Υπάρχει ένα κλειστό κλαμπ προτιμήσεων, ας το πούμε έτσι, στην Ελλάδα που περιλαμβάνει ίσως μεταξύ άλλων την Patti Smith, τον Rory Gallagher, τους Scorpions και σίγουρα και την Siouxsie. Η ιδιαίτερη αυτή σχέση του ελληνικού κοινού δίνει ενέργεια και δύναμη στους μουσικούς αυτούς (εντάξει ο Rory μας έχει αποχαιρετήσει, αλλά όταν παίζεται εδώ η μουσική του σε αφιερώματα γίνεται χαμός). Η αμφίδρομη σχέση της Siouxsie, της αποκαλούμενης «Βασίλισσας του Πάγου» με τους Έλληνες είναι απίστευτη. Πολλοί μιλούν για εκείνη σαν είναι η «κολλητή» τους, η «αδερφή» τους ή κάτι πολύ δικό τους εν πάση περιπτώσει. Ναι, η Siouxsie Sioux συμβολίζει μια ολόκληρη εποχή.
Οι Siouxsie and The Banshees έχουν γράψει ιστορία. Κάποιοι αποθαρρύνθηκαν από προηγούμενες εμφανίσεις της και δεν ήρθαν να την δουν αυτή τη φορά. Έκαναν λάθος. Θυμάμαι την εμφάνισή της στο Rockwave Festival προ 10ετίας, το 2013, ναι ήταν βαρετή εκεί.
Όμως η 66χρονη ιέρεια του gothic rock το βράδυ της 23ης Ιουνίου ήταν εκπληκτική στο Release Athens 2023 ως headliner. Βγήκε στις 11.15 μετά από ένα κενό τριών τετάρτων φορώντας ένα σιελ χρώματος φόρεμα, μια θέα επί σκηνής. Από την αρχή φάνηκε ότι θα βλέπαμε μια εξαιρετική συναυλία. Λικνιζόταν, χόρευε, επικοινωνούσε, δεν φάλτσαρε, γκροάβαρε, ήταν το κάτι άλλο.. Ένας μεγάλος φαν της δίπλα μου με εκλιπαρούσε σε όλη την συναυλία να κάτσω να δω όλα τα φετινά της live για να διαπιστώσω ότι εδώ έδωσε το κάτι παραπάνω, ότι είναι η καλύτερη εμφάνισή της.
Η Siouxsie στην κορύφωση του σετ, στις 12.10 έπιασε μια Vox κιθάρα, σαν εκείνη που είχε κάποτε ο Brian Jones και έπαιξε ένα κομμάτι.
Το απίθανο στο σόου της ήταν το πολύ προσεγμένο οπτικό μέρος που συμπλήρωνε με τον καλύτερο τρόπο την εμφάνισή της, όπως και των τεσσάρων μουσικών της (δύο κιθάρες, μπάσο, τύμπανα). Ιπτάμενα κεριά, μια ντισκομπάλα, dark θέματα φευγάτα, φτερά, μια ξυπόλητη κοπέλα με κόκκινο φόρεμα μέσα στο νερό, πύρινη λάβα, ωκεανός, χάος.
H ευχαρίστηση που ένοιωσε στο Release Athens εκδηλώθηκε προς το τέλος με το Happy House από την εποχή με τους Banshees όταν φώναξε στο τέλος «ουαου» με όλη της τη δύναμη. Αμέσως μετά τραγούδησε το The Passenger του Iggy Pop που είχε διασκευάσει στο δίσκο της με τους Banshees, το Through The Looking Glass του 1987. Στην οθόνη έγινε η υπέρβαση. Όσο έπαιζαν το κομμάτι αυτό το ασπρόμαυρο βίντεο έδειχνε αυτά τα παλιά απίθανα και μεγάλα αυτοκίνητα, του ’50 να διασχίζουν ένα δρόμο – πιθανώς στο Λος Άντζελες – να στρίβουν, να κάνουν διάφορα στο δρόμο, ώσπου ένας «σκαραβαίος» τα προσπέρασε όλα !
Το σόου της είχε επακόλουθο δύο encore, σπάνια κάποιος καλλιτέχνης πια κάνει δύο encore, αλλά αυτή η νύχτα μένει. Μιάμιση ώρα γεμάτη ήταν η Siouxsie επί σκηνής.
Από νωρίς είχαν έντονη παρουσία στην Πλατεία Νερού το ντύσιμο, το στυλ και βαψίματα που με την νοητή μηχανή του χρόνου σε πήγαιναν στη δεκαετία του ’80. Μαυροντυμένα άτομα στο look του dark wave, gothic rock, της εποχής της Siouxsie έκαναν αισθητή την παρουσία τους.
Γύρω στις 8 που βγήκαν στην σκηνή οι Ladytron μπορούσες να διακρίνεις εύκολα στο χώρο αυτά τα άτομα, κυρίως κοπέλες, που τριγυρνούσαν στο χώρο με τα εκκεντρικά ντυσίματά τους. Με τρία συνθεσάιζερ, δύο γυναίκειες φωνές που έπαιζαν και «σύνθια» και μία drum beat βγήκε το συγκρότημα από το Λίβερπουλ που κινείται στο χώρο του synth-pop, electropop, electronic rock από το 1999. Άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις σε τέτοιο βαθμό που ήταν ίσως από τα καλύτερα συγκροτήματα που έχουν περάσει από το Release πριν τους headliners. Με ενέργεια και καλή σκηνική παρουσία τράβηξαν το ενδιαφέρον του κόσμου που ήταν σχετικά λίγος εκείνη την ώρα για τα standard του φεστιβάλ αυτού. Το οπτικό μέρος του live τους ήταν εξαιρετικό.
Echo & The Bunnymen
Echo & The Bunnymen
Στο stage της Πλατείας Νερού στις 9.30 ακριβώς σύμφωνα με το πρόγραμμα ανέβηκαν οι θρυλικοί Echo & The Bunnymen επίσης από το Λίβερπουλ – γνωστοί υποστηρικτές και της ποδοσφαιρικής Λίβερπουλ – με 6 άτομα επί σκηνής και τον τραγουδιστή τους Ian McCullogh σε μεγάλη μέρα επίσης, όπως και η Siouxsie. O ήχος αμέσως έφθασε στην τελειότητα και όπως λένε οι πληροφορίες μου, οι Echo & The Bunnymen είναι από τα συγκροτήματα που βγάζουν τον καλύτερο ήχο παγκοσμίως αυτή την στιγμή.
Η εμφάνισή τους δεν συνοδευόταν από οπτικό υλικό, όπως στα σετ των Ladytron και Siouxsie, αλλά η συναυλία τους που διήρκεσε μία ώρα, είναι αξιομνημόνευτη και πολύ προσεγμένη. Θύμισαν όλη τη εκπληκτική διαδρομή τους (1978-1993 και 1996-σήμερα) κι έπαιξαν ένα πολύ καλό Walk On The Wild Side φόρο τιμής στην επιρροής τους, τον Lou Reed.
Viagra Boys
Viagra Boys στο SNF Nostos
Αξίζει αναφοράς και το συγκρότημα των Viagra Boys, το σουηδικό punk συγκρότημα από την Στοκχόλμη που εμφανίστηκε νωρίτερα, στις 7.30 το απόγευμα, στην άλλη σκηνή του SNF Nostos του Πολιτιστικού Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος» στο πλαίσιο της «γέφυρας πολιτισμού» που στήθηκε για πρώτη φορά φέτος μεταξύ Release Athens και «Στ.Νιάρχος» στην τρίτη και τελευταία ημέρα της συνεργασίας αυτής για το 2023. Οι Viagra Boys λοιπόν μπορεί να πει κανείς ότι είναι οι συνεχιστές του Iggy Pop. Είναι minimal. Είναι blues. Λίγα λόγια. Δύναμη. Χιούμορ. To μεγάλο όνομα στο stage αυτό ήταν οι Interpol αλλά ήταν αδύνατο να τα δούμε όλα.
Release Athens
Σε όλα τα παραπάνω να υπογραμμιστεί πόσο έχει ανεβεί το επίπεδο των συναυλιών όπου κυριαρχεί η φιλικότητα και η ευγένεια του κόσμου στη διάρκεια του φεστιβάλ, αλλά και η οικολογική συνείδηση καθώς όπως παρατήρησα οι περισσότεροι πετούσαν τα σκουπίδια τους στους ειδικούς κάδους, διασχίζοντας μάλιστα αρκετά μέτρα από το σημείο που παρακολουθούσαν την συναυλία. Μάλιστα άνθρωποι του φεστιβάλ με αυτή την αρμοδιότητα σε τακτά χρονικά σημεία άλλαζαν τις σακούλες των κάδων. Ναι σίγουρα κάτι έχει αλλάξει προς το καλύτερο στο συναυλιακό κοινό. Όσο για το Release Athens συγκαταλέγεται και δικαίως πια στα μεγαλύτερα μουσικά φεστιβάλ παγκοσμίως. Καλοοργανωμένο, δίνει σημασία στην λεπτομέρεια, μαζεύει πολύ κόσμο, είναι στημένο σε ένα καταπληκτικό μέρος δίπλα στη θάλασσα και οι μετακλήσεις των ονομάτων είναι κορυφαίες.
Οι Siouxsie and The Banshees έχουν γράψει ιστορία. Κάποιοι αποθαρρύνθηκαν από προηγούμενες εμφανίσεις της και δεν ήρθαν να την δουν αυτή τη φορά. Έκαναν λάθος. Θυμάμαι την εμφάνισή της στο Rockwave Festival προ 10ετίας, το 2013, ναι ήταν βαρετή εκεί.
Όμως η 66χρονη ιέρεια του gothic rock το βράδυ της 23ης Ιουνίου ήταν εκπληκτική στο Release Athens 2023 ως headliner. Βγήκε στις 11.15 μετά από ένα κενό τριών τετάρτων φορώντας ένα σιελ χρώματος φόρεμα, μια θέα επί σκηνής. Από την αρχή φάνηκε ότι θα βλέπαμε μια εξαιρετική συναυλία. Λικνιζόταν, χόρευε, επικοινωνούσε, δεν φάλτσαρε, γκροάβαρε, ήταν το κάτι άλλο.. Ένας μεγάλος φαν της δίπλα μου με εκλιπαρούσε σε όλη την συναυλία να κάτσω να δω όλα τα φετινά της live για να διαπιστώσω ότι εδώ έδωσε το κάτι παραπάνω, ότι είναι η καλύτερη εμφάνισή της.
Η Siouxsie στην κορύφωση του σετ, στις 12.10 έπιασε μια Vox κιθάρα, σαν εκείνη που είχε κάποτε ο Brian Jones και έπαιξε ένα κομμάτι.
Το απίθανο στο σόου της ήταν το πολύ προσεγμένο οπτικό μέρος που συμπλήρωνε με τον καλύτερο τρόπο την εμφάνισή της, όπως και των τεσσάρων μουσικών της (δύο κιθάρες, μπάσο, τύμπανα). Ιπτάμενα κεριά, μια ντισκομπάλα, dark θέματα φευγάτα, φτερά, μια ξυπόλητη κοπέλα με κόκκινο φόρεμα μέσα στο νερό, πύρινη λάβα, ωκεανός, χάος.
H ευχαρίστηση που ένοιωσε στο Release Athens εκδηλώθηκε προς το τέλος με το Happy House από την εποχή με τους Banshees όταν φώναξε στο τέλος «ουαου» με όλη της τη δύναμη. Αμέσως μετά τραγούδησε το The Passenger του Iggy Pop που είχε διασκευάσει στο δίσκο της με τους Banshees, το Through The Looking Glass του 1987. Στην οθόνη έγινε η υπέρβαση. Όσο έπαιζαν το κομμάτι αυτό το ασπρόμαυρο βίντεο έδειχνε αυτά τα παλιά απίθανα και μεγάλα αυτοκίνητα, του ’50 να διασχίζουν ένα δρόμο – πιθανώς στο Λος Άντζελες – να στρίβουν, να κάνουν διάφορα στο δρόμο, ώσπου ένας «σκαραβαίος» τα προσπέρασε όλα !
Το σόου της είχε επακόλουθο δύο encore, σπάνια κάποιος καλλιτέχνης πια κάνει δύο encore, αλλά αυτή η νύχτα μένει. Μιάμιση ώρα γεμάτη ήταν η Siouxsie επί σκηνής.
Από νωρίς είχαν έντονη παρουσία στην Πλατεία Νερού το ντύσιμο, το στυλ και βαψίματα που με την νοητή μηχανή του χρόνου σε πήγαιναν στη δεκαετία του ’80. Μαυροντυμένα άτομα στο look του dark wave, gothic rock, της εποχής της Siouxsie έκαναν αισθητή την παρουσία τους.
Γύρω στις 8 που βγήκαν στην σκηνή οι Ladytron μπορούσες να διακρίνεις εύκολα στο χώρο αυτά τα άτομα, κυρίως κοπέλες, που τριγυρνούσαν στο χώρο με τα εκκεντρικά ντυσίματά τους. Με τρία συνθεσάιζερ, δύο γυναίκειες φωνές που έπαιζαν και «σύνθια» και μία drum beat βγήκε το συγκρότημα από το Λίβερπουλ που κινείται στο χώρο του synth-pop, electropop, electronic rock από το 1999. Άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις σε τέτοιο βαθμό που ήταν ίσως από τα καλύτερα συγκροτήματα που έχουν περάσει από το Release πριν τους headliners. Με ενέργεια και καλή σκηνική παρουσία τράβηξαν το ενδιαφέρον του κόσμου που ήταν σχετικά λίγος εκείνη την ώρα για τα standard του φεστιβάλ αυτού. Το οπτικό μέρος του live τους ήταν εξαιρετικό.
Echo & The Bunnymen
Echo & The Bunnymen
Στο stage της Πλατείας Νερού στις 9.30 ακριβώς σύμφωνα με το πρόγραμμα ανέβηκαν οι θρυλικοί Echo & The Bunnymen επίσης από το Λίβερπουλ – γνωστοί υποστηρικτές και της ποδοσφαιρικής Λίβερπουλ – με 6 άτομα επί σκηνής και τον τραγουδιστή τους Ian McCullogh σε μεγάλη μέρα επίσης, όπως και η Siouxsie. O ήχος αμέσως έφθασε στην τελειότητα και όπως λένε οι πληροφορίες μου, οι Echo & The Bunnymen είναι από τα συγκροτήματα που βγάζουν τον καλύτερο ήχο παγκοσμίως αυτή την στιγμή.
Η εμφάνισή τους δεν συνοδευόταν από οπτικό υλικό, όπως στα σετ των Ladytron και Siouxsie, αλλά η συναυλία τους που διήρκεσε μία ώρα, είναι αξιομνημόνευτη και πολύ προσεγμένη. Θύμισαν όλη τη εκπληκτική διαδρομή τους (1978-1993 και 1996-σήμερα) κι έπαιξαν ένα πολύ καλό Walk On The Wild Side φόρο τιμής στην επιρροής τους, τον Lou Reed.
Viagra Boys
Viagra Boys στο SNF Nostos
Αξίζει αναφοράς και το συγκρότημα των Viagra Boys, το σουηδικό punk συγκρότημα από την Στοκχόλμη που εμφανίστηκε νωρίτερα, στις 7.30 το απόγευμα, στην άλλη σκηνή του SNF Nostos του Πολιτιστικού Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος» στο πλαίσιο της «γέφυρας πολιτισμού» που στήθηκε για πρώτη φορά φέτος μεταξύ Release Athens και «Στ.Νιάρχος» στην τρίτη και τελευταία ημέρα της συνεργασίας αυτής για το 2023. Οι Viagra Boys λοιπόν μπορεί να πει κανείς ότι είναι οι συνεχιστές του Iggy Pop. Είναι minimal. Είναι blues. Λίγα λόγια. Δύναμη. Χιούμορ. To μεγάλο όνομα στο stage αυτό ήταν οι Interpol αλλά ήταν αδύνατο να τα δούμε όλα.
Release Athens
Σε όλα τα παραπάνω να υπογραμμιστεί πόσο έχει ανεβεί το επίπεδο των συναυλιών όπου κυριαρχεί η φιλικότητα και η ευγένεια του κόσμου στη διάρκεια του φεστιβάλ, αλλά και η οικολογική συνείδηση καθώς όπως παρατήρησα οι περισσότεροι πετούσαν τα σκουπίδια τους στους ειδικούς κάδους, διασχίζοντας μάλιστα αρκετά μέτρα από το σημείο που παρακολουθούσαν την συναυλία. Μάλιστα άνθρωποι του φεστιβάλ με αυτή την αρμοδιότητα σε τακτά χρονικά σημεία άλλαζαν τις σακούλες των κάδων. Ναι σίγουρα κάτι έχει αλλάξει προς το καλύτερο στο συναυλιακό κοινό. Όσο για το Release Athens συγκαταλέγεται και δικαίως πια στα μεγαλύτερα μουσικά φεστιβάλ παγκοσμίως. Καλοοργανωμένο, δίνει σημασία στην λεπτομέρεια, μαζεύει πολύ κόσμο, είναι στημένο σε ένα καταπληκτικό μέρος δίπλα στη θάλασσα και οι μετακλήσεις των ονομάτων είναι κορυφαίες.
