Η καρδιά πρόδωσε τον ιδιοκτήτη της θρυλικής καφετέριας «Γαλαξίας» στην πλατεία Ν. Σμύρνης, Σωτήρη Κολοκούτσα, από τον Πύργο Ηλείας, που άφησε την τελευταία πνοή του, σε ηλικία 86 ετών, στη Νέα Σμύρνη. Στις αρχές Μαΐου είχε υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση δεν τα κατάφερε να ανακάμψει.
Η Νέα Σμύρνη είχε πολλά στέκια, σαν το «Γαλαξία» όμως κανένα. Ήταν ο πυρήνας αναψυχής της πόλης και των γύρω περιοχών, ο παράδεισος της εφηβείας. Η θρυλική καφετέρια ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής που βρισκόταν ακριβώς στην μέση της διάσημης πια πλατείας, μετά τη δεύτερη εκμίσθωση τουριστικού περιπτέρου (χώρος στέγασης Γαλαξία) τον Φεβρουάριο του ’72 άνοιξε στις αρχές της δεκαετίας του ’70 με την συμβολή των φαρμακοποιών αδερφών Παπαθανασίου – ο ένας εκ των δύο, ο Θανάσης, υπήρξε δήμαρχος της Ν. Σμύρνης, την περίοδο 1968-70. Ο ένας από τους δύο γιους του αποθανόντα, Βασίλης Κολοκούτσας αναφέρει χαρακτηριστικά για την καφετέρια: «Εμείς χτίσαμε το Γαλαξία». Είχε και μία κόρη, την Μαρία.
Η φωτογραφία του Γαλαξία στον τιμοκατάλογο του 1977
Σύμφωνα με το όραμα του δημιουργού του Σωτήρη Κολοκούτσα έγινε γρήγορα ο πιο δημοφιλής προορισμός και ψυχαγωγίας της πλατείας. Εκεί μεγάλωσαν γενιές και γενιές, ήταν όλοι καλοδεχούμενοι στο πάντα φιλόξενο αυτό μέρος και έγινε ένα πραγματικό στέκι με την αυτή καθαυτή έννοια με θαμώνες από όλα τα σημεία της Αθήνας που έρχονταν εκεί για να ζήσουν την εμπειρία του «Γαλαξία». Σε μια εποχή χωρίς κινητά όλοι ήξεραν που θα βρουν τους φίλους και ας μην είχαν μιλήσει πριν.
Πολλοί από τους θαμώνες του περνούσαν πολλές ώρες εκεί, ακόμη και όλη την μέρα τους, αραχτοί χωρίς κανένα πρόβλημα και χωρίς απαγορευτικούς κανόνες. Αυτό έκανε το «Γαλαξία» το πιο διάσημο ραντεβού στη πλατεία. Οι δύο κλασικοί σερβιτόροι του σέρβιραν παραδοσιακό ελληνικό καφέ σε μπρίκι παλιού τύπου με παραδοσιακό ντύσιμο με κοντομάνικο πουκάμισο το καλοκαίρι και μπορντό σακάκι με παπιγιόν το χειμώνα, γνώριζαν όλο τον κόσμο και τους διέκρινε η ευγένεια. Εμβληματικός σερβιτόρος του «Γαλαξία» ήταν ο θρυλικός Φάνης, ένας κοντόσωμος χαμογελαστός αδύνατος τύπος. Στην πρώτη φουρνιά σερβιτόρων ήταν ο Γιάννης Κώνστας και ο Βασίλης Κολιός επίσης αγαπητοί στον κόσμο. Πρέπει να αναφερθεί και ο νεώτερος σερβιτόρος Γιώργος Παντελαρούδης.
Ο γνωστός στη Νέα Σμύρνη Μιχάλης Δόνας θυμάται : «Επίσης πολλοί καλοί σερβιτόροι ήταν οι πρώτη φουρνιά Ιμβρίων, όπως ο Κώστας Σουφερλής που μετά δούλευε στα καλύτερα νυχτερινά μαγαζιά, ο Στράτος που μετά άνοιξε ουζερί στα Φανάρια στην κατηφόρα της Αιγαίου προς Μπραχάμι και ο Βασίλης που μετά συνεργάστηκε στον Ιορδάνη στην Αγ. Παρασκευή. Ο Σουφερλής είχε στιλ σερβιρίσματος ειδικά στο παγωτό της φωτιάς. Απίθανα χρόνια στον Γαλαξία»
Ο «Γαλαξίας» πρέπει λογικά να κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ στο «φραπόγαλο», όπως λεγόταν στα 80s, τότε που ο φραπές ήταν ο πιο δημοφιλής καφές. Η ποιότητα τόσο του ελληνικού καφέ όσο και του φραπέ του «Γαλαξία» ήταν αξεπέραστη και διαφορετική. Λεγόταν ότι το μυστικό της επιτυχίας στον φραπέ ήταν η πρόσμιξη ασπράδι αυγού στον αφρό του καφέ. Να σημειωθεί ότι σερβιριζόταν σε γυάλινο ποτήρι με θήκη. Αξιοσημείωτο είναι ότι η συνταγή του παραμένει μυστική έως σήμερα.
Χαρακτηριστικός τύπος της εποχής ήταν ο «Φραπόγαλος» που έπινε στην σειρά και με ταχύτητα τόσους φραπέδες που έχανε κανείς το μέτρημα!
Επίσης ο «Γαλαξίας» είχε φανταστική σοκολατίνα ημέρα και σέρβιρε απίθανο κασάτο παγωτό, αλλά και «παγωτό της φωτιάς». Το χειμώνα από το ντουμάνι και τις ανάσες των θαμώνων που γέμιζαν ασφυκτικά κάθε τραπεζάκι στον εσωτερικό του χώρο, τα παράθυρα θάμπωναν και με δυσκολία έβλεπε κανείς έξω.
Το εσωτερικό του «Γαλαξία» 1991-92
Ο «Γαλαξίας» ήταν επίσης το στέκι των οπαδών του Πανιωνίου όπου σε κάθε εντός έδρας αγώνα, ιδίως στα ντέρμπι, περνούσαν εκεί την ώρα τους οι Πάνθηρες, έτοιμοι να προασπίσουν την πόλη τους όταν έρχονταν αντίπαλοι οπαδοί. Πολλές φορές είχαν σημειωθεί σοβαρά επεισόδια και είχαν φύγει τραπέζια και καρέκλες πριν και μετά το τέλος των αγώνων. Έτσι είχε βγει και σύνθημα «Ξύλο με αξία, από τον Γαλαξία», που συχνά δονούσε το γήπεδο του Πανιωνίου. Επίσης ο «Γαλαξίας» ήταν και τόπος συνάντησης για την αναχώρηση των οπαδών του Πανιωνίου για τις εκτός έδρας εξορμήσεις.
Ο «Γαλαξίας» χιονισμένος το Χειμώνα 1973-74
Στον «Γαλαξία» σε μια ιστορική στιγμή για τον Πανιώνιο, βρέθηκε η ονομασία «Πάνθηρες» μετά από μια μεγάλη μέρα και νύχτα ποτισμένη με αλκοόλ των οργανωμένων οπαδών του το 1982-83 όπου έσπαζαν το κεφάλι τους να βρουν ένα αποδεκτό όνομά. «Νονός» των Πανθήρων υπήρξε ο νεαρός Μπόκας (συντόμευση του επιθέτου Καλαμπόκας), που στη δεκαετία αυτή άφησε τα εγκόσμια μετά από μεγάλη προσφορά στο οπαδικό κίνημα της εποχής.
Επίσης στον «Γαλαξία» έγινε και η πρώτη συνάντηση εκπροσώπων ομάδων της Α Εθνικής που αφορούσε την πρώτη μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση ενόψει των αλλαγών που έφερε το επαγγελματικό ποδόσφαιρο το 1979-80. Μετακύ των παρόντων ήταν οι Δομάζος, Παπαϊωάννου, Χάιτας, Δέδες, Θεοφιλόπουλος και πολλοί άλλοι.
Ο «Γαλαξίας» ήταν η πιο…αξιόπιστη λύση και δημοφιλής προορισμός για τους μαθητές που έκαναν κοπάνα. Εκεί περνούσαν την ώρα τους με θέα την πλατεία, τον Μπούρμπουλα, το σιντριβάνι, το Παλούκι καθισμένοι αναπαυτικά στις άνετες καρέκλες της καφετέριας κατάλληλες για κάθισμα ωρών χωρίς να πιάνεσαι. Επίσης συχνά παρατηρούνταν το φαινόμενο πολλοί μαθητές να προτιμούν τον «Γαλαξία» από την κλασική σχολική εκδρομή στο Άλσος και μόλις αυτό γινόταν αντιληπτό από τους καθηγητές, έτρεχαν να τους μαζέψουν από την καφετέρια αυτή ! Πολλοί θαμώνες επίσης ξεκοκάλιζαν αθλητικές εφημερίδες τις οποίες άφηναν στο τραπέζι για τον επόμενο. Μέχρι να βραδιάσει οι εφημερίδες άλλαζαν πολλά χέρια…
Γαλαξίας 1979 - Συμμαθητές του 1ου Τεχνικού Επαγγελματικού Λυκείου
Το αντίπαλο δέος του «Γαλαξία» ήταν ο «Άδωνις» σε άλλο κοντινό σημείο της καφετέριας που αναφερόμαστε, επίσης στην πλατεία, αλλά είχε ένα άλλο κοινό, που περιγράφει εύστοχα το τραγούδι. Οι θαμώνες του «Γαλαξία» ήταν πιστοί σε αυτόν και δεν έπιναν αλλού τον καφέ τους.
Ο Σωτήρης Κολοκούτσας διατηρούσε επίσης κατάστημα με ηλεκτρικά είδη «Αφοί Κολοκούτσα» που αργότερα έγινε βίντεο κλαμπ το οποίο είχε μαζί με τον αδερφό του Τάκη Κολοκούτσα. στο τέρμα της οδού Ομήρου και Ελ. Βενιζέλου, κεντρικής οδού της πόλης, στη δεκαετία του ’80 και ’90. Ένα υπόγειο πολύ ενημερωμένο, γεμάτο βιντεοκασέτες και τον ιδιοκτήτη του που το δούλευε ο ίδιος, πρόθυμο πάντα να εξυπηρετήσει το κοινό.
Συναυλία με Κώστα Χατζή και Παναγιώτη Τσιάπη στην νέα εποχή του «Γαλαξία» ως Δημοτικός Πολυχώρος Πολιτισμού, 31 Μαρτίου 2019
Ο «Γαλαξίας» μετά από περίπου τρεις δεκαετίες συνεχούς λειτουργίας έκλεισε το 2001, εποχής δραχμής ακόμη, και πέρασε στα χέρια του Δήμου Ν. Σμύρνης που εκείνη τη χρονιά ξεκίνησε την ανάπλαση της πλατείας. Την εποχή αυτή δεν είχε πεζοδρομηθεί ακόμη ο δρόμος της 2ας Μαΐου που περνούσε ακριβώς μπροστά από την κεντρική είσοδο της καφετέριας, παρά μόνο ο δρόμος της 25η Μαρτίου, από την άλλη πλευρά της πλατείας, εκείνη που κοιτά προς το Άλσος Ν. Σμύρνης.
«Θυμάμαι μας το ανακοίνωσε η δημοτική σύμβουλος Μαρίνα Ιακωβάκη και ακόμη δεν έχω καταλάβει το γιατί, ήταν διακαής πόθος της, είμαστε εντάξει στις οικονομικές μας υποχρεώσεις…», θυμάται σήμερα ο Βασίλης Κολουκούτσας. Στη συνέχεια ο «Γαλαξίας» αξιοποιήθηκε από τον Πολιτιστικό Οργανισμό Νέας Σμύρνης ως Δημοτικός Πολυχώρος Πολιτισμού Νέας Σμύρνης και έγινε πολιτιστικό στέκι. Σήμερα λειτουργεί ως χώρος προβών, πολιτιστικών εκδηλώσεων, παρουσιάσεων, διαλέξεων, προβολών, εκθέσεων ενώ στο υπόγειό του λειτουργεί ο ιντερνετικός ραδιοφωνικός σταθμός του Δήμου. Για ένα διάστημα πριν γίνου όλα αυτά ήταν χώρος κατάληψης.
Γαλαξιας αρχές 90ς: «Γαλαξίας» αρχές ’90
Με όποιον τρόπο κι αν αξιοποιήθηκε ο «Γαλαξίας» δεν μπορεί να αντικατασταθεί ως κάτι πιο όμορφο από εκείνο το ανεπανάληπτο και αξεπέραστο στέκι που λειτούργησε με τόση επιτυχία ο Σωτήρης Κολοκούτσας βάζοντας όλο το μεράκι του.
Ο Σωτήρης Κολοκούτσας
*Οι παλιές φωτογραφίες είναι από την σελίδα στο facebook: ΝΕΑ ΣΜΥΡΝΗ – Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
*Ιστορικά στοιχεία για το ξεκίνημα της καφετέριας αντλούνται από την Βικιπαίδεια (Κεντρική Πλατεία Νέας Σμύρνης)
Η Νέα Σμύρνη είχε πολλά στέκια, σαν το «Γαλαξία» όμως κανένα. Ήταν ο πυρήνας αναψυχής της πόλης και των γύρω περιοχών, ο παράδεισος της εφηβείας. Η θρυλική καφετέρια ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής που βρισκόταν ακριβώς στην μέση της διάσημης πια πλατείας, μετά τη δεύτερη εκμίσθωση τουριστικού περιπτέρου (χώρος στέγασης Γαλαξία) τον Φεβρουάριο του ’72 άνοιξε στις αρχές της δεκαετίας του ’70 με την συμβολή των φαρμακοποιών αδερφών Παπαθανασίου – ο ένας εκ των δύο, ο Θανάσης, υπήρξε δήμαρχος της Ν. Σμύρνης, την περίοδο 1968-70. Ο ένας από τους δύο γιους του αποθανόντα, Βασίλης Κολοκούτσας αναφέρει χαρακτηριστικά για την καφετέρια: «Εμείς χτίσαμε το Γαλαξία». Είχε και μία κόρη, την Μαρία.
Η φωτογραφία του Γαλαξία στον τιμοκατάλογο του 1977
Σύμφωνα με το όραμα του δημιουργού του Σωτήρη Κολοκούτσα έγινε γρήγορα ο πιο δημοφιλής προορισμός και ψυχαγωγίας της πλατείας. Εκεί μεγάλωσαν γενιές και γενιές, ήταν όλοι καλοδεχούμενοι στο πάντα φιλόξενο αυτό μέρος και έγινε ένα πραγματικό στέκι με την αυτή καθαυτή έννοια με θαμώνες από όλα τα σημεία της Αθήνας που έρχονταν εκεί για να ζήσουν την εμπειρία του «Γαλαξία». Σε μια εποχή χωρίς κινητά όλοι ήξεραν που θα βρουν τους φίλους και ας μην είχαν μιλήσει πριν.
Πολλοί από τους θαμώνες του περνούσαν πολλές ώρες εκεί, ακόμη και όλη την μέρα τους, αραχτοί χωρίς κανένα πρόβλημα και χωρίς απαγορευτικούς κανόνες. Αυτό έκανε το «Γαλαξία» το πιο διάσημο ραντεβού στη πλατεία. Οι δύο κλασικοί σερβιτόροι του σέρβιραν παραδοσιακό ελληνικό καφέ σε μπρίκι παλιού τύπου με παραδοσιακό ντύσιμο με κοντομάνικο πουκάμισο το καλοκαίρι και μπορντό σακάκι με παπιγιόν το χειμώνα, γνώριζαν όλο τον κόσμο και τους διέκρινε η ευγένεια. Εμβληματικός σερβιτόρος του «Γαλαξία» ήταν ο θρυλικός Φάνης, ένας κοντόσωμος χαμογελαστός αδύνατος τύπος. Στην πρώτη φουρνιά σερβιτόρων ήταν ο Γιάννης Κώνστας και ο Βασίλης Κολιός επίσης αγαπητοί στον κόσμο. Πρέπει να αναφερθεί και ο νεώτερος σερβιτόρος Γιώργος Παντελαρούδης.
Ο γνωστός στη Νέα Σμύρνη Μιχάλης Δόνας θυμάται : «Επίσης πολλοί καλοί σερβιτόροι ήταν οι πρώτη φουρνιά Ιμβρίων, όπως ο Κώστας Σουφερλής που μετά δούλευε στα καλύτερα νυχτερινά μαγαζιά, ο Στράτος που μετά άνοιξε ουζερί στα Φανάρια στην κατηφόρα της Αιγαίου προς Μπραχάμι και ο Βασίλης που μετά συνεργάστηκε στον Ιορδάνη στην Αγ. Παρασκευή. Ο Σουφερλής είχε στιλ σερβιρίσματος ειδικά στο παγωτό της φωτιάς. Απίθανα χρόνια στον Γαλαξία»
Ο «Γαλαξίας» πρέπει λογικά να κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ στο «φραπόγαλο», όπως λεγόταν στα 80s, τότε που ο φραπές ήταν ο πιο δημοφιλής καφές. Η ποιότητα τόσο του ελληνικού καφέ όσο και του φραπέ του «Γαλαξία» ήταν αξεπέραστη και διαφορετική. Λεγόταν ότι το μυστικό της επιτυχίας στον φραπέ ήταν η πρόσμιξη ασπράδι αυγού στον αφρό του καφέ. Να σημειωθεί ότι σερβιριζόταν σε γυάλινο ποτήρι με θήκη. Αξιοσημείωτο είναι ότι η συνταγή του παραμένει μυστική έως σήμερα.
Χαρακτηριστικός τύπος της εποχής ήταν ο «Φραπόγαλος» που έπινε στην σειρά και με ταχύτητα τόσους φραπέδες που έχανε κανείς το μέτρημα!
Επίσης ο «Γαλαξίας» είχε φανταστική σοκολατίνα ημέρα και σέρβιρε απίθανο κασάτο παγωτό, αλλά και «παγωτό της φωτιάς». Το χειμώνα από το ντουμάνι και τις ανάσες των θαμώνων που γέμιζαν ασφυκτικά κάθε τραπεζάκι στον εσωτερικό του χώρο, τα παράθυρα θάμπωναν και με δυσκολία έβλεπε κανείς έξω.
Το εσωτερικό του «Γαλαξία» 1991-92
Ο «Γαλαξίας» ήταν επίσης το στέκι των οπαδών του Πανιωνίου όπου σε κάθε εντός έδρας αγώνα, ιδίως στα ντέρμπι, περνούσαν εκεί την ώρα τους οι Πάνθηρες, έτοιμοι να προασπίσουν την πόλη τους όταν έρχονταν αντίπαλοι οπαδοί. Πολλές φορές είχαν σημειωθεί σοβαρά επεισόδια και είχαν φύγει τραπέζια και καρέκλες πριν και μετά το τέλος των αγώνων. Έτσι είχε βγει και σύνθημα «Ξύλο με αξία, από τον Γαλαξία», που συχνά δονούσε το γήπεδο του Πανιωνίου. Επίσης ο «Γαλαξίας» ήταν και τόπος συνάντησης για την αναχώρηση των οπαδών του Πανιωνίου για τις εκτός έδρας εξορμήσεις.
Ο «Γαλαξίας» χιονισμένος το Χειμώνα 1973-74
Στον «Γαλαξία» σε μια ιστορική στιγμή για τον Πανιώνιο, βρέθηκε η ονομασία «Πάνθηρες» μετά από μια μεγάλη μέρα και νύχτα ποτισμένη με αλκοόλ των οργανωμένων οπαδών του το 1982-83 όπου έσπαζαν το κεφάλι τους να βρουν ένα αποδεκτό όνομά. «Νονός» των Πανθήρων υπήρξε ο νεαρός Μπόκας (συντόμευση του επιθέτου Καλαμπόκας), που στη δεκαετία αυτή άφησε τα εγκόσμια μετά από μεγάλη προσφορά στο οπαδικό κίνημα της εποχής.
Επίσης στον «Γαλαξία» έγινε και η πρώτη συνάντηση εκπροσώπων ομάδων της Α Εθνικής που αφορούσε την πρώτη μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση ενόψει των αλλαγών που έφερε το επαγγελματικό ποδόσφαιρο το 1979-80. Μετακύ των παρόντων ήταν οι Δομάζος, Παπαϊωάννου, Χάιτας, Δέδες, Θεοφιλόπουλος και πολλοί άλλοι.
Ο «Γαλαξίας» ήταν η πιο…αξιόπιστη λύση και δημοφιλής προορισμός για τους μαθητές που έκαναν κοπάνα. Εκεί περνούσαν την ώρα τους με θέα την πλατεία, τον Μπούρμπουλα, το σιντριβάνι, το Παλούκι καθισμένοι αναπαυτικά στις άνετες καρέκλες της καφετέριας κατάλληλες για κάθισμα ωρών χωρίς να πιάνεσαι. Επίσης συχνά παρατηρούνταν το φαινόμενο πολλοί μαθητές να προτιμούν τον «Γαλαξία» από την κλασική σχολική εκδρομή στο Άλσος και μόλις αυτό γινόταν αντιληπτό από τους καθηγητές, έτρεχαν να τους μαζέψουν από την καφετέρια αυτή ! Πολλοί θαμώνες επίσης ξεκοκάλιζαν αθλητικές εφημερίδες τις οποίες άφηναν στο τραπέζι για τον επόμενο. Μέχρι να βραδιάσει οι εφημερίδες άλλαζαν πολλά χέρια…
Γαλαξίας 1979 - Συμμαθητές του 1ου Τεχνικού Επαγγελματικού Λυκείου
Το αντίπαλο δέος του «Γαλαξία» ήταν ο «Άδωνις» σε άλλο κοντινό σημείο της καφετέριας που αναφερόμαστε, επίσης στην πλατεία, αλλά είχε ένα άλλο κοινό, που περιγράφει εύστοχα το τραγούδι. Οι θαμώνες του «Γαλαξία» ήταν πιστοί σε αυτόν και δεν έπιναν αλλού τον καφέ τους.
Ο Σωτήρης Κολοκούτσας διατηρούσε επίσης κατάστημα με ηλεκτρικά είδη «Αφοί Κολοκούτσα» που αργότερα έγινε βίντεο κλαμπ το οποίο είχε μαζί με τον αδερφό του Τάκη Κολοκούτσα. στο τέρμα της οδού Ομήρου και Ελ. Βενιζέλου, κεντρικής οδού της πόλης, στη δεκαετία του ’80 και ’90. Ένα υπόγειο πολύ ενημερωμένο, γεμάτο βιντεοκασέτες και τον ιδιοκτήτη του που το δούλευε ο ίδιος, πρόθυμο πάντα να εξυπηρετήσει το κοινό.
Συναυλία με Κώστα Χατζή και Παναγιώτη Τσιάπη στην νέα εποχή του «Γαλαξία» ως Δημοτικός Πολυχώρος Πολιτισμού, 31 Μαρτίου 2019
Ο «Γαλαξίας» μετά από περίπου τρεις δεκαετίες συνεχούς λειτουργίας έκλεισε το 2001, εποχής δραχμής ακόμη, και πέρασε στα χέρια του Δήμου Ν. Σμύρνης που εκείνη τη χρονιά ξεκίνησε την ανάπλαση της πλατείας. Την εποχή αυτή δεν είχε πεζοδρομηθεί ακόμη ο δρόμος της 2ας Μαΐου που περνούσε ακριβώς μπροστά από την κεντρική είσοδο της καφετέριας, παρά μόνο ο δρόμος της 25η Μαρτίου, από την άλλη πλευρά της πλατείας, εκείνη που κοιτά προς το Άλσος Ν. Σμύρνης.
«Θυμάμαι μας το ανακοίνωσε η δημοτική σύμβουλος Μαρίνα Ιακωβάκη και ακόμη δεν έχω καταλάβει το γιατί, ήταν διακαής πόθος της, είμαστε εντάξει στις οικονομικές μας υποχρεώσεις…», θυμάται σήμερα ο Βασίλης Κολουκούτσας. Στη συνέχεια ο «Γαλαξίας» αξιοποιήθηκε από τον Πολιτιστικό Οργανισμό Νέας Σμύρνης ως Δημοτικός Πολυχώρος Πολιτισμού Νέας Σμύρνης και έγινε πολιτιστικό στέκι. Σήμερα λειτουργεί ως χώρος προβών, πολιτιστικών εκδηλώσεων, παρουσιάσεων, διαλέξεων, προβολών, εκθέσεων ενώ στο υπόγειό του λειτουργεί ο ιντερνετικός ραδιοφωνικός σταθμός του Δήμου. Για ένα διάστημα πριν γίνου όλα αυτά ήταν χώρος κατάληψης.
Γαλαξιας αρχές 90ς: «Γαλαξίας» αρχές ’90
Με όποιον τρόπο κι αν αξιοποιήθηκε ο «Γαλαξίας» δεν μπορεί να αντικατασταθεί ως κάτι πιο όμορφο από εκείνο το ανεπανάληπτο και αξεπέραστο στέκι που λειτούργησε με τόση επιτυχία ο Σωτήρης Κολοκούτσας βάζοντας όλο το μεράκι του.
Ο Σωτήρης Κολοκούτσας
*Οι παλιές φωτογραφίες είναι από την σελίδα στο facebook: ΝΕΑ ΣΜΥΡΝΗ – Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
*Ιστορικά στοιχεία για το ξεκίνημα της καφετέριας αντλούνται από την Βικιπαίδεια (Κεντρική Πλατεία Νέας Σμύρνης)
