«Το απλό το σεμνό και το ανοιχτόκαρδο παιδί του λαού»
Βρισκόμαστε στον Σεπτέμβρη του 1961 και στα περίπτερα φιγουράρει η μορφή του Γρηγόρη Μπιθικώτση, μέσα από το εξώφυλλο του περιοδικού «Ελληνικό Τραγούδι», που περιλάμβανε ένα σύντομο αφιέρωμα στον λαϊκό βάρδο.
Εκείνη την εποχή ο Μπιθικώτσης είχε καθιερωθεί για τα καλά, ηχογραφώντας τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, μαζί με τις επανεκτελέσεις των παλαιότερων επιτυχιών του Μάρκου, του Τσιτσάνη, του Χιώτη, του Μητσάκη, του Χατζηχρήστου, του Παπαϊωάννου, του Λαύκα, αλλά και μια σειρά από καινούργια, ξεχωριστά λαϊκά τραγούδια. Αν έχω μετρήσει σωστά και χωρίς να υπολογίζω τις επανεκτελέσεις του που κυκλοφόρησαν στα extended play 45άρια δισκάκια της Columbia, μέσα στο 1961 ο Μπιθικώτσης ηχογράφησε 55 τραγούδια! Όσα δηλαδή θα αναλογούσαν σε τέσσερις με πέντε μεγάλους δίσκους!
Στο αφιέρωμα του περιοδικού είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος με τον οποίο ο άγνωστος συντάκτης αναφέρεται στη βασίλισσα, ενώ αποφεύγει διακριτικά να γράψει σε ποιο μέρος έγινε η συνάντηση της με τον Μπιθικώτση, πού συνυπηρέτησαν ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης και για ποιο λόγο βρέθηκαν εκεί. Το μέρος είναι βεβαίως η Μακρόνησος, όπου ο Μπιθικώτσης υπηρέτησε τη θητεία του ως στρατιώτης στο τάγμα ανεπιθύμητων, ενώ την ίδια περίοδο ο Μίκης βρέθηκε εκεί ως εξόριστος. Στη Μακρόνησο ο νεαρός Γρηγόρης έπαιζε μπουζούκι στις λέσχες αξιωματικών αλλά και στους πολιτικούς κρατούμενους του νησιού. Εκεί τον είδε η Φρειδερίκη και θέλησε να μάθει ποιο είναι αυτό το όργανο που αντίκριζε για πρώτη φορά. Ο Μπιθικώτσης της απάντησε πως επρόκειτο για ένα σύγχρονο όργανο με το οποίο διασκέδαζε ο λαός κι εκείνη παρατηρώντας πως το μπουζούκι ήταν σπασμένο, με την επιστροφή της στην Αθήνα του έστειλε ένα καινούργιο για δώρο…
Οι ξεχωριστοί ερμηνευταί του λαϊκού τραγουδιού
Ένα σύντομο πορτραίτο γραμμένο από τον συνεργάτη μας κ. ΑΛΤ.
Τα χέρια μιας βασίλισσας του χάρισαν το πρώτο μπουζούκι που απόκτησε στη ζωή του. Και η βασίλισσα εκείνη που δεν ήταν άλλη από την λαοφιλέστατη βασίλισσα των Ελλήνων Φρειδερίκη, μαζί με το τόσο πολύτιμο για τον φτωχό και άσημο τότε τραγουδιστή δώρο της, του έδωσε και μιαν ευχή:
-Πάρτο παιδί μου και σου εύχομαι με όλη μου την καρδιά, αφού αγαπάς τόσο πολύ αυτό το όργανο, να πραγματοποιήσεις πολύ σύντομα όλα τα όνειρά σου.
Ο Γρηγόρης, στρατιώτης τότε, δέχτηκε το δώρο γεμάτο συγκίνηση, χάιδεψε με δάκρυα στα μάτια τις χορδές του και ύστερα μαζί με τις ευαίσθητες χορδές της καρδιάς του, άρχισε να συνθέτει το τραγούδι μιας καινούργιας ζωής που θ’ άρχιζε αμέσως μετά την αποστράτευσή του.
Και πραγματικά έτσι έπρεπε να γίνει. Γιατί μ’αυτό το μπουζούκι όπως είπαμε και πιο πάνω, άρχισε ο Γρηγόρης να συνθέτει το τραγούδι της καινούργιας του ζωής, μιας ζωής που μέχρι να φτάσει στο ρεφραίν της επιτυχίας, γνώρισε πολλές πίκρες, πόνους και αγωνίες.
Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης δεν είναι καινούργιος στο λαϊκό τραγούδι. Από τον καιρό που απολύθηκε από στρατιώτης και πολύ πιο μπροστά ακόμη, τραγουδούσε στα διάφορα κέντρα και τους δίσκους και εκτός από τα τραγούδια των διαφόρων συνθετών που εκτελούσε, έγραψε και τραγούδησε και δικά του τραγούδια, πολλά από τα οποία όπως το «Άπονε τύραννε τι θα κερδίσεις», «Ήθελα να ‘μουνα πουλάκι», «Στενό δρομάκι» κ.α. εσημείωσαν σουξέ.
Οι φωνογραφικές όμως εταιρείες, που θεωρούσαν τον Γρηγόρη περισσότερο συνθέτη, παρά τραγουδιστή, δεν του έδωσαν την ευκαιρία, δεν στάθηκαν ποτέ συμπαραστάται στο πλευρό του για να δείξει στο ευρύ κοινό πόσο αξίζει το παράξενο μέταλλο της φωνής του. Έπρεπε όμως αυτή τη φωνή να την ακούσει από κάποιους δίσκους στο Παρίσι, ο ευρισκόμενος εκεί τότε δημοφιλής συνθέτης Μίκης Θεοδωράκης, να θυμηθεί ότι η φωνή αυτή ήταν του Γρηγόρη που κάποτε υπηρέτησαν μαζί και να’ρθει εδώ στην Ελλάδα, για να του πει:
-Γρηγόρη, εσύ θα είσαι ο ερμηνευτής των τραγουδιών μου. Εσύ θα τραγουδήσεις τα τραγούδια του «Επιταφίου».
Κι αμέσως οι δυο παλιοί φίλοι, κλείστηκαν σ’ένα δωμάτιο και διαθέτοντας για πολλές ημέρες, ώρες ολόκληρες, ο Μίκης άρχισε να σιγοτραγουδάει και να μαθαίνει στον Γρηγόρη, νότα με νότα τα τραγούδια του.
Σήμερα ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης θεωρείται ο πιο ιδεώδης ερμηνευτής των τραγουδιών του Θεοδωράκη και η φωνή του, η χρυσή αυτή φωνή, που μέχρι χθες ήταν άγνωστη σχεδόν, συγκινεί ολόκληρο το Πανελλήνιο.
Για τον Γρηγόρη Μπιθικώτση, πέρασαν πια τα δύσκολα χρόνια. Έπρεπε κάποτε να επιβληθεί και επεβλήθη. Οι δίσκοι του είναι περιζήτητοι και παντού όπου εμφανίζεται αποθεώνεται. Ο ένας θρίαμβός του διαδέχεται τον άλλο, μα η επιτυχία και η δόξα δεν τον εμέθυσαν. Εξακολουθεί να είναι το απλό το σεμνό και το ανοιχτόκαρδο παιδί του λαού και το κυριότερο, δεν είναι επιλήσμων.
-Όλα τα πάντα. Και την επιτυχία μου και την καριέρα μου τα οφείλω στον Μίκη Θεοδωράκη, λέει κάθε φορά που θα τον ρωτήσουν.
Αλλά και ο Μίκης Θεοδωράκης απαντά:
-Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης είναι ο γνήσιος ερμηνευτής του Ελληνικού λαϊκού τραγουδιού.
Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης γεννήθηκε στην Κάρυστο στις 14 Δεκεμβρίου του 1922, αλλά μεγάλωσε στην Αθήνα, στο Περιστέρι.* Αστερισμός του είναι ο Τοξότης και έχει μάτια καστανά. Τα μαλλιά του είναι μαύρα και με γκρίζες αποχρώσεις. Έχει ανάστημα 1,76 και βάρος 64 κιλά. Ο χαρακτήρας του είναι νευρικός, όπως ισχυρίζεται ο ίδιος, αλλά όσοι τον γνωρίζουν από κοντά διαπιστώνουν το αντίθετο. Από τα σπορ προτιμάει το αυτοκίνητο και από τους ξένους τραγουδιστές τον Χάρυ Μπελαφόντε. Είναι παντρεμένος από έρωτα με τη γυναίκα του την Θεοκλεία και έχει δυο κοριτσάκια. Την Άννα 8 ετών και την Τασία 7 που τον λατρεύουν και τα λατρεύει.
Μια βασίλισσα του χάρισε το πρώτο μπουζούκι του. Τώρα είναι κι αυτός ένας από τους βασιλείς του λαϊκού τραγουδιού. Με όλη μας την καρδιά κι εμείς, του ευχόμαστε να μη χάσει ποτέ τον θρόνο του.
ΑΛΤ.
*Η σωστή ημερομηνία γέννησης του Γρηγόρη Μπιθικώτση είναι 11 Δεκεμβρίου του 1922.
Βρισκόμαστε στον Σεπτέμβρη του 1961 και στα περίπτερα φιγουράρει η μορφή του Γρηγόρη Μπιθικώτση, μέσα από το εξώφυλλο του περιοδικού «Ελληνικό Τραγούδι», που περιλάμβανε ένα σύντομο αφιέρωμα στον λαϊκό βάρδο.
Εκείνη την εποχή ο Μπιθικώτσης είχε καθιερωθεί για τα καλά, ηχογραφώντας τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, μαζί με τις επανεκτελέσεις των παλαιότερων επιτυχιών του Μάρκου, του Τσιτσάνη, του Χιώτη, του Μητσάκη, του Χατζηχρήστου, του Παπαϊωάννου, του Λαύκα, αλλά και μια σειρά από καινούργια, ξεχωριστά λαϊκά τραγούδια. Αν έχω μετρήσει σωστά και χωρίς να υπολογίζω τις επανεκτελέσεις του που κυκλοφόρησαν στα extended play 45άρια δισκάκια της Columbia, μέσα στο 1961 ο Μπιθικώτσης ηχογράφησε 55 τραγούδια! Όσα δηλαδή θα αναλογούσαν σε τέσσερις με πέντε μεγάλους δίσκους!
Στο αφιέρωμα του περιοδικού είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος με τον οποίο ο άγνωστος συντάκτης αναφέρεται στη βασίλισσα, ενώ αποφεύγει διακριτικά να γράψει σε ποιο μέρος έγινε η συνάντηση της με τον Μπιθικώτση, πού συνυπηρέτησαν ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης και για ποιο λόγο βρέθηκαν εκεί. Το μέρος είναι βεβαίως η Μακρόνησος, όπου ο Μπιθικώτσης υπηρέτησε τη θητεία του ως στρατιώτης στο τάγμα ανεπιθύμητων, ενώ την ίδια περίοδο ο Μίκης βρέθηκε εκεί ως εξόριστος. Στη Μακρόνησο ο νεαρός Γρηγόρης έπαιζε μπουζούκι στις λέσχες αξιωματικών αλλά και στους πολιτικούς κρατούμενους του νησιού. Εκεί τον είδε η Φρειδερίκη και θέλησε να μάθει ποιο είναι αυτό το όργανο που αντίκριζε για πρώτη φορά. Ο Μπιθικώτσης της απάντησε πως επρόκειτο για ένα σύγχρονο όργανο με το οποίο διασκέδαζε ο λαός κι εκείνη παρατηρώντας πως το μπουζούκι ήταν σπασμένο, με την επιστροφή της στην Αθήνα του έστειλε ένα καινούργιο για δώρο…
Οι ξεχωριστοί ερμηνευταί του λαϊκού τραγουδιού
Ένα σύντομο πορτραίτο γραμμένο από τον συνεργάτη μας κ. ΑΛΤ.
Τα χέρια μιας βασίλισσας του χάρισαν το πρώτο μπουζούκι που απόκτησε στη ζωή του. Και η βασίλισσα εκείνη που δεν ήταν άλλη από την λαοφιλέστατη βασίλισσα των Ελλήνων Φρειδερίκη, μαζί με το τόσο πολύτιμο για τον φτωχό και άσημο τότε τραγουδιστή δώρο της, του έδωσε και μιαν ευχή:
-Πάρτο παιδί μου και σου εύχομαι με όλη μου την καρδιά, αφού αγαπάς τόσο πολύ αυτό το όργανο, να πραγματοποιήσεις πολύ σύντομα όλα τα όνειρά σου.
Ο Γρηγόρης, στρατιώτης τότε, δέχτηκε το δώρο γεμάτο συγκίνηση, χάιδεψε με δάκρυα στα μάτια τις χορδές του και ύστερα μαζί με τις ευαίσθητες χορδές της καρδιάς του, άρχισε να συνθέτει το τραγούδι μιας καινούργιας ζωής που θ’ άρχιζε αμέσως μετά την αποστράτευσή του.
Και πραγματικά έτσι έπρεπε να γίνει. Γιατί μ’αυτό το μπουζούκι όπως είπαμε και πιο πάνω, άρχισε ο Γρηγόρης να συνθέτει το τραγούδι της καινούργιας του ζωής, μιας ζωής που μέχρι να φτάσει στο ρεφραίν της επιτυχίας, γνώρισε πολλές πίκρες, πόνους και αγωνίες.
Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης δεν είναι καινούργιος στο λαϊκό τραγούδι. Από τον καιρό που απολύθηκε από στρατιώτης και πολύ πιο μπροστά ακόμη, τραγουδούσε στα διάφορα κέντρα και τους δίσκους και εκτός από τα τραγούδια των διαφόρων συνθετών που εκτελούσε, έγραψε και τραγούδησε και δικά του τραγούδια, πολλά από τα οποία όπως το «Άπονε τύραννε τι θα κερδίσεις», «Ήθελα να ‘μουνα πουλάκι», «Στενό δρομάκι» κ.α. εσημείωσαν σουξέ.
Οι φωνογραφικές όμως εταιρείες, που θεωρούσαν τον Γρηγόρη περισσότερο συνθέτη, παρά τραγουδιστή, δεν του έδωσαν την ευκαιρία, δεν στάθηκαν ποτέ συμπαραστάται στο πλευρό του για να δείξει στο ευρύ κοινό πόσο αξίζει το παράξενο μέταλλο της φωνής του. Έπρεπε όμως αυτή τη φωνή να την ακούσει από κάποιους δίσκους στο Παρίσι, ο ευρισκόμενος εκεί τότε δημοφιλής συνθέτης Μίκης Θεοδωράκης, να θυμηθεί ότι η φωνή αυτή ήταν του Γρηγόρη που κάποτε υπηρέτησαν μαζί και να’ρθει εδώ στην Ελλάδα, για να του πει:
-Γρηγόρη, εσύ θα είσαι ο ερμηνευτής των τραγουδιών μου. Εσύ θα τραγουδήσεις τα τραγούδια του «Επιταφίου».
Κι αμέσως οι δυο παλιοί φίλοι, κλείστηκαν σ’ένα δωμάτιο και διαθέτοντας για πολλές ημέρες, ώρες ολόκληρες, ο Μίκης άρχισε να σιγοτραγουδάει και να μαθαίνει στον Γρηγόρη, νότα με νότα τα τραγούδια του.
Σήμερα ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης θεωρείται ο πιο ιδεώδης ερμηνευτής των τραγουδιών του Θεοδωράκη και η φωνή του, η χρυσή αυτή φωνή, που μέχρι χθες ήταν άγνωστη σχεδόν, συγκινεί ολόκληρο το Πανελλήνιο.
Για τον Γρηγόρη Μπιθικώτση, πέρασαν πια τα δύσκολα χρόνια. Έπρεπε κάποτε να επιβληθεί και επεβλήθη. Οι δίσκοι του είναι περιζήτητοι και παντού όπου εμφανίζεται αποθεώνεται. Ο ένας θρίαμβός του διαδέχεται τον άλλο, μα η επιτυχία και η δόξα δεν τον εμέθυσαν. Εξακολουθεί να είναι το απλό το σεμνό και το ανοιχτόκαρδο παιδί του λαού και το κυριότερο, δεν είναι επιλήσμων.
-Όλα τα πάντα. Και την επιτυχία μου και την καριέρα μου τα οφείλω στον Μίκη Θεοδωράκη, λέει κάθε φορά που θα τον ρωτήσουν.
Αλλά και ο Μίκης Θεοδωράκης απαντά:
-Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης είναι ο γνήσιος ερμηνευτής του Ελληνικού λαϊκού τραγουδιού.
Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης γεννήθηκε στην Κάρυστο στις 14 Δεκεμβρίου του 1922, αλλά μεγάλωσε στην Αθήνα, στο Περιστέρι.* Αστερισμός του είναι ο Τοξότης και έχει μάτια καστανά. Τα μαλλιά του είναι μαύρα και με γκρίζες αποχρώσεις. Έχει ανάστημα 1,76 και βάρος 64 κιλά. Ο χαρακτήρας του είναι νευρικός, όπως ισχυρίζεται ο ίδιος, αλλά όσοι τον γνωρίζουν από κοντά διαπιστώνουν το αντίθετο. Από τα σπορ προτιμάει το αυτοκίνητο και από τους ξένους τραγουδιστές τον Χάρυ Μπελαφόντε. Είναι παντρεμένος από έρωτα με τη γυναίκα του την Θεοκλεία και έχει δυο κοριτσάκια. Την Άννα 8 ετών και την Τασία 7 που τον λατρεύουν και τα λατρεύει.
Μια βασίλισσα του χάρισε το πρώτο μπουζούκι του. Τώρα είναι κι αυτός ένας από τους βασιλείς του λαϊκού τραγουδιού. Με όλη μας την καρδιά κι εμείς, του ευχόμαστε να μη χάσει ποτέ τον θρόνο του.
ΑΛΤ.
*Η σωστή ημερομηνία γέννησης του Γρηγόρη Μπιθικώτση είναι 11 Δεκεμβρίου του 1922.
