Η ζωή του Slim Gaillard μοιάζει λίγο με παραμύθι. Γεννημένος τo 1916, υπήρξε τραγουδιστής της τζαζ, συνθέτης τραγουδιών, πιανίστας και κιθαρίστας, κι έμεινε στην ιστορία για τους «βοκαλισμούς» του. Μιλούσε οκτώ γλώσσες και για την πρώτη του νιότη υπάρχουν διάφορες εκδοχές.
Η πρώτη εκδοχή λέει ότι γεννήθηκε στην Σάντα Κλάρα της Κούβας, από Έλληνα πατέρα και Αφροκουβανή μητέρα, ενώ η δεύτερη λέει ότι γεννήθηκε στην Φλώριντα από Γερμανό πατέρα και Αφροαμερικανή μητέρα.
Εν πάση περιπτώσει αυτό που θεωρείται γεγονός είναι ότι συνόδεψε τον ναυτικό πατέρα του σε κάποιο μεγάλο ταξίδι και βρέθηκαν στην Κρήτη. Η μυθολογία που τον συνοδεύει λέει ότι ξεχάστηκε από τον πατέρα του στη Κρήτη, όπου έμεινε για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι να βρει τον τρόπο να γυρίσει στην Αμερική. Κάπως έτσι πρέπει να ήρθε σε επαφή με τα τραγούδια που έφεραν στο νησί οι πρόσφυγες από την Μικρά Ασία.
Γυρνώντας στην Αμερική στην αρχή εγκαταστάθηκε στο Ντιτρόιτ, και γύρω στο 1930 στην Νέα Υόρκη.
Αναδείχτηκε σαν μουσικός της τζαζ στα τέλη της δεκαετίας του '30, ως μέλος των Slim και Slam, ένα συγκρότημα που δημιούργησε με τον Σλάμ Στιούαρτ. Στις επιτυχίες τους περιλαμβάνονται το «Flat Foot Floogie», «Cement Mixer (Putti Putti)» και το hipster anthem, «The Groove Juice Special». Το ντουέτο έπαιξε στην ταινία του 1941 Hellzapoppin'.
Aκατάτακτη περίπτωση μουσικού, έγραψε την δική του ιστορία στην ιστορία της τζαζ συνεργαζόμενος με σπουδαίους μουσικούς. Όπως έγραψε ο Φώντας Τρούσας στο περιοδικό Jazz και Τζαζ.
«Είναι δύσκολο με δυο-τρεις λέξεις να δοθεί η ολοκληρωμένη εικόνα του ταλέντου και του έργου του αμερικανού διασκεδαστή Slim Gaillard, ιδίως αν θελήσουμε να συνδέσουμε το όνομά του με τη δική μας μουσική και κουλτούρα. Τι είναι λοιπόν πιο καίριο ή πιο σημαντικό; Το να πεις ότι ο Gaillard έζησε για κάποιο διάστημα ως παιδί στην Κρήτη(!), ότι τραγούδησε στην ελληνική γλώσσα πριν, ίσως, από οποιονδήποτε άλλον Αμερικανό στα μέσα των forties, ότι συνεργάστηκε στο πάλκο και τη δισκογραφία με τον Charlie Parker και τον Dizzy Gillespie, ή ότι πρόλαβε να γίνει cult ήρωας στην Αγγλία στα χρόνια του '80;».
Το γεγονός που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για εμάς ότι γύρω στο 1945 ηχογράφησε, διασκευάζοντάς το, το πασίγνωστο Σμυρνέϊκο τραγούδι «Τι σε μέλλει εσένα», μια εποχή που η λέξη «έθνικ» ήταν ανύπαρκτη. Ακούγοντάς σήμερα την συγκεκριμένη ηχογράφηση, δεν μπορείς παρά να χαμογελάσεις θαυμάζοντας την φαντασία και το ταλέντο του Slim Gaillard να μεταφέρει σε μια άλλη μουσική γλώσσα ένα τραγούδι που πιθανότατα πρωτάκουσε το χρονικό διάστημα που βρέθηκε μικρός στην Κρήτη, αποδεικνύοντας μας για άλλη μια φορά ότι η πραγματική μουσική δεν ξέρει από σύνορα ούτε από ταμπέλες.
Και για την ιστορία αντιγράφω λίγες γραμμές από το κείμενο του Φώντα Τρούσα γι' αυτόν:
«Ο Gaillard θα βρίσκεται στα πράγματα και θα ηχογραφεί συνεχώς μέχρι τα πρώτα χρόνια του '50, αλλά μετά, στις δεκαετίες του '60 και του '70 κάπως θα χαθεί. Η εποχή, προφανώς, τον είχε ξεπεράσει με αποτέλεσμα να εμφανίζεται κυρίως σε σώου, ή σε σειρές της τηλεόρασης (ακόμη και στους «Άγγελους του Τσάρλι» όπως γράφει η Wiki), πριν αρχίσει να επισκέπτεται την Ευρώπη κάνοντας το Λονδίνο «σπίτι» του από τις αρχές του '80. Εκεί η καριέρα του θα πάρει μια νέα τροπή. Θα γίνει «ήρωας». Cult ήρωας. Θα συμμετάσχει σε σώου και εκπομπές, θα ξαναμπεί στα στούντιο δίνοντας νέες ηχογραφήσεις, δίσκοι με τις παλιές αμερικανικές επιτυχίες του θα επανακυκλοφορήσουν (ένα τέτοιο LP της βρετανικής HEP Records άνοιγε με το "Tee say malee"), ενώ θα κάνει κι ένα πέρασμα από τη γνωστή ταινία του Julien Temple "Absolute Beginners" (1986), τραγουδώντας μαζί με τους David Bowie, Ray Davies, Sade, The Style Council κ.ά.
Η πρώτη εκδοχή λέει ότι γεννήθηκε στην Σάντα Κλάρα της Κούβας, από Έλληνα πατέρα και Αφροκουβανή μητέρα, ενώ η δεύτερη λέει ότι γεννήθηκε στην Φλώριντα από Γερμανό πατέρα και Αφροαμερικανή μητέρα.
Εν πάση περιπτώσει αυτό που θεωρείται γεγονός είναι ότι συνόδεψε τον ναυτικό πατέρα του σε κάποιο μεγάλο ταξίδι και βρέθηκαν στην Κρήτη. Η μυθολογία που τον συνοδεύει λέει ότι ξεχάστηκε από τον πατέρα του στη Κρήτη, όπου έμεινε για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι να βρει τον τρόπο να γυρίσει στην Αμερική. Κάπως έτσι πρέπει να ήρθε σε επαφή με τα τραγούδια που έφεραν στο νησί οι πρόσφυγες από την Μικρά Ασία.
Γυρνώντας στην Αμερική στην αρχή εγκαταστάθηκε στο Ντιτρόιτ, και γύρω στο 1930 στην Νέα Υόρκη.
Αναδείχτηκε σαν μουσικός της τζαζ στα τέλη της δεκαετίας του '30, ως μέλος των Slim και Slam, ένα συγκρότημα που δημιούργησε με τον Σλάμ Στιούαρτ. Στις επιτυχίες τους περιλαμβάνονται το «Flat Foot Floogie», «Cement Mixer (Putti Putti)» και το hipster anthem, «The Groove Juice Special». Το ντουέτο έπαιξε στην ταινία του 1941 Hellzapoppin'.
Aκατάτακτη περίπτωση μουσικού, έγραψε την δική του ιστορία στην ιστορία της τζαζ συνεργαζόμενος με σπουδαίους μουσικούς. Όπως έγραψε ο Φώντας Τρούσας στο περιοδικό Jazz και Τζαζ.
«Είναι δύσκολο με δυο-τρεις λέξεις να δοθεί η ολοκληρωμένη εικόνα του ταλέντου και του έργου του αμερικανού διασκεδαστή Slim Gaillard, ιδίως αν θελήσουμε να συνδέσουμε το όνομά του με τη δική μας μουσική και κουλτούρα. Τι είναι λοιπόν πιο καίριο ή πιο σημαντικό; Το να πεις ότι ο Gaillard έζησε για κάποιο διάστημα ως παιδί στην Κρήτη(!), ότι τραγούδησε στην ελληνική γλώσσα πριν, ίσως, από οποιονδήποτε άλλον Αμερικανό στα μέσα των forties, ότι συνεργάστηκε στο πάλκο και τη δισκογραφία με τον Charlie Parker και τον Dizzy Gillespie, ή ότι πρόλαβε να γίνει cult ήρωας στην Αγγλία στα χρόνια του '80;».
Το γεγονός που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για εμάς ότι γύρω στο 1945 ηχογράφησε, διασκευάζοντάς το, το πασίγνωστο Σμυρνέϊκο τραγούδι «Τι σε μέλλει εσένα», μια εποχή που η λέξη «έθνικ» ήταν ανύπαρκτη. Ακούγοντάς σήμερα την συγκεκριμένη ηχογράφηση, δεν μπορείς παρά να χαμογελάσεις θαυμάζοντας την φαντασία και το ταλέντο του Slim Gaillard να μεταφέρει σε μια άλλη μουσική γλώσσα ένα τραγούδι που πιθανότατα πρωτάκουσε το χρονικό διάστημα που βρέθηκε μικρός στην Κρήτη, αποδεικνύοντας μας για άλλη μια φορά ότι η πραγματική μουσική δεν ξέρει από σύνορα ούτε από ταμπέλες.
Και για την ιστορία αντιγράφω λίγες γραμμές από το κείμενο του Φώντα Τρούσα γι' αυτόν:
«Ο Gaillard θα βρίσκεται στα πράγματα και θα ηχογραφεί συνεχώς μέχρι τα πρώτα χρόνια του '50, αλλά μετά, στις δεκαετίες του '60 και του '70 κάπως θα χαθεί. Η εποχή, προφανώς, τον είχε ξεπεράσει με αποτέλεσμα να εμφανίζεται κυρίως σε σώου, ή σε σειρές της τηλεόρασης (ακόμη και στους «Άγγελους του Τσάρλι» όπως γράφει η Wiki), πριν αρχίσει να επισκέπτεται την Ευρώπη κάνοντας το Λονδίνο «σπίτι» του από τις αρχές του '80. Εκεί η καριέρα του θα πάρει μια νέα τροπή. Θα γίνει «ήρωας». Cult ήρωας. Θα συμμετάσχει σε σώου και εκπομπές, θα ξαναμπεί στα στούντιο δίνοντας νέες ηχογραφήσεις, δίσκοι με τις παλιές αμερικανικές επιτυχίες του θα επανακυκλοφορήσουν (ένα τέτοιο LP της βρετανικής HEP Records άνοιγε με το "Tee say malee"), ενώ θα κάνει κι ένα πέρασμα από τη γνωστή ταινία του Julien Temple "Absolute Beginners" (1986), τραγουδώντας μαζί με τους David Bowie, Ray Davies, Sade, The Style Council κ.ά.
