Στις 29 Αυγούστου στο λόφο του Προφήτη Ηλία στο Λέχοβο ήταν προγραμματισμένο ρεσιτάλ για φωνή – κλασική κιθάρα της Ελένης Βιτάλη και του Παναγιώτη Μάργαρη. Ο λόγος που επιλέχθηκε το Λέχοβο για το ρεσιτάλ είναι ότι αυτό το ιδιαίτερα όμορφο, πετρόχτιστο χωριό, κάηκε δυο φορές από τους Γερμανούς κατά τη διάρκεια της κατοχής και ότι ο πολιτιστικός σύλλογος του χωριού «Ενωτικός σύλλογο Προφήτη Λεχοβιτών ο “Προφήτης Ηλίας”» δραστηριοποιείται ανελλιπώς τα τελευταία 101 χρόνια, με εξαίρεση τα χρόνια του εμφυλίου. Όπως μας είπε ο κύριος Ευάγγελος Στεφανίδης, πρόεδρος της τοπικής κοινότητας, η ιστορία του Λεχόβου ξεκινάει από το 1400 και μετά από κατατρεγμένους Ηπειρώτες. Το Λέχοβο χαρακτηρίζεται ως μαστοροχώρι, το χωριό των πετράδων. Απόδειξη αυτής της τέχνης είναι τα πετρόχτιστα σπίτια, οι δρόμοι και τα δημόσια κτήρια του χωριού που έχουν χτιστεί από τοπικούς μάστορες.
Τα ακραία καιρικά φαινόμενα που έκαναν την εμφάνισή τους μία ώρα πριν την έναρξη του ρεσιτάλ δεν του επέτρεψαν να πραγματοποιηθεί στον λόφο του Προφήτη Ηλία και το διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου σε συνεννόηση με τους καλλιτέχνες αποφάσισαν τη μεταφορά της εκδήλωσης στο εντευκτήριο του συλλόγου, το οποίο εδρεύει στην πανέμορφη κεντρική πλατεία του χωριού με τις παραδοσιακές κρήνες.
Η απόφαση αυτή πάρθηκε μια ώρα πριν την έναρξη του ρεσιτάλ και η ανταπόκριση του κόσμου ήταν τεράστια. Οι ιδιαίτερες συνθήκες ήταν τέτοιες που η Ελένη Βιτάλη και ο Παναγιώτης Μάργαρης επέλεξαν να παίξουν χωρίς ηλεκτρισμό. Χωρίς μικρόφωνα, χωρίς ηχεία, και υπό το φως των κεριών, η βραδιά εξελίχθηκε σε μια μυσταγωγία. Η συμμετοχή του κόσμου αποδείχθηκε καθοριστική για αυτό που επέλεξαν να κάνουν οι δύο καλλιτέχνες.
Ενώ έξω έβρεχε καταρρακτωδώς, μέσα στην αίθουσα το κοινό τραγουδούσε μαζί με την Ελένη Βιτάλη και με τη συνοδεία του Παναγιώτη Μάργαρη στην κιθάρα, τραγούδια που έχουν περάσει στο μαζικό υποσυνείδητο των Ελλήνων. Από το «Μη τον ρωτάς το ουρανό», το «Εσύ μου χάραξες πορεία», την «Αχάριστη», το «Δε λες κουβέντα», μέχρι τις προσωπικές επιτυχίες της Ελένης Βιτάλη όπως το «Χειμωνιάτικο πρωί», την «Κιβωτό», το «Ίσως φταίνε τα φεγγάρια». Η προσήλωση του κοινού ήταν τέτοια που όταν ο Παναγιώτης Μάργαρης έπαιξε σόλο με την κιθάρα του το μουσικό θέμα από τον «Νονό» του Νίνο Ρότα ή τον «Λεβέντη» του Μίκη Θεοδωράκη δεν ακούγονταν στην αίθουσα ο παραμικρός ψίθυρος. ‘Όταν τελείωσε το ρεσιτάλ, οι δύο καλλιτέχνες αποθεώθηκαν από το κοινό και στα αλλεπάλληλα encore διάλεξαν «Το δίχτυ» του Σταύρου Ξαρχάκου και του Νίκου Γκάτσου για να κλείσουν την βραδιά.
Όπως είπε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ Πρεσπών Γιώργος Λιάνης, «Το μαρτυρικό Λέχοβο, αισθάνθηκε χθες το βράδυ δέος και συντριβή στη συγκλονιστική συναυλία της Ελένης Βιτάλη και του Παναγιώτη Μάργαρη. Παρά τις πρωτοφανείς καιρικές συνθήκες, η εκδήλωση έγινε μέσα σε συνθήκες μαγείας που δημιούργησε κυρίως η ίδια η Ελένη Βιτάλη και ο υπέροχος κιθαρωδός Παναγιώτης Μάργαρης, τραγουδώντας τρεις ολόκληρες ώρες χωρίς μικρόφωνο. Όπως είπε κάποιος κάτοικος του Λεχόβου “Σήμερα ανάψαμε μια λαμπάδα στο Λέχοβο, που δεν θα σβήσει ποτέ, στη μνήμη αυτών που έκαψαν οι Γερμανοί και η λαμπάδα θα έχει το όνομα της Ελένης Βιτάλη”» και δεσμεύτηκε πως του χρόνου θα γίνει μια μεγάλη συναυλία στο νησάκι του Αγίου Αχιλλείου στις Πρέσπες.
Η Ελένη Βιτάλη ανέφερε πως στα 50 χρόνια της καριέρας της ποτέ πριν δεν είχε κάνει κάτι αντίστοιχο. Δηλαδή να τραγουδήσει χωρίς μικρόφωνο μια ολόκληρη βραδιά. Κόσμος και καλλιτέχνες έγιναν ένα, με την ουσιαστική έννοια της λέξης.
Με αυτόν τον τρόπο αποδείχθηκε περίτρανα ότι όταν υπάρχει ψυχή, συναίσθημα και ουσία, η επικοινωνία των καλλιτεχνών με το κοινό είναι αμφίδρομη χωρίς να είναι απαραίτητα όλα αυτά τα τεχνικά επικοινωνιακά «τερτίπια» που χαρακτηρίζουν δυστυχώς τις συνθήκες της εποχής μας.
Τα ακραία καιρικά φαινόμενα που έκαναν την εμφάνισή τους μία ώρα πριν την έναρξη του ρεσιτάλ δεν του επέτρεψαν να πραγματοποιηθεί στον λόφο του Προφήτη Ηλία και το διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου σε συνεννόηση με τους καλλιτέχνες αποφάσισαν τη μεταφορά της εκδήλωσης στο εντευκτήριο του συλλόγου, το οποίο εδρεύει στην πανέμορφη κεντρική πλατεία του χωριού με τις παραδοσιακές κρήνες.
Η απόφαση αυτή πάρθηκε μια ώρα πριν την έναρξη του ρεσιτάλ και η ανταπόκριση του κόσμου ήταν τεράστια. Οι ιδιαίτερες συνθήκες ήταν τέτοιες που η Ελένη Βιτάλη και ο Παναγιώτης Μάργαρης επέλεξαν να παίξουν χωρίς ηλεκτρισμό. Χωρίς μικρόφωνα, χωρίς ηχεία, και υπό το φως των κεριών, η βραδιά εξελίχθηκε σε μια μυσταγωγία. Η συμμετοχή του κόσμου αποδείχθηκε καθοριστική για αυτό που επέλεξαν να κάνουν οι δύο καλλιτέχνες.
Ενώ έξω έβρεχε καταρρακτωδώς, μέσα στην αίθουσα το κοινό τραγουδούσε μαζί με την Ελένη Βιτάλη και με τη συνοδεία του Παναγιώτη Μάργαρη στην κιθάρα, τραγούδια που έχουν περάσει στο μαζικό υποσυνείδητο των Ελλήνων. Από το «Μη τον ρωτάς το ουρανό», το «Εσύ μου χάραξες πορεία», την «Αχάριστη», το «Δε λες κουβέντα», μέχρι τις προσωπικές επιτυχίες της Ελένης Βιτάλη όπως το «Χειμωνιάτικο πρωί», την «Κιβωτό», το «Ίσως φταίνε τα φεγγάρια». Η προσήλωση του κοινού ήταν τέτοια που όταν ο Παναγιώτης Μάργαρης έπαιξε σόλο με την κιθάρα του το μουσικό θέμα από τον «Νονό» του Νίνο Ρότα ή τον «Λεβέντη» του Μίκη Θεοδωράκη δεν ακούγονταν στην αίθουσα ο παραμικρός ψίθυρος. ‘Όταν τελείωσε το ρεσιτάλ, οι δύο καλλιτέχνες αποθεώθηκαν από το κοινό και στα αλλεπάλληλα encore διάλεξαν «Το δίχτυ» του Σταύρου Ξαρχάκου και του Νίκου Γκάτσου για να κλείσουν την βραδιά.
Όπως είπε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ Πρεσπών Γιώργος Λιάνης, «Το μαρτυρικό Λέχοβο, αισθάνθηκε χθες το βράδυ δέος και συντριβή στη συγκλονιστική συναυλία της Ελένης Βιτάλη και του Παναγιώτη Μάργαρη. Παρά τις πρωτοφανείς καιρικές συνθήκες, η εκδήλωση έγινε μέσα σε συνθήκες μαγείας που δημιούργησε κυρίως η ίδια η Ελένη Βιτάλη και ο υπέροχος κιθαρωδός Παναγιώτης Μάργαρης, τραγουδώντας τρεις ολόκληρες ώρες χωρίς μικρόφωνο. Όπως είπε κάποιος κάτοικος του Λεχόβου “Σήμερα ανάψαμε μια λαμπάδα στο Λέχοβο, που δεν θα σβήσει ποτέ, στη μνήμη αυτών που έκαψαν οι Γερμανοί και η λαμπάδα θα έχει το όνομα της Ελένης Βιτάλη”» και δεσμεύτηκε πως του χρόνου θα γίνει μια μεγάλη συναυλία στο νησάκι του Αγίου Αχιλλείου στις Πρέσπες.
Η Ελένη Βιτάλη ανέφερε πως στα 50 χρόνια της καριέρας της ποτέ πριν δεν είχε κάνει κάτι αντίστοιχο. Δηλαδή να τραγουδήσει χωρίς μικρόφωνο μια ολόκληρη βραδιά. Κόσμος και καλλιτέχνες έγιναν ένα, με την ουσιαστική έννοια της λέξης.
Με αυτόν τον τρόπο αποδείχθηκε περίτρανα ότι όταν υπάρχει ψυχή, συναίσθημα και ουσία, η επικοινωνία των καλλιτεχνών με το κοινό είναι αμφίδρομη χωρίς να είναι απαραίτητα όλα αυτά τα τεχνικά επικοινωνιακά «τερτίπια» που χαρακτηρίζουν δυστυχώς τις συνθήκες της εποχής μας.
