μας είπε με τη χαρακτηριστική αμεσότητά του ο Παντελής Θαλασσινός, λίγο μετά την έναρξη του προγράμματός του, στην πρεμιέρα του στην Κεντρική Σκηνή του Σταυρού του Νότου, την Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2014. Ο λόγος βέβαια, επειδή η παράσταση ξεκίνησε όπως κάθε φορά με ακυκλοφόρητα τραγούδια, όπως το «Τσίρκο Μεντράνο» του Ηλία Κατσούλη, δύο εκ των οποίων ακούστηκαν το βράδυ εκείνο για πρώτη φορά: ένα σε στίχους Κώστα Φασουλά από μια νέα εργασία που ετοιμάζει μαζί του ο τραγουδοποιός κι ένα σε στίχους ενός νέου στιχουργού, του Νίκου Μαυράκη, αφήνοντάς μας εξαιρετικές εντυπώσεις.
Ο Παντελής Θαλασσινός, ανάμεσα στις προσωπικές του δημιουργίες, απ’ όλες τις δισκογραφικές του καταθέσεις, έπλεξε δεξιοτεχνικά και τραγούδια συναδέλφων του που αγαπά, μην παραλείποντας και τους νεότερους. Ακούσαμε τα «Διόδια» του Σταύρου Σιόλα & του Πόλυ Κυριάκου και τα «Μεροκάματα» του Χρυσόστομου Καραντωνίου & Δημήτρη Παπαχαραλάμπους, που τραγουδά ο Πάνος Παπαϊωάννου. Νομίζω, είναι η πρώτη φορά που άλλος ερμηνευτής εντάσσει τα «Μεροκάματα» σε προσωπικό του πρόγραμμα – άλλο ένα δείγμα της απίστευτης γενναιοδωρίας του Παντελή, που έθιξε και η Μπέττυ Χαρλαύτη, όταν αποδέχτηκε την πρόσκλησή του και τραγούδησε μαζί του τα «Μαλαματένια λόγια», όπως επίσης πιστεύω ότι ο Θαλασσινός είναι από τους ελάχιστους, αν όχι ο μόνος, τραγουδοποιούς της κατηγορίας του που παρακολουθώ, που δε διστάζει να επαναφέρει ή να εισάγει στα προγράμματά του τραγούδια όλης του της διαδρομής, ανάλογα με την εποχή ή τις διαθέσεις του, χωρίς να αναλογίζεται την εμπορικότητά τους ή την έλλειψή της. Κι αυτό είναι το στοιχείο που κάνει τις παραστάσεις του πραγματικά μοναδικές.
Ο Θαλασσινός κάλεσε, επίσης, επί σκηνής και τον παλιό του συνεργάτη, πιανίστα και συνθέτη, Δημήτρη Θεοχάρη, ο οποίος έπαιξε και τραγούδησε, αλλά και το Νίκο Καλλίνη, που τραγούδησε τη «Φάτα Μοργκάνα» της Μαρίζας Κωχ & του Νίκου Καββαδία και το «Είσαι ό,τι έχω» των «Εκείνος κι εκείνος» - μέσω των οποίων τον γνωρίσαμε - και το αφιέρωσε στον ηθοποιό Γιάννη Ζαφείρη, που παραβρέθηκε στη βραδιά. Ακούστηκαν, επίσης, τραγούδια από την εποχή των «Λαθρεπιβατών», όπως «Απόψε λέω να μην κοιμηθούμε» και «Δε φταίω εγώ που μεγαλώνω», ενώ έγινε κι ένα πέρασμα – έκπληξη από το ρεμπέτικο, με το «Μη μου ξαναφύγεις πια» του Βασίλη Τσιτσάνη.
Για άλλη μια φορά, ειδική μνεία στη σπουδαία ορχήστρα που δίνει το χαρακτηριστικό ήχο του Παντελή, αλλά ταυτόχρονα συμβάλει και στο οπτικό αποτέλεσμα, με τα… χορευτικά και το χιούμορ της, στην αλληλεπίδραση με τον Παντελή. Έπαιξαν οι: Πέτρος Βαρθακούρης – μπάσο, Γιάννης Βιλιώτης – μπουζούκι, λαούτο & μαντολίνο, Δημήτρης Γάσιας – βιολί, Φίλιππος Λευκαδίτης – κρουστά, Γιώργος Μακρής – πνευστά & γκάιντες και Γιάννης Μπελώνης – πιάνο.
Ό,τι άλλο και να περιγράψω από τη βραδιά, θα είναι νομίζω περιττό. Οι παραστάσεις συνεχίζονται στην Κεντρική Σκηνή του Σταυρού του Νότου κάθε Παρασκευή κι αν με ρωτάτε, πηγαίνετε οπωσδήποτε!
Στο βίντεο, που ακολουθεί το νόμο που λέει πως όταν κάτι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει, μπορείτε να ακούσετε για πρώτη φορά τα «Μεροκάματα» από τον Παντελή Θαλασσινό, μέχρι τη στιγμή που με εγκατέλειψε η μπαταρία.
Ο Παντελής Θαλασσινός, ανάμεσα στις προσωπικές του δημιουργίες, απ’ όλες τις δισκογραφικές του καταθέσεις, έπλεξε δεξιοτεχνικά και τραγούδια συναδέλφων του που αγαπά, μην παραλείποντας και τους νεότερους. Ακούσαμε τα «Διόδια» του Σταύρου Σιόλα & του Πόλυ Κυριάκου και τα «Μεροκάματα» του Χρυσόστομου Καραντωνίου & Δημήτρη Παπαχαραλάμπους, που τραγουδά ο Πάνος Παπαϊωάννου. Νομίζω, είναι η πρώτη φορά που άλλος ερμηνευτής εντάσσει τα «Μεροκάματα» σε προσωπικό του πρόγραμμα – άλλο ένα δείγμα της απίστευτης γενναιοδωρίας του Παντελή, που έθιξε και η Μπέττυ Χαρλαύτη, όταν αποδέχτηκε την πρόσκλησή του και τραγούδησε μαζί του τα «Μαλαματένια λόγια», όπως επίσης πιστεύω ότι ο Θαλασσινός είναι από τους ελάχιστους, αν όχι ο μόνος, τραγουδοποιούς της κατηγορίας του που παρακολουθώ, που δε διστάζει να επαναφέρει ή να εισάγει στα προγράμματά του τραγούδια όλης του της διαδρομής, ανάλογα με την εποχή ή τις διαθέσεις του, χωρίς να αναλογίζεται την εμπορικότητά τους ή την έλλειψή της. Κι αυτό είναι το στοιχείο που κάνει τις παραστάσεις του πραγματικά μοναδικές.
Ο Θαλασσινός κάλεσε, επίσης, επί σκηνής και τον παλιό του συνεργάτη, πιανίστα και συνθέτη, Δημήτρη Θεοχάρη, ο οποίος έπαιξε και τραγούδησε, αλλά και το Νίκο Καλλίνη, που τραγούδησε τη «Φάτα Μοργκάνα» της Μαρίζας Κωχ & του Νίκου Καββαδία και το «Είσαι ό,τι έχω» των «Εκείνος κι εκείνος» - μέσω των οποίων τον γνωρίσαμε - και το αφιέρωσε στον ηθοποιό Γιάννη Ζαφείρη, που παραβρέθηκε στη βραδιά. Ακούστηκαν, επίσης, τραγούδια από την εποχή των «Λαθρεπιβατών», όπως «Απόψε λέω να μην κοιμηθούμε» και «Δε φταίω εγώ που μεγαλώνω», ενώ έγινε κι ένα πέρασμα – έκπληξη από το ρεμπέτικο, με το «Μη μου ξαναφύγεις πια» του Βασίλη Τσιτσάνη.
Για άλλη μια φορά, ειδική μνεία στη σπουδαία ορχήστρα που δίνει το χαρακτηριστικό ήχο του Παντελή, αλλά ταυτόχρονα συμβάλει και στο οπτικό αποτέλεσμα, με τα… χορευτικά και το χιούμορ της, στην αλληλεπίδραση με τον Παντελή. Έπαιξαν οι: Πέτρος Βαρθακούρης – μπάσο, Γιάννης Βιλιώτης – μπουζούκι, λαούτο & μαντολίνο, Δημήτρης Γάσιας – βιολί, Φίλιππος Λευκαδίτης – κρουστά, Γιώργος Μακρής – πνευστά & γκάιντες και Γιάννης Μπελώνης – πιάνο.
Ό,τι άλλο και να περιγράψω από τη βραδιά, θα είναι νομίζω περιττό. Οι παραστάσεις συνεχίζονται στην Κεντρική Σκηνή του Σταυρού του Νότου κάθε Παρασκευή κι αν με ρωτάτε, πηγαίνετε οπωσδήποτε!
Στο βίντεο, που ακολουθεί το νόμο που λέει πως όταν κάτι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει, μπορείτε να ακούσετε για πρώτη φορά τα «Μεροκάματα» από τον Παντελή Θαλασσινό, μέχρι τη στιγμή που με εγκατέλειψε η μπαταρία.
