Το 2009 ο Κώστας Παπασπήλιος παρουσίασε το βιβλίο του «Μάλιστα κύριε… Ζαμπέτα» από την Εμπειρία Εκδοτική.
Το 2021 το βιβλίο επανακυκλοφόρησε σε αναθεωρημένη έκδοση και πήρε θέση στις προθήκες και τις βιβλιοθήκες από τις εκδόσεις 24 Γράμματα.
Στον πρόλογο του έργου ο Μίμης Πλέσσας γράφει για τον Γιώργο Ζαμπέτα
«Πρωτογράφω... ευχαριστώ τον συγγραφέα που μου δίνει την ευκαιρία να μειώσω το χρέος που έχω στον κύριο Γιώργο Ζαμπέτα.
Ο Γιώργος γράφει στο βιβλίο του: «Ο μόνος που δεν μου χρωστάει πενιά είναι ο Μίμης Πλέσσας».
Εννοούσε τις εισαγωγές, τις ενδιάμεσες φράσεις στα τραγούδια μου, που η παρουσία του, ο ήχος, η δεξιοτεχνία του, μου δίνουν τη σιγουριά να βρω τα μονοπάτια της λαϊκής μου Μούσας.
Μιλώντας το ιδιότυπο δικό του γλωσσάρι, μπορούσε άνετα να επικοινωνεί με κάθε εθνικότητα και είχε το μεγαλείο της σεμνότητας και την αμεσότητα της αλήθειας.
Δίκαια λοιπόν τον έλεγα «μια λόρντ» μετά από τις δισκογραφικές μας επιτυχίες στο Λονδίνο. Τελευταία μία από αυτές ακούστηκε στον Αστερίξ στους Ολυμπιακούς Αγώνες με τον Ζεράρ Ντεπαρτιέ.
Αυτός με έλεγε Τζίμμυ γιατί, όταν με γνώρισε, υπηρετούσα μονόπλευρα τη δυτική μουσική.
Χαίρω που σήμερα βρισκόμαστε πλάι-πλάι, όταν οι ατάλαντοι αντιγραφείς ανακατεύουν τις πενιές μας, τα κουπλέ και τα ρεφρέν μας και ευτυχώς οι επιτυχίες τους δεν κρατούν πολύ, γιατί τίποτα δεν θα αντικαταστήσει ένα τραγούδι του Γιώργου, όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Γιώργη μου... το 'ξερες πάντα. Το αληθινό χρυσάφι δε σκουριάζει».
Το 2021 το βιβλίο επανακυκλοφόρησε σε αναθεωρημένη έκδοση και πήρε θέση στις προθήκες και τις βιβλιοθήκες από τις εκδόσεις 24 Γράμματα.
Στον πρόλογο του έργου ο Μίμης Πλέσσας γράφει για τον Γιώργο Ζαμπέτα
«Πρωτογράφω... ευχαριστώ τον συγγραφέα που μου δίνει την ευκαιρία να μειώσω το χρέος που έχω στον κύριο Γιώργο Ζαμπέτα.
Ο Γιώργος γράφει στο βιβλίο του: «Ο μόνος που δεν μου χρωστάει πενιά είναι ο Μίμης Πλέσσας».
Εννοούσε τις εισαγωγές, τις ενδιάμεσες φράσεις στα τραγούδια μου, που η παρουσία του, ο ήχος, η δεξιοτεχνία του, μου δίνουν τη σιγουριά να βρω τα μονοπάτια της λαϊκής μου Μούσας.
Μιλώντας το ιδιότυπο δικό του γλωσσάρι, μπορούσε άνετα να επικοινωνεί με κάθε εθνικότητα και είχε το μεγαλείο της σεμνότητας και την αμεσότητα της αλήθειας.
Δίκαια λοιπόν τον έλεγα «μια λόρντ» μετά από τις δισκογραφικές μας επιτυχίες στο Λονδίνο. Τελευταία μία από αυτές ακούστηκε στον Αστερίξ στους Ολυμπιακούς Αγώνες με τον Ζεράρ Ντεπαρτιέ.
Αυτός με έλεγε Τζίμμυ γιατί, όταν με γνώρισε, υπηρετούσα μονόπλευρα τη δυτική μουσική.
Χαίρω που σήμερα βρισκόμαστε πλάι-πλάι, όταν οι ατάλαντοι αντιγραφείς ανακατεύουν τις πενιές μας, τα κουπλέ και τα ρεφρέν μας και ευτυχώς οι επιτυχίες τους δεν κρατούν πολύ, γιατί τίποτα δεν θα αντικαταστήσει ένα τραγούδι του Γιώργου, όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Γιώργη μου... το 'ξερες πάντα. Το αληθινό χρυσάφι δε σκουριάζει».
