Στις περίφημες συναυλίες του Μίκη Θεοδωράκη που πραγματοποιήθηκαν στο θέατρο «Κεντρικόν» στις 20 και 22 Μαρτίου 1961, έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές, με διαφορετικές κάθε φορά αφορμές και, κατά πως φαίνεται, θα επανερχόμαστε για αρκετά χρόνια ακόμα.
Ήταν εκεί ο Στέλιος Καζαντζίδης με τη Μαρινέλλα, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, η Μαίρη Λίντα, ο Μανώλης Χιώτης, ο Τέρης Χρυσός, στην πρώτη του εμφάνιση επί σκηνής, η Ορχήστρα της Ελαφράς Μουσικής του ΕΙΡ, η Μάρω Κοντού που παρουσίασε τη συναυλία, αλλά και ο Μάνος Χατζιδάκις που έπαιξε στο πιάνο ένα από τα πρόσφατα, τότε, τραγούδια του Μίκη, το «Είχα φυτέψει μια καρδιά».
Την αφορμή μας τη δίνει αυτή τη φορά ο σπουδαίος Γιώργος Παπαστεφάνου, μέσα από ένα πρόσφατο «κέρασμα» στο ανεκτίμητο κανάλι του στο Youtube.
Αφού τον ευχαριστήσω δημόσια, δανείζομαι κάποια από τα λόγια του, που συνόδευσαν την ανάρτηση του σπάνιου ντοκουμέντου στο Youtube και στη σελίδα του στο Facebook:
Στη «Μαγική πόλη» τού 1963, σε μια ηχογραφημένη πρόζα του, ο Μάνος Χατζιδάκις μιλούσε για τη «γριά», την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου δηλαδή, που του είχε πετάξει κάτω απ’ την πόρτα τού σπιτιού του τους στίχους απ’ το «Είμαι αετός χωρίς φτερά» για να τους βρει και να τους μελοποιήσει. Έτσι λοιπόν γεννήθηκε ένα από τα ωραιότερα, τα πιο δυνατά ελληνικά τραγούδια. Ύστερα, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης το τραγουδούσε στη σκηνή του θεάτρου «Παρκ» σε μια παράσταση γεμάτη με τραγούδια και μόνο τραγούδια των δύο κορυφαίων Χατζιδάκι - Θεοδωράκη, αλλά και δύο εντελώς καινούριων που τώρα ξεκινούσαν, τού Μάνου Λοΐζου και τού Χρήστου Λεοντή. Παράλληλα η Columbia θα κυκλοφορούσε και το δίσκο και ο «Αετός» θα συνδεόταν πια οριστικά με τη φωνή του Μπιθικώτση. Όμως δεν ήταν ο Γρηγόρης ο πρώτος που το τραγούδησε. Είχε προηγηθεί το 1961 ο Διαμαντής Πανάρετος. Ένας νεαρός προστατευόμενος του Χατζιδάκι, που δεν έκανε καριέρα, πρόλαβε όμως να πει τον «Αετό» και την «Λεμονιά» στην ταινία τού Σωκράτη Καψάσκη «Αγάπη και θύελλα».
Τον ίδιο χρόνο, στις 22 Μαρτίου του 1961, ο Μάνος Χατζιδάκις παρουσίασε το «Είμαι αετός χωρίς φτερά» και στο θέατρο «Κεντρικόν» τής πλατείας Κολοκοτρώνη στην πολυσυζητημένη συναυλία Θεοδωράκη σε έναν πράγματι μοναδικό συνδυασμό. Γρηγόρης Μπιθικώτσης τραγούδι, ο Μάνος Χατζιδάκις στο πιάνο, ο Μίκης Θεοδωράκης να διευθύνει την Ελαφρά Ορχήστρα τού ΕΙΡ και ο Μανώλης Χιώτης να σχολιάζει διακριτικά με το μπουζούκι του...
Δεν ήμουν προφήτης για να προβλέψω τί θα γινόταν μετά από έξι χρόνια, όμως σαν φανατικός θαυμαστής τού Μάνου και τού Μίκη, ζήτησα από τον Σπύρο Δανάλη, εξαιρετικό ηχολήπτη του τότε Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας που δίπλα του έμαθα πολλά, πάρα πολλά, του ζήτησα λοιπόν να μου κάνει μία χάρη. Να αντιγράψει σε δική μου μαγνητοταινία για το δικό μου αρχείο, όχι ολόκληρη τη συναυλία του θεάτρου «Κεντρικόν» του 1961, αλλά μόνο τέσσερα κομμάτια.
Και οι δύο συναυλίες είχαν ηχογραφηθεί και θα υπήρχαν στην ταινιοθήκη της Κρατικής Ραδιοφωνίας, αν δεν ερχόταν η 21η Απριλίου τού 1967. Τότε, με άνωθεν εντολή, απαγορεύτηκε σύμπας ο Θεοδωράκης, εξαφανίστηκαν από τη δισκοθήκη οι δίσκοι του και σβήστηκαν και οι συναυλίες του «Κεντρικόν». Ευτυχώς βρέθηκαν κάποιοι προνοητικοί ιδιώτες που, όπως εγώ, είχαν φυλάξει ως κόρην οφθαλμού το πολύτιμο υλικό και στη μεταπολίτευση πια, ορισμένα αποσπάσματα κυκλοφόρησαν σ' ένα μεγάλο δίσκο τής Polygram, μαζί με τη συναυλία τού «Ορφέα» για το Όσκαρ του Χατζιδάκι τής ίδιας χρονιάς. Το «Είμαι αετός χωρίς φτερά» ωστόσο, ποτέ δεν βγήκε σε δίσκο, μόνο στο ραδιόφωνο ακούστηκε κάποιες φορές από το δικό μου αρχείο. Έτσι και τώρα θα το ακούσετε όπως το είχα μεταδώσει σε μια από τις δικές μου Κυριακάτικες εκπομπές τού «Ράδιο Νοσταλγία» στο B’ Πρόγραμμα της Κρατικής Ραδιοφωνίας…
Ήταν εκεί ο Στέλιος Καζαντζίδης με τη Μαρινέλλα, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, η Μαίρη Λίντα, ο Μανώλης Χιώτης, ο Τέρης Χρυσός, στην πρώτη του εμφάνιση επί σκηνής, η Ορχήστρα της Ελαφράς Μουσικής του ΕΙΡ, η Μάρω Κοντού που παρουσίασε τη συναυλία, αλλά και ο Μάνος Χατζιδάκις που έπαιξε στο πιάνο ένα από τα πρόσφατα, τότε, τραγούδια του Μίκη, το «Είχα φυτέψει μια καρδιά».
Την αφορμή μας τη δίνει αυτή τη φορά ο σπουδαίος Γιώργος Παπαστεφάνου, μέσα από ένα πρόσφατο «κέρασμα» στο ανεκτίμητο κανάλι του στο Youtube.
Αφού τον ευχαριστήσω δημόσια, δανείζομαι κάποια από τα λόγια του, που συνόδευσαν την ανάρτηση του σπάνιου ντοκουμέντου στο Youtube και στη σελίδα του στο Facebook:
Στη «Μαγική πόλη» τού 1963, σε μια ηχογραφημένη πρόζα του, ο Μάνος Χατζιδάκις μιλούσε για τη «γριά», την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου δηλαδή, που του είχε πετάξει κάτω απ’ την πόρτα τού σπιτιού του τους στίχους απ’ το «Είμαι αετός χωρίς φτερά» για να τους βρει και να τους μελοποιήσει. Έτσι λοιπόν γεννήθηκε ένα από τα ωραιότερα, τα πιο δυνατά ελληνικά τραγούδια. Ύστερα, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης το τραγουδούσε στη σκηνή του θεάτρου «Παρκ» σε μια παράσταση γεμάτη με τραγούδια και μόνο τραγούδια των δύο κορυφαίων Χατζιδάκι - Θεοδωράκη, αλλά και δύο εντελώς καινούριων που τώρα ξεκινούσαν, τού Μάνου Λοΐζου και τού Χρήστου Λεοντή. Παράλληλα η Columbia θα κυκλοφορούσε και το δίσκο και ο «Αετός» θα συνδεόταν πια οριστικά με τη φωνή του Μπιθικώτση. Όμως δεν ήταν ο Γρηγόρης ο πρώτος που το τραγούδησε. Είχε προηγηθεί το 1961 ο Διαμαντής Πανάρετος. Ένας νεαρός προστατευόμενος του Χατζιδάκι, που δεν έκανε καριέρα, πρόλαβε όμως να πει τον «Αετό» και την «Λεμονιά» στην ταινία τού Σωκράτη Καψάσκη «Αγάπη και θύελλα».
Τον ίδιο χρόνο, στις 22 Μαρτίου του 1961, ο Μάνος Χατζιδάκις παρουσίασε το «Είμαι αετός χωρίς φτερά» και στο θέατρο «Κεντρικόν» τής πλατείας Κολοκοτρώνη στην πολυσυζητημένη συναυλία Θεοδωράκη σε έναν πράγματι μοναδικό συνδυασμό. Γρηγόρης Μπιθικώτσης τραγούδι, ο Μάνος Χατζιδάκις στο πιάνο, ο Μίκης Θεοδωράκης να διευθύνει την Ελαφρά Ορχήστρα τού ΕΙΡ και ο Μανώλης Χιώτης να σχολιάζει διακριτικά με το μπουζούκι του...
Δεν ήμουν προφήτης για να προβλέψω τί θα γινόταν μετά από έξι χρόνια, όμως σαν φανατικός θαυμαστής τού Μάνου και τού Μίκη, ζήτησα από τον Σπύρο Δανάλη, εξαιρετικό ηχολήπτη του τότε Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας που δίπλα του έμαθα πολλά, πάρα πολλά, του ζήτησα λοιπόν να μου κάνει μία χάρη. Να αντιγράψει σε δική μου μαγνητοταινία για το δικό μου αρχείο, όχι ολόκληρη τη συναυλία του θεάτρου «Κεντρικόν» του 1961, αλλά μόνο τέσσερα κομμάτια.
Και οι δύο συναυλίες είχαν ηχογραφηθεί και θα υπήρχαν στην ταινιοθήκη της Κρατικής Ραδιοφωνίας, αν δεν ερχόταν η 21η Απριλίου τού 1967. Τότε, με άνωθεν εντολή, απαγορεύτηκε σύμπας ο Θεοδωράκης, εξαφανίστηκαν από τη δισκοθήκη οι δίσκοι του και σβήστηκαν και οι συναυλίες του «Κεντρικόν». Ευτυχώς βρέθηκαν κάποιοι προνοητικοί ιδιώτες που, όπως εγώ, είχαν φυλάξει ως κόρην οφθαλμού το πολύτιμο υλικό και στη μεταπολίτευση πια, ορισμένα αποσπάσματα κυκλοφόρησαν σ' ένα μεγάλο δίσκο τής Polygram, μαζί με τη συναυλία τού «Ορφέα» για το Όσκαρ του Χατζιδάκι τής ίδιας χρονιάς. Το «Είμαι αετός χωρίς φτερά» ωστόσο, ποτέ δεν βγήκε σε δίσκο, μόνο στο ραδιόφωνο ακούστηκε κάποιες φορές από το δικό μου αρχείο. Έτσι και τώρα θα το ακούσετε όπως το είχα μεταδώσει σε μια από τις δικές μου Κυριακάτικες εκπομπές τού «Ράδιο Νοσταλγία» στο B’ Πρόγραμμα της Κρατικής Ραδιοφωνίας…
