Η Λυδία Φωτοπούλου παραχώρησε συνέντευξη στη Νάνσυ Ζαμπέτογλου και τον Θανάση Αναγνωστόπουλο στην εκπομπή τους «Στούντιο 4» στη δημόσια τηλεόραση.
Εκεί η ηθοποιός μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και στην απώλεια της μητέρας της, την οποία έχασε όταν ήταν 14 ετών.
Είπε η Λυδία Φωτοπούλου:
«Την απώλεια της μητέρας μου την αντιλήφθηκα όταν ένιωθα ότι περίμενα συνεχώς ένα τέλος στη ζωή μου για τα πράγματα. Δηλαδή όταν μεγάλωσα πια και είχα το τέλος πιο μπροστά μου από το να ζήσω κάτι. Φοβόμουν ότι τα πράγματα τελειώνουν απότομα και αυτό μου προκαλούσε ένα πανικό. Εκεί κατάλαβα πιο ήταν το πρόβλημα»
Και συνέχισε η Λυδία Φωτοπούλου:
«Νομίζω ότι το πένθος μου δεν το έζησα, δεν ήξερα να το ζήσω και γύρω στα 45 άρχισα να πενθώ. Πήγα και σε ψυχολόγο, μίλησα. Δεν το ονόμασα γρήγορα, αλλά ότι ήταν ένα μοτίβο της ζωής μου το καταλάβαινα και κάποια στιγμή το ονομάτισα κιόλας. Στο πρώτο συννεφάκι ένιωθα… καταιγίδα, τέλος. Στα 45 βλέπεις λίγο πιο βαθιά στον εαυτό σου. Ίσως είχα περάσει και κάτι, μια απογοήτευση και ήθελα να μιλήσω με κάποιον».
Εκεί η ηθοποιός μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και στην απώλεια της μητέρας της, την οποία έχασε όταν ήταν 14 ετών.
Είπε η Λυδία Φωτοπούλου:
«Την απώλεια της μητέρας μου την αντιλήφθηκα όταν ένιωθα ότι περίμενα συνεχώς ένα τέλος στη ζωή μου για τα πράγματα. Δηλαδή όταν μεγάλωσα πια και είχα το τέλος πιο μπροστά μου από το να ζήσω κάτι. Φοβόμουν ότι τα πράγματα τελειώνουν απότομα και αυτό μου προκαλούσε ένα πανικό. Εκεί κατάλαβα πιο ήταν το πρόβλημα»
Και συνέχισε η Λυδία Φωτοπούλου:
«Νομίζω ότι το πένθος μου δεν το έζησα, δεν ήξερα να το ζήσω και γύρω στα 45 άρχισα να πενθώ. Πήγα και σε ψυχολόγο, μίλησα. Δεν το ονόμασα γρήγορα, αλλά ότι ήταν ένα μοτίβο της ζωής μου το καταλάβαινα και κάποια στιγμή το ονομάτισα κιόλας. Στο πρώτο συννεφάκι ένιωθα… καταιγίδα, τέλος. Στα 45 βλέπεις λίγο πιο βαθιά στον εαυτό σου. Ίσως είχα περάσει και κάτι, μια απογοήτευση και ήθελα να μιλήσω με κάποιον».
