Το 1970 κυκλοφορούσε ο μεγάλος δίσκος της Ρίτας Σακελαρίου «Κάθε Ηλιοβασίλεμα». Τα τραγούδια έφεραν τα συνθετική σφραγίδα του μπουζουξή Γιώργου Μανισαλή και στα περισσότερα από αυτά οι στίχοι ήταν του Κώστα Ψυχογιού. Το άλμπουμ, στην ουσία, συνόψιζε κατά μία έννοια τη μέχρι τότε διαδρομή της Σακελλαρίου στην εταιρεία Polydor ενώ ταυτόχρονα αποτελούσε τον προπομπό των μεγάλων σουξέ που θα ακολουθούσαν με την υπογραφή των ίδιων δημιουργών: Ιστορία μου αμαρτία μου, Αν κάνω άτακτη ζωή κ.ά.
Πάντως η Ρίτα ήδη είχε αρχίσει να γράφει γερά στη διασκέδαση και να κάνει μεγάλες καταστάσεις… Στην πρώτη πλευρά του δίσκου, τέταρτο κατά σειρά, ήταν και το «Τελευταία ώρα» που παράλληλα είχε κυκλοφορήσει και σε δίσκο 45 στροφών.
Ήρθες βλέπεις κι εσύ
Την τελευταία ώρα…
Ακούω πολλούς που μιλάνε για τον Τάκη Λεμονή και ξεχνάνε πως ο βετεράνος παίκτης και τεχνικός, δεν έστησε ο ίδιος την ομάδα του Ολυμπιακού, απλώς κλήθηκε να την διαχειριστεί ενώ ήδη οι υποχρεώσεις της έτρεχαν. Αυτό βέβαια δεν τον απαλλάσσει από τις ευθύνες του στα ζόρικα, όπως δεν του στερεί και μερίδιο από τα μερτικά στα ευχάριστα. Μόνο που να καταλαβαινόμαστε για τί και ποιους μιλάμε και αναλόγως να εκδίδουμε εντάλματα…
Έχω ξαναγράψει πως το ρόστερ του Ολυμπιακού δεν είναι τόσο τρανό όσο νομίζουν οι φανατικοί οπαδοί του, ενώ απ’ την άλλη, η ποιότητα των αθλητών του για να αναδειχτεί χρειάζεται χρόνο. Διάστημα δηλαδή απαραίτητο ώστε τα ετερόκλητα μέταλλα να καταλάβουν σε ποια χημική ένωση καλούνται να συνεισφέρουν και αναλόγως να χτίσουν το κατάλληλο κράμα. Δεν μπορείς να ξεπουλάς τα καλύτερα υλικά σου και να περιμένεις από άλλα μέτριας ή ακόμα και καλής κοπής να σου φτιάξουν με το καλημέρα… λύρα εκατό…
Ένα ακόμη σημείο που δεν φαίνεται να γίνεται αντιληπτό στην εγχώρια πραγματικότητα είναι το ροτέσιον… Μήπως ο Μάνταλος είναι θύμα αυτής της νοοτροπίας που θέλει τους πρωταγωνιστές να παίζουν ακόμη και σε ματς κυπέλλου, και την ίδια ώρα και στην Ευρώπη και στο πρωτάθλημα;
Όποιος έχει παρακολουθήσει στοιχειωδώς το διεθνές στερέωμα τα τελευταία τριάντα χρόνια, θα έχει πλέον καταλάβει γιατί π.χ. ο Μπουφόν δεν παίζει στους προημιτελικούς και τελικούς του Κυπέλλου Ιταλίας.
Γιατί πολύ απλά, τόσο αυτός όσο και οι βασικοί συνάδελφοί του στις υπόλοιπες ομάδες, δεν ξεκινάνε καν βασικοί στη διοργάνωση.
Κι έτσι και οι δημοσιογράφοι, στις άλλες χώρες, δεν έχουν την δυνατότητα, ανάλογα με το αποτέλεσμα να λένε, έπρεπε να βάλει τον έναν, να βγάλει τον άλλον… λες και όλοι δεν είναι «πακέτο» ενός ενιαίου συνόλου.
Γίνεται να παίζουν μόνο έντεκα; Ειδικά την σημερινή εποχή με τις πολλαπλές υποχρεώσεις; Κι αν δεν τους κουλαντρίζεις αναλόγως, πως θα είναι έτοιμοι όταν κληθούν αγωνιστούν για 10 ή 15 λεπτά ή και περισσότερο και να κάνουν τη διαφορά;
Κριτική ενός παιχνιδιού δε σημαίνει βάλε-βγάλε, ούτε όλα κρίνονται καλά και άγια ή χρέπια ανάλογα με το αποτέλεσμα. Κρίμα που η Γκατζέτα Ντέλλο Σπορτ και άλλα «πανεπιστημιακά» έντυπα δεν κυκλοφορούν στα ελληνικά... Αντιθέτως το χαρτομάνι οργιάζει…
Κλείνοντας τα περί Ολυμπιακού, που σήμερα έχει την τιμητική του, ο όμιλος σίγουρα ήταν απ’ τους αδιάβατους.
Όμως τέτοιες αναμετρήσεις αποτελούν και το αλάτι της ζωής, ποδοσφαιριστών και συλλόγων, και ανάλογα με την έκβασή τους σηματοδοτούν και το μετά τους.
Που θα βρεις πιο ήσυχη και χορτάτη Μπαρτσελόνα; Το θέμα είναι, μπορείς; Έστω και την… Τελευταία Ώρα.
*Το κείμενο προέρχεται από το σημερινό οπισθόφυλλο της Sportday (31-10-17) και είναι μια χορηγία της πίπας Herb.
Πάντως η Ρίτα ήδη είχε αρχίσει να γράφει γερά στη διασκέδαση και να κάνει μεγάλες καταστάσεις… Στην πρώτη πλευρά του δίσκου, τέταρτο κατά σειρά, ήταν και το «Τελευταία ώρα» που παράλληλα είχε κυκλοφορήσει και σε δίσκο 45 στροφών.
Ήρθες βλέπεις κι εσύ
Την τελευταία ώρα…
Ακούω πολλούς που μιλάνε για τον Τάκη Λεμονή και ξεχνάνε πως ο βετεράνος παίκτης και τεχνικός, δεν έστησε ο ίδιος την ομάδα του Ολυμπιακού, απλώς κλήθηκε να την διαχειριστεί ενώ ήδη οι υποχρεώσεις της έτρεχαν. Αυτό βέβαια δεν τον απαλλάσσει από τις ευθύνες του στα ζόρικα, όπως δεν του στερεί και μερίδιο από τα μερτικά στα ευχάριστα. Μόνο που να καταλαβαινόμαστε για τί και ποιους μιλάμε και αναλόγως να εκδίδουμε εντάλματα…
Έχω ξαναγράψει πως το ρόστερ του Ολυμπιακού δεν είναι τόσο τρανό όσο νομίζουν οι φανατικοί οπαδοί του, ενώ απ’ την άλλη, η ποιότητα των αθλητών του για να αναδειχτεί χρειάζεται χρόνο. Διάστημα δηλαδή απαραίτητο ώστε τα ετερόκλητα μέταλλα να καταλάβουν σε ποια χημική ένωση καλούνται να συνεισφέρουν και αναλόγως να χτίσουν το κατάλληλο κράμα. Δεν μπορείς να ξεπουλάς τα καλύτερα υλικά σου και να περιμένεις από άλλα μέτριας ή ακόμα και καλής κοπής να σου φτιάξουν με το καλημέρα… λύρα εκατό…
Ένα ακόμη σημείο που δεν φαίνεται να γίνεται αντιληπτό στην εγχώρια πραγματικότητα είναι το ροτέσιον… Μήπως ο Μάνταλος είναι θύμα αυτής της νοοτροπίας που θέλει τους πρωταγωνιστές να παίζουν ακόμη και σε ματς κυπέλλου, και την ίδια ώρα και στην Ευρώπη και στο πρωτάθλημα;
Όποιος έχει παρακολουθήσει στοιχειωδώς το διεθνές στερέωμα τα τελευταία τριάντα χρόνια, θα έχει πλέον καταλάβει γιατί π.χ. ο Μπουφόν δεν παίζει στους προημιτελικούς και τελικούς του Κυπέλλου Ιταλίας.
Γιατί πολύ απλά, τόσο αυτός όσο και οι βασικοί συνάδελφοί του στις υπόλοιπες ομάδες, δεν ξεκινάνε καν βασικοί στη διοργάνωση.
Κι έτσι και οι δημοσιογράφοι, στις άλλες χώρες, δεν έχουν την δυνατότητα, ανάλογα με το αποτέλεσμα να λένε, έπρεπε να βάλει τον έναν, να βγάλει τον άλλον… λες και όλοι δεν είναι «πακέτο» ενός ενιαίου συνόλου.
Γίνεται να παίζουν μόνο έντεκα; Ειδικά την σημερινή εποχή με τις πολλαπλές υποχρεώσεις; Κι αν δεν τους κουλαντρίζεις αναλόγως, πως θα είναι έτοιμοι όταν κληθούν αγωνιστούν για 10 ή 15 λεπτά ή και περισσότερο και να κάνουν τη διαφορά;
Κριτική ενός παιχνιδιού δε σημαίνει βάλε-βγάλε, ούτε όλα κρίνονται καλά και άγια ή χρέπια ανάλογα με το αποτέλεσμα. Κρίμα που η Γκατζέτα Ντέλλο Σπορτ και άλλα «πανεπιστημιακά» έντυπα δεν κυκλοφορούν στα ελληνικά... Αντιθέτως το χαρτομάνι οργιάζει…
Κλείνοντας τα περί Ολυμπιακού, που σήμερα έχει την τιμητική του, ο όμιλος σίγουρα ήταν απ’ τους αδιάβατους.
Όμως τέτοιες αναμετρήσεις αποτελούν και το αλάτι της ζωής, ποδοσφαιριστών και συλλόγων, και ανάλογα με την έκβασή τους σηματοδοτούν και το μετά τους.
Που θα βρεις πιο ήσυχη και χορτάτη Μπαρτσελόνα; Το θέμα είναι, μπορείς; Έστω και την… Τελευταία Ώρα.
*Το κείμενο προέρχεται από το σημερινό οπισθόφυλλο της Sportday (31-10-17) και είναι μια χορηγία της πίπας Herb.
