Ήταν το 1996 όταν ο πρώην Λαθρεπιβάτης, παρουσίαζε το δεύτερο προσωπικό του δίσκο με τίτλο «Αστρανάμματα».
Είχε προηγηθεί την προηγούμενη χρονιά το άλμπουμ «Νύχτας Κύματα» που έβγαλε επιτυχίες όπως «Καράβια Χιώτικα», «Εισιτήριο στην τσέπη σου», «Πόνος άπονος»… Και στα τρία αυτά τραγούδια οι στίχοι ήταν του Ηλία Κατσούλη.
«Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει», κατά πως λένε, κι έτσι ο στιχουργός, και στα «Αστρανάμματα» του Θαλασσινού είχε θεμελιακή παρουσία υπογράφοντας τα λόγια στα 7 από τα 11 συνολικά τραγούδια.
Ένα έμελλε να γίνει τρανό και διαχρονικό σουξέ, αυτό που ξεκινούσε και την ακρόαση του δίσκου.
Ο λόγος στον Παντελή Θαλασσινό.
Η αφήγηση του είναι παρμένη απ’ το musicpaper.gr, μια πολύ καλή προσπάθεια του Μιχάλη Γελασάκη και εξαιρετικών συνεργατών του, που δυστυχώς (για τους μουσικόφιλους), εδώ και κάμποσο καιρό, η ιστοσελίδα τους βρίσκεται σε αναστολή.
«Ένα βραδάκι είχα πάει στο σπίτι του Ηλία Κατσούλη, και μεταξύ άλλων τραγουδιών που συζητούσαμε και σκαρώναμε, μου διάβασε ένα στίχο που προόριζε για μια νέα τραγουδίστρια, που είχα συνεργαστεί στο “Ρόπτρον”, την Αρετή Μπέλλου, (σε σχήμα που είχαμε με τον Κώστα Μάντζιο, και τον Κωστάκη τον Παυλίδη), η οποία ήταν ανιψιά της μεγάλης μας Σωτηρίας. Επρόκειτο για το αξεπέραστο “Τα Σμυρναίικα τραγούδια” . Πήρα το στίχο μαζί με άλλους μαζί μου στη Χίο…
Ένα βράδυ εκείνου του χειμώνα, πήρα τον Ηλία τηλέφωνο και του λέω: “Ηλία μου, θέλω να με συγχωρέσεις, αλλά αυτό το τραγούδι δεν μπορώ να το δώσω σε άλλον” και συμπλήρωσα, “Είναι ότι ωραιότερο έχω γράψει ως τώρα”. Φυσικά, ο Ηλίας μου επέτρεψε να το κρατήσω, και μερικά χρόνια αργότερα το εξομολογήθηκα και στην Αρετούλα. Θυμάμαι της το είπα όταν την είδα στην Πάρο που έκανε διακοπές, είχε ασχοληθεί πλέον με την Ιατρική. Είναι τρελό να λες στον άλλο, ότι το μεγαλύτερο σου “σουξέ”, προοριζόταν για άλλον, και στην ουσία του το ’χες κλέψει.
Το τραγούδι μπήκε στο δεύτερο προσωπικό άλμπουμ μου, τα “Αστρανάματα”. Είχα νοιώσει πόσο μεγάλο τραγούδι ήταν, όταν το πρωτοτραγούδησα στην παρουσίαση, του πρώτου μου άλμπουμ, το “Νύχτας κύματα”, παρουσία του Ηλία Κατσούλη που τους είχα καλέσει στην παρουσίαση στη Χίο. Είπα: “Θα σας παίξω τώρα κι ένα τραγούδι ανέκδοτο που δεν πρόλαβε να μπει στο δίσκο”. Έγινε χαμός, στο δεύτερο ρεφραίν τραγουδούσε όλο το Θέατρο. Από μέσα μου χόρευα, και ήμουν ευτυχισμένος, κάνοντας ένα νεύμα στον Κατσούλη, σαν να του έλεγα… (Τώρα ίσως να με δικαιολόγησες, για αυτή μου την πλεονεξία!!!)»
Είχε προηγηθεί την προηγούμενη χρονιά το άλμπουμ «Νύχτας Κύματα» που έβγαλε επιτυχίες όπως «Καράβια Χιώτικα», «Εισιτήριο στην τσέπη σου», «Πόνος άπονος»… Και στα τρία αυτά τραγούδια οι στίχοι ήταν του Ηλία Κατσούλη.
«Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει», κατά πως λένε, κι έτσι ο στιχουργός, και στα «Αστρανάμματα» του Θαλασσινού είχε θεμελιακή παρουσία υπογράφοντας τα λόγια στα 7 από τα 11 συνολικά τραγούδια.
Ένα έμελλε να γίνει τρανό και διαχρονικό σουξέ, αυτό που ξεκινούσε και την ακρόαση του δίσκου.
Ο λόγος στον Παντελή Θαλασσινό.
Η αφήγηση του είναι παρμένη απ’ το musicpaper.gr, μια πολύ καλή προσπάθεια του Μιχάλη Γελασάκη και εξαιρετικών συνεργατών του, που δυστυχώς (για τους μουσικόφιλους), εδώ και κάμποσο καιρό, η ιστοσελίδα τους βρίσκεται σε αναστολή.
«Ένα βραδάκι είχα πάει στο σπίτι του Ηλία Κατσούλη, και μεταξύ άλλων τραγουδιών που συζητούσαμε και σκαρώναμε, μου διάβασε ένα στίχο που προόριζε για μια νέα τραγουδίστρια, που είχα συνεργαστεί στο “Ρόπτρον”, την Αρετή Μπέλλου, (σε σχήμα που είχαμε με τον Κώστα Μάντζιο, και τον Κωστάκη τον Παυλίδη), η οποία ήταν ανιψιά της μεγάλης μας Σωτηρίας. Επρόκειτο για το αξεπέραστο “Τα Σμυρναίικα τραγούδια” . Πήρα το στίχο μαζί με άλλους μαζί μου στη Χίο…
Ένα βράδυ εκείνου του χειμώνα, πήρα τον Ηλία τηλέφωνο και του λέω: “Ηλία μου, θέλω να με συγχωρέσεις, αλλά αυτό το τραγούδι δεν μπορώ να το δώσω σε άλλον” και συμπλήρωσα, “Είναι ότι ωραιότερο έχω γράψει ως τώρα”. Φυσικά, ο Ηλίας μου επέτρεψε να το κρατήσω, και μερικά χρόνια αργότερα το εξομολογήθηκα και στην Αρετούλα. Θυμάμαι της το είπα όταν την είδα στην Πάρο που έκανε διακοπές, είχε ασχοληθεί πλέον με την Ιατρική. Είναι τρελό να λες στον άλλο, ότι το μεγαλύτερο σου “σουξέ”, προοριζόταν για άλλον, και στην ουσία του το ’χες κλέψει.
Το τραγούδι μπήκε στο δεύτερο προσωπικό άλμπουμ μου, τα “Αστρανάματα”. Είχα νοιώσει πόσο μεγάλο τραγούδι ήταν, όταν το πρωτοτραγούδησα στην παρουσίαση, του πρώτου μου άλμπουμ, το “Νύχτας κύματα”, παρουσία του Ηλία Κατσούλη που τους είχα καλέσει στην παρουσίαση στη Χίο. Είπα: “Θα σας παίξω τώρα κι ένα τραγούδι ανέκδοτο που δεν πρόλαβε να μπει στο δίσκο”. Έγινε χαμός, στο δεύτερο ρεφραίν τραγουδούσε όλο το Θέατρο. Από μέσα μου χόρευα, και ήμουν ευτυχισμένος, κάνοντας ένα νεύμα στον Κατσούλη, σαν να του έλεγα… (Τώρα ίσως να με δικαιολόγησες, για αυτή μου την πλεονεξία!!!)»
