«Αχ ας μπορούσα» να… τ’αποκτούσα…
Με αφορμή τη συμπλήρωση 99 χρόνων από τη γέννηση του Γρηγόρη Μπιθικώτση, το Σάββατο 11 Δεκεμβρίου επιχείρησα μια, όσο το δυνατόν, συνολική καταγραφή των ηχογραφήσεών του, που δεν κυκλοφόρησαν ποτέ σε οποιοδήποτε ηχητικό φορέα.
Σχεδόν αμέσως μετά τη δημοσίευση του άρθρου, επικοινώνησαν μαζί μου κάποιοι φίλοι, άλλος για να ζητήσει να ακούσει τα ανέκδοτα τραγούδια (που, δυστυχώς, δεν υπάρχουν στην κατοχή μου), άλλος για να με προτρέψει να «πιέσω» την εταιρεία που έχει τα δικαιώματα να τα εκδώσει (κάτι που επίσης δεν έχω τη δυνατότητα να κάνω) κι ένας άλλος φίλος για να με παραπέμψει σε δυο video που υπάρχουν στο κανάλι του «ANDREAS TOXOTIS» στο Youtube, μέσα στα οποία ακούγονται αποσπάσματα λίγων δευτερολέπτων από τραγούδια, κυρίως, παλιά λαϊκά που, με εξαίρεση ένα – δύο, δεν κυκλοφόρησαν ποτέ.
Άκουσα τα δυο «medley» με πολύ ενδιαφέρον και ανάμικτα συναισθήματα. Πήρα μεγάλη χαρά ακούγοντας, έστω, μια ιδέα από κάποια τραγούδια, ειδικά αυτά με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση. Χαρά που έμεινε μισή, αφού στα δυο video είναι διαθέσιμα μόνο κάποια αποσπάσματα.
Υπάρχουν λοιπόν κάποια τραγούδια με τον Μπιθικώτση τους τίτλους των οποίων διαβάσατε ήδη στο άρθρο που προανέφερα, όπως το «Ποιο κύμα και ποια θάλασσα» των Άκη Πάνου και Γρηγόρη Μπιθικώτση με τη Γιώτα Λύδια και την Βούλα Γκίκα, το «Στην Καστέλλα» των Αντώνη Ρεπάνη και Νίκου Γκούμα, το «Εγώ είμαι της παλιάς σχολής» του Γιώργου Μουφλουζέλη, αλλά και κάποια ακόμα, όπως η «Μαρία Πενταγιώτισσα» (άγνωστοι δημιουργοί), το «Χαρούμενο δειλινό» (άγνωστοι δημιουργοί), «Τα ντόρτια και τα μόρτια» των Γρηγόρη Μπιθικώτση και Βασίλη Μαστροκώστα, που κυκλοφόρησε το 1986 με τον Λεωνίδα Βελή στον δίσκο «Σήμερα» (θυμάμαι πως το τραγούδι ακούστηκε από τον Μπιθικώτση σε ένα από τα δυο τηλεοπτικά αφιερώματα της ΕΡΤ σε εκείνον, λίγο πριν κυκλοφορήσει ο δίσκος), «Ο καινούργιος δρόμος» (άγνωστοι δημιουργοί), το «Μίλα Κατερίνα» του Λουκιανού Κηλαηδόνη και του Νίκου Γκάτσου (ένα από τα τραγούδια της «Κόκκινης κλωστής», που αν και ηχογραφήθηκαν με τον Μπιθικώτση, τελικά κυκλοφόρησαν με τον Μανώλη Μητσιά) και ένα ακόμη άγνωστο τραγούδι, το ηχητικό κλίμα του οποίου μου θύμισε τα τραγούδια του Μπιθικώτση και του Κώστα Βίρβου από τον δίσκο «Πατέρα μου» του 1979.
Στα δυο video ακούγονται επίσης δυο τραγούδια του Βασίλη Τσιτσάνη, «Η πίπα» με τη Σόνια Ίμβρου και το «Μες στον ουρανό θ’ανέβω» με τον Φέφτζη Αττακλή και τη Σόνια Ίμβρου, «Η χαρά» των Γιώργου Μαλλίδη και Θάνου Σοφού από τον κύκλο «Αντίλαλοι» με τον Σταύρο Καμπάνη, «Του ντερβίση το πιοτό» των Αντώνη Κατινάρη και Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου με τον Μανώλη Αγγελόπουλο, που κυκλοφόρησε με τη φωνή του Μπιθικώτση το 1966, το «Τρομαγμένο περιστέρι» των Απόστολου Καλδάρα και της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, με έναν ερμηνευτή που, μάλλον, είναι ο Σταμάτης Κόκοτας (το τραγούδι κυκλοφόρησε το 1969 με τον Γιώργο Νταλάρα), ο «Ανεμόμυλος» των Γιώργου Λαύκα, Οδυσσέα Μοσχονά και Απόστολου Χρυσούλη με τον Στράτο Διονυσίου, από ηχογράφηση του 1962, το «Φιλντισένιο καραβάκι» των Μάνου Χατζιδάκι και Νίκου Γκάτσου, με το ίδιο playback της ορχήστρας των εκτελέσεων με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση και τον Σταμάτη Κόκοτα, αλλά με άγνωστο ερμηνευτή, το «Σ’αγάπησα, μ’αγάπησες» των Γιάννη Μαρκόπουλου και Μιχάλη Κατσαρού (που τραγούδησε το 1980 η Λιζέτα Νικολάου στον ομώνυμο, προσωπικό της δίσκο) με τη Βίκυ Μοσχολιού, το «Αχ ας μπορούσα» του Στράτου Ατταλίδη με διαφορετικά λόγια κι ερμηνευτή, η «Ομορφιά του ναύτη» του Χρήστου Λεοντή και του Πάνου Λαμψίδη με τη Μαρινέλλα (τραγούδι που υπάρχει ήδη ολόκληρο στο Youtube), ένα τραγούδι με τον Πρόδρομο Τσαουσάκη, ένα με τον Τόλη Βοσκόπουλο, ένα με τον Δώρο Γεωργιάδη και αρκετά ακόμα, για τα οποία δεν υπάρχει καμία πληροφορία…
Δεν ξέρω και, για να πω την αλήθεια, δεν με ενδιαφέρει ούτε ποιος είναι ο άνθρωπος που τα ανέβασε στο Youtube, ούτε πώς τα βρήκε (αν και κάπου πάει το μυαλό μου), ούτε γιατί τα ανέβασε αποσπασματικά. Μαγκιά του που τα βρήκε, «γούστο του και καπέλο του» που τα ανέβασε έτσι. Το θέμα μας δεν είναι αυτό.
Το θέμα είναι – και το έχω ξαναγράψει άπειρες φορές – γιατί οι εταιρείες αφήνουν, εδώ και χρόνια, απροστάτευτο και ανεκμετάλλευτο ένα τέτοιο θησαυρό, με αποτέλεσμα όσοι κατέχουν τις «μήτρες» των ηχογραφήσεων, να τα δημοσιεύουν με αυτό τον τρόπο ή να τυπώνουν τα τραγούδια σε δισκάκια με λευκή ετικέτα (σε εργοστάσια του εξωτερικού) και να τα πουλάνε σε τιμές, τουλάχιστον, εξοργιστικές. Κατά καιρούς έχουν πέσει στην αντίληψή μου περιπτώσεις ακυκλοφόρητων ηχογραφήσεων του Γιώργου Νταλάρα, που τα τύπωσαν κάποιοι σε μικρούς δίσκους με άσπρη ετικέτα και επιχείρησαν να τα πουλήσουν στην τιμή των 1.500 ή 3.000 euro!!! (Δεν ξέρω, αν μέχρι σήμερα έχουν καταφέρει να τα πουλήσουν).
Στο κάτω, κάτω αφού τα cd δεν παρουσιάζουν πλέον εμπορικό ενδιαφέρον για τις εταιρείες, ας αναζητήσουν τα τραγούδια στα αρχεία τους και ας τα «ανεβάσουν» στα δικά τους κανάλια στο Youtube!
Tόσο δύσκολο είναι;
Με αφορμή τη συμπλήρωση 99 χρόνων από τη γέννηση του Γρηγόρη Μπιθικώτση, το Σάββατο 11 Δεκεμβρίου επιχείρησα μια, όσο το δυνατόν, συνολική καταγραφή των ηχογραφήσεών του, που δεν κυκλοφόρησαν ποτέ σε οποιοδήποτε ηχητικό φορέα.
Σχεδόν αμέσως μετά τη δημοσίευση του άρθρου, επικοινώνησαν μαζί μου κάποιοι φίλοι, άλλος για να ζητήσει να ακούσει τα ανέκδοτα τραγούδια (που, δυστυχώς, δεν υπάρχουν στην κατοχή μου), άλλος για να με προτρέψει να «πιέσω» την εταιρεία που έχει τα δικαιώματα να τα εκδώσει (κάτι που επίσης δεν έχω τη δυνατότητα να κάνω) κι ένας άλλος φίλος για να με παραπέμψει σε δυο video που υπάρχουν στο κανάλι του «ANDREAS TOXOTIS» στο Youtube, μέσα στα οποία ακούγονται αποσπάσματα λίγων δευτερολέπτων από τραγούδια, κυρίως, παλιά λαϊκά που, με εξαίρεση ένα – δύο, δεν κυκλοφόρησαν ποτέ.
Άκουσα τα δυο «medley» με πολύ ενδιαφέρον και ανάμικτα συναισθήματα. Πήρα μεγάλη χαρά ακούγοντας, έστω, μια ιδέα από κάποια τραγούδια, ειδικά αυτά με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση. Χαρά που έμεινε μισή, αφού στα δυο video είναι διαθέσιμα μόνο κάποια αποσπάσματα.
Υπάρχουν λοιπόν κάποια τραγούδια με τον Μπιθικώτση τους τίτλους των οποίων διαβάσατε ήδη στο άρθρο που προανέφερα, όπως το «Ποιο κύμα και ποια θάλασσα» των Άκη Πάνου και Γρηγόρη Μπιθικώτση με τη Γιώτα Λύδια και την Βούλα Γκίκα, το «Στην Καστέλλα» των Αντώνη Ρεπάνη και Νίκου Γκούμα, το «Εγώ είμαι της παλιάς σχολής» του Γιώργου Μουφλουζέλη, αλλά και κάποια ακόμα, όπως η «Μαρία Πενταγιώτισσα» (άγνωστοι δημιουργοί), το «Χαρούμενο δειλινό» (άγνωστοι δημιουργοί), «Τα ντόρτια και τα μόρτια» των Γρηγόρη Μπιθικώτση και Βασίλη Μαστροκώστα, που κυκλοφόρησε το 1986 με τον Λεωνίδα Βελή στον δίσκο «Σήμερα» (θυμάμαι πως το τραγούδι ακούστηκε από τον Μπιθικώτση σε ένα από τα δυο τηλεοπτικά αφιερώματα της ΕΡΤ σε εκείνον, λίγο πριν κυκλοφορήσει ο δίσκος), «Ο καινούργιος δρόμος» (άγνωστοι δημιουργοί), το «Μίλα Κατερίνα» του Λουκιανού Κηλαηδόνη και του Νίκου Γκάτσου (ένα από τα τραγούδια της «Κόκκινης κλωστής», που αν και ηχογραφήθηκαν με τον Μπιθικώτση, τελικά κυκλοφόρησαν με τον Μανώλη Μητσιά) και ένα ακόμη άγνωστο τραγούδι, το ηχητικό κλίμα του οποίου μου θύμισε τα τραγούδια του Μπιθικώτση και του Κώστα Βίρβου από τον δίσκο «Πατέρα μου» του 1979.
Στα δυο video ακούγονται επίσης δυο τραγούδια του Βασίλη Τσιτσάνη, «Η πίπα» με τη Σόνια Ίμβρου και το «Μες στον ουρανό θ’ανέβω» με τον Φέφτζη Αττακλή και τη Σόνια Ίμβρου, «Η χαρά» των Γιώργου Μαλλίδη και Θάνου Σοφού από τον κύκλο «Αντίλαλοι» με τον Σταύρο Καμπάνη, «Του ντερβίση το πιοτό» των Αντώνη Κατινάρη και Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου με τον Μανώλη Αγγελόπουλο, που κυκλοφόρησε με τη φωνή του Μπιθικώτση το 1966, το «Τρομαγμένο περιστέρι» των Απόστολου Καλδάρα και της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, με έναν ερμηνευτή που, μάλλον, είναι ο Σταμάτης Κόκοτας (το τραγούδι κυκλοφόρησε το 1969 με τον Γιώργο Νταλάρα), ο «Ανεμόμυλος» των Γιώργου Λαύκα, Οδυσσέα Μοσχονά και Απόστολου Χρυσούλη με τον Στράτο Διονυσίου, από ηχογράφηση του 1962, το «Φιλντισένιο καραβάκι» των Μάνου Χατζιδάκι και Νίκου Γκάτσου, με το ίδιο playback της ορχήστρας των εκτελέσεων με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση και τον Σταμάτη Κόκοτα, αλλά με άγνωστο ερμηνευτή, το «Σ’αγάπησα, μ’αγάπησες» των Γιάννη Μαρκόπουλου και Μιχάλη Κατσαρού (που τραγούδησε το 1980 η Λιζέτα Νικολάου στον ομώνυμο, προσωπικό της δίσκο) με τη Βίκυ Μοσχολιού, το «Αχ ας μπορούσα» του Στράτου Ατταλίδη με διαφορετικά λόγια κι ερμηνευτή, η «Ομορφιά του ναύτη» του Χρήστου Λεοντή και του Πάνου Λαμψίδη με τη Μαρινέλλα (τραγούδι που υπάρχει ήδη ολόκληρο στο Youtube), ένα τραγούδι με τον Πρόδρομο Τσαουσάκη, ένα με τον Τόλη Βοσκόπουλο, ένα με τον Δώρο Γεωργιάδη και αρκετά ακόμα, για τα οποία δεν υπάρχει καμία πληροφορία…
Δεν ξέρω και, για να πω την αλήθεια, δεν με ενδιαφέρει ούτε ποιος είναι ο άνθρωπος που τα ανέβασε στο Youtube, ούτε πώς τα βρήκε (αν και κάπου πάει το μυαλό μου), ούτε γιατί τα ανέβασε αποσπασματικά. Μαγκιά του που τα βρήκε, «γούστο του και καπέλο του» που τα ανέβασε έτσι. Το θέμα μας δεν είναι αυτό.
Το θέμα είναι – και το έχω ξαναγράψει άπειρες φορές – γιατί οι εταιρείες αφήνουν, εδώ και χρόνια, απροστάτευτο και ανεκμετάλλευτο ένα τέτοιο θησαυρό, με αποτέλεσμα όσοι κατέχουν τις «μήτρες» των ηχογραφήσεων, να τα δημοσιεύουν με αυτό τον τρόπο ή να τυπώνουν τα τραγούδια σε δισκάκια με λευκή ετικέτα (σε εργοστάσια του εξωτερικού) και να τα πουλάνε σε τιμές, τουλάχιστον, εξοργιστικές. Κατά καιρούς έχουν πέσει στην αντίληψή μου περιπτώσεις ακυκλοφόρητων ηχογραφήσεων του Γιώργου Νταλάρα, που τα τύπωσαν κάποιοι σε μικρούς δίσκους με άσπρη ετικέτα και επιχείρησαν να τα πουλήσουν στην τιμή των 1.500 ή 3.000 euro!!! (Δεν ξέρω, αν μέχρι σήμερα έχουν καταφέρει να τα πουλήσουν).
Στο κάτω, κάτω αφού τα cd δεν παρουσιάζουν πλέον εμπορικό ενδιαφέρον για τις εταιρείες, ας αναζητήσουν τα τραγούδια στα αρχεία τους και ας τα «ανεβάσουν» στα δικά τους κανάλια στο Youtube!
Tόσο δύσκολο είναι;
