Ο Νίκος Πορτοκάλογλου και η Ρένα Μόρφη υποδέχονται την Άλκηστη Πρωτοψάλτη, και τον Χρήστο Μάστορα, από τις ΜΕΛΙSSES.
Όπως αναφέρει μεταξύ άλλων το ενημερωτικό δελτίο:
Η παρέα επιβιβάζεται στο… ακριβό «Διθέσιο» του Νίκου Αντύπα και της Λίνας Νικολακοπούλου και ξεκινά… Βάζει στη διαπασών το «Έλεγες» από τις ΜΕΛΙSSES και το «Τράβα σκανδάλη» της Δήμητρας Γαλάνη και της Μυρτώς Κοντοβά.
Στην πορεία συναντά τον John Lennon με το «Imagine», τη Χαρούλα Αλεξίου με το «Ζήτα μου ό,τι θες» και στο ερώτημα «Πού ’ναι η αγάπη» την απάντηση δίνουν μοναδικά οι ΜΕΛΙSSES…
Σ’ αυτό το μουσικό ταξίδι δεν υπάρχουν «Νικητές και χαμένοι», σύμφωνα με τον Μιχάλη Χατζηγιάννη, ακόμα και όταν «Το κύμα» του δημοφιλούς συγκροτήματος, με frontman τον Χρήστο Μάστορα, τους παρασύρει για λίγο στην Κούβα με το «Veinte Años».
Η πηγαία ερμηνεύτρια μοιράζεται ιστορίες από το ξεκίνημά της στη μουσική, τις συνεργασίες της με κορυφαίους δημιουργούς, τις μουσικές παραστάσεις της που έγραψαν ιστορία και αξέχαστες στιγμές από τις συναυλίες της, εντός και εκτός συνόρων.
Επίσης, μιλάει για τη δική της Αλεξάνδρεια: «Θυμάμαι το γέλιο της μάνας μου, που αντηχούσε σαν καμπάνα στην παραλία της Αλεξάνδρειας, τα παγωτά που έλιωναν και ίσα ίσα προλάβαινε ο πατέρας μου να μου φέρει να φάω, την καυτή άμμο, τους φοίνικες…».
Θυμάται τις μουσικές που έπαιζαν στο σπίτι της… «Τα ακούσματα που είχαμε ήταν Μοσχολιού και Μπιθικώτσης, μαζί βέβαια με τα αραβικά τραγούδια που ακούγονταν απ’ έξω, από τα καφενεία και από τους ανθρώπους που πουλούσαν φρούτα», αλλά και τα χρυσά μετάλλια που ονειρευόταν:
«Είχα τέτοια τρέλα με τον αθλητισμό που όταν τελείωνα το σχολείο και έπρεπε να προπονηθώ, πέρναγα από τα κάγκελα του Πανιωνίου για να ξεκινάω πρώτη την προπόνηση… Ε, βόλεϊ στην Α’ Εθνική στον Μύλωνα, και ήμουν καλή στα 100 μ. και στα 4×100 μ. Αν δεν τύχαινε ο θάνατος του πατέρα μου νομίζω ότι θα είχα ασχοληθεί πολύ γερά με τον αθλητισμό. Βέβαια, στην τελευταία στροφή, με διαφορά στήθους, με κέρδισε το τραγούδι. Και τώρα μπαίνω στα γήπεδα, αλλά με άλλη ιδιότητα…».
«Με την Άλκηστη μπορεί να μην τα έχουμε πει ποτέ στη σκηνή, τα λέμε όμως συχνά τηλεφωνικά… Το “Κύμα”, ένα από τα τραγούδια μας που έγινε επιτυχία, ήταν να το πει η Άλκηστη…», λέει ο Χρήστος Μάστορας αναφερόμενος στην αληθινή φιλία και αλληλοεκτίμηση που ενώνει τους δύο καλλιτέχνες.
Ο ικανός ερμηνευτής και frontman των ΜΕΛΙSSES, εξηγεί και πώς έγινε… ροκάς. «Ο πατέρας μου ήταν παλιοροκάς, είχε φτιάξει μια ηλεκτρική κιθάρα μόνος του από το μηδέν, ακόμα και τους μαγνήτες ο ίδιος τους έφτιαξε… Μπαμπάς και Κουκάκι με έκαναν ροκά».
Αναφέρεται, επίσης, και στη δύναμη της μουσικής και την μπάντα του:
«Το τραγούδι ήταν η διέξοδος για να βγω από το δωμάτιό μου. Ήμουν πολύ εσωστρεφές παιδί, νομίζω ότι το να αναγκάσω τον εαυτό μου να βγει στη σκηνή και να εκτεθεί μπροστά σε πολύ κόσμο ήταν ο μόνος τρόπος να με ξεκλειδώσω και να ξεπεράσω την ντροπή μου… Πήγα κόντρα στον εαυτό μου και στο φόβο μου…Η αλήθεια είναι ότι είμαστε φίλοι με τα παιδιά, είναι το στήριγμά μου και είμαι το στήριγμά τους! Με τον Κώστα (Μαυρογένη) και τον Θάνο (Λαΐτσα) πρωτοσυναντηθήκαμε όταν ήμασταν ακόμα στο σχολείο»
Όπως αναφέρει μεταξύ άλλων το ενημερωτικό δελτίο:
Η παρέα επιβιβάζεται στο… ακριβό «Διθέσιο» του Νίκου Αντύπα και της Λίνας Νικολακοπούλου και ξεκινά… Βάζει στη διαπασών το «Έλεγες» από τις ΜΕΛΙSSES και το «Τράβα σκανδάλη» της Δήμητρας Γαλάνη και της Μυρτώς Κοντοβά.
Στην πορεία συναντά τον John Lennon με το «Imagine», τη Χαρούλα Αλεξίου με το «Ζήτα μου ό,τι θες» και στο ερώτημα «Πού ’ναι η αγάπη» την απάντηση δίνουν μοναδικά οι ΜΕΛΙSSES…
Σ’ αυτό το μουσικό ταξίδι δεν υπάρχουν «Νικητές και χαμένοι», σύμφωνα με τον Μιχάλη Χατζηγιάννη, ακόμα και όταν «Το κύμα» του δημοφιλούς συγκροτήματος, με frontman τον Χρήστο Μάστορα, τους παρασύρει για λίγο στην Κούβα με το «Veinte Años».
Η πηγαία ερμηνεύτρια μοιράζεται ιστορίες από το ξεκίνημά της στη μουσική, τις συνεργασίες της με κορυφαίους δημιουργούς, τις μουσικές παραστάσεις της που έγραψαν ιστορία και αξέχαστες στιγμές από τις συναυλίες της, εντός και εκτός συνόρων.
Επίσης, μιλάει για τη δική της Αλεξάνδρεια: «Θυμάμαι το γέλιο της μάνας μου, που αντηχούσε σαν καμπάνα στην παραλία της Αλεξάνδρειας, τα παγωτά που έλιωναν και ίσα ίσα προλάβαινε ο πατέρας μου να μου φέρει να φάω, την καυτή άμμο, τους φοίνικες…».
Θυμάται τις μουσικές που έπαιζαν στο σπίτι της… «Τα ακούσματα που είχαμε ήταν Μοσχολιού και Μπιθικώτσης, μαζί βέβαια με τα αραβικά τραγούδια που ακούγονταν απ’ έξω, από τα καφενεία και από τους ανθρώπους που πουλούσαν φρούτα», αλλά και τα χρυσά μετάλλια που ονειρευόταν:
«Είχα τέτοια τρέλα με τον αθλητισμό που όταν τελείωνα το σχολείο και έπρεπε να προπονηθώ, πέρναγα από τα κάγκελα του Πανιωνίου για να ξεκινάω πρώτη την προπόνηση… Ε, βόλεϊ στην Α’ Εθνική στον Μύλωνα, και ήμουν καλή στα 100 μ. και στα 4×100 μ. Αν δεν τύχαινε ο θάνατος του πατέρα μου νομίζω ότι θα είχα ασχοληθεί πολύ γερά με τον αθλητισμό. Βέβαια, στην τελευταία στροφή, με διαφορά στήθους, με κέρδισε το τραγούδι. Και τώρα μπαίνω στα γήπεδα, αλλά με άλλη ιδιότητα…».
«Με την Άλκηστη μπορεί να μην τα έχουμε πει ποτέ στη σκηνή, τα λέμε όμως συχνά τηλεφωνικά… Το “Κύμα”, ένα από τα τραγούδια μας που έγινε επιτυχία, ήταν να το πει η Άλκηστη…», λέει ο Χρήστος Μάστορας αναφερόμενος στην αληθινή φιλία και αλληλοεκτίμηση που ενώνει τους δύο καλλιτέχνες.
Ο ικανός ερμηνευτής και frontman των ΜΕΛΙSSES, εξηγεί και πώς έγινε… ροκάς. «Ο πατέρας μου ήταν παλιοροκάς, είχε φτιάξει μια ηλεκτρική κιθάρα μόνος του από το μηδέν, ακόμα και τους μαγνήτες ο ίδιος τους έφτιαξε… Μπαμπάς και Κουκάκι με έκαναν ροκά».
Αναφέρεται, επίσης, και στη δύναμη της μουσικής και την μπάντα του:
«Το τραγούδι ήταν η διέξοδος για να βγω από το δωμάτιό μου. Ήμουν πολύ εσωστρεφές παιδί, νομίζω ότι το να αναγκάσω τον εαυτό μου να βγει στη σκηνή και να εκτεθεί μπροστά σε πολύ κόσμο ήταν ο μόνος τρόπος να με ξεκλειδώσω και να ξεπεράσω την ντροπή μου… Πήγα κόντρα στον εαυτό μου και στο φόβο μου…Η αλήθεια είναι ότι είμαστε φίλοι με τα παιδιά, είναι το στήριγμά μου και είμαι το στήριγμά τους! Με τον Κώστα (Μαυρογένη) και τον Θάνο (Λαΐτσα) πρωτοσυναντηθήκαμε όταν ήμασταν ακόμα στο σχολείο»
