Για τον θάνατο της κόρης της μίλησε για πρώτη φορά η Αιμιλία Υψηλάντη.
Σε συνέντευξή της στην εκπομπή «Mega Καλημέρα» και τον Κώστα Τσουρό, η ηθοποιός σημείωσε ότι θεωρεί πως οφείλει στη μνήμη της κόρης της να είναι αξιοπρεπής, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μπορεί οτιδήποτε να απαλύνει τον πόνο της.
«Παίρνω δύναμη από το θέατρο. Μετά την απώλεια της κόρης μου, συνέχισα να παίζω, γιατί αν σταματούσα, μπορεί να μην επέστρεφα. Το θέατρο είναι για μένα σανίδα σωτηρίας. Πρέπει ο άνθρωπος να φτιάξει διάφορα σενάρια για να μπορέσει να κρατηθεί. Οφείλω στην κόρη μου να είμαι όπως πρέπει, να προσπαθώ να είμαι αξιοπρεπής. Αυτό βέβαια δεν απαλύνει κανέναν πόνο και καμία στεναχώρια, όμως, είναι ένα γερό κράτημα για να μπορέσει κανείς να σταθεί στα πόδια του. Πρέπει να πεθάνουμε όρθιοι, αν μπορούμε».
Αναφέρθηκε όμως και στο χώρο θεάτρου: «Οι ανεργίες που έχω περάσει στη δουλειά είναι πάρα πολλές. Καθόμουν σπίτι και περίμενα να χτυπήσει το τηλέφωνο για δουλειά. Όταν μπήκα στον κινηματογράφο, δέχθηκα πόλεμο. Τους πείραζε που ξεχώριζα στις ταινίες. Δεν έχω φίλιες με άτομα του χώρου. Θαυμάζω αυτούς που έχουν έναν φίλο από την παιδική τους ηλικία».
Σε συνέντευξή της στην εκπομπή «Mega Καλημέρα» και τον Κώστα Τσουρό, η ηθοποιός σημείωσε ότι θεωρεί πως οφείλει στη μνήμη της κόρης της να είναι αξιοπρεπής, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μπορεί οτιδήποτε να απαλύνει τον πόνο της.
«Παίρνω δύναμη από το θέατρο. Μετά την απώλεια της κόρης μου, συνέχισα να παίζω, γιατί αν σταματούσα, μπορεί να μην επέστρεφα. Το θέατρο είναι για μένα σανίδα σωτηρίας. Πρέπει ο άνθρωπος να φτιάξει διάφορα σενάρια για να μπορέσει να κρατηθεί. Οφείλω στην κόρη μου να είμαι όπως πρέπει, να προσπαθώ να είμαι αξιοπρεπής. Αυτό βέβαια δεν απαλύνει κανέναν πόνο και καμία στεναχώρια, όμως, είναι ένα γερό κράτημα για να μπορέσει κανείς να σταθεί στα πόδια του. Πρέπει να πεθάνουμε όρθιοι, αν μπορούμε».
Αναφέρθηκε όμως και στο χώρο θεάτρου: «Οι ανεργίες που έχω περάσει στη δουλειά είναι πάρα πολλές. Καθόμουν σπίτι και περίμενα να χτυπήσει το τηλέφωνο για δουλειά. Όταν μπήκα στον κινηματογράφο, δέχθηκα πόλεμο. Τους πείραζε που ξεχώριζα στις ταινίες. Δεν έχω φίλιες με άτομα του χώρου. Θαυμάζω αυτούς που έχουν έναν φίλο από την παιδική τους ηλικία».
