Η περιοδεία του ονομάζεται "A rebel with a cello". Και όχι άδικα, καθώς ο HAUSER είναι ένας... «επαναστάτης» τσελίστας. Ο ίδιος άλλωστε έχει δηλώσει, ότι θέλει να κάνει τη διαφορά. Δεν θέλει να περιοριστεί μόνο στα κλασικά κομμάτια, αλλά να πάει το τσέλο σε ένα άλλο επίπεδο. Και πράγματι, το καταφέρνει και πολύ καλά μάλιστα.
Ο Κροάτης σούπερ σταρ, κατά κόσμον Stjepan Hauser, συστήθηκε για πρώτη φορά στο κοινό το 2011 στο duo 2Cellos, με τον συμπατριώτη του Luka Sulic. Μαζί κυκλοφόρησαν έξι άλμπουμ, ενώ η τελευταία κοινή τους εμφάνιση ήταν στο τελικό του Champion’s League του 2018, ανάμεσα σε Ρεάλ Μαδρίτης και Λίβερπουλ.
Από τότε ακολούθησε τη δική του πορεία και το 2020 κυκλοφόρησε το πρώτο προσωπικό άλμπουμ του HAUSER, «CLASSIC», το οποίο έφτασε Νο1 του Billboard. Αντισυμβατικός, καταφέρνει να ενώνει γενιές μουσικόφιλων με τόση βιρτουοζιτέ, όση και στο παίξιμο του τσέλο του. Δυναμικός, με έναν πρωτόγνωρο μαγνητισμό, εκτελεί με την ίδια γοητεία κομμάτια από την ρομαντική εποχή της κλασικής μουσικής μέχρι κινηματογραφικά score, rock hits και περνά αριστοτεχνικά στις pop και latin επιτυχίες. Με δύο λόγια τα κάνει όλα με ένα δοξάρι.
Αυτήν τη γοητεία και τον παλμό εισπράξαμε, όσοι βρεθήκαμε στο Θέατρο Λυκαβηττού, όπου ο Κροάτης τσελίστας έδωσε δύο μοναδικές συναυλίες. Εμφανίστηκε στη σκηνή περίπου στις 21.45, ξεκινώντας αρκετά ατμοσφαιρικά με Secret Garden και το "Caruso" του Lucio Dalla, το οποίο -όπως αποκάλυψε κατά τη διάρκεια της βραδιάς- είναι το αγαπημένο του, ενώ στο "Hallelujah" του Λέοναρντ Κοέν, το κοινό τραγουδούσε το ρεφρέν του εμβληματικού τραγουδιού, με τον ίδιο να το συγχαίρει στη συνέχεια για το πόσο καλά το ερμήνευσαν.
Προετοιμάζοντας το έδαφος για την πιο δυναμική συνέχεια επέλεξε δύο από τα πιο επικά scores -είναι γνωστή, άλλωστε, η αγάπη του για τα κινηματογραφικά και τηλεοπτικά soundtrack-, αυτά των "Πειρατών της Καραϊβικής" και του "Game of Thrones".
Σε αντιδιαστολή με το αγαπημένο του Caruso, αποκάλυψε και αυτό που δεν του αρέσει τόσο πολύ, αλλά το εντάσσει στη λίστα των εμφανίσεών του, καθώς το αγαπά το κοινό. Ο λόγος για το "Senorita", το οποίο μάλιστα αφιέρωσε στις γυναίκες, που βρίσκονταν στο ακροατήριο του θεάτρου.
Και κάπου εκεί ξεκινάει το μεγάλο πάρτι με το "Let's get Loud", συνεχίζει με "Despacito", "La Isla Bonita" "Volare" και "Conga", ενώ με το "Waka Waka" -επίσημο τραγούδι του Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής- κατέβηκε από τη σκηνή και έκανε έναν "μουντιαλικό" γύρο θριάμβου με τους θεατές όρθιους να τον απολαμβάνουν από πολύ κοντά. Και φυσικά, όλο το θέατρο να χοροπηδά στους ρυθμούς της μπάντας του.
Από τα highlight της βραδιάς, ήταν η εμφάνιση του Lazaro Zumeta στα κρουστά, ο οποίος τραγούδησε το “No woman, no cry”, με τους θεατές να τον συνοδεύουν.
Αναμφισβήτητα, αν ο HAUSER γεμίζει θέατρα, αρένες ή οποιονδήποτε χώρο εμφανίζεται, είναι γιατί διαθέτη αυτή τη μοναδική σκηνική εκρηκτικότητά του, συν τη δεξιότητα και ικανότητα να μετατρέπει το «αυστηρό» κλασικό τσέλο σε ένα μαγικό ραβδί που ξεσηκώνει και ενώνει μουσικόφιλους κάθε ηλικίας και ρεπερτορίου.
Ο Κροάτης σούπερ σταρ, κατά κόσμον Stjepan Hauser, συστήθηκε για πρώτη φορά στο κοινό το 2011 στο duo 2Cellos, με τον συμπατριώτη του Luka Sulic. Μαζί κυκλοφόρησαν έξι άλμπουμ, ενώ η τελευταία κοινή τους εμφάνιση ήταν στο τελικό του Champion’s League του 2018, ανάμεσα σε Ρεάλ Μαδρίτης και Λίβερπουλ.
Από τότε ακολούθησε τη δική του πορεία και το 2020 κυκλοφόρησε το πρώτο προσωπικό άλμπουμ του HAUSER, «CLASSIC», το οποίο έφτασε Νο1 του Billboard. Αντισυμβατικός, καταφέρνει να ενώνει γενιές μουσικόφιλων με τόση βιρτουοζιτέ, όση και στο παίξιμο του τσέλο του. Δυναμικός, με έναν πρωτόγνωρο μαγνητισμό, εκτελεί με την ίδια γοητεία κομμάτια από την ρομαντική εποχή της κλασικής μουσικής μέχρι κινηματογραφικά score, rock hits και περνά αριστοτεχνικά στις pop και latin επιτυχίες. Με δύο λόγια τα κάνει όλα με ένα δοξάρι.
Αυτήν τη γοητεία και τον παλμό εισπράξαμε, όσοι βρεθήκαμε στο Θέατρο Λυκαβηττού, όπου ο Κροάτης τσελίστας έδωσε δύο μοναδικές συναυλίες. Εμφανίστηκε στη σκηνή περίπου στις 21.45, ξεκινώντας αρκετά ατμοσφαιρικά με Secret Garden και το "Caruso" του Lucio Dalla, το οποίο -όπως αποκάλυψε κατά τη διάρκεια της βραδιάς- είναι το αγαπημένο του, ενώ στο "Hallelujah" του Λέοναρντ Κοέν, το κοινό τραγουδούσε το ρεφρέν του εμβληματικού τραγουδιού, με τον ίδιο να το συγχαίρει στη συνέχεια για το πόσο καλά το ερμήνευσαν.
Προετοιμάζοντας το έδαφος για την πιο δυναμική συνέχεια επέλεξε δύο από τα πιο επικά scores -είναι γνωστή, άλλωστε, η αγάπη του για τα κινηματογραφικά και τηλεοπτικά soundtrack-, αυτά των "Πειρατών της Καραϊβικής" και του "Game of Thrones".
Σε αντιδιαστολή με το αγαπημένο του Caruso, αποκάλυψε και αυτό που δεν του αρέσει τόσο πολύ, αλλά το εντάσσει στη λίστα των εμφανίσεών του, καθώς το αγαπά το κοινό. Ο λόγος για το "Senorita", το οποίο μάλιστα αφιέρωσε στις γυναίκες, που βρίσκονταν στο ακροατήριο του θεάτρου.
Και κάπου εκεί ξεκινάει το μεγάλο πάρτι με το "Let's get Loud", συνεχίζει με "Despacito", "La Isla Bonita" "Volare" και "Conga", ενώ με το "Waka Waka" -επίσημο τραγούδι του Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής- κατέβηκε από τη σκηνή και έκανε έναν "μουντιαλικό" γύρο θριάμβου με τους θεατές όρθιους να τον απολαμβάνουν από πολύ κοντά. Και φυσικά, όλο το θέατρο να χοροπηδά στους ρυθμούς της μπάντας του.
Από τα highlight της βραδιάς, ήταν η εμφάνιση του Lazaro Zumeta στα κρουστά, ο οποίος τραγούδησε το “No woman, no cry”, με τους θεατές να τον συνοδεύουν.
Αναμφισβήτητα, αν ο HAUSER γεμίζει θέατρα, αρένες ή οποιονδήποτε χώρο εμφανίζεται, είναι γιατί διαθέτη αυτή τη μοναδική σκηνική εκρηκτικότητά του, συν τη δεξιότητα και ικανότητα να μετατρέπει το «αυστηρό» κλασικό τσέλο σε ένα μαγικό ραβδί που ξεσηκώνει και ενώνει μουσικόφιλους κάθε ηλικίας και ρεπερτορίου.
