Η Κική Καψάσκη έφυγε απ’ τη ζωή στις 21 Νοεμβρίου 2020 στην Θεσσαλονίκη σε ηλικία 84 ετών.
Κόρη του Ζακυνθινού μουσουργού και μελετητή της Ζακυνθινός εκκλησιαστικής μουσικής, Σπύρου Καψάσκη και μητέρα τριών παιδιών με ξεχωρις΄τη θητεία στον μουσικό χώρο.
Όπως είχε γράψει η ίδια η Κική Καψάσκη:
Γεννήθηκα στην Αθήνα στις 16/11/1936. Οι γονείς μου Σπύρος και Ανθούλα Καψάσκη ήταν καθηγητές της Μουσικής. Μεγάλωσα σ’ ένα περιβάλλον που εναλλάσσονταν: η ευρωπαϊκή με την βυζαντινή μουσική, οι καντάδες με τις όπερες και τα μαθήματα σολφέζ με τα παιδικά τραγούδια.
Έμαθα Μουσική όπως έμαθα να μιλάω και να περπατάω. Σπούδασα δασκάλα στην Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία και πήρα και πολλά μουσικά πτυχία, τα οποία μου επέτρεψαν να διοριστώ σε ηλικία 22 1/2 ετών καθηγήτρια Μουσικής στην Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης.
Εδίδαξα ακόμα στην Παιδαγωγική Ακαδημία Λάρισας, στις Σχολές Νηπιαγωγών Καρδίτσας και Θεσσαλονίκης και τέλος στη Μαράσλειο μετά το θάνατο του πατέρα μου.
Άρχισα ν’ ασχολούμαι με το παιδικό τραγούδι από 3 1/2 ετών, που τραγουδούσα στη θεία Λένα (Αντιγόνη Μεταξά). Το χόμπυ μου από μικρή ήταν να ψάχνω στη βιβλιοθήκη να βρίσκω τα βιβλία με τα παιδικά τραγούδια και να τα παίζω στο πιάνο. Ήξερα απ’ έξω κι ανακατωτά που ήταν γραμμένο κάθε τραγούδι.
Τ’ όνειρο του πατέρα μου ήταν να γράψει ένα μεγάλο βιβλίο στο οποίο να υπήρχαν όλα τα πετυχημένα παιδικά τραγούδια του σχολείου. Δεν πρόλαβε να το κάνει εκείνος και το ‘κανα εγώ γράφοντας δύο μεγάλα βιβλία για μικρά και μεγάλα παιδιά: ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΜΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ και την ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ.
Εργάστηκα συστηματικά με τα βιβλία μου και τους δίσκους και πιστεύω ότι έχω βάλει κάποιο λιθαράκι στο παιδαγωγικό-σχολικό τραγούδι. Το λέω παιδαγωγικό γιατί τα τραγούδια των βιβλίων μου στηρίζονται στην ιδέα ότι το τραγούδι πρέπει ν’ αφήνει κάποιο μήνυμα στις παιδικές ψυχές εκτός από τη διασκέδαση. Γι’ αυτό το λόγο έγραψα σε πολλά τραγούδια μου και τα λόγια.
Στη ζωή μου έκανα δυο σπουδαία πράγματα:
Πολλή δουλειά για το παιδικό τραγούδι και τρία καλά παιδιά, το Σπύρο και τη Φάνη Λάμπρου και τον Φραγκίσκο Μάκρη που έγιναν κι αυτά Μουσικοί και συνεχίζουν την οικογενειακή παράδοση. Ευχαριστώ το θεό γι’ αυτό.
Κόρη του Ζακυνθινού μουσουργού και μελετητή της Ζακυνθινός εκκλησιαστικής μουσικής, Σπύρου Καψάσκη και μητέρα τριών παιδιών με ξεχωρις΄τη θητεία στον μουσικό χώρο.
Όπως είχε γράψει η ίδια η Κική Καψάσκη:
Γεννήθηκα στην Αθήνα στις 16/11/1936. Οι γονείς μου Σπύρος και Ανθούλα Καψάσκη ήταν καθηγητές της Μουσικής. Μεγάλωσα σ’ ένα περιβάλλον που εναλλάσσονταν: η ευρωπαϊκή με την βυζαντινή μουσική, οι καντάδες με τις όπερες και τα μαθήματα σολφέζ με τα παιδικά τραγούδια.
Έμαθα Μουσική όπως έμαθα να μιλάω και να περπατάω. Σπούδασα δασκάλα στην Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία και πήρα και πολλά μουσικά πτυχία, τα οποία μου επέτρεψαν να διοριστώ σε ηλικία 22 1/2 ετών καθηγήτρια Μουσικής στην Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης.
Εδίδαξα ακόμα στην Παιδαγωγική Ακαδημία Λάρισας, στις Σχολές Νηπιαγωγών Καρδίτσας και Θεσσαλονίκης και τέλος στη Μαράσλειο μετά το θάνατο του πατέρα μου.
Άρχισα ν’ ασχολούμαι με το παιδικό τραγούδι από 3 1/2 ετών, που τραγουδούσα στη θεία Λένα (Αντιγόνη Μεταξά). Το χόμπυ μου από μικρή ήταν να ψάχνω στη βιβλιοθήκη να βρίσκω τα βιβλία με τα παιδικά τραγούδια και να τα παίζω στο πιάνο. Ήξερα απ’ έξω κι ανακατωτά που ήταν γραμμένο κάθε τραγούδι.
Τ’ όνειρο του πατέρα μου ήταν να γράψει ένα μεγάλο βιβλίο στο οποίο να υπήρχαν όλα τα πετυχημένα παιδικά τραγούδια του σχολείου. Δεν πρόλαβε να το κάνει εκείνος και το ‘κανα εγώ γράφοντας δύο μεγάλα βιβλία για μικρά και μεγάλα παιδιά: ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΜΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ και την ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ.
Εργάστηκα συστηματικά με τα βιβλία μου και τους δίσκους και πιστεύω ότι έχω βάλει κάποιο λιθαράκι στο παιδαγωγικό-σχολικό τραγούδι. Το λέω παιδαγωγικό γιατί τα τραγούδια των βιβλίων μου στηρίζονται στην ιδέα ότι το τραγούδι πρέπει ν’ αφήνει κάποιο μήνυμα στις παιδικές ψυχές εκτός από τη διασκέδαση. Γι’ αυτό το λόγο έγραψα σε πολλά τραγούδια μου και τα λόγια.
Στη ζωή μου έκανα δυο σπουδαία πράγματα:
Πολλή δουλειά για το παιδικό τραγούδι και τρία καλά παιδιά, το Σπύρο και τη Φάνη Λάμπρου και τον Φραγκίσκο Μάκρη που έγιναν κι αυτά Μουσικοί και συνεχίζουν την οικογενειακή παράδοση. Ευχαριστώ το θεό γι’ αυτό.
