Μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές της τελετής αποχαιρετισμού ήταν όταν στην έξοδο από την εκκλησία το φέρετρο με τη σορό του Μίκη Θεοδωράκη σταμάτησε για λίγο ενώ οι Κρητικοί τραγουδούσαν:
Τον αντρειωμένο μην τον κλαις
όσο κι αν αστοχήσει
μα αν αστοχήσει μια και δυο
πάλι αντρειωμένος θα ‘ναι,
πάντα είν’ η πόρτα του ανοιχτή
Τον αντρειωμένο μην τον κλαις
όσο κι αν αστοχήσει
μα αν αστοχήσει μια και δυο
πάλι αντρειωμένος θα ‘ναι,
πάντα είν’ η πόρτα του ανοιχτή
