Το 1971 ο δυναμικά ανερχόμενος Γιώργος Νταλάρας ερμηνεύει το περίφημο «Αχ χελιδόνι μου» σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου και μουσική του Μάνο Λοΐζου.
Στην πίσω πλευρά του δίσκου 45 στροφών συναντάμε το «Πάνε να πεις» τον ίδιων δημιουργών. Συμπεριλήφθηκαν στο μεγάλο δίσκο 33 στροφών του ερμηνευτή «Ο Μέτοικος» που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά, πρώτο και δεύτερο αντίστοιχα της Β’ πλευράς.
Είναι γνωστή η «πολυτροπικότητα» του Λοΐζου, έτσι δημιούργησε για το Νταλάρα, που «κεντούσε» εκείνη την περίοδο με δημιουργίες του Κουγιουμτζή αλλά και του Καλδάρα, ένα τραγούδι ανάλογου ύφους.
Ευτυχώς το «χελιδόνι» κατάφερε να δραπετεύσει απ’ τους κλωβούς της λογοκρισίας της χούντας και να «πετάξει» τελικά έστω και «σ’ αυτόν το μαύρο τον ουρανό».
Το κομμάτι έγινε και παραμένει και ξαναγίνεται καθημερινά πολυαγαπημένο αμέτρητων ακροατών.
Ανάμεσα στους «φανατικούς» του ήταν και ο ποιητής Νίκος Καρούζος (17 Ιουλίου 1926 - 28 Σεπτεμβρίου 1990).
Ο Αχιλλέας Θεοφίλου, ιστορικός δισκογραφικός παραγωγός, με ζηλευτή εργογραφία και μοναδικές συνεργασίες, επαγγελματίας και άνθρωπος που έχει κερδίσει την εκτίμηση πολλών τρανών του τραγουδιού μας, έχει δηλώσει σχετικά:
«Με τον Μάνο Λοΐζο ήμασταν αδελφικοί φίλοι. Από τότε που γνωριστήκαμε μέχρι και το μεγάλο «ταξίδι» του ήμασταν κολλητοί. Ο Μάνος, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ήμασταν μαζί συνέχεια. Και, βέβαια, στην παρέα μας τότε ήταν ο Νίκος Καρούζος, ο Γιώργος Ιωάννου, ο Άκος Δασκαλόπουλος…
Ο Καρούζος ερχόταν πολύ συχνά στο σπίτι του Μάνου και έπαιζαν τάβλι, αλλά είχε και μια μεγάλη μανία. Ήθελε σώνει και καλά κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού να ακούει το «Αχ χελιδόνι μου». Μια φορά μετρήσαμε, το είχαμε βάλει 15 φορές!».
Στην πίσω πλευρά του δίσκου 45 στροφών συναντάμε το «Πάνε να πεις» τον ίδιων δημιουργών. Συμπεριλήφθηκαν στο μεγάλο δίσκο 33 στροφών του ερμηνευτή «Ο Μέτοικος» που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά, πρώτο και δεύτερο αντίστοιχα της Β’ πλευράς.
Είναι γνωστή η «πολυτροπικότητα» του Λοΐζου, έτσι δημιούργησε για το Νταλάρα, που «κεντούσε» εκείνη την περίοδο με δημιουργίες του Κουγιουμτζή αλλά και του Καλδάρα, ένα τραγούδι ανάλογου ύφους.
Ευτυχώς το «χελιδόνι» κατάφερε να δραπετεύσει απ’ τους κλωβούς της λογοκρισίας της χούντας και να «πετάξει» τελικά έστω και «σ’ αυτόν το μαύρο τον ουρανό».
Το κομμάτι έγινε και παραμένει και ξαναγίνεται καθημερινά πολυαγαπημένο αμέτρητων ακροατών.
Ανάμεσα στους «φανατικούς» του ήταν και ο ποιητής Νίκος Καρούζος (17 Ιουλίου 1926 - 28 Σεπτεμβρίου 1990).
Ο Αχιλλέας Θεοφίλου, ιστορικός δισκογραφικός παραγωγός, με ζηλευτή εργογραφία και μοναδικές συνεργασίες, επαγγελματίας και άνθρωπος που έχει κερδίσει την εκτίμηση πολλών τρανών του τραγουδιού μας, έχει δηλώσει σχετικά:
«Με τον Μάνο Λοΐζο ήμασταν αδελφικοί φίλοι. Από τότε που γνωριστήκαμε μέχρι και το μεγάλο «ταξίδι» του ήμασταν κολλητοί. Ο Μάνος, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ήμασταν μαζί συνέχεια. Και, βέβαια, στην παρέα μας τότε ήταν ο Νίκος Καρούζος, ο Γιώργος Ιωάννου, ο Άκος Δασκαλόπουλος…
Ο Καρούζος ερχόταν πολύ συχνά στο σπίτι του Μάνου και έπαιζαν τάβλι, αλλά είχε και μια μεγάλη μανία. Ήθελε σώνει και καλά κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού να ακούει το «Αχ χελιδόνι μου». Μια φορά μετρήσαμε, το είχαμε βάλει 15 φορές!».
