με απλά να σ' αγαπώ, να σ' αγαπώ.
Βρε τι σου είναι διακοπές
μέσα στο καλοκαίρι,
για μπάνιο πας στη θάλασσα
και σου προκύπτει ταίρι.
Συνέχεια με ένα απ΄ τα ωραιότερα λαϊκοδημοτικά:
Στέκω στην ακροθαλασσιά και το γιαλό ρωτάω
Ποιο κύμα πήρε στ’ ανοιχτά τα μάτια που αγαπάω…
Φινάλε… για τις «Αγάπες του Καλοκαιριού».
Πες μου ποια είναι η πατρίδα
Του έρωτα η ελπίδα, στα μάτια σου το φως
Πες μου πόσο θα κρατήσει
Ο ήλιος απ’ τη δύση, στο Αρχιπέλαγος
Encore (ή αλλιώς +1 όπως τους μάθαμε πλέον… όλους)
Πως μπορεί ν’ αρνηθεί κανείς τη σπάνια «απαίτηση-προτροπή» της Μαρινέλλας και του Στέλιου…
Θα το πάω ακραίως υποκειμενικά… και της στιγμής.
Τα πολλά λόγια όμως είναι φτώχεια ή τέλος πάντων τα λόγια είναι περιττά όταν μιλάνε τα τραγούδια.
Ήταν το μακρινό 1989 όταν οι Ζιγκ Ζαγκ δήλωναν δισκογραφικά «Γεια Χαρά».
Πλατιά επιτυχία, με το «Απολύομαι», το «Ήρεμα δεν είμαι τρομοκράτης» και βέβαια το τραγούδι που δίνει τον τίτλο και το περίγραμμα αυτής της αρθρογραφημένης ραδιοφωνικής εκπομπής.
Ήρθες αυτό το καλοκαίρι
σαν λαμπερό μικρό αστέρι
κι έφερες φως στο δρόμο μου το σκοτεινό…
Το καλοκαίρι όμως δεν «γεννά» μόνο αγάπες… έχει και αποχωρισμούς.
Μη στεναχωριέστε Μανώλη και Μανώλη, θα έρθει… κι ας είναι το τέλος!
Καλοκαίρι δίχως εκείνη… δε γίνεται. Γι’ αυτό και ο Adriano τρέχει να σμίξει μαζί της.
Είναι κι αυτά τα φεγγάρια του καλοκαιριού… Τι άλλο να ζητήσεις;
Δεν έχω τίποτ' άλλο, τίποτα να πω
το καλοκαίρι αυτό θα σβήσω, θα χαθώ
άσε με απλά να σ' αγαπώ, να σ' αγαπώ.
Βρε τι σου είναι διακοπές
μέσα στο καλοκαίρι,
για μπάνιο πας στη θάλασσα
και σου προκύπτει ταίρι.
Συνέχεια με ένα απ΄ τα ωραιότερα λαϊκοδημοτικά:
Στέκω στην ακροθαλασσιά και το γιαλό ρωτάω
Ποιο κύμα πήρε στ’ ανοιχτά τα μάτια που αγαπάω…
Φινάλε… για τις «Αγάπες του Καλοκαιριού».
Πες μου ποια είναι η πατρίδα
Του έρωτα η ελπίδα, στα μάτια σου το φως
Πες μου πόσο θα κρατήσει
Ο ήλιος απ’ τη δύση, στο Αρχιπέλαγος
Encore (ή αλλιώς +1 όπως τους μάθαμε πλέον… όλους)
Πως μπορεί ν’ αρνηθεί κανείς τη σπάνια «απαίτηση-προτροπή» της Μαρινέλλας και του Στέλιου…
