Η Ελένη Ροδά συνεργάστηκε για μεγάλο διάστημα με τον Γιώργο Ζαμπέτα.
Μαζί γύρισαν γωνιές της Ελλάδας αλλά και του εξωτερικού. Μέχρι και στην Περσία έφθασε η χάρη τους.
Μεταξύ άλλων συνδέονται και με δύο αθάνατα τραγούδια, το «Ανθρωπάκι» και τη «Βουρκωμένη Δευτέρα» σε στίχους του Διονύση Τζεφρώνη.
Η Ροδά όμως δεν ήταν «ενωμένη» με τον Ζαμπέτα μόνο καλλιτεχνικά. Διατηρούσαν ζεστούς ανθρώπινους δεσμούς.
Ο λόγος σε εκείνη μέσα από συνέντευξη που μου παραχώρησε για το περιοδικό Γαστρονόμος (τεύχος 211, Οκτώβριος 2023):
«Έφυγε καταπικραμένος ο Ζαμπέτας. Δύο μέρες πριν πεθάνει, στο “Σωτηρία”, μου χάιδευε τα χέρια με τόση τρυφερότητα, όσο ποτέ άλλοτε. Και μετά μου λέει, “σε παρακαλώ, έχω πεθυμήσει αγκινάρες, φτιάξε μου”. Τις έκανα αλά πολίτα, με μπόλικο καροτάκι, πατατούλα και μυρωδικά. Πάω την άλλη μέρα να αγοράσω αλλά δεν έβρισκα φρέσκες και όπως τις ήθελα.
Την επόμενη μέρα ενώ τις καθαρίζω, με καλεί στο τηλέφωνο ο Κώστας Βενετσάνος: “Ξέρεις, πέθανε ο δάσκαλος”. Τα αγκάθια τους λες και μου τρυπήσαν όλα μαζί την καρδιά. Δεν τις μαγείρεψα ξανά από τότε…».
Μαζί γύρισαν γωνιές της Ελλάδας αλλά και του εξωτερικού. Μέχρι και στην Περσία έφθασε η χάρη τους.
Μεταξύ άλλων συνδέονται και με δύο αθάνατα τραγούδια, το «Ανθρωπάκι» και τη «Βουρκωμένη Δευτέρα» σε στίχους του Διονύση Τζεφρώνη.
Η Ροδά όμως δεν ήταν «ενωμένη» με τον Ζαμπέτα μόνο καλλιτεχνικά. Διατηρούσαν ζεστούς ανθρώπινους δεσμούς.
Ο λόγος σε εκείνη μέσα από συνέντευξη που μου παραχώρησε για το περιοδικό Γαστρονόμος (τεύχος 211, Οκτώβριος 2023):
«Έφυγε καταπικραμένος ο Ζαμπέτας. Δύο μέρες πριν πεθάνει, στο “Σωτηρία”, μου χάιδευε τα χέρια με τόση τρυφερότητα, όσο ποτέ άλλοτε. Και μετά μου λέει, “σε παρακαλώ, έχω πεθυμήσει αγκινάρες, φτιάξε μου”. Τις έκανα αλά πολίτα, με μπόλικο καροτάκι, πατατούλα και μυρωδικά. Πάω την άλλη μέρα να αγοράσω αλλά δεν έβρισκα φρέσκες και όπως τις ήθελα.
Την επόμενη μέρα ενώ τις καθαρίζω, με καλεί στο τηλέφωνο ο Κώστας Βενετσάνος: “Ξέρεις, πέθανε ο δάσκαλος”. Τα αγκάθια τους λες και μου τρυπήσαν όλα μαζί την καρδιά. Δεν τις μαγείρεψα ξανά από τότε…».
