Σαν σήμερα…
Στις 29 Σεπτεμβρίου του 1949 γεννήθηκε στην Κοκκινιά ο Γιώργος Νταλάρας…
«Αυτό είναι που λένε: Φωνή λαού!»
Μια μέρα μετά τα 34α γενέθλιά του, την Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 1983 ο Γιώργος Νταλάρας πραγματοποίησε την πρώτη από τις δυο μεγάλες συναυλίες του στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας, παρουσία 80.000 θεατών. Η αθρόα προσέλευση του κόσμου έγινε η αφορμή, ώστε την επομένη της πρώτης συναυλίας, να ανακοινωθεί και μια δεύτερη, για τη Δευτέρα 3 Οκτωβρίου στον ίδιο χώρο. Έτσι, παρά το μικρό χρονικό διάστημα από την ανακοίνωση ως την πραγματοποίηση της συναυλίας, το βράδυ της Δευτέρας συγκεντρώθηκε στο Ολυμπιακό Στάδιο ο ίδιος αριθμός θεατών! Ένα ρεκόρ που δεν ξέρω αν έχει καταρριφθεί μέχρι σήμερα. Νομίζω πως όχι.
O Γιώργος Νταλάρας προερχόταν από τις εμφανίσεις στο κινηματοθέατρο «Ορφέας», που κυκλοφόρησαν σε διπλό δίσκο με τίτλο «Τα τραγούδια μου», σημειώνοντας, τότε, περισσότερες από 700.000 πωλήσεις και τοποθετώντας τον δίσκο στην πρώτη τριάδα των εμπορικότερων δίσκων της ελληνικής δισκογραφίας.
Με το πρόγραμμα του «Ορφέα» ακολούθησαν μια περιοδεία στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και στον Καναδά, μαζί με την Ελένη Δήμου, την Κατερίνα Στανίση και τον Μιχάλη Δημητριάδη και μια καλοκαιρινή περιοδεία στην Ελλάδα με την Ελένη Δήμου, τον Μιχάλη Δημητριάδη, την Κατερίνα Κόρου και τον Γιώργο Κόρο στο βιολί.*
Τον Αύγουστο του 1983 ο Γιώργος Νταλάρας συμμετείχε στις συναυλίες του Βασίλη Τσιτσάνη, του Μίκη Θεοδωράκη και στο αφιέρωμα στον Μάνο Λοΐζο στο Κατράκειο της Νίκαιας (πρώην Κοκκινόβραχος), στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Μουσικός Αύγουστος» που διοργάνωσε ο Μίκης Θεοδωράκης, καθώς και στις δυο συναυλίες του Σταύρου Κουγιουμτζή στο Λυκαβηττό.
Καλεσμένοι τραγουδιστές του Νταλάρα στο Ολυμπιακό Στάδιο ήταν ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης (εμφανίσθηκε την πρώτη βραδιά), ο Λουκιανός Κηλαηδόνης, ο Γιάννης Πάριος, η Χάρις Αλεξίου, αλλά και η Κατερίνα Στανίση που τον συνόδευσε στα φωνητικά (μόνο στην πρώτη συναυλία, αφού τη Δευτέρα 3 Οκτωβρίου… παντρευόταν!).
Συμμετείχαν σπουδαίοι μουσικοί όπως ο Χρήστος Νικολόπουλος, ο Μάκης Μαυρόπουλος και ο Χρήστος Κωνσταντίνου (μπουζούκι), ο Τάκης Σούκας (σαντούρι), ο Λευτέρης Ζέρβας (βιολί), ο Χρήστος Ζέρβας (κιθάρα), ο Γιάννης Χατζής (ντραμς), ο Μέμος Κυριαζής (κρουστά), ο Νίκος Τσεσμελής (μπάσο), ο Πλούταρχος Ρεμπούτσικας (τσέλο), ο Στέλιος Καρύδας (κιθάρα, μπαγλαμά), ο Φαίδων Λιονουδάκης (πιάνο, ακορντεόν), o Στέφανος Στεφανόπουλος (φλογέρα, φλάουτο, κλαρίνο) και ο Θανάσης Πολυκανδριώτης (μπουζούκι) με τον Χάρη Καλέα (πιάνο) που συνόδευσαν τον Γιάννη Πάριο. Ο Γιώργος Νταλάρας έπαιξε κιθάρα, μπουζούκι και τζουρά.
Ένα μεγάλο μέρος της πρώτης συναυλίας, από τις 9 μέχρι τις 12 τα μεσάνυχτα, μεταδόθηκε τότε ζωντανά από τον Γιώργο Παπαστεφάνου, για το Δεύτερο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Θυμάμαι την απογοήτευσή που ένιωσα, όταν στημένος πάνω από το κασετόφωνο που ηχογραφούσε τη συναυλία (αφού, δωδεκάχρονο παιδί τότε, δεν μπόρεσα να παραβρεθώ στο Στάδιο), τα μεσάνυχτα ακριβώς κι ενώ ο Γιάννης Πάριος τραγουδούσε το «Θα με θυμηθείς», σταμάτησε η ζωντανή μετάδοση και ο σταθμός επέστρεψε στην κανονική ροή του προγράμματος!
Λίγα χρόνια μετά, στα videoclubs όλης της χώρας κυκλοφόρησαν δυο βιντεοκασέτες με αποσπάσματα από τις δυο βραδιές (από τις οποίες έλειπε δυστυχώς η εμφάνιση του Γρηγόρη Μπιθικώτση), ενώ την 1η Νοεμβρίου 2008 η ραδιοφωνική μετάδοση της συναυλίας ξαναμεταδόθηκε από το Δεύτερο Πρόγραμμα, σε επιμέλεια Σιδερή Πρίντεζη, στο πλαίσιο του εορτασμού των 70 χρόνων της Ελληνικής Ραδιοφωνίας.
Θυμάμαι έντονα μια από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές της συναυλίας, που μου έκανε μεγάλη εντύπωση από τότε: Γιώργος και Χαρούλα ολοκληρώνουν την κοινή τους εμφάνιση με τα τραγούδια «Λίγο, λίγο θα με συνηθίσεις» και το «Αυτή η νύχτα μένει», με τον κόσμο να επευφημεί και να ζητά κι άλλα τραγούδια. Η Αλεξίου κατεβαίνει από τη σκηνή και ο Νταλάρας ξεκινά στην κιθάρα την εισαγωγή του «Ξημερώνει», από το «Ραντάρ» του Μίκη Θεοδωράκη και του Κώστα Τριπολίτη. Αλλά ο κόσμος, σαν να μην ακούει την εισαγωγή, δεν σταματά να ζητά τη Χαρούλα στη σκηνή. Οπότε ο Νταλάρας, μην μπορώντας να κάνει αλλιώς, σταματά το «Ξημερώνει» και λέει: «Αυτό είναι που λένε, φωνή λαού!» Η Χαρούλα ξανανεβαίνει στη σκηνή και τραγουδούν μαζί το περίφημο ντουέτο τους στο προπολεμικό τραγούδι «Ο δερβίσης και η Άννα», του Ιάκωβου Μοντανάρη…
Στα ωραιότερα στιγμιότυπα της συναυλίας, θα επέλεγα επίσης την κοινή εμφάνιση Μπιθικώτση – Νταλάρα, που τραγούδησαν «Σε τούτο το στενό, σε τούτο το δρομάκι», την αφιέρωση του Νταλάρα στον Βασίλη Τσιτσάνη, ο οποίος ήταν παρών σε κάποια κερκίδα του Σταδίου, την «εκδίκηση» του λαϊκού με 80.000 να τραγουδούν «Ένας αλήτης πέθανε στου πάρκου την πλατεία» και να παραληρούν στις κορώνες του Νταλάρα στο φινάλε του «Ξημερώνει και βραδιάζει» και του «Μη μου θυμώνεις μάτια μου», το δεκάλεπτο ποτ – πουρί με τα τραγούδια του Σταύρου Κουγιουμτζή, το ντουέτο Νταλάρα – Πάριου στο «Σαν μαγεμένο το μυαλό μου φτερουγίζει» και βεβαίως, τη συνύπαρξη Λουκιανού, Νταλάρα, Πάριου, Χαρούλας με το «Φεύγουν τα καλύτερά μας χρόνια…»
Τις επόμενες μέρες όλες οι εφημερίδες έγραφαν για το μεγάλο γεγονός, ενώ τα έσοδα της δεύτερης συναυλίας δόθηκαν σε υποτροφίες φοιτητών και σε άλλες οργανώσεις. Θυμάμαι επίσης, πως την επομένη της δεύτερης συναυλίας σπεύσαμε στα δισκάδικα, για να αγοράσουμε τον «Τραγουδιστή»! Τον καινούργιο δίσκο του Γιώργου Νταλάρα, που μόλις είχε κυκλοφορήσει με δεκατέσσερα τραγούδια του Χρήστου Νικολόπουλου, τέσσερα από τα οποία είχαν ήδη ακουστεί στις συναυλίες του Ολυμπιακού Σταδίου.
Πριν από δεκαεπτά χρόνια, τον Σεπτέμβρη του 2005, ζήτησα από τον καλό φίλο Γιώργο Κυριακόπουλο, ο οποίος ήταν παρών στο Ολυμπιακό Στάδιο, να μεταφέρει στο χαρτί τις μνήμες του από τη συναυλία, προκειμένου να δημοσιευθούν στην ανεπίσημη ιστοσελίδα των φίλων του Γιώργου Νταλάρα (www.dalaras.com/forum). Χωρίς δεύτερη σκέψη, ο Γιώργος έγραψε τα εξής:
«Σεπτέμβρης του 1983.
Περιμένοντας μια συναυλία. Περιμένοντας μια συναυλία που καθιέρωσε το μουσικό μου τοπίο. Απογείωσε τις αισθήσεις και την ψυχή μου. Χάραξε το δρόμο που θα περπατούσα. Συναυλία του Γιώργου Νταλάρα. Μέχρι εκείνη την στιγμή ήταν το είδωλό μου. Μετά έγινε ο δικός μου άνθρωπος! Δεν ήμουν ο μόνος. Ήταν χιλιάδες κόσμος...
Αναγγελία της συναυλίας με γιγαντοαφίσες. Ανακοίνωση στις εφημερίδες για συμμετοχή του κόσμου στην κατάρτιση του προγράμματος. Άρχισαν τα τηλεφωνήματα για παραγγελίες τραγουδιών σε κάποιο τηλέφωνο που είχε δημοσιεύσει το «Έθνος» τότε. Εγώ είχα επιμείνει στο τραγούδι «Μακριά απ'τα ψέματα». Δεν το είπε όμως, όπως και δεν το έχει πει μέχρι σήμερα.
Ήρθε το πρωινό απόκτησης του εισιτηρίου. Ταμείο του Φεστιβάλ Αθηνών στη γωνία Σταδίου & Βουκουρεστίου. Έχω ξεκινήσει πολύ πρωί, η αγωνία κορυφώνεται στην σκέψη ότι πριν από λίγες μέρες ο Σαββόπουλος είχε γεμίσει το ΟΑΚΑ. Τι θα κάνει ο «δικός μου» σκέφτηκα; Φτάνοντας, ανατρίχιασα... σμάρι ανθρώπων έχουν κυριεύσει τον χώρο γύρω από τα Ταμεία!!! Η πιο γλυκιά ταλαιπωρία της ζωής μου! Τέσσερα εισιτήρια ανά άτομο! Απογοήτευση... όλοι ζητούσαν από δέκα εισιτήρια...
Τέσσερα «μαγικά χαρτάκια» στα χέρια μου!!! Πολύτιμος Θησαυρός!!!
Παρασκευή 30 του Σεπτέμβρη! Ένα απίστευτο σφίξιμο στο στομάχι. Ξεκινώ μαζί με δυο φίλους από το σπίτι μου στο Γαλάτσι για το ΟΑΚΑ με τα πόδια. Στην διαδρομή απ'όλα σχεδόν τα σπίτια έρχονται τραγούδια του Γιώργου, μια μικρή ανεπίσημη συναυλία... Περισσεύει ένα εισιτήριο και φτάνοντας το φωνάζω στον κόσμο. Με παρακαλούν... τυχερό ένα κορίτσι! Τα μάτια της λάμπουν από ευτυχία!!! Με γρήγορα βήματα φτάνουμε στην κερκίδα. Ανεπανάληπτο θέαμα ! Χιλιάδες φωτάκια και αναπτήρες ... Εισαγωγή ορχήστρας, πρώτο τραγούδι το «Θέλω να τα πω» και αμέσως μετά το «Εγώ θα σου μιλώ με τα τραγούδια μου» (καινούριο τότε). Η συγκίνηση του Γιώργου έκδηλη και ένας μικρός κόμπος στην φωνή του! Η ώρα περνά πολύ γρήγορα. Τα τραγούδια διαδέχονται το ένα το άλλο. Στην σκηνή Μπιθικώτσης, Λουκιανός, Πάριος και βέβαια η Χαρούλα!!! Θέλω να μείνω μέχρι το πρωί. Να μην τελειώσει Ποτέ!!! Είμαι υπερήφανος που το είδωλό μου έχει τόσους πιστούς ανθρώπους που τον λατρεύουν ! Αν τον άφηνες να πέσει από τον ουρανό, χιλιάδες χέρια θα τον σήκωναν ψηλά, πολύ ψηλά εκεί που του αξίζει!
Έχω παρακολουθήσει δεκάδες συναυλίες του Γιώργου, όλες μαγικές. Αυτή η συναυλία όμως ήταν η ιδανική. Όχι γιατί ο Γιώργος τραγούδησε καλύτερα, αλλά γιατί εκείνη την μέρα εγώ και οι άλλοι καταλάβαμε ότι αυτός ο άνθρωπος ήρθε κοντά μας, πολύ κοντά μας, έγινε η συντροφιά μας. Η καθημερινή μας τροφή και γνώση. Από εκείνη την στιγμή δεν έχω την δύναμη να ακούσω κάτι άλλο. Έχω μείνει εκεί, έχω μείνει να ακούω μόνο την φωνή του, το απίστευτο παράπονο, την δύναμη, την τρυφερότητα και τον νταλκά του. Το βυζαντινό χρώμα του και την ελληνικότητά του!!!»
Στο video μπορείτε να παρακολουθήσετε τη συναυλία, όπως αναρτήθηκε στο επίσημο κανάλι του Γιώργου Νταλάρα στο youtube.
Η σκηνοθεσία ήταν του Σταμάτη Φασουλή, η σκηνική και εικαστική επιμέλεια του Διονύση Φωτόπουλου, η διεύθυνση φωτισμού του Ντίνου Κατσουρίδη, η μελέτη ήχου του Γιώργου Παπανικολάου, τον ήχο φρόντισαν ο Στέλιος Γιαννακόπουλος, ο Κώστας Κωνσταντινόπουλος και ο Γιάννης Δουδουμόπουλος, και τα ηλεκτρολογικά ο Διονύσης Μοσχόπουλος.
Η τηλεσκηνοθεσία ήταν του Κώστα Λυχναρά, το μοντάζ του Κώστα Λέκκου, η ψηφιακή επεξεργασία εικόνας της «FS Productions», η ψηφιακή επεξεργασία του ήχου του «Studio Workshop», το remastering του Άγγελου Κανλή, η οργάνωση παραγωγής του Σωτήρη Μπασιάκο και η παραγωγή της Minos – Emi.
*Πηγή: https://www.georgedalaras.com/
Στις 29 Σεπτεμβρίου του 1949 γεννήθηκε στην Κοκκινιά ο Γιώργος Νταλάρας…
«Αυτό είναι που λένε: Φωνή λαού!»
Μια μέρα μετά τα 34α γενέθλιά του, την Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 1983 ο Γιώργος Νταλάρας πραγματοποίησε την πρώτη από τις δυο μεγάλες συναυλίες του στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας, παρουσία 80.000 θεατών. Η αθρόα προσέλευση του κόσμου έγινε η αφορμή, ώστε την επομένη της πρώτης συναυλίας, να ανακοινωθεί και μια δεύτερη, για τη Δευτέρα 3 Οκτωβρίου στον ίδιο χώρο. Έτσι, παρά το μικρό χρονικό διάστημα από την ανακοίνωση ως την πραγματοποίηση της συναυλίας, το βράδυ της Δευτέρας συγκεντρώθηκε στο Ολυμπιακό Στάδιο ο ίδιος αριθμός θεατών! Ένα ρεκόρ που δεν ξέρω αν έχει καταρριφθεί μέχρι σήμερα. Νομίζω πως όχι.
O Γιώργος Νταλάρας προερχόταν από τις εμφανίσεις στο κινηματοθέατρο «Ορφέας», που κυκλοφόρησαν σε διπλό δίσκο με τίτλο «Τα τραγούδια μου», σημειώνοντας, τότε, περισσότερες από 700.000 πωλήσεις και τοποθετώντας τον δίσκο στην πρώτη τριάδα των εμπορικότερων δίσκων της ελληνικής δισκογραφίας.
Με το πρόγραμμα του «Ορφέα» ακολούθησαν μια περιοδεία στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και στον Καναδά, μαζί με την Ελένη Δήμου, την Κατερίνα Στανίση και τον Μιχάλη Δημητριάδη και μια καλοκαιρινή περιοδεία στην Ελλάδα με την Ελένη Δήμου, τον Μιχάλη Δημητριάδη, την Κατερίνα Κόρου και τον Γιώργο Κόρο στο βιολί.*
Τον Αύγουστο του 1983 ο Γιώργος Νταλάρας συμμετείχε στις συναυλίες του Βασίλη Τσιτσάνη, του Μίκη Θεοδωράκη και στο αφιέρωμα στον Μάνο Λοΐζο στο Κατράκειο της Νίκαιας (πρώην Κοκκινόβραχος), στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Μουσικός Αύγουστος» που διοργάνωσε ο Μίκης Θεοδωράκης, καθώς και στις δυο συναυλίες του Σταύρου Κουγιουμτζή στο Λυκαβηττό.
Καλεσμένοι τραγουδιστές του Νταλάρα στο Ολυμπιακό Στάδιο ήταν ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης (εμφανίσθηκε την πρώτη βραδιά), ο Λουκιανός Κηλαηδόνης, ο Γιάννης Πάριος, η Χάρις Αλεξίου, αλλά και η Κατερίνα Στανίση που τον συνόδευσε στα φωνητικά (μόνο στην πρώτη συναυλία, αφού τη Δευτέρα 3 Οκτωβρίου… παντρευόταν!).
Συμμετείχαν σπουδαίοι μουσικοί όπως ο Χρήστος Νικολόπουλος, ο Μάκης Μαυρόπουλος και ο Χρήστος Κωνσταντίνου (μπουζούκι), ο Τάκης Σούκας (σαντούρι), ο Λευτέρης Ζέρβας (βιολί), ο Χρήστος Ζέρβας (κιθάρα), ο Γιάννης Χατζής (ντραμς), ο Μέμος Κυριαζής (κρουστά), ο Νίκος Τσεσμελής (μπάσο), ο Πλούταρχος Ρεμπούτσικας (τσέλο), ο Στέλιος Καρύδας (κιθάρα, μπαγλαμά), ο Φαίδων Λιονουδάκης (πιάνο, ακορντεόν), o Στέφανος Στεφανόπουλος (φλογέρα, φλάουτο, κλαρίνο) και ο Θανάσης Πολυκανδριώτης (μπουζούκι) με τον Χάρη Καλέα (πιάνο) που συνόδευσαν τον Γιάννη Πάριο. Ο Γιώργος Νταλάρας έπαιξε κιθάρα, μπουζούκι και τζουρά.
Ένα μεγάλο μέρος της πρώτης συναυλίας, από τις 9 μέχρι τις 12 τα μεσάνυχτα, μεταδόθηκε τότε ζωντανά από τον Γιώργο Παπαστεφάνου, για το Δεύτερο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Θυμάμαι την απογοήτευσή που ένιωσα, όταν στημένος πάνω από το κασετόφωνο που ηχογραφούσε τη συναυλία (αφού, δωδεκάχρονο παιδί τότε, δεν μπόρεσα να παραβρεθώ στο Στάδιο), τα μεσάνυχτα ακριβώς κι ενώ ο Γιάννης Πάριος τραγουδούσε το «Θα με θυμηθείς», σταμάτησε η ζωντανή μετάδοση και ο σταθμός επέστρεψε στην κανονική ροή του προγράμματος!
Λίγα χρόνια μετά, στα videoclubs όλης της χώρας κυκλοφόρησαν δυο βιντεοκασέτες με αποσπάσματα από τις δυο βραδιές (από τις οποίες έλειπε δυστυχώς η εμφάνιση του Γρηγόρη Μπιθικώτση), ενώ την 1η Νοεμβρίου 2008 η ραδιοφωνική μετάδοση της συναυλίας ξαναμεταδόθηκε από το Δεύτερο Πρόγραμμα, σε επιμέλεια Σιδερή Πρίντεζη, στο πλαίσιο του εορτασμού των 70 χρόνων της Ελληνικής Ραδιοφωνίας.
Θυμάμαι έντονα μια από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές της συναυλίας, που μου έκανε μεγάλη εντύπωση από τότε: Γιώργος και Χαρούλα ολοκληρώνουν την κοινή τους εμφάνιση με τα τραγούδια «Λίγο, λίγο θα με συνηθίσεις» και το «Αυτή η νύχτα μένει», με τον κόσμο να επευφημεί και να ζητά κι άλλα τραγούδια. Η Αλεξίου κατεβαίνει από τη σκηνή και ο Νταλάρας ξεκινά στην κιθάρα την εισαγωγή του «Ξημερώνει», από το «Ραντάρ» του Μίκη Θεοδωράκη και του Κώστα Τριπολίτη. Αλλά ο κόσμος, σαν να μην ακούει την εισαγωγή, δεν σταματά να ζητά τη Χαρούλα στη σκηνή. Οπότε ο Νταλάρας, μην μπορώντας να κάνει αλλιώς, σταματά το «Ξημερώνει» και λέει: «Αυτό είναι που λένε, φωνή λαού!» Η Χαρούλα ξανανεβαίνει στη σκηνή και τραγουδούν μαζί το περίφημο ντουέτο τους στο προπολεμικό τραγούδι «Ο δερβίσης και η Άννα», του Ιάκωβου Μοντανάρη…
Στα ωραιότερα στιγμιότυπα της συναυλίας, θα επέλεγα επίσης την κοινή εμφάνιση Μπιθικώτση – Νταλάρα, που τραγούδησαν «Σε τούτο το στενό, σε τούτο το δρομάκι», την αφιέρωση του Νταλάρα στον Βασίλη Τσιτσάνη, ο οποίος ήταν παρών σε κάποια κερκίδα του Σταδίου, την «εκδίκηση» του λαϊκού με 80.000 να τραγουδούν «Ένας αλήτης πέθανε στου πάρκου την πλατεία» και να παραληρούν στις κορώνες του Νταλάρα στο φινάλε του «Ξημερώνει και βραδιάζει» και του «Μη μου θυμώνεις μάτια μου», το δεκάλεπτο ποτ – πουρί με τα τραγούδια του Σταύρου Κουγιουμτζή, το ντουέτο Νταλάρα – Πάριου στο «Σαν μαγεμένο το μυαλό μου φτερουγίζει» και βεβαίως, τη συνύπαρξη Λουκιανού, Νταλάρα, Πάριου, Χαρούλας με το «Φεύγουν τα καλύτερά μας χρόνια…»
Τις επόμενες μέρες όλες οι εφημερίδες έγραφαν για το μεγάλο γεγονός, ενώ τα έσοδα της δεύτερης συναυλίας δόθηκαν σε υποτροφίες φοιτητών και σε άλλες οργανώσεις. Θυμάμαι επίσης, πως την επομένη της δεύτερης συναυλίας σπεύσαμε στα δισκάδικα, για να αγοράσουμε τον «Τραγουδιστή»! Τον καινούργιο δίσκο του Γιώργου Νταλάρα, που μόλις είχε κυκλοφορήσει με δεκατέσσερα τραγούδια του Χρήστου Νικολόπουλου, τέσσερα από τα οποία είχαν ήδη ακουστεί στις συναυλίες του Ολυμπιακού Σταδίου.
Πριν από δεκαεπτά χρόνια, τον Σεπτέμβρη του 2005, ζήτησα από τον καλό φίλο Γιώργο Κυριακόπουλο, ο οποίος ήταν παρών στο Ολυμπιακό Στάδιο, να μεταφέρει στο χαρτί τις μνήμες του από τη συναυλία, προκειμένου να δημοσιευθούν στην ανεπίσημη ιστοσελίδα των φίλων του Γιώργου Νταλάρα (www.dalaras.com/forum). Χωρίς δεύτερη σκέψη, ο Γιώργος έγραψε τα εξής:
«Σεπτέμβρης του 1983.
Περιμένοντας μια συναυλία. Περιμένοντας μια συναυλία που καθιέρωσε το μουσικό μου τοπίο. Απογείωσε τις αισθήσεις και την ψυχή μου. Χάραξε το δρόμο που θα περπατούσα. Συναυλία του Γιώργου Νταλάρα. Μέχρι εκείνη την στιγμή ήταν το είδωλό μου. Μετά έγινε ο δικός μου άνθρωπος! Δεν ήμουν ο μόνος. Ήταν χιλιάδες κόσμος...
Αναγγελία της συναυλίας με γιγαντοαφίσες. Ανακοίνωση στις εφημερίδες για συμμετοχή του κόσμου στην κατάρτιση του προγράμματος. Άρχισαν τα τηλεφωνήματα για παραγγελίες τραγουδιών σε κάποιο τηλέφωνο που είχε δημοσιεύσει το «Έθνος» τότε. Εγώ είχα επιμείνει στο τραγούδι «Μακριά απ'τα ψέματα». Δεν το είπε όμως, όπως και δεν το έχει πει μέχρι σήμερα.
Ήρθε το πρωινό απόκτησης του εισιτηρίου. Ταμείο του Φεστιβάλ Αθηνών στη γωνία Σταδίου & Βουκουρεστίου. Έχω ξεκινήσει πολύ πρωί, η αγωνία κορυφώνεται στην σκέψη ότι πριν από λίγες μέρες ο Σαββόπουλος είχε γεμίσει το ΟΑΚΑ. Τι θα κάνει ο «δικός μου» σκέφτηκα; Φτάνοντας, ανατρίχιασα... σμάρι ανθρώπων έχουν κυριεύσει τον χώρο γύρω από τα Ταμεία!!! Η πιο γλυκιά ταλαιπωρία της ζωής μου! Τέσσερα εισιτήρια ανά άτομο! Απογοήτευση... όλοι ζητούσαν από δέκα εισιτήρια...
Τέσσερα «μαγικά χαρτάκια» στα χέρια μου!!! Πολύτιμος Θησαυρός!!!
Παρασκευή 30 του Σεπτέμβρη! Ένα απίστευτο σφίξιμο στο στομάχι. Ξεκινώ μαζί με δυο φίλους από το σπίτι μου στο Γαλάτσι για το ΟΑΚΑ με τα πόδια. Στην διαδρομή απ'όλα σχεδόν τα σπίτια έρχονται τραγούδια του Γιώργου, μια μικρή ανεπίσημη συναυλία... Περισσεύει ένα εισιτήριο και φτάνοντας το φωνάζω στον κόσμο. Με παρακαλούν... τυχερό ένα κορίτσι! Τα μάτια της λάμπουν από ευτυχία!!! Με γρήγορα βήματα φτάνουμε στην κερκίδα. Ανεπανάληπτο θέαμα ! Χιλιάδες φωτάκια και αναπτήρες ... Εισαγωγή ορχήστρας, πρώτο τραγούδι το «Θέλω να τα πω» και αμέσως μετά το «Εγώ θα σου μιλώ με τα τραγούδια μου» (καινούριο τότε). Η συγκίνηση του Γιώργου έκδηλη και ένας μικρός κόμπος στην φωνή του! Η ώρα περνά πολύ γρήγορα. Τα τραγούδια διαδέχονται το ένα το άλλο. Στην σκηνή Μπιθικώτσης, Λουκιανός, Πάριος και βέβαια η Χαρούλα!!! Θέλω να μείνω μέχρι το πρωί. Να μην τελειώσει Ποτέ!!! Είμαι υπερήφανος που το είδωλό μου έχει τόσους πιστούς ανθρώπους που τον λατρεύουν ! Αν τον άφηνες να πέσει από τον ουρανό, χιλιάδες χέρια θα τον σήκωναν ψηλά, πολύ ψηλά εκεί που του αξίζει!
Έχω παρακολουθήσει δεκάδες συναυλίες του Γιώργου, όλες μαγικές. Αυτή η συναυλία όμως ήταν η ιδανική. Όχι γιατί ο Γιώργος τραγούδησε καλύτερα, αλλά γιατί εκείνη την μέρα εγώ και οι άλλοι καταλάβαμε ότι αυτός ο άνθρωπος ήρθε κοντά μας, πολύ κοντά μας, έγινε η συντροφιά μας. Η καθημερινή μας τροφή και γνώση. Από εκείνη την στιγμή δεν έχω την δύναμη να ακούσω κάτι άλλο. Έχω μείνει εκεί, έχω μείνει να ακούω μόνο την φωνή του, το απίστευτο παράπονο, την δύναμη, την τρυφερότητα και τον νταλκά του. Το βυζαντινό χρώμα του και την ελληνικότητά του!!!»
Στο video μπορείτε να παρακολουθήσετε τη συναυλία, όπως αναρτήθηκε στο επίσημο κανάλι του Γιώργου Νταλάρα στο youtube.
Η σκηνοθεσία ήταν του Σταμάτη Φασουλή, η σκηνική και εικαστική επιμέλεια του Διονύση Φωτόπουλου, η διεύθυνση φωτισμού του Ντίνου Κατσουρίδη, η μελέτη ήχου του Γιώργου Παπανικολάου, τον ήχο φρόντισαν ο Στέλιος Γιαννακόπουλος, ο Κώστας Κωνσταντινόπουλος και ο Γιάννης Δουδουμόπουλος, και τα ηλεκτρολογικά ο Διονύσης Μοσχόπουλος.
Η τηλεσκηνοθεσία ήταν του Κώστα Λυχναρά, το μοντάζ του Κώστα Λέκκου, η ψηφιακή επεξεργασία εικόνας της «FS Productions», η ψηφιακή επεξεργασία του ήχου του «Studio Workshop», το remastering του Άγγελου Κανλή, η οργάνωση παραγωγής του Σωτήρη Μπασιάκο και η παραγωγή της Minos – Emi.
*Πηγή: https://www.georgedalaras.com/
