Σε ηλικία 58 ετών η Κάτια Νικολαΐδου έφυγε από τη ζωή, έπειτα από γενναία μάχη με τον καρκίνο. Η ηθοποιός τον τελευταίο καιρό έκανε ελάχιστες δημόσιες εμφανίσεις – μία από αυτές είχε γίνει στις 16 Ιανουαρίου 2023, όταν είχε παρακολουθήσει την επίσημη πρεμιέρα της παράστασης «Άκρως Συμπαντικό» στο Σύγχρονο Θέατρο
Στις αρχές του χρόνου είχε κάνει και την τελευταία της ανάρτηση στο Instagram. Ανέβασε τη ζωγραφιά ενός δέντρου, σε έναν μεγάλο καμβά – δική της δημιουργία, όπως καταλαβαίνουμε από τη λεζάντα που τη συνόδευσε:
«Το ‘22 ήταν η χρονιά που μου ‘δωσε τον μεγαλύτερο πόνο. Έχασα την αγάπη, τη σταθερότητα, το στήριγμά μου. Έχασα ανθρώπους που τους θεωρούσα αναπόσπαστο κομμάτι μου. Έπεσα και σηκώθηκα άπειρες φορές, κλείνοντας το μάτι στο ακατόρθωτο! Κάποια στιγμή ένιωσα την ανάγκη να ζωγραφίσω. Πήρα καμβά και πινέλα και άρχισα χωρίς να ξέρω τι κάνω! Το χέρι μου πήγε από μόνο του…. Και κάπως έτσι έφτιαξα το δέντρο της ζωής! Της δικής μου ζωής! Που ό,τι και να συμβεί θα ανθίζει χρυσοκόκκινα και φωτεινά! Από επιλογή! Ευχή μου για τον καινούργιο χρόνο είναι να μην τα παρατάμε ποτέ! Να κάνουμε το ακατόρθωτο, κατορθωτό! Το δέντρο μας να ανθίζει και να ανθίζει και να ανθίζει! Η Χαρά παραμονεύει κάπου κοντά! Καλή Χρονιά! Σας γλυκοφιλώ!».
Στις αρχές του χρόνου είχε κάνει και την τελευταία της ανάρτηση στο Instagram. Ανέβασε τη ζωγραφιά ενός δέντρου, σε έναν μεγάλο καμβά – δική της δημιουργία, όπως καταλαβαίνουμε από τη λεζάντα που τη συνόδευσε:
«Το ‘22 ήταν η χρονιά που μου ‘δωσε τον μεγαλύτερο πόνο. Έχασα την αγάπη, τη σταθερότητα, το στήριγμά μου. Έχασα ανθρώπους που τους θεωρούσα αναπόσπαστο κομμάτι μου. Έπεσα και σηκώθηκα άπειρες φορές, κλείνοντας το μάτι στο ακατόρθωτο! Κάποια στιγμή ένιωσα την ανάγκη να ζωγραφίσω. Πήρα καμβά και πινέλα και άρχισα χωρίς να ξέρω τι κάνω! Το χέρι μου πήγε από μόνο του…. Και κάπως έτσι έφτιαξα το δέντρο της ζωής! Της δικής μου ζωής! Που ό,τι και να συμβεί θα ανθίζει χρυσοκόκκινα και φωτεινά! Από επιλογή! Ευχή μου για τον καινούργιο χρόνο είναι να μην τα παρατάμε ποτέ! Να κάνουμε το ακατόρθωτο, κατορθωτό! Το δέντρο μας να ανθίζει και να ανθίζει και να ανθίζει! Η Χαρά παραμονεύει κάπου κοντά! Καλή Χρονιά! Σας γλυκοφιλώ!».
