Η Λίνα Νικολακοπούλου και ο Παρασκευάς Καρασούλος δεν χρειάζονται συστάσεις. Ένα ταξίδι σε στίχους και νότες που έχουν γράψει τη δική τους ιστορία στην μουσική. Η χθεσινή βραδιά στο Gazarte ήταν ένα τέτοιο ταξίδι.
Η μουσική παράσταση «Ανάσα μου κι αέρα» τα είχε όλα. Και κυρίως, ατμόσφαιρα. Οι ερμηνείες των Απόστολου Κίτσου, Παναγιώτη Λάμπουρα -μαζί με το βιολί του- και Θοδωρή Νικολάου, τόσο ως τρίο, όσο και ο καθένας ξεχωριστά, έδωσαν το δικό τους χρώμα και μία πιο τζαζ νότα στα κομμάτια που έχουν περάσει στη σφαίρα του διαχρονικού, μας έχουν συγκινήσει και μας έχουν συνοδεύσει σε διάφορες πτυχές της ζωής.
Ήταν σαν να ξεφυλλίζει κανείς ένα ημερολόγιο ζωής. Να θυμάται τον εαυτό του παιδί ή τους ανομολόγητους ή δύσκολους έρωτες, κυνηγώντας το κομμένο ντεπόν στο σεντόνι. Μέχρι να βροντοφωνάξει... καρδιά κοίτα να σωθείς ως την τελική σωτηρία της ψυχής.
«Δεν είσαι εδώ», «Πριν το τέλος», «Μικρή Πατρίδα», «Κι ήταν πάντα η νύχτα», «Εφτά ζωές», «Με το ίδιο μακό», «Το μωρό», «Μία πίστα από φώσφορο» ήταν μερικές από τις επιτυχίες που ακούστηκαν από τις φωνές των τριών ερμηνευτών, προσδίδοντας στη βραδιά έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα και με το κοινό να συνοδεύει μελωδικά. Στίχοι και μουσικές που δημιουργούν πλήθος εικόνων, με το κάθε τραγούδι να πλάθει ένα διαφορετικό σκηνικό.
Η επιτυχημένη μουσική παράσταση «Ανάσα μου κι αέρα» επέστρεψε για δύο βράδια στο Roof Stage του Gazarte με του να επιμελούνται και να συνυπογράφουν έναν μοναδικό διάλογο στίχων, εικόνων και μουσικής.
Η έκπληξη της βραδιάς
Λίγο πριν από το τέλος της συναυλίας στη σκηνή ανέβηκαν οι δύο δημιουργοί μαζί με τους ερμηνευτές και τους μουσικούς, με τη Λίνα Νικολακοπούλου να λέει με χιουμορ: «Πάντα όταν είναι εκλογές θυμάμαι το "Ανθρώπων Έργα" δεν ξέρω γιατί. Δίκο δεν έχω;», εισπράττοντας το θερμό χειροκρότημα του κοινού.
Και η ίδια ερμήνευσε το μοναδικό αυτό κομμάτι σε μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη:
Την ενορχήστρωση της μουσικής παράστασης υπέγραψε ο Χρίστος Θεοδώρου (πλήκτρα, καχόν), ενώ μαζί του έπαιξαν οι μουσικοί: Λευτέρης Γιούσιος, ηλεκτρική και ακουστική κιθάρα και Πέτρος Κρεμυζάκης, ηλεκτρικό μπάσο
Ανάμεσα στο κοινό βρίσκονταν η Ευανθία Ρεμπούτσικα και ο Θοδωρής Βουτσικάκης.
Η μουσική παράσταση «Ανάσα μου κι αέρα» τα είχε όλα. Και κυρίως, ατμόσφαιρα. Οι ερμηνείες των Απόστολου Κίτσου, Παναγιώτη Λάμπουρα -μαζί με το βιολί του- και Θοδωρή Νικολάου, τόσο ως τρίο, όσο και ο καθένας ξεχωριστά, έδωσαν το δικό τους χρώμα και μία πιο τζαζ νότα στα κομμάτια που έχουν περάσει στη σφαίρα του διαχρονικού, μας έχουν συγκινήσει και μας έχουν συνοδεύσει σε διάφορες πτυχές της ζωής.
Ήταν σαν να ξεφυλλίζει κανείς ένα ημερολόγιο ζωής. Να θυμάται τον εαυτό του παιδί ή τους ανομολόγητους ή δύσκολους έρωτες, κυνηγώντας το κομμένο ντεπόν στο σεντόνι. Μέχρι να βροντοφωνάξει... καρδιά κοίτα να σωθείς ως την τελική σωτηρία της ψυχής.
«Δεν είσαι εδώ», «Πριν το τέλος», «Μικρή Πατρίδα», «Κι ήταν πάντα η νύχτα», «Εφτά ζωές», «Με το ίδιο μακό», «Το μωρό», «Μία πίστα από φώσφορο» ήταν μερικές από τις επιτυχίες που ακούστηκαν από τις φωνές των τριών ερμηνευτών, προσδίδοντας στη βραδιά έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα και με το κοινό να συνοδεύει μελωδικά. Στίχοι και μουσικές που δημιουργούν πλήθος εικόνων, με το κάθε τραγούδι να πλάθει ένα διαφορετικό σκηνικό.
Η επιτυχημένη μουσική παράσταση «Ανάσα μου κι αέρα» επέστρεψε για δύο βράδια στο Roof Stage του Gazarte με του να επιμελούνται και να συνυπογράφουν έναν μοναδικό διάλογο στίχων, εικόνων και μουσικής.
Η έκπληξη της βραδιάς
Λίγο πριν από το τέλος της συναυλίας στη σκηνή ανέβηκαν οι δύο δημιουργοί μαζί με τους ερμηνευτές και τους μουσικούς, με τη Λίνα Νικολακοπούλου να λέει με χιουμορ: «Πάντα όταν είναι εκλογές θυμάμαι το "Ανθρώπων Έργα" δεν ξέρω γιατί. Δίκο δεν έχω;», εισπράττοντας το θερμό χειροκρότημα του κοινού.
Και η ίδια ερμήνευσε το μοναδικό αυτό κομμάτι σε μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη:
Την ενορχήστρωση της μουσικής παράστασης υπέγραψε ο Χρίστος Θεοδώρου (πλήκτρα, καχόν), ενώ μαζί του έπαιξαν οι μουσικοί: Λευτέρης Γιούσιος, ηλεκτρική και ακουστική κιθάρα και Πέτρος Κρεμυζάκης, ηλεκτρικό μπάσο
Ανάμεσα στο κοινό βρίσκονταν η Ευανθία Ρεμπούτσικα και ο Θοδωρής Βουτσικάκης.
