Κάπως έτσι συνόψισα τις εντυπώσεις μου επιστρέφοντας από τη νέα παράσταση του Σταμάτη Κραουνάκη, που ανεβαίνει και φέτος στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης με τίτλο «Όλοι ένα – Φίλα με». Έχοντας παρακολουθήσει σχεδόν όλες τις παραστάσεις του τα τελευταία χρόνια, βρήκα τη συγκεκριμένη διαφορετική από τις προηγούμενες και, για το προσωπικό μου γούστο, καλύτερη απ’ όλες.
Ο Σταμάτης Κραουνάκης αυτή τη φορά έδωσε λαϊκότερο ήχο στην παράστασή του, ενσωματώνοντας το Βάϊο Πράπα (μπουζούκι, κιθάρες) & το Γιώργο Ταμιωλάκη (βιολοντσέλο) στην ομάδα. Παρών πάντα ο εξαιρετικός Άρης Βλάχος στο πιάνο και φυσικά μια ομάδα σταθερών συνεργατών του, με ελαφρώς διαφορετική σύνθεση: Χρήστος Γεροντίδης, Σάκης Καραθανάσης, Κώστας Μπουγιώτης, Γιώργος Στιβανάκης και ο Χάρης Φλέουρας.
Λιγότερα κείμενα και σκετς, περισσότερα τραγούδια - από τρεις γενιές. «Ας πούμε, σώζω στο σκληρό δίσκο εκείνα που θα ‘παιρνα μαζί μου. Τα απαραίτητα για ένα παγκόσμιο ταξίδι», λέει ο Σταμάτης για τις επιλογές των τραγουδιών. Τα «πειράζει» εμπνευσμένα και τα ερμηνεύει κυρίως ο ίδιος, καθισμένος στο πιάνο του, μ’ αυτόν τον ιδιαίτερο κραουνακικό τρόπο, που τον κάνει να ξεχωρίζει, εκλύοντας απίστευτη ενέργεια. Πολλές φορές, τραγουδά μαζί του και το κοινό. Σε συνδυασμό με τα όργανα, παρ’ όλο το μικρό αριθμό τους, δεν είναι λίγες οι στιγμές που η ανατριχίλα χτυπά κόκκινο!
Τραγουδούν, όμως και τ’ αγόρια - και μάλιστα εξαιρετικά. Μοναδικός ο Κώστας Μπουγιώτης στο «Σίδερο με ατμό», υπέροχοι ο Χρήστος Γεροντίδης στο «Τραγούδι του Δημήτρη» και ο Σάκης Καραθανάσης στο «Πάω να πιάσω ουρανό». Παράλληλα, όλα τα μέλη χορεύουν, τοποθετούνται στο χώρο ανάλογα με τις ανάγκες της σκηνοθεσίας, παίζουν κρουστά ή απαγγέλλουν τα σπουδαία, μικρά ποιητικά κείμενα, που διανθίζουν την παράσταση και αγγίζουν, όπως πάντα, καίρια θέματα της επικαιρότητας. Ιδιαίτερη μνεία στην υποκριτική του «νεοφερμένου» Χάρη Φλεούρα, που λίγο πριν το τέλος, μας έκανε να ξεκαρδιστούμε στα γέλια. Πόσο συσσωρευμένο ταλέντο μέσα σ’ αυτή την ομάδα!
Σημαντική η συμβολή του Κώστα Μπλουγουρά, που με τα φώτα του δίνει ξεχωριστό κλίμα στην παράσταση.
Να πάτε, δε θα χάσετε!
«Όλοι ένα - Φίλα με»
Ο Σταμάτης Κραουνάκης αυτή τη φορά έδωσε λαϊκότερο ήχο στην παράστασή του, ενσωματώνοντας το Βάϊο Πράπα (μπουζούκι, κιθάρες) & το Γιώργο Ταμιωλάκη (βιολοντσέλο) στην ομάδα. Παρών πάντα ο εξαιρετικός Άρης Βλάχος στο πιάνο και φυσικά μια ομάδα σταθερών συνεργατών του, με ελαφρώς διαφορετική σύνθεση: Χρήστος Γεροντίδης, Σάκης Καραθανάσης, Κώστας Μπουγιώτης, Γιώργος Στιβανάκης και ο Χάρης Φλέουρας.
Λιγότερα κείμενα και σκετς, περισσότερα τραγούδια - από τρεις γενιές. «Ας πούμε, σώζω στο σκληρό δίσκο εκείνα που θα ‘παιρνα μαζί μου. Τα απαραίτητα για ένα παγκόσμιο ταξίδι», λέει ο Σταμάτης για τις επιλογές των τραγουδιών. Τα «πειράζει» εμπνευσμένα και τα ερμηνεύει κυρίως ο ίδιος, καθισμένος στο πιάνο του, μ’ αυτόν τον ιδιαίτερο κραουνακικό τρόπο, που τον κάνει να ξεχωρίζει, εκλύοντας απίστευτη ενέργεια. Πολλές φορές, τραγουδά μαζί του και το κοινό. Σε συνδυασμό με τα όργανα, παρ’ όλο το μικρό αριθμό τους, δεν είναι λίγες οι στιγμές που η ανατριχίλα χτυπά κόκκινο!
Τραγουδούν, όμως και τ’ αγόρια - και μάλιστα εξαιρετικά. Μοναδικός ο Κώστας Μπουγιώτης στο «Σίδερο με ατμό», υπέροχοι ο Χρήστος Γεροντίδης στο «Τραγούδι του Δημήτρη» και ο Σάκης Καραθανάσης στο «Πάω να πιάσω ουρανό». Παράλληλα, όλα τα μέλη χορεύουν, τοποθετούνται στο χώρο ανάλογα με τις ανάγκες της σκηνοθεσίας, παίζουν κρουστά ή απαγγέλλουν τα σπουδαία, μικρά ποιητικά κείμενα, που διανθίζουν την παράσταση και αγγίζουν, όπως πάντα, καίρια θέματα της επικαιρότητας. Ιδιαίτερη μνεία στην υποκριτική του «νεοφερμένου» Χάρη Φλεούρα, που λίγο πριν το τέλος, μας έκανε να ξεκαρδιστούμε στα γέλια. Πόσο συσσωρευμένο ταλέντο μέσα σ’ αυτή την ομάδα!
Σημαντική η συμβολή του Κώστα Μπλουγουρά, που με τα φώτα του δίνει ξεχωριστό κλίμα στην παράσταση.
Να πάτε, δε θα χάσετε!
