Με αυτά τα λόγια «άνοιγε» τη συνέντευξή του με τον Διονύση Σαββόπουλο ο Γιώργος Λιάνης το Νοέμβρη του 1972 στο περιοδικό «Επίκαιρα».
Και συνεχίζει ο Λιάνης:
Είναι ένας τραγουδιστής που διεγείρει τη νεολαία. Αλλά φαντάζομαι, θα πόνταραν πάνω του όλες οι ηλικίες. Αν είστε φοιτητής και δε ζητάτε ούτε θεό, ούτε δάσκαλο, θα παίζατε στο Σαββόπουλο τα ρέστα σας. Αν είστε νεότερος υπάρχει στη μουσική του ένας κεραυνοβόλος ρυθμός ανάμεικτος με μια σπάνια ποιητική ιδιοσυγκρασία. Για τη γυναίκα που είναι «παράθυρο στον κόσμο», ο Σαββόπουλος-ταχυδρόμος κουβαλάει ένα γράμμα όλο τρυφερότητα. Πρέπει να ποντάρετε στη γόνιμη αναρχικότητά του, στην καστανή ματιά του, στα μακριά, σαν του Αβεσσαλώμ, μαλλιά του και στο καινούριο που αστράφτει μέσα του.
Τι ισχύει άραγε από όλα τα παραπάνω…σήμερα;
Το μόνο βέβαιο είναι πως το «εκτόπισμα» του Σαββόπουλου 78χρονου Σαββόπουλου παραμένει ισχυρότατο, γεγονός που αποδεικνύεται απ’ το «ντόρο» που σήκωσαν οι δηλώσεις.
Και βέβαια παραμένουν «παντοτινά» τα τραγούδια του, οι εκπομπές του, οι παραγωγές και οι… προεκτάσεις του, το βήμα και οι επιρροές με τις οποίες στόλισε και στολίζει τους κατοπινούς τραγουδοποιούς.
Όσον αφορά τις δηλώσεις του, απ’ όσο τον έχω ψάξει, ανέκαθεν ο Σαββόπουλος δεν χάιδευε ούτε τους συνομιλητές του, ούτε το κοινό. Τις περισσότερες φορές, μάλλον έλεγε τα αντίθετα απ’ όσα περίμεναν ή ήθελαν να ακούσουν.
Όταν ο Λιάνης τον ρωτά αν υπάρχουν προσωπικά του στοιχεία που θα μπορούσαν να δεχθούν πάνω τους ζουρλομανδύα ή ειρωνική ματιά, ο Σαββόπουλος απαντά:
«Το μυαλό μου λειτουργεί κατά έναν τέτοιον τρόπο, που μου μεγαλοποιεί σε υπερβολικό βαθμό και την πιο μικρή διαφορά μου σαν άτομο με την πραγματικότητα ή με οποιοδήποτε σύστημα. Άτομα σαν κι εμένα στην κοινωνία ονομάζονται τρελοί. Η κοινωνία αντιμετωπίζει ανέκαθεν άτομα σαν κι εμένα με επιφυλακτικότητα και φόβο, γιατί από πάντα ισχύει η αντίληψη ότι σε άτομα σαν κι αυτά, περιέρχεται το δαιμόνιο».
Στο φινάλε της συνέντευξης, στο κατά πόσο ο Σαββόπουλος ανήκει στον Σαββόπουλο ακόμη, παρόλο το εμπόριο, το επάγγελμα και τη δημοσιότητα, η απάντηση είναι-ήταν:
«Ανήκουμε στον εαυτό μας, όσα παραπειστικά κόλπα κι αν κάνουμε. Δουλειά, εμπόριο, αγαθά, δεν μπορούν να μας γεμίσουν, ούτε να μας ξεκόψουν από αυτόν».
Πηγές:
Περιοδικό Επίκαιρα & Λιάνης: Συνομιλώντας με τον αιώνα / 40 συνεντεύξεις (Ινφογνώμων)
Η φωτογραφία και το εξώφυλλο του περιοδικού προέρχονται από άρθρο του Φώντα Τρούσσα στη Lifo: ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ / Τέτοιες μέρες πριν από 50 χρόνια, κυκλοφορεί «Το Βρώμικο Ψωμί» του Διονύση Σαββόπουλου.
Και συνεχίζει ο Λιάνης:
Είναι ένας τραγουδιστής που διεγείρει τη νεολαία. Αλλά φαντάζομαι, θα πόνταραν πάνω του όλες οι ηλικίες. Αν είστε φοιτητής και δε ζητάτε ούτε θεό, ούτε δάσκαλο, θα παίζατε στο Σαββόπουλο τα ρέστα σας. Αν είστε νεότερος υπάρχει στη μουσική του ένας κεραυνοβόλος ρυθμός ανάμεικτος με μια σπάνια ποιητική ιδιοσυγκρασία. Για τη γυναίκα που είναι «παράθυρο στον κόσμο», ο Σαββόπουλος-ταχυδρόμος κουβαλάει ένα γράμμα όλο τρυφερότητα. Πρέπει να ποντάρετε στη γόνιμη αναρχικότητά του, στην καστανή ματιά του, στα μακριά, σαν του Αβεσσαλώμ, μαλλιά του και στο καινούριο που αστράφτει μέσα του.
Τι ισχύει άραγε από όλα τα παραπάνω…σήμερα;
Το μόνο βέβαιο είναι πως το «εκτόπισμα» του Σαββόπουλου 78χρονου Σαββόπουλου παραμένει ισχυρότατο, γεγονός που αποδεικνύεται απ’ το «ντόρο» που σήκωσαν οι δηλώσεις.
Και βέβαια παραμένουν «παντοτινά» τα τραγούδια του, οι εκπομπές του, οι παραγωγές και οι… προεκτάσεις του, το βήμα και οι επιρροές με τις οποίες στόλισε και στολίζει τους κατοπινούς τραγουδοποιούς.
Όσον αφορά τις δηλώσεις του, απ’ όσο τον έχω ψάξει, ανέκαθεν ο Σαββόπουλος δεν χάιδευε ούτε τους συνομιλητές του, ούτε το κοινό. Τις περισσότερες φορές, μάλλον έλεγε τα αντίθετα απ’ όσα περίμεναν ή ήθελαν να ακούσουν.
Όταν ο Λιάνης τον ρωτά αν υπάρχουν προσωπικά του στοιχεία που θα μπορούσαν να δεχθούν πάνω τους ζουρλομανδύα ή ειρωνική ματιά, ο Σαββόπουλος απαντά:
«Το μυαλό μου λειτουργεί κατά έναν τέτοιον τρόπο, που μου μεγαλοποιεί σε υπερβολικό βαθμό και την πιο μικρή διαφορά μου σαν άτομο με την πραγματικότητα ή με οποιοδήποτε σύστημα. Άτομα σαν κι εμένα στην κοινωνία ονομάζονται τρελοί. Η κοινωνία αντιμετωπίζει ανέκαθεν άτομα σαν κι εμένα με επιφυλακτικότητα και φόβο, γιατί από πάντα ισχύει η αντίληψη ότι σε άτομα σαν κι αυτά, περιέρχεται το δαιμόνιο».
Στο φινάλε της συνέντευξης, στο κατά πόσο ο Σαββόπουλος ανήκει στον Σαββόπουλο ακόμη, παρόλο το εμπόριο, το επάγγελμα και τη δημοσιότητα, η απάντηση είναι-ήταν:
«Ανήκουμε στον εαυτό μας, όσα παραπειστικά κόλπα κι αν κάνουμε. Δουλειά, εμπόριο, αγαθά, δεν μπορούν να μας γεμίσουν, ούτε να μας ξεκόψουν από αυτόν».
Πηγές:
Περιοδικό Επίκαιρα & Λιάνης: Συνομιλώντας με τον αιώνα / 40 συνεντεύξεις (Ινφογνώμων)
Η φωτογραφία και το εξώφυλλο του περιοδικού προέρχονται από άρθρο του Φώντα Τρούσσα στη Lifo: ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ / Τέτοιες μέρες πριν από 50 χρόνια, κυκλοφορεί «Το Βρώμικο Ψωμί» του Διονύση Σαββόπουλου.
